Majda, succes-Marokkaan
Majda Ouhajji
Illustratie: Carl Larsson
Als Marokkaan is het leven niet al te moeilijk. Je kunt al een rolmodel zijn als je frietjesbakker bent. En als je een vrij gewone carrière hebt opgebouwd, dan schrijf je daar een stuk over, om andere Marokkanen te inspireren. Want het is mogelijk om gewoon een normaal leven te leiden als Marokkaan. Dat klinkt ongelooflijk, maar het is echt zo. Dat weet ik uit eigen ervaring. Dus hierbij ook mijn succesverhaal.
Mijn geboorte verliep niet helemaal vlekkeloos. Omdat ik moeilijk uit de baarmoeder van mijn moeder kwam, ben ik er met een stofzuigertje uitgetrokken. Dat was voor mij het moment dat ik me realiseerde dat ik geen hulp meer zou accepteren. Ik wilde dingen bereiken en dat wilde ik helemaal zelf doen, ondanks het feit dat ik Marokkaanse ouders heb.
Dit lukte mij al aardig op het moment dat ik vlak na mijn geboorte helemaal uit mezelf besloot te huilen. Niet aangemoedigd door wie dan ook, hoewel ik weet dat mijn ouders me steunen bij alles wat ik doe. Hun blik zei me dat ze trots waren op me.
Vlak daarna plaste ik voor het eerst in mijn luier. Ook dit deed ik helemaal zelf. Omdat ik wist dat ik dat wilde. Ik doe gewoon waar ik zin in heb en als anderen dat liever niet zien, is dat hun probleem.
Toen ik elf maanden oud was, stond mijn moeder in de keuken iets te koken. En ik realiseerde me dat ik ook wilde lopen. Gewoon omdat ik iedereen dat zag doen en dacht: dat wil ik ook. Ik verzamelde al mijn krachten. Ik had het al eens eerder geprobeerd, maar toen wist ik niet zeker of ik het wel wilde.
Mooi moment overigens om nog eens te benadrukken dat ik een Marokkaanse achtergrond heb. En dat dit me allemaal zelf is gelukt, zonder hulp.
Ik plantte mijn handjes op de grond en deed mijn luierkont de lucht in. Ik wankelde nog een beetje, maar haalde diep adem en daar stond ik dan. Balancerend nam ik mijn eerste stapje. Ik keek mijn moeder triomfantelijk aan, die enorm trots was op me. Daarna liet ik me weer op mijn kont vallen.
Ook ik heb helaas tegenslagen gekend. Ik wilde heel graag zindelijk worden, maar dat lukte niet meteen. Dan werd ik ’s ochtends wakker en realiseerde me dat mijn luier weer nat was. Het was zwaar, maar tegenslagen zorgen ervoor dat je alleen maar sterker kunt worden. Door oefening en wilskracht kom je er uiteindelijk wel en tot op de dag van vandaag hoef ik nog steeds geen luier om.
Met Barbies spelen deed ik ook altijd erg graag. Maar ik kreeg toch het idee dat me dat was opgelegd door de commercie en mijn vriendinnetjes. Ik voelde me daar niet zo goed bij en ik had mezelf na mijn geboorte beloofd alleen maar dingen te doen die ik echt wilde doen. Dus ik stopte de Barbies weg en begon boeken te lezen. Eerst moest ik mezelf natuurlijk het alfabet aanleren, maar gelukkig had ik daar de steun van mijn vader bij, die me hielp.
Ik weet dat er mensen zijn die zich niet zo vrij voelen als ik mij altijd heb gevoeld, vanwege hun achtergrond. Kun je dit wel bereiken als Marokkaan? Ik zeg hen: doe gewoon je ding. Het kan, echt waar. Ik ben daar het levende bewijs van. Binnenkort zal ik het land doorreizen om mijn verhaal te vertellen. Ik wil een inspiratie zijn voor al die anderen die bang zijn dat ze niets kunnen bereiken.
Want op vierjarige leeftijd mocht ik dan eindelijk doen wat ik al die tijd wilde: naar school gaan.
Dit is het eerste deel in een serie van 200. Majda Ouhajji houdt van lange strandwandelingen bij zonsondergang, boeken lezen bij het haardvuur en mannen die durven te janken.
Majda Ouhajji, 27.05.2012 @ 17:46
18 Reacties
op 27 05 2012 at 17:53 schreef Judith:
Jeetje, en heb je dit stuk ook helemaal zelf getikt, zonder hulp, omdat je het wilde? En dat voor een Marokkaanse vrouw, knap hoor! Je bent een voorbeeld voor iedereen!
op 27 05 2012 at 18:03 schreef Ruud:
Dat zijn positieve geluiden die we meer moeten horen. Succes..
op 27 05 2012 at 21:12 schreef jos:
Wat nobel van de VK-opiniepagina dat ze meehelpen aan de emancipatiestrijd van de Marokkaanse vrouw. Het lijkt alsof Nora Kasmi gebruikt wordt om een racistisch lezerspubliek te behagen (“kijk die kut-Marokkanen toch”) maar dat is echt niet zo hoor.
op 27 05 2012 at 21:28 schreef vetkleppert:
Brede grijns en vette lach!
op 27 05 2012 at 22:59 schreef Makbouli:
Ik hou van Majda!
op 28 05 2012 at 03:13 schreef You On A Gin:
Majda, jij bent gewoon een winner. Toevallig heb je Marokkaans bloed in de aderen vloeien – iets wat je gemeen hebt met een aantal fantastische mensen die ik ken. :)
Ik moet, als puritein, alleen zeuren over één ding (en dat valt juist op omdat je niet allen correct, maar ook heel mooi Nederlands schrijft);
“friet” is de Belgische term voor “patat”. In Nederland noemen we we dat gewoon patat. In België noemen ze het inderdaad “friet”, maar dat is dus geen Nederlands.
op 28 05 2012 at 09:17 schreef Peter:
Fout, YOAG. ‘Patat’ is het woord dat plebejers gebruiken. Sjieke winners als Majda zeggen ‘friet’.
op 28 05 2012 at 09:24 schreef yurp:
Volgens mij is patat grofweg boven de rivieren en friet eronder en is dus beide gewoon correct Nederlands.
op 28 05 2012 at 13:44 schreef Tycho:
<- Amsterdammer die gewoon friet zegt. Overigens hoor ik ook wel eens belgen spreken van 'Patatten'. Dus. Vind het ook heel bijzonder dat Majda als Marokkaanse vrouw zijnde gewoon stelling durft te nemen in het friet-patat debat en niet haar woordkeuze en identiteitsvorming laat opleggen door fascistisch-nationalistische white power puristen die haar maar wat graag in het patat hoekje zouden willen duwen.
op 28 05 2012 at 14:06 schreef MNb:
LOL!
Mijn ochtendhumeur is meteen verdwenen.
Overigens geef ik de voorkeur aan goed doorbakken patatfriet.
op 28 05 2012 at 14:40 schreef Thomas E:
Hahahahaha ik wou dat ik ook Marokkaans was. Ik heb tot mijn zesde geduimd, ondanks dat ik mezelf vele malen had voorgenomen om ermee te stoppen. Mijn vader moest tenslotte mosterd op die duim smeren, op eigen kracht kon ik ’t niet.
*zoekt telefoonnummer op van een goede Marokkaanse spiecholoog voor alles wat hij hier niet durft op te biechten*
op 28 05 2012 at 14:59 schreef Herbert:
Je hebt inderdaad de Frietgrens: http://nl.wikipedia.org/wiki/Friet
Als Belgen het over patatten hebben, dan hebben ze het over aardappelen.
op 28 05 2012 at 15:19 schreef Sasha Berkman:
heerlijk :)
op 29 05 2012 at 04:28 schreef You On A Gin:
@ Peter
Dus niet. Belgen zeggen “friet”.
op 29 05 2012 at 09:24 schreef Majda:
Lekker belangrijk, mensen. Geboren en getogen in Zuid-Holland zeg ik blijkbaar al mijn hele leven ‘friet’. Maar goed, als het onderwerp zo speelt, zal ik er eens een alinea aan besteden in deel 168, als ik zelf als frietjesbakker ga werken.
op 29 05 2012 at 09:47 schreef yurp:
@YOAG
maar niet alleen Belgen. Toen ik in Nijmegen studeerde en bij de snackbar om een patatje mét vroeg werd ik door mijn Brabantse en Limburgse vrienden uitgelachen. Het moest een friet mét zijn, dat gepatat moest ik maar lekker boven de rivieren laten.
op 29 05 2012 at 20:44 schreef Saira:
Voor de liefhebber:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Friet
Succes met het werken als frietbakker, ik moet daar maar niet aan beginnen. Ik zou een te goede klant van mezelf zijn.
Ik heb 3 favorieten: patatje/frietje Joppie, oorlog, en stoofvlees.
op 31 05 2012 at 07:09 schreef You On A Gin:
@ yurp
Dat zeggen ze, hè? Die “boven de rivieren”. We horen ze wel weer na de volgende aardbeving of overstroming. Dan maakt dat vast niet zo veel meer uit. :-D
RSS