Maik en Foppe
Makbouli
Zo’n zeven jaar geleden wandelde mijn visueel gehandicapte vriend Maik op z’n dooie gemakje door de IJ-tunnel. Hij vond het wel wat lawaaierig, maar soit, dat gebeurt wel meer in een grote stad. De toeterende auto’s negerend, kuierde hij vrolijk verder met zijn stok, onbewust op weg naar Amsterdam-Noord.
Hij werd door ijlings toegesnelde politieauto’s opgepikt en kwam zo ongedeerd de tunnel uit; een ervaring rijker en een illusie armer. Zijn illusie, de stok, smeet hij boos in de gangkast en besefte dat het nu toch echt tijd werd voor een geleidehond. Een moeilijke beslissing, want accepteren dat het slechter gaat, is nooit leuk en zeker niet als je visueel gehandicapt bent.
Als Maik iets wil, dan zorgt hij ook dat het gebeurt. Het liefst snel. Zo geschiedde. Maik meldde zich bij de stichting Desudo die de perfecte hond voor Maik leverde, Foppe. Foppe en Maik waren al snel een onafscheidelijk duo. Foppe gaf Maik zijn vrijheid terug. Maik kon samen met Foppe geheel zelfstandig weer van alles ondernemen. Die onafhankelijkheid werd zelfs zo groot dat hij het presteerde om geheel op zichzelf te gaan wonen met Foppe in een klein woninkje met tuin.
Omdat Maik de lat nooit laag legt en hij graag wilde werken, schreef hij een brief naar de baas van een groot bedrijf. Diezelfde baas legde de brief op mijn bureau om eens te kijken of en hoe ik deze jongeman aan het werk kon krijgen binnen de grote onderneming. Omdat ik ook wel van een uitdaging houd, praatte ik met vele leidinggevenden in het bedrijf om te kijken of Maik zou passen op hun afdeling. Een constant ‘nee, want….’ was mijn deel.
Tot ik op mijn eigen afdeling een vacature kreeg en Maik als ‘mijn secretaris’ kon plaatsen. Ik ontmoette de ouders van Maik, die in tranen vertelden dat zij zo trots op hem waren. Zelfstandig wonen, een goede baan. Meer dan zij ooit gehoopt hadden. Zo werd Maik mijn vriend. Ik ging bij een andere onderneming werken, maar Maik bleef mijn vriend.
Maik en Foppe kwamen vaak naar mijn dorpje aan zee om uit te waaien met de honden. Later kwam hij vaak met Geert en geleidehond Isa met wie hij inmiddels samenwoonde. Arm-in-arm paradeerde mijn lief met Geert, en ik met Maik door het dorpje op weg naar strand en duinen. Om ons heen wandelden geleidehonden Foppe en Isa en de sporthond die op dat moment weer bij mij woonde, een bonte optocht die veel mensen deed omkijken.
Problemen kent Maik door zijn handicap ook. Gek genoeg worden die vaak door buitenstaanders veroorzaakt. Zo heeft Maik een hele taxigeschiedenis in Amsterdam. Taxichauffeurs die gewoon weigeren de jongen en zijn hond te vervoeren. Maar Maik zou Maik niet zijn als hij het daar bij laat zitten. Hij snort de media op en laat hen beleven wat hij beleeft bij zoiets eenvoudigs als het nemen van een taxi.
Vandaag was het weer zover. Maik wilde nietsvermoedend zijn boodschappen inslaan bij Dirk van den Broek aan de Rijnstraat in Amsterdam-Zuid. Een supermarkt waar hij niet vaak kwam. Gelukkig beschikt deze supermarkt over een oppersupermarktmeneer die zorgt dat er in zijn supermarkt geen onregelmatigheden plaatsvinden.
Ik zie dat zo. Deze oppersupermarktmeneer neemt zijn taak heel serieus en volgde de zwaar in overtreding zijnde Maik en Foppe vanaf zijn wachttoren in het magazijn van de winkel. De camerabeelden van dit zware misdrijf dreven hem tot ongekende woede. De brutaliteit! De oppersupermarktmeneer marcheerde in één directe lijn naar de overtreder om hem wel even mee te delen dat een dusdanige onregelmatigheid in zijn supermarkt niet werd getolereerd. Op hoge toon werd Maik vervolgens meegedeeld dat Foppe niet welkom was in de winkel, dat was namelijk ‘verboten’.
Stel je toch eens voor dat zomaar iedere visueel gehandicapte met zijn hond hier boodschappen zou komen doen; dat de hond ze door de winkel zou helpen zodat opgestapelde bergen wc-papier, schappen en andere obstakels keurig kunnen worden ontweken. Het ‘Foppe is een geleidehond’ mocht niet baten. Befehl ist befehl!
Zucht. Met een handicap kun je best leven, de mensen eromheen maken het alleen af en toe zo lastig.
Als Makbouli later groot is, wil ze Minister van Veiligheid worden óf baas van de Dierenpolitie. Tot die tijd adviseert ze de bestuurders op het gebied van openbare orde en veiligheid en schrijft ze (soms) over klein en groot leed. Daarbij put ze uit haar ervaringen als politieagent in Amsterdam. Meer op haar weblog.
Makbouli, 09.08.2011 @ 18:14
25 Reacties
op 09 08 2011 at 18:27 schreef Rob:
Ja zeg, als we overal geleidehonden gaan toelaten, is natuurlijk het einde zoek. De gehandicaptisering van Nederland zal dan een feit zijn!
op 09 08 2011 at 19:03 schreef Eva:
Ik was eens negen maanden en één week zwanger en het was bloedheet. Ook speelde Nederland in een kwart finale, dus de supermarkt was helemaal en totaal leeg. Het was een enorme weidewinkel en ik had slechts een pak melk nodig. Niet het hele pad willende afleggen (je waggelt nogal als je zo enorm zwanger bent) vroeg ik of ik even door de uitgang naar binnen mocht, om een pak melk te pakken, en dan afrekenen. Wegens hitte en zweten en waggelen. Nee, natuurlijk mocht dat niet: regels zijn regels, al zat die hele supermarkt vol verveeld personeel en zonder klanten.
Ik had godverdomme mijn vliezen moeten breken op die vloer, dat was een mooie wraak geweest.
op 09 08 2011 at 20:14 schreef hallo:
@Makbouli: Gelukkig maar dat je politieagent bent geweest. Zoals iedereen weet spreken bedrijfsleiders van supermarkten net als politiemensen het liefst Duits, omdat dat zo goed past bij hun functie.
@Rob: Het is allemaal de schuld van die nare Geert Wilders! Ook dat het niet toegestaan is dieren in levensmiddelenwinkels toe te laten.
Het fascisme duikt altijd en overal op, maar gelukkig vindt een handjevol verzetsmensen elkaar op deze website.
op 09 08 2011 at 20:32 schreef Sasha Berkman:
hallo: Wie the Fuck is Geert Wilders?
op 09 08 2011 at 20:59 schreef Makbouli:
Pfff… Hallo, Moet ik je serieus uitleggen dat er voor hulphonden anderre regels gelden? Nee toch?
op 09 08 2011 at 22:27 schreef Makbouli:
E. Eliveld deze —->> http://youtu.be/PA-VLrNpnio
op 10 08 2011 at 00:48 schreef fokyoe:
He Eliveld remember cord of life.
op 10 08 2011 at 01:17 schreef MNb:
Sommige kaaskoppen zijn net moffen.
op 10 08 2011 at 01:18 schreef Paul:
@ Rob en @ hallo
Ik ben nog steeds voor een verbod op het gebruik van ironie als stijlvorm op de internetzweb dinges…
Maar ff serieus, hulpdieren zijn toch algemeen aanvaard en toegestaan? Zelfs bij onze (zeer conservatieve) naturistenvereniging met huisdierverbod op al onze terreinen heeft daarvoor een uitzondering.
Dat er ergens in een of andere buurtsuper een stuk onbenul zit die de regels van zijn eigen werkgever niet kent, is toch meer een reden voor een nijdig briefje naar zijn baas?
op 10 08 2011 at 03:19 schreef Sasha Berkman:
http://www.youtube.com/watch?v=EfK-WX2pa8c&ob=av3e
the war has been declared
op 10 08 2011 at 08:12 schreef Eva:
Sterker nog, volgens mij is dat bij wet vastgelegd.
op 10 08 2011 at 10:51 schreef Hans Langbroek:
Hoe zit dat eigenlijk met blindegeleidehonden en blinden die in een ziekenhuis op ziekenbezoek gaan?
op 10 08 2011 at 11:11 schreef Doc:
“Een constant ‘nee, want….’ was mijn deel. Tot ik op mijn eigen afdeling een vacature kreeg”
Belangenverstrengeling.
Waar staan overigens die regels over uitzonderingen voor geleidehonden?
op 10 08 2011 at 12:40 schreef Bigpete:
De Wet gelijke behandeling op grond van handicap of chronische ziekte die in december 2003 van kracht werd, moet mensen met een handicap beschermen tegen behandeling die gebaseerd is op een direct of indirect onderscheid op grond van een handicap. In de arbeidssituatie en in het beroepsonderwijs kan een gebruiker van een geleidehond een beroep doen op deze wet. In andere situaties kan men een civielrechtelijke procedure starten op grond van artikel 162 uit het Burgerlijk Wetboek. Een persoon die geweigerd wordt vanwege een hond moet dan kunnen aantonen dat hij of zij schade heeft ondervonden door de weigering.
In de Warenwet staat vermeld dat op plaatsen waar voedsel wordt bereid geen huisdieren aanwezig mogen zijn. Een bereidplaats is bijvoorbeeld een keuken, maar niet een restaurant; tenzij er sprake is van een open keuken. Er zijn immers restaurants waar maaltijden ter plekke worden bereid. Supermarkten, warenhuizen en winkels zijn geen bereidingsplaatsen tenzij er een open slagerij of horeca-afdeling is.
Aanwezigheid van hulphonden zoals geleidehonden is in winkels niet wettelijk verboden. Een dergelijk verbod geldt wel voor slagerswinkels.
De eigenaren van winkels en restaurants mogen volgens de wet geleidehonden toestaan, maar zijn dit niet wettelijk verplicht.
op 12 08 2011 at 00:52 schreef hallo:
@BigPete: en de poldermoskee, ben je daar met je geleidehond welkom?
op 12 08 2011 at 07:40 schreef Bigpete:
ik vrees van niet…Net zoals in de meeste door moslims bestuurde taxi’s trouwens.
op 12 08 2011 at 09:32 schreef Mart:
@BigPete: Waarom vrees je dat? Volgens je eigen woorden is het volkomen legaal, want niet verplicht.
En we weten uit jouw verleden dat jij helemaal voor wet-is-wet bent, toch?
Mart
op 12 08 2011 at 10:26 schreef Bigpete:
Mart je moet echt eens ophouden te gaan bepalen wat anderen denken of bedoelen.
Stel dat er een blinde moslim is met een hulphond (kans is niet groot maar het zou kunnen) en hem zou de toegang tot de moskee ontzegd worden vanwege de hond dan vind ik dat absurd. Als je gelooft dat god alles gemaakt heeft dan ook de hond. Onreine dieren zijn in dat licht bezien een hersenkronkel.
Onze blinde moslim kan wel een civiele procedure aanspannen tegen de moskee. De uitkomst daarvan staat in mijn beleving vast, de moskee moet de man toegang verlenen omdat hij anders te zeer in zijn belangen (lees vrijheid van moskeebezoek) wordt geschaad.
op 12 08 2011 at 11:03 schreef Mart:
BigPete:
Je moet ophouden met te zeiken als je met je eigen woorden geconfronteerd wordt.
Ik doe niet aan gedachteninvulling, ik ga af op wat je schrijft. En ‘het is nou eenmaal de wet’ heb je tot in den treure verdedigd, dus nou niet zeiken dat je het terug in je gezicht krijgt.
Moet je maar nadenken voordat je je anti-moslim stokpaardjes weer gaat berijden.
Mart
op 12 08 2011 at 11:19 schreef Bigpete:
Wat dit met anti moslimstokpaardjes te maken heeft ontgaat me, kennelijk zit jij er meer mee dan ik.
De wet zegt nu inderdaad dat er slechts in een klein aantal gevallen geen honden mogen worden toegelaten. De moskee en de taxi vallen hier niet onder. Bij weigering kan de gedupeerde zich dus tot de rechter wenden en schadevergoeding eisen en eisen dat de hond alsnog toegang wordt verleent. Ook dat is de wet, inderdaad.
Maar heb je zelf ook nog een mening over dit onderwerp of was het je weer alleen te doen om mij af te zeiken? Gewoon nieuwsgierig.
op 12 08 2011 at 12:14 schreef André Richard:
Wat mij op de gedachte brengt: heb ik eigenlijk ooit een hond in de kerk gezien?
Nee.
Terwijl dat volgens mij best zou moeten kunnen (mits niet blaffend tijdens de mis natuurlijk).
Het gekste wat ik ooit heb meegemaakt is dat een pastoor twee mensen op rollerskates de kerk uitzette, maar zelfs daar kwam van zijn parochianen nogal wat commentaar op, die vonden dat helemaal niet nodig.
Anderzijds vraag ik me dan wel weer af wat er zou gebeuren als ik mijn hangbuikzwijntje mee naar de synagoge zou willen nemen…
op 12 08 2011 at 12:16 schreef André Richard:
Oeps, er komen wel beesten in de kerk: ik vergeet het feest van de H. Franciscus! (4 oktober)
op 12 08 2011 at 15:58 schreef Mart:
@BigPete:
Als je je publiekelijk over iets uitlaat, dan kan je daar op aangesproken worden.
Dat jij dat blijkbaar als ‘afzeiken’ ervaart is meer jouw probleem dan het mijne.
Mart
op 12 08 2011 at 16:16 schreef Bigpete:
En nu de inhoud?
op 17 08 2011 at 09:36 schreef Bigpete:
Zoals ik al dacht, Mart is volkomen inhoudsloos, het gaat hem alleen om mensen af te zeiken. Triest figuur.
RSS