Luipaarden en Palestijnen

Peter Breedveld

Scène uit ‘Elysia, Valley of the Nudes‘ (1935)

Een filmpje van een Frans gezin dat in safaripark Beekse Bergen tussen de luipaarden dacht te kunnen gaan picknicken en zich nog net op tijd in veiligheid wist te brengen toen de luipaarden zich klaarmaakten voor de aanval, werd vorige week een nationale kwestie. Eerst ging het viraal op Internet en al gauw berichtten alle media erover, spraken Kamerleden zich erover uit en werd de kwestie ook besproken in Pauw.

Iedereen leek zich vooral te vermaken met dat verbijsterend domme Franse gezin, maar mij verbaasde vooral het feit dat een stel het tafereel vanuit zijn eigen auto filmde, op veilige afstand, schaterend van de lach, in de volle verwachting dat het gezin “met huid en haar” opgevreten zou worden, zonder zelfs maar te overwegen iets te doen. “Ik ga dit filmen, even serieus”, zegt één van hen.

Ik tweette daar iets over, kreeg bijval van mensen maar al heel snel ook agressieve reacties van mensen die mij een totale gek vonden omdat ik niet gezellig meedeed met het uitlachen van dat Franse gezin. “Je zet je kind niet tussen de roofdieren!” spraken ze me bestraffend toe, alsof ik dat niet wist. Maar volgens hen was die ouders iets te verwijten en niemand anders.

Hogere wiskunde

Wat had dat filmende stel dan moeten doen? werd me tientallen keren gevraagd, vaak begeleid door sarcastische sneren. Dat stel had zeker zelf uit de auto moeten stappen en dat gezin met gevaar voor eigen leven de auto in moeten sleuren.”

Ik acht het volk niet hoog, maar zo dom is het volgens mij ook weer niet. Er was zat dat het stel had kunnen doen zonder de auto uit te komen. Er naartoe rijden en het gezin waarschuwen, het personeel van Beekse Bergen bellen, het is geen hogere wiskunde. Alles beter dan de boel gierend van de lach van een afstandje gaan zitten filmen.

Maar dat bleek een ongemakkelijke waarheid. Twee dagen lang werd ik uitgescholden voor gek en gestoord en dergelijke. Ik had weer geprobeerd de mensen een oude traditie af te pakken, en de Nederlander moet al zoveel offers brengen, dezer dagen.

Wantrouwige oogjes

Er werd me meteen een heleboel duidelijk toen ik screenshots zag van een NOS-interview met de man die het tafereel had gefilmd. Dat ronde kale, volgevreten hoofd met die wantrouwige oogjes waaraan je de Hollander op een kilometer afstand al herkent in het buitenland. Hij bleek het allemaal vooral weer heel erg voor zichzelf te vinden. Ze hadden gedaan wat ze konden, vertelde hij. Waren “in shock” geweest, en hadden het incident daarom niet gemeld bij het personeel. “Je ziet toch bijna een heel gezin verscheurd worden.”

“In shock” heeft-ie toen het filmpje op YouTube gezet, goed voor zesenhalf miljoen hits. Mensen schreeuwen in mijn oor dat het stel vóór het filmen had gewaarschuwd. Geloof ik he-le-maal niks van.

Tuurlijk, je ziet dat die Franse vader eerst en vooral zichzelf in veiligheid brengt als die luipaarden op het gezin afkomen. Ieder voor zich. En het ís van de pot gerukt om te denken dat je lekker tussen de roofdieren kunt gaan zitten picknicken met je kleine kinderen. Maar het is ook niet oké om dat schaterlachend te gaan filmen, zonder ook maar iets te doen.

Palestijnen afknallen

Dezelfde mentaliteit zien we bij de mensen die het routineus afknallen van 54 Palestijnen bij de Israëlische grens met Gaza verdedigen. Er zitten kinderen bij, ook bij de duizenden (zwaar)gewonden, maar hé, het is de schuld van de ouders, zeggen mijn landgenoten. Die laten hun kinderen die grens bestormen. Dan moeten die Israëliërs wel schieten. Het is de schuld van de ouders, het is de schuld van Hamas, het is iedereens schuld behalve die van de moordenaars.

Ze wíllen graag sterven door Israelische kogels, zegt Leon de Winter.

Wat een afschuwelijk naar, monsterlijk volk ben je dan. Hans Teeuwen zong het meer dan vijftien jaar geleden al, we hebben meer compassie voor een in de steek gelaten hond. Als we mensen zien verdrinken noemen we ze lachend “dobbernegers”, zien we een Frans gezin dat op het punt staat “met huid en haar” verslonden te worden, dan maken we er schaterend een filmpje van. Zien we live een massamoord gepleegd worden, dan zitten we zelfgenoegzaam achterover, want wij zijn betere ouders. “Nul medelijden”, om met de grote woordkunstenaar Ebru Umar te spreken. “Ze doen het zelf.”

Provincie van Duitsland

Persoonlijk vind ik dat Israel op Nederlands grondgebied gevestigd had moeten worden. Eerst in Groningen en Friesland, zeg maar, en dan zo gestaag uitbreiden naar het zuiden. “Sorry vrienden, maar we hebben je huis nodig, ga maar in België wonen of zo.” totdat Zuid-Limburg een soort openluchtgevangenis voor zeventien miljoen Nederlanders is geworden, en dat dan Maastricht de hoofdstad van Israel wordt. Het Nederlandse volk bestaat toch niet eens. “Dat jullie een provincie van Duitsland zijn, hebben jullie in de oorlog meer dan duidelijk laten zien.”

 

Become a Patron!

 

Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Deze website wordt elke dag bedreigd door de virtuele knokploegen van Domrechts, malafide Nederlandse journalisten en zelfs door de vicepremier. Steun Frontaal Naakt. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke site van Nederland. Stort wat u missen kunt op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel. Nog liever heb ik dat u op Frontaal Naakt adverteert of mij inhuurt. Mail mij.

Tweet

Peter Breedveld, 16.05.2018 @ 07:51

[Home]