Kyoto – dag drie
Peter Breedveld
Japanners staan bekend om hun verfijnde manieren en hun obsessie met hygiëne, maar net als bij hun spreekwoordelijke werkethiek, valt het in het echt allemaal erg mee. Sterker nog, Japanners en Chinezen zijn behoorlijk aan elkaar gewaagd als het gaat om tafelmanieren. Ze doen vreselijk moeilijk over de richting waarin en de manier waarop een theekommetje moet worden gedraaid alvorens het op tafel wordt gezet, maar ze slurpen en smakken tijdens het eten dat het een aard heeft. Althans, de mannen doen dat. De vrouwen zijn, zoals bijna overal, toonbeelden van welgemanierdheid en onaanstootgevendheid.
Vandaag lunchten we in The Garden Oriental, een Italiaans restaurant, gevestigd in een prachtig traditioneel houten gebouw, waar de vier mannen aan de tafel naast ons helemaal losgingen op de spaghetti. Ze gaven een waar concert ten beste:
SHLRRPP!
shlrp!
SHLRRRPP!
shlrpshlrp!
SSSHHLRRP!
En zo verder. Eén van hen zoog de hele portie spaghetti op zijn bord in één keer naar binnen, om vervolgens een deel ervan weer uit te braken, als Jeff Goldblum in The Fly. Het was walgelijk, weerzinwekkend, en oorverdovend bovendien.
Dit was niet de eerste keer dat we dit meemaakten. Gisteren, in dat oude noedelrestaurant, zat er een stel naast ons waarvan de mannelijke helft ook al blijk gaf van zoveel geldingsdrang jegens zijn soep. Vorig jaar aten we in Kyoto eveneens in een Italiaans restaurant waar de spaghetti het donkerste in de ziel van een mannelijke gast achter ons losmaakte.
Waarom doen Japanse mannen dit? Misschien is het hun enige uitlaatklep, misschien is het gewoon onhandigheid, misschien denken ze dat hun vrouwen er opgewonden van raken. Ik weet het niet. Maar het moet stoppen, dat weet ik wel.
En daar laat ik het voor vandaag bij.
Samen met zijn moslima reist Peter Breedveld morgen per shinkansen naar Tokyo.
Peter Breedveld, Reizen, 05.08.2009 @ 17:02
14 Reacties
op 05 08 2009 at 18:33 schreef Tjerk:
“Waarom doen Japanse mannen dit?”
Leg je observaties in diverse restaurants voor en informeer naar de verklaring. Er zit vast een betekenis achter.
op 05 08 2009 at 20:29 schreef Fridjof:
Precies, je bent toch wel nieuwsgierig genoeg om die vraag beantwoord te willen hebben?
Wat zou Google hier over te melden hebben?
op 05 08 2009 at 20:49 schreef Fridjof:
op Coquinaria.nl lees ik:
“Eén ding hebben alle noedelsoorten gemeen: ze moeten luidruchtig gegeten worden. Al het andere voedsel eet men zonder bijgeluiden, maar menrui gaan met slurp- en smakgeluidjes naar binnen”.
We nemen van alles wat en doen het in onze soep. De tempura blijft, ondanks het vocht, toch krokant. De waterlelie, gesneden uit een worteltje, is stevig. De paddestoel die ernaast drijft, blijkt taai en sterk van smaak. Dan de grote uitdaging: noedels. Ik breng de draden naar mijn mond en slurp ze op als spaghetti. Ik brand mijn lippen. De slierten slingeren langs mijn mond, zodat mijn gezicht en kleding al snel onder de soep zitten. Ik kauw en slik. Helemaal fout.
Of deze van PAtrick Faas uit het Volkskrant-archief:
”
‘Niet bijten’, zegt Ivo. Chikako doet het nogmaals voor. Ze begeleidt de noedels naar haar mond met behulp van de stokjes en trekt de deegwaar naar binnen met haar tong. Ze zuigt er niet op. Met open mond slurpt ze lucht mee naar binnen, die de noedels koelt en hun aroma verspreidt. De slierten schieten achter elkaar haar keel in. Als vraatzuchtige lintwormen glippen ze naar binnen. ‘Hier moet je het voelen’, zegt Chikako en wijst op haar hals.
De actie lijkt in eerste instantie massochistisch, maar oefening baart kunst. Zodra de tranen en de neigingen tot kokhalzen overwonnen zijn, blijkt hoe lekker het is om goed te slurpen.”
Het is dus een cultureel aanvaarde gewoonte om optimaal van het eten te genieten.
Net zoals wij graag ’s zomers boven vuur ons eten verbranden. Of zoiets.
Een fijn verblijf verder, H.en P.!
op 05 08 2009 at 20:52 schreef Fridjof:
Alleen de 1e alinea is geplukt van Coquinaria.nl
De rest is een deel uit de pnblicatie
“De kunst van het slurpen” uit de VK archieven.
Bronvermelding en zo…
op 06 08 2009 at 01:47 schreef kamei:
het slurpen van de noedelslierten is een vorm van beleefdheid.
Wij zeggen smakelijk eten, daar mee bedoelen we dat we onze disgenoten en onszelf een aangename maaltijd toewensen, we willen genieten van ons voedsel.
Japanners zeggen “itadakimas'” dat betekent dat ze hun best zullen doen om van het eten te genieten, maar met de bedoeling om het voedsel, dat heeft geprobeerd zo goed mogelijk op de akker of in de natuur te groeien, als het ware eer te bewijzen.
Door het meezuigen van lucht tijdens het eten van noedels komt de smaak beter naar voren, dus doe je recht aan je voedsel.
Dat het voedsel daar recht op heeft is voor ons een vreemde gedachte, maar voor Japanners vanzelfsprekend, Shinto, de oorspronkelijke animistische ‘religie’ van Japan leert immers dat alles bezield is.
op 06 08 2009 at 02:22 schreef Peter:
Aha, dus Japanse vrouwen zijn eigenlijk heel onbeschoft, door zo nadrukkelijk niet van die noedels te genieten.
op 06 08 2009 at 02:30 schreef Tjerk:
Dat, of ze worden geacht zich bij sociale gelegenheden stil te houden in aanwezigheid van hun man.
Kan niet slapen en zit nu een soepje te slurpen. Die Jappen hebben gelijk! De smaak wordt er écht beter op.
op 06 08 2009 at 05:40 schreef froit/fridtjof:
hee fridjof, ik dacht even dat ik de enige hier was met die naam…
op 06 08 2009 at 07:33 schreef kamei:
de Japanse vrouwen die ik ken slurpen ook, en ze hebben het mij geleerd.
Het aardige van Japanse vrouwen is dat ze weten hoe ze mannen het gevoel kunnen geven iets voor te stellen.
Ze laten lekker hun mannen meer lawaai maken en zitten er zelf bij te glimlachen en denken “Toe maar mien jong’n.”
op 06 08 2009 at 09:34 schreef babs:
Rare jongens die Japanners.
op 06 08 2009 at 09:42 schreef Peter:
Het aardige van Japanse vrouwen is dat ze weten hoe ze mannen het gevoel kunnen geven iets voor te stellen.
In het geval van Japanse mannen geen overbodige luxe.
We hebben nu toch al heel wat etablissementen in Japan bezocht, en overal slurpen en rochelen en niesen de mannen zonder hun hand voor de mond te houden. De vrouwen hoor je niet.
Dat er, door lucht mee naar binnen te zuigen met je eten en drinken, meer smaakgenot ontstaat, wist ik allang, als wijnliefhebber. Toch ga ik niet graag naar wijnproeverijen, want onsmakelijk blijft al dat gegorgel en gespuug, hoe interessant de verklaring voor al die onsmakelijkheden ook mag zijn.
Mijn genot houdt op waar die van Japanse mannen begint, of zoiets.
op 06 08 2009 at 17:21 schreef Loesje:
Hoi Vakantiegangers,
Las net op “GeenStijl”, dat er een Typhoon over Japan raast. Hopelijk toch niet aan jullie kant?
op 06 08 2009 at 18:56 schreef Peter:
Tyfoon? Niks van gemerkt.
op 08 08 2009 at 18:06 schreef Tjerk:
“Mijn genot houdt op waar die van Japanse mannen begint.”
Pak ze genadeloos terug op hun favoriete hobby: karaoke!
Je kunt het ook samen met Hassnae doen.