Kunstsubsidies

Frans Smeets

Een van de grootste misverstanden over beeldend kunstenaars is dat deze van subsidiegelden leven. Dat is al decennia voorbij. De meeste zitten in een uitkering of hebben een andere baan. Er zijn maar weinigen die er van kunnen leven. De enige subsidie die nog naar de kunstenaars gaat, is eerder een bijstand met sollicitatieontheffing: de Wet, Werk en Inkomen Kunstenaars.

Als je als overheid geld wilt besparen, kun je je beter richten op het verminderen van het grote aantal “creatievelingen” dat door het Nederlandse onderwijsbestel uitgepoept wordt. Op kwaliteit in plaats van kwantiteit.

Bijna alle subsidies voor beeldend kunstenaars gaan op aan de vele organisaties die voor de beeldende kunst zijn opgericht en de door hen goedgekeurde projecten. Het komt er eigenlijk op neer dat, als je enigszins in de subsidiepot wilt meegraaien als kunstenaar, je naar de pijpen van de organisaties moet dansen. Je moet het verhaal vertellen dat zij willen horen.

En dan bedoelen we vaak het inhoudsloze gezwets wat iedereen zo verschrikkelijk beu is. Uiteindelijk vangt de kunstenaar dan nòg geen cent voor zijn werk. Al hang je in het stedelijk, hij mag blij zijn dat hij zijn benzinegeld vergoed krijgt. Zelf krijg ik bij iedere subsidieaanvraag direct een paniekaanval, waarna alles de kachel ingaat. Iets wat ik geestelijk erg gezond vind.

De overheid heeft drie argumenten om subsidies aan de kunsten te geven: de betaalbaarheid en toegankelijkheid, het in stand houden van kunstvormen die niet op eigen been kunnen staan en het stimuleren van een goed kunstklimaat. En het is juist op deze drie gebieden dat het beleid faalt. Dat heeft te maken met het feit dat subsidieverstrekking uiteindelijk ook altijd een artistieke keuze is, waarbij weinig buiten de eigen kaasstolp wordt gekeken.

Als je het over betaalbaarheid en toegankelijkheid hebt, wordt daar al snel het argument tegen ingebracht dat het de hogere inkomens zijn die van de subsidies genieten. Dat zal zeker een stereotiep zijn, al moet ik toegeven dat je bij de musea, theater en concerten toch echt vooral blank en hoogopgeleid ziet.

Als betaalbaarheid en toegankelijkheid een motief zou zijn, zijn er betere instrumenten te verzinnen dan algemene subsidies of een laag BTW-tarief. Het zou in ieder geval een hoop kritiek van mensen wegnemen die niets met deze kunstuitingen hebben.

Je komt in deze discussie snel in een Concertgebouw versus Frans Bauer terecht. En als ik eerlijk ben, kan ik ook niet aan de stukadoor uitleggen waarom hij voor zijn uitje een dagsalaris moet neerleggen, terwijl ik voor zevenentwintig euro naar een uitvoering van Mahler kan gaan luisteren. Waarom moet mijn ene neefje bij een poppodium vijftien euro betalen voor de zoveelste “singer/songwriter” (krakend gezeur met gitaar op kruk), terwijl het andere neefje voor vijftig euro naar een dancefeest gaat?

Je kunt je sowieso bij musea voor de beeldende kunst afvragen of het niet verwerpelijk is om toegangsprijzen te subsidiëren en te teren op gratis arbeid als er soms absurde bedragen over de toonbank gaan voor artistiek dubieuze zaken.

Als de subsidiegebruikers die het goed kunnen betalen, niet bereid zijn meer te betalen om de betreffende kunstuiting in de lucht te houden, wat is dan eigenlijk nog het bestaansrecht van deze kunstuiting? Verdient deze kunstuiting dan niet gewoon te verdwijnen naar de marge, zoals de tijd zoveel dingen heeft doen laten verdwijnen en nieuwe dingen heeft doen laten opkomen? In de kunstsector heerst het idee dat er nooit iets mag verdwijnen. Het mag binnen de omroeporkesten toch echt geen verbazing wekken dat hun positie ooit ter discussie zou worden gesteld. Hoeveel toporkesten heeft Nederland eigenlijk nodig? En wat te denken van de vele wethouders Hekkings, die met een cultureel project onsterfelijk hoopten te worden? Er zijn gewoon teveel theaters en musea. Ook hier prefereert men liever de kwantiteit boven de lastige keuze van kwaliteit.

Het grootste probleem met kunstsubsidies is echter dat ze in hun bedoeling van het creëren van een gezond kunstklimaat vaak het tegenovergestelde in de hand werken. Dat heeft direct te maken met hoe structurele subsidies werken. Ze verstarren de boel. De geldstroom wordt al snel een recht. Men keert naar binnen toe. Er ontstaat snel bureaucratie. Subsidie en daarmee het eigen bestaansrecht wordt een vanzelfsprekendheid waar niet aan te tornen valt.

Ook neigen de subsidies naar consolidatie van de op dat moment favoriete kunstuiting. Ondanks alle op papier mooie rechtvaardigingen, zijn de mensen die bepalen wie aan het financieel infuus mag, vooral heel idolaat van de stroming die in hun eigen tijd en bij de eigen groep dominant was. Vernieuwende stromingen worden pas zeer laat opgepikt en ze remmen deze meer dan dat ze een stimulans zijn. Zelf creëren ze nooit vernieuwing. Subsidies leiden tot conservatisme.

Kwaliteit betekent dan al snel “goed de weg kennen in subsidieland” en het bevestigen van de artistieke opvattingen van de subsidieverstrekker. Dwarse geesten zijn niet welkom. Een wereld van meelopers. Sterker nog, zelfs de “rebellie” wordt geïnstitutionaliseerd en als een soort artistiek selectiecriterium gebruikt. Dit laatste zie je veel in de beeldende kunsten, waar het beeld van de zotte verheven kunstenaar tot in den droeve is uitgemolken. Om je dood voor te schamen. Daar trapt niemand meer in. De kunstsector mag zich wel eens afvragen, waarom ze zo’n hoge irritatiefactor heeft.

Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik aan moet met die twee miljoen bezuinigingen op Kunst en Cultuur. Het zijn botte bezuinigingen zonder beleid en toekomstvisie over wat je uiteindelijk wilt met kunst en cultuur. Dat zit me tegen. Van de andere kant zet het alles op scherp, wat op termijn wel eens goed zou kunnen uitpakken.

Dat het huidige systeem van subsidiëring niet meer werkt, daar is iedereen, buiten de belanghebbenden zelf, het over eens. Het is in ieder geval tijd voor een andere aanpak.

Frans Smeets denkt dat hij het nog gaat meemaken dat hij gechipt wordt. Voor zijn eigen bestwil natuurlijk.

Frans Smeets, 20.11.2010 @ 12:27

[Home]

27 Reacties

op 20 11 2010 at 12:52 schreef vetklep:

Volgens mij is het met kunst precies als in verwante disciplines: je kunt je energie beter investeren in het krijgen en houden van de juiste “vriendjes” dan in je prestatie.
Vervolgens hoef je alleen maar hun smaak te serveren en je hebt te vreten.

op 20 11 2010 at 13:26 schreef Daphne:

Frans, er is veel waars in wat je schrijft.

Ik zou nader willen uitwerken wat je schrijft over de subsidies op instellingen en opleidingsinstituten. Er zijn te veel kunstopleidingen. Vroeger had je bijvoorbeeld drie toneelscholen, een in Amsterdam, in Arnhem en in Maastricht. Maastricht was de beste, wist iedereen, en als je nog een tandje hoger wilde, ging je naar Antwerpen naar Studio’s Herman Teirlinck. Inmiddels heeft elke grote stad zijn eigen toneelopleiding. Dat zorgt voor een enorme overkill aan mensen die hopen dat zij in hun vak hun brood kunnen verdienen. Ik gun iedereen een loopbaan in de kunsten, maar we kunnen die honderden nieuwe musici, beeldend kunstenaars en acteurs per jaar niet kwijt. Hen desondanks opleiden is zonde van het geld, en zonde van de gefrustreerde ambities van veel jonge mensen.

Het schijnt echter dat de kunstsubsidies, je maakt een tikfout wanneer je het over 2 miljeon hebt, moet 200 miljoen zijn, maakt niet uit, uit een andere pot komen dan de subsidies voor de hogescholen van de kunsten, academies en de conservatoria en de MBO-opleidingen acteren, muziek, kunst en zo. De interne geldstroomtoestand op zo’n ministerie van Onderwijs en Cultuur houdt die bezuiniging tegen. Dan moet je namelijk écht gaan nadenken, en écht gaan snijden, en dat durft men toch niet aan.

Iets anders. We hebben inderdaad geen tientallen orkesten nodig, als mini-land. Maar wat zou er te besparen zijn als we de regionale orkesten eens zouden bekijken? Moet elke provincie een eigen orkest hebben dat klassieke muziek kan spelen? Waartoe het Brabants of het Gelders orkest? Kunnen de musici het niet opbrengen om de provinciegrenzen over te reizen, in ons minuscule grondgebiedje, dat in zijn geheel ongeveer net zo groot is als de metropool Shanghai?
Dat kan echter niet, want de kunsjt in de regio moet bewaard blijven. Elke provincie wil zijn eigen kunstplekken, musea, podia, etc. Ik begrijp dat bewoners in Uithuizen ook op tijd thuis willen zijn, en liever iets in Groningen bekijken dan iedere keer ervoor naar Amsterdam te komen, maar is hier eveneens geen sprake van enige overkill?
Hiermee pleit ik geenszins voor concentratie op de As Amsterdam-Den Haag-Rotterdam. De Randstadbewoners die net zo makkelijk naar Kassel gaan, kunnen af en toe heus een museum in de Mediende bezoeken. Wij moeten in de Randstad ook ’s van het idee af dat Zwolle en Sittard ver reizen zijn.

Schaf de provincies af, en dat gedwongen regionaliseren verdwijnt misschien, maar zolang het CDA of de PvdA in een kabinet zitten, komt die langverwachte vernieuwing er niet door.

op 20 11 2010 at 13:26 schreef Tjerk:

Hans Teeuwen over gesubsidieerde kunst.

http://www.hansteeuwen.tv/html/post/128.html

Hij heeft wel gelijk dat subsidies toneelverenigingen lui en elitair kunnen maken.

op 20 11 2010 at 14:07 schreef dick jansen:

Heeft Adriaan van Dis al subsidie gekregen voor zijn nieuwste meesterwerk? Zo niet, gauw doen, anders gaat hier een groot talent verloren.

op 20 11 2010 at 14:13 schreef Peter:

Ongetwijfeld heeft Van Dis en flinke zak geld uit het Fonds der Letteren gekregen. Maar hij zet daar tenminste nog een boek tegenover. Ik ken schrijvers die meer krijgen dan ik in een jaar bij elkaar schraap door gewoon te werken, en die de hele dag een beetje slap zitten te ouwehoeren op domrechtse websites.

op 20 11 2010 at 14:32 schreef dick jansen:

@ Peter,

Ik doelde op zijn opera van 1 minuut.

op 20 11 2010 at 14:44 schreef Peter:

Weet ik niks van, de laatste dagen vooral bezig geweest met kaas, maar ook hier weer: één minuut opera, da’s meer waar voor je geld dan je krijgt bij vele andere eters uit de ruif van het Letterenfonds.

op 20 11 2010 at 14:58 schreef vetklep:

Hoe zit dat dan met die opera? Ik vind er niks over met google.

op 20 11 2010 at 15:00 schreef dick jansen:

De Wereld Draait Door, gisteravond. Veel kijk- en luistergenot bij dit hoogstandje.

op 20 11 2010 at 16:36 schreef Rob:

“Je komt in deze discussie snel in een Concertgebouw versus Frans Bauer terecht. En als ik eerlijk ben, kan ik ook niet aan de stukadoor uitleggen waarom hij voor zijn uitje een dagsalaris moet neerleggen, terwijl ik voor zevenentwintig euro naar een uitvoering van Mahler kan gaan luisteren.”

Bauer strijkt als enkeling een onevenredig groot deel van de recette op. Net als zijn promotor en Mojo Concerts en al dat soort figuren meer. Daarvoor betaalt de stukadoor, en nergens anders voor. Dat dagloon gaat op aan het vullen van binnenzakken en niet aan de cultuur zelf. Hetzelfde geldt voor het dancefeest, overigens. Het zou schandalig zijn om dat te subsidiëren.

Zouden we de betalingen uit de Bauer-sectie van de muziekbiz doortrekken naar een beetje symfonieorkest (honderd man), dan werd Mahler iets voor de allerrijksten. Het is niet verstandig om produkties van honderd musici níet te subsidiëren. Want honderd man zijn nu eenmaal een zeer kostbare grap. Zelfs honderd stukadoors.

op 20 11 2010 at 17:31 schreef MNb:

Van beeldende kunst heb ik nou weer geen verstand. Maar ik kan bevestigen dat de salarissen in zelfs het Concertgebouworkest erg laag liggen. Tenminste, dat was 25 jaar geleden zo, maar ik kan me niet goed voorstellen dat ze in die tijd sterk omhoog zijn gegaan.
Die lage salarissen zijn overigens helemaal niet erg. Het prestige van het Concertgebouw is zo hoog, dat musici elkaar even goed wel de tent uitvechten om daar binnen te komen.
De kosten van Frans Bauer liggen een stuk lager. Als die niet uitkomt laat hij gewoon een bandje meespelen.

Maar goed, voordat Vetklep weer moet overgeven van mijn snobisme: een museum voor Johnny Jordaan of voor Zangeres zonder Naam mag van mij ook wel subsidie krijgen (inclusief verkoop van CD’s), indien nodig. Wat je er verder ook van denkt, die twee behoren eveneens tot het culturele erfgoed.

op 20 11 2010 at 18:32 schreef vetklep:

op 20 11 2010 at 17:31 schreef MNb:
Ik heb ook uit betrouwbare bron vernomen dat een musicus in een orkest dusdanig weinig verdient dat het onvermijdelijk is daarnaast ook nog les te geven.
En daar ben je dan voor naar een conservatorium (=universiteit) geweest. Om je leven lang op al je sociale momenten, de avonden dus, aan het werk te zijn. Met een enorme kans dat je nooit een solo zal mogen spelen, dus altijd een van de velen zal blijven.
Ik snap niet dat mensen voor zo’n leven kiezen, maar ik vind het wel mooi.
Wat niet betekent dat ik er ook voor wil betalen, behalve die anderhalve keer dat ik er zelf naartoe ga. Laat mij maar driedubbel betalen als ik ga, en niet als ik niet ga.

op 20 11 2010 at 19:54 schreef Smeets:

Rob,

Dat is een onzin redenering. Ook binnen de klassieke muziek heb je enkele grootverdieners. De meeste muzikanten zullen niet veel verdienen. Dat zal bij de entourage van de heer Bauer of Rieu niet anders zijn.
En waarom zou je dance niet subsidieren en poppodia wel ? Ik zie het verschil niet. Zo is voor mij de bevrijding door de dance veel belangrijker geweest dan de opdringerigheid van de popmuziek.

op 20 11 2010 at 20:52 schreef Rob:

Ik zie het verschil wel; ik heb dan ook bij een klein podium gewerkt. Als vrijwilliger natuurlijk. Dance kan zichzelf perfect bedruipen en dan blijft er veel aan strijkstokken hangen. Pop ook, maar niet in het beginstadium. Krezip is ooit op ons podium begonnen, nog bij een ‘open podium’. Hoeveel denk je dat dat optreden uiteindelijk heeft opgeleverd aan belasting? Want zo werkt het toevallig ook nog eens een keer.

Klassieke muziek kent maar heel weinig grootverdieners op wereldschaal, terwijl een schaap als 100% Isis al kon leven van het afspelen van andermans muziek en de meeste echte muzikanten alleen maar dromen van wat Bauer of Rieu binnensleurt.

Dance subsidiëren… daar worden zulke ordinair grote emmers geld in verdiend dat het gewoon te belachelijk voor woorden is.

op 20 11 2010 at 21:29 schreef Smeets:

Rob,

Ik zeg ook niet dat je dance moet subsidiëren. Het voorbeeld toont wel de moeilijkheid van de artistieke keuze aan. Als het criteria is dat een kunstuiting zichzelf niet kan bedruipen, dan zou het wenselijk zijn de prijzen in ieder geval op een gelijk nivea te tillen.
Maar je bent dus wel voorstander van subsidiëring van dance als deze zichzelf niet kan bedruipen?
Dat er emmers geld wordt verdient komt omdat het publiek bereid is veel geld voor een kaartje meer te leggen. Het armlastige publiek van het Concertgebouw begint al te piepen als hun kaartje van 27 naar 30 euro gaat.

op 20 11 2010 at 23:20 schreef Rob:

Hier in Italië kwam men onlangs met cijfers van hoeveel euro’s een in cultuur geïnvesteerde euro opleveren (de discussie ging ook over cultuurschatten en dus over toerisme-inkomsten, toegegeven). Ik geloof dat het 6 euro per euro was. Ik mis dat soort harde cijfers in Nederland.

Dat een kaartje 30 ipv 27 euro gaat kosten, hoeft natuurlijk geen probleem te zijn.

Blijft een probleem de manier waarop het geheel wordt gepresenteerd, met name door de PVV. Maar dat is een ander verhaal.

op 21 11 2010 at 00:16 schreef vetklep:

Mensen, ik wil niet vervelend zijn, maar als we eerlijk zijn moeten we toch gewoon kunnen toegeven wat voor gevoelstemperatuur het woord “cultuur” heeft gekregen:

Relioterie. Primitiviteit waar je verplicht respect voor moet hebben. Flatertheater met avond aan avond meer mensen op het podium dan in de zaal. Kunsdt met peren en “engagement”, Kunst waar je minstens een half uur uitleg bij nodig hebt, Films waarin absoluut niets gebeurt maar waarin wel veel wordt gezucht, Diarreejazz, Violengedreutel en Moeilijke motoriek op een podium.

Kortom: sensorische zelfkastijding die alleen gesubsidieerd kan voortbestaan. Alleen mensen met moeilijke brillen houden vol dit te waarderen uit angst dom gevonden te worden.

De werkelijke cultuur, dat wil zeggen datgene waar mensen zin in hebben, wat ze zelf opzoeken en waar ze ook nog voor willen betalen heet nooit “Cultuur”

op 21 11 2010 at 02:18 schreef Marco Knol:

In Vianen (Utrecht) wilde de gemeente een tijdje terug graag een zogenaamd “Multifunctioneel Centrum”. Met theater natuurlijk. Vanuit Vianen is het ongeveer 20 minuten met de auto naar de stadsschouwburg in Utrecht (files daargelaten) en dan heb ik het nog niet over de lokale theaters in IJsselstein, Nieuwegein, Culemborg, Leerdam en Tiel.
Neem een kijkje op de kaart van (midden) Nederland en je ziet hoe onzinnig die gedachte was.
Mijn inziens is dat het voornaamste probleem. Al die theaters moeten immers gevuld worden. En daar moet iedere keer geld bij. Spreiding is prima, maar niet elk gat van 20.000 inwoners of meer heeft een theater nodig. Of misschien een kleintje, en dan noemen we het “raadzaal”. Maar dan weet je zeker dat er geen hond komt.

Overigens gaat dat MFC van 20 miljoen gelukkig niet door, zij het niet dankzij de gemeentelijke bobo’s naar het schijnt.

Tivoli in Utrecht (pop) draait overigens grotendeels zonder subsidie. Die moesten in een paar jaar fors inleveren en terug naar maximaal 10% subsidie. Destijds. Hoe dat nu zit weet ik niet, maar niet voor niets doet Tivoli moeilijk over de exploitatie van het nieuwe muziekpaleis. Zou Tivoli een goed pand hebben (bereikbaar voor trucks, dus grote bands, iets meer publiek, a la 013) dan zouden ze het denk ik makkelijk zonder kunnen.

Lokaties voor beginnende bandjes en theaterfiguren mogen van mij best subsidie krijgen. In Utrecht dus bijvoorbeel Kikker en Ekko. Sommige artiesten vallen af, sommigen groeien door. Zo stond Franz Ferdinand geloof ik ooit in Ekko en Nirvana in Vera.

Voor beeldende kunst valt waarschijnlijk wel iets soortgelijks te zeggen.

Bezuinigen op kunstsubsidies zal best kunnen, maar graag wat zinniger. De huidige BTW verhoging is vergelijkbaar met tegen KLM te zeggen dat die Airbus die ze 6 maanden terug kochten bij aflevering in december 2011 13% duurder is vanwege een belastingverhoging.

En tot slot; ook voor vliegen kiezen mensen, dus ik verwacht van de PVV dat die vliegtaks fluks weer wordt ingevoerd.

op 21 11 2010 at 10:00 schreef Rob:

Vetklep komt zeker weinig buiten de deur. Dat leest als één enorm vooroordeel jegens alle moderne kunst.
“De werkelijke cultuur, dat wil zeggen datgene waar mensen zin in hebben…” die vind je al op televisie. Tsja, en dan hoef je de deur niet meer uit natuurlijk. Is ook veel te gevaarlijk; voor je het weet word je geïslamiseerd of zo.

Zucht.

op 21 11 2010 at 16:10 schreef vetklep:

op 21 11 2010 at 10:00 schreef Rob:
Nou, zeg, wat worden we enorm verwend op de televisie.
Weet je dat ik serieus overweeg dat lelijke onding in een kast te zetten en hem even te gaan pakken voor die een of twee uurtjes per week dat er op de BBC of op Belgie iets aardigs is?
Van mij mag de publieke omroep ook onmiddellijk ophouden.

op 21 11 2010 at 16:58 schreef De Witt:

Net zoals de publieke omroep veel advertentiegelden naar zich toetrekt.

De gedirigeerde subsidie werkt concurrentievervelvalsend en is in het nadeel van de moderne niet-gesubsidieerde kunstenaar en vrije galeriehouder. Er zouden juist veel meer onafhankelijke galerieen kunnen komen.

Dirk Scheringa had ook een leuke verzameling platen en een eigen museum (Voor Magisch Realisme), een creatieve manier om iets terug te doen voor de samenleving zolang het rendabel te maken is. Was dat met of zonder subsidie?

http://www.scheringamuseum.nl/

Er valt wat dat betreft als kunstenaar in Nederland weinig eer te behalen als het hoogste doel is jezelf gesubsidieerd kunstenaar te mogen noemen. Wie is de Nederlandse Andy Warhol? Wie houdt de samenleving de juiste spiegel voor? Kiezen we er werkelijk voor die keuze aan de ambtenaar op het gemeentehuis over te laten en voor ons te laten bepalen waar en over wie ons te verwonderen?

Verdienden deze mensen soms niet hun brood op commericiele wijze?

http://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_personen_uit_de_Gouden_Eeuw#Schilderkunst

Bas Heijne heeft op de Jaap over deze zaken ook een lezenswaardig artikel geschreven:

http://www.dejaap.nl/2010/10/waarom-wordt-de-elite-haar-kunst-niet-gegund/

op 22 11 2010 at 15:04 schreef kiytfkiyugk:

Er is in Nederland veel te veel beeldende kunst.

De overheid heeft zo veel beeldende kunst aangekocht dat zij niet meer weet wat er mee te doen. De openbare ruimte staat vol werken waarvan niemand meer weet wie de schepper is of wat de naam is, en ze worden ook zeer slecht onderhouden. En dan nog alle depots.

Wat er is moet worden getoond en onderhouden, of afgestoten.

Nog meer beeldende kunst, daar is gewoon geen ruimte voor. Publieke ruimte hoeft niet overal een bric-a-brac-zooitje te zijn.

Ik ben er overigens voorstander van om alle depots met gesubsidieerde kunst uit de depots te halen en te schenken aan derdewereldlanden. De mensen daar hebben er schreeuwend behoefte aan.

op 22 11 2010 at 21:37 schreef erlise:

Het is een Trieste Dag omdat er een protest gaande is. Een protest voor subsidie, voor roof, voor socialisme en bovenal: voor altruïsme. Het idee dat het individu de maatschappij iets schuldig is. Schaamteloze ‘leechers’ verkondigen deze verdorven moraliteit vandaag door het hele land. Ik presenteer u het alternatief.

http://www.onzestem.eu/2010/11/nederland-schreeuwt-om-vrijheid/

op 22 11 2010 at 22:27 schreef Tommy:

Kunstenaars moeten weer (evenals vroeger) veel meer hun eigen bestaansrecht creeren. Als zij een (kopers)publiek voor zichzelf weten op te eisen, is er een soort van balans tussen vraag en aanbod. Met de oversubsidiering is die balans compleet verloren gegaan. Resultaat: spelen voor lege zalen, schilderen voor de contraprestatie, dure exposities voor 0,05% van de bevolking, etc. Laat een kunstinitiatief eerst maar eens aantonen dat het zijn houdbaarheidsdatum kan ontstijgen, dan kan je alsnog besluiten om wat steun te geven voor uitbouwen en continuiteit.

op 24 11 2010 at 19:56 schreef Marijke:

Wie heeft welke macht? Dat is de grote vraag.
En dan waarom en hoeveel?
En dan, is dat goed?
En dan kan je herstructureren. Want uiteindelijk gaat het maar om 1 ding. Wie heeft welke macht.

op 25 11 2010 at 11:40 schreef Nico:

Update: De contraprestatie is in de jaren tachtig al afgeschaft.

op 24 09 2011 at 10:07 schreef jack:

Out of the box denken lijkt mij hier wel op de plaats.
Wat heeft een klein land als Nederland voor mogelijke inkomsten op wereldniveau?
Ik voorsta dat Nederland een en al kunst en cultuur wordt. Als we in dit landje grootste tentoonstellingen, concerten en voorstellingen als onze economie gaan zien zou dat onze redding voor de financiële crisis zijn. Om kunst en cultuur te zien reis je als wereldburger gewoon naar Nederland. De economie wordt schoon en onze faam gaat van wiet en hoeren naar Kunst met de grote K.
We worden weer de Nederlanders die vrijheid van denken in het vaandel hebben staan. Kunnen we de subsidies aan boeren, de regering de parkeerwachters ect ect schrappen. Wat een mooi land zullen we worden waar iedereen graag op bezoek komt en waar alle mensen creatief denken en doen. Dan hebben we dat afgunstige gezeur van hierboven ook niet meer.

Kunstsubsidies

LINKS