Koninginnedag
Jasper Mekkes
Schrijven is een leuke maar gevaarlijke bezigheid. Anderen dan de gebruikelijke haatpredikers bij naam noemen is niet zo verstandig; je bent dan op zijn minst al gauw een wat minder graag geziene gast op verjaardagen. Groepen individuen over één kam scheren is al helemaal gevaarlijk; dat zagen we bijvoorbeeld aan het tragische lot van Theo van Gogh.
Ik zou dan ook niet zo gauw voor de Metro willen schrijven. Heb je per ongeluk in een onbewaakt ogenblik een groep over één kam geschoren dan lezen met een beetje pech zoveel mensen je verhaal dat er altijd wel een gek opstaat om je te bedreigen.
Nee, geef mij maar Frontaalnaakt; een site die zich nog kan beroemen op lezers van enig niveau.
Als publiek figuur heb je de kans om het beestje bij de naam te noemen — en dat met meer mensen dan alleen je familie en vrienden te delen. Vaak kun je dat beter in algemene termen doen om te voorkomen dat je individuen over die ene kam scheert; dat maakt het minder confronterend — maar niet per se minder prikkelend.
Duidelijk statement
Op Koninginnedag (vier prachtige dames waaronder een koningin is voor mij nog steeds een Koninginnedag) is dit weer eens duidelijk geworden. De royale familie bezocht het door hebzucht en aardbevingen getroffen Groningen en maakte daarmee een duidelijk statement.
Hoewel er leden van die familie zijn, zoals de zoon van prinses Irene; Carlos de Bourbon de Parme, die een veel duidelijker groen statement maken, door onomwonden te kiezen voor de steeds noodzakelijker wordende radicale omslag naar duurzame, hernieuwbare energie en daarmee een keuze maken voor een samenleving zonder schadelijke materialen en dus zonder schadelijke effecten voor water, lucht en aarde, is het toch bewonderenswaardig dat je als familie met zoveel macht dankzij een politiek systeem, datzelfde systeem ook durft te bekritiseren.
Al is het dus maar heel subtiel, zonder een onvertogen woord; niet over personen, laat staan over groepen.
Waarheid zeggen
Maar is het nu fout om (groepen van) individuen publiekelijk aan te spreken op hun onvolkomenheden, of juist goed? Persoonlijk denk ik dat je iemand geen groter plezier kunt doen dan door kritisch over hem te zijn. Het wordt voor iedereen alleen maar leuker door een open blik op een transparant probleem, waardoor immers duidelijk wordt waar er nog wat verbeterd kan worden.
Dat moet volgens mij dan ook het doel zijn van kritiek, die zich met de nodige nuance en humor toch zonder aanzien des persoons op zowel groepen als individuen met invloed moet richten, met als doel hen en daarmee het geheel beter te maken.
De koninklijke weg is om de waarheid te zeggen, zonder je op het gladde ijs van de demagogie voor het behoud of de uitbreiding van je eigen macht te begeven. En dan zien we vanzelf wel of onze monarchie ook een volwassen democratie met verbeter-potentie is.
Symboolfunctie
Een democratie die een staatshoofd een wat grotere rol durft te geven dan een inhoudsloze symboolfunctie; uit angst dat de democratie gaat beven als dat symbool eens een keer de waarheid zou zeggen. Want niets zeggen is niet adelijk, maar schadelijk.
Jasper Mekkes is ingenieur en vooruitgangsfilosoof.
Jasper Mekkes, 07.05.2018 @ 07:11
1 Reactie
op 07 05 2018 at 07:30 schreef Peter:
Ook zo’n behoefte om eens flink de waarheid te zeggen? Leesfrontaalnaakt@gmail.com.
RSS