Klok
Rene Koeman
Als een klok slingert de geschiedenis door. Zo ook in de generaties die elkaar opvolgen, eerst jong en onderzoekend, rebellerend tegen ouderen en dan, als men ouder wordt, houvast zoekend in het bestaande, het verworvene. Tot een nieuwe generatie opstaat om te rebelleren. Dan begint het weer opnieuw.
Zo ook in de staat, wat eerst klein was werd groot, en daarna weer klein. Meer staatjes werden één, één staat werd velen. Zo is het altijd gegaan, zo zal het altijd gaan. Wat begon als het Heilig Roomse Rijk der Duitse Natie, verviel in tientallen prins- en bisdommen, waarna koninkrijkjes ontstonden, uiteindelijk door geweld onder Pruisen bijeengebracht onder één Keizerrijk en dan in bloed en ijzer ondergegaan in stukken.
Zo ook de maatschappelijke instanties. Wat begon als slavendom en lijfeigenschap, groeide uit tot gilden waar vrije ambachtslieden bescherming en zelfs pensioen genoten, dan weer verval in de Industriële Revolutie. Weer slaven, ditmaal niet van feodalen, maar van industriëlen, waarop de vakbonden ontstonden, die nu weer in ontbinding raken. De klok die heen en weer slingert door de geschiedenis, schijnbaar alleen heen en weer slingert, actie op reactie op actie, eeuwigdurend maar onderwijl de tijd duidend.
Zo ook de ideeën. Zoals de protestanten zich afzetten tegen de verstarde moederkerk en daarna zich verloren in een zelfde starheid. Zoals de liberalen zich afzetten tegen de adel, waarna zij zelf een elite vormden die de macht wilde houden. Zoals de socialisten zich inzetten voor de verheffing van het proletariaat, waarna zij weigerden opzij te stappen voor het geëmancipeerde volk. Actie, reactie, actie.
Deze periode in onze geschiedenis is niet nieuw en zeker niet exclusief. Het gebeurde overal en altijd en zal overal en altijd gebeuren. De populisten van nu waren de revolutionairen van Frankrijk, de Ondaatjes van Nederland, die uiteindelijk vastliepen in diezelfde slinger van de klok en de elite werden. Na revolutie komt restauratie. Na hoop komt chaos en daarna berusting, waarop de hele cirkel weer opnieuw begint.
Begeleid door de eeuwig slingerende klok van de geschiedenis.
Rene Koeman is één van de vaste reageerders op Frontaal Naakt
Gastschrijver, 12.04.2012 @ 07:31
10 Reacties
op 12 04 2012 at 07:55 schreef Grmbl:
Toch lijkt de slinger steeds minder breeduit te bewegen en lijken de periodes korter te worden. Het zou interessant zijn om te weten of de pendel ooit zijn balanspunt vindt en daar dan voor eeuwig blijft hangen..
op 12 04 2012 at 08:06 schreef Leo Schmit:
Zo ook de militaire instanties. De legioenen van het Romijnse rijk werden vervangen door Preatoriaanse gardes, vervolgens aangevuld met troepen van onderworpen volken, om ten slotte door hen overrompeld te worden. Waarna de middeleeuwse vorsten zich bedienden van huurlingen, totdat rond 1500 de Italiaanse vorsten begonnen om volksmilities op te zetten. Waarop vervolgens de vroege natiestaten staande legers invoerden en de late natiestaten elkaar op grote schaal begonnen uit te roeien. Waarna het nieuwe wereldrijk de Nato oprichtte en vervolgens de huurlingen legers en de particuliere security companies het geweldsmonopolie hebben verworven.
op 12 04 2012 at 08:58 schreef Bigpete:
De geschiedenis herhaalt zich, ze moet wel want niemand luistert…
op 12 04 2012 at 09:37 schreef Sasha Berkman:
Het verschil tussen de populisten van nu en franse revolutionairen is de fransen streden tegen de rechteloosheid van de gewone burger ten opzichte van de “gierige rijken” terwijl de huidige populisten, ondanks hun leugens op te komen voor “henk en Ingrid”, feitelijk de neo-liberale agenda van de heersenden dient. Kijk wat er nu gebeurt in het catshuis waar de grootste “strijder” tegen achterkamertjes politiek al weken bezig is met diezelfde praktijken.
op 12 04 2012 at 10:26 schreef Tycho:
Vanuit academisch oogpunt: wat een slappe analogiën, tenenkrommende reïficaties, etc.
Vanuit retoriek: wat een fatalisme…
op 12 04 2012 at 10:41 schreef Sandro:
Hè ja, effe stukje Franse revolutie. Ik neem aan dat de term “Terreur” in deze bekend is:
De Terreur wordt onder druk van de radicaalste revolutionairen ingesteld door de revolutonaire regering; meerdere vrijheden worden opgeschort en een politiek van strijd tegen de interne en externe gevaren, die de Republiek bedreigen, treedt in werking. De opvallendste personages van de Terreur, ook wel ’terroristen’ genoemd, zijn in het bijzonder Robespierre, Saint-Just, Couthon, Collot d’Herbois, Fouché en Billaud-Varenne. De periode wordt eveneens gekenmerkt door pogingen tot economische, sociale en culturele hervormingen. Naar schatting verloren ruim 40.000 mensen hun leven ten gevolge van de Terreur.
Toch maar de achterkamertjes dan??
op 12 04 2012 at 10:58 schreef Rene Koeman:
12 04 2012 at 10:26 schreef Tycho
Beste Tycho, dit was ook niet bedoelt als een dissertatie. Gewoon een losse gedachte, je weet wel associaties die opkomen.
op 12 04 2012 at 12:17 schreef Pyt van der Galiën:
@Tycho
Het zou wel aardig zijn wanneer je die “slappe analogieën” en “tenenkrommende reïficaties” even zou benoemen. Dan kunnen we ook wat met je “academische” opmerkingen.
op 12 04 2012 at 12:40 schreef babs:
http://www.zerohedge.com/news/guest-post-you-aint-seen-nothing-yet-part-one
http://www.zerohedge.com/news/guest-post-you-aint-seen-nothing-yet-part-two
Een cyclus duurt 80 tot 100 jaar. Veel plezier de komende tijd.
op 12 04 2012 at 13:45 schreef Sasha Berkman:
grappig hoe sandro nu de achterkamertjes politiek van wilders loopt te verdedigen, ziekelijk is hoe hij geweld en terreur als alternatief suggereert.
RSS