Kilo’s

57 Reacties

op 20 08 2010 at 10:48 schreef mariska:

Kijk ontzettend uit met diëten. Ik ken voornamelijk mensen die er dikker van geworden zijn. (Hanneke Groenteman beschreef dit ook in haar boek over haar proces van extreem dik worden). Je lichaam gaat iedere calorie extra vasthouden en omzetten in vet.

Op de fiets heb je dat van die dijen die aan elkaar plakken niet. En heb je Annet Malherbe’s pretoogjes gezien? Zo knap kun je dus blijven als je er boven probeert te blijven staan, en je richt op wat je echt boeit. Personality goes a long way.

Heb je ooit het verhaal gelezen van een bloedmooie vrouw die door een man waarmee ze het had uitgemaakt zoutzuur in haar gezicht had gekregen? Hoe erg verminkt ook, en hoe pijnlijk de vele operaties die ze moest ondergaan ook waren geweest, ze is heel blij dat ze het overleefd heeft en was opeens veel minder onzeker over haar uiterlijk dan in de tijd dat ze bloedmooi was. Het uiterlijk deed er niet meer toe, er was geen goedkeuring meer te krijgen. Gaf haar rust.

op 20 08 2010 at 10:57 schreef babs:

Wat gebeurt er als je probeert gezond te eten, zo veel als je trek hebt en je sport er een paar keer per week bij, zonder bij dat sporten te overdrijven?

En ipv veel geld te geven aan dietisten en trainers, kun je niet beter geld uitgeven aan iemand die je leert jezelf de accepteren zoals je bent? Ik wil best een uurtje per week met je praten à 100€ per sessie (ik accepteerd ook tegoedbonnen die me gratis toegang tot FN garanderen).

Als je persé slanker wil worden: kind krijgen en 3 jaar lang aan de borst houden.

op 20 08 2010 at 11:17 schreef Judith:

Hassnae, is het echt zo erg dan? Ik heb je dan nooit ontmoet, maar als ik bovenstaand stuk lees, zie ik een zwaar obese vrouw voor me, terwijl dat niet strookt met de charmante dame die ik op televisie en foto’s heb gezien.

op 20 08 2010 at 11:28 schreef hassnae:

Mariska, je hebt natuurlijk helemaal gelijk. Uiteindelijk doet het er niet toe, maar het levert wel leuk materiaal voor stukken op. Maar eerlijk is eerlijk: ik ben die tien kilo in rap tempo aangekomen en ik wil ze kwijt. Niet omdat ik dan een slanke den word, maar omdat ik me dan beter voel over mezelf. Dat ik niet meer zo slank zal zijn als vijf jaar geleden, daar heb ik me al lang bij neergelegd.

Overigens, Hanneke heeft uiteindelijk wel een maagoperatie ondergaan. Die is enorm slank nu.

Babs, oei, drie jaar lang zogen. Het is wel een idee. Wordt dat kind gezond en groot. Ik neem je aanbod aan!

Ik sport trouwens al anderhalf jaar weer trouw (ik ben aangekomen doordat ik vier jaar geleden stopte met sporten) en ik eet veel en veel gezonder dan eerst: veel vezels, veel groente en veel eiwitten. Maar het snoepen nekt me.

Judith, lief! Zo erg voelt het soms wel. Maar ik overdrijf ook, hoor. Een mens moet om zichzelf kunnen lachen.

op 20 08 2010 at 11:34 schreef Judith:

Overdrijven is ook fijn. En allicht als je in je hoofd morbide obees bent, motiveert dat je nog meer om van snoep af te blijven.

op 20 08 2010 at 11:57 schreef Josje:

Lieve Hassnae, meer met Peter het bed induiken kan wellicht helpen voor je zelfvertrouwen.
Nee, dat is flauw. Is het misschien troost-snoepen? Daar heb ik ook veel last van, zeker rond de maandstondes…. Ik ben zelf ook 10 kilo te zwaar. Zullen we anders samen proberen af te vallen met hulp van Twitter en zo? Voor elke kilo die wij kwijt zijn, sponsoren vragen 1 euro te storten voor een goed doel?
En je bent inderdaad echt heel mooi.

op 20 08 2010 at 12:02 schreef Judith:

Wat mij trouwens helpt om op gewicht te blijven is elke dag braaf de caloriechecker van het voedingscentrum in te vullen. http://www.caloriechecker.nl/

Ik ontbeet altijd met Special K en yoghurt, maar dat mag niet van het voedingscentrum. Dus nu eet ik mueslibrood met kaas en past mijn skinnyjeans weer. Volgzaamheid heeft zo zijn voordelen! Je krijgt in elk geval meer inzicht in je (on)gezonde voedingspatronen.

op 20 08 2010 at 12:11 schreef Walt:

Hassnae, dat heb je nu eenmaal bij een pycnisch type. Bij een leptosome constiutie zul je het veel minder aantreffen. Voornamelijk een kwestie van pech hebben.

op 20 08 2010 at 12:26 schreef MNb:

PB, grijp in. Want zoals Mariska al schrijft is diëten behoorlijk riskant. Het voornaamste resultaat is dat het de stofwisseling efficiënter maakt, dus een hoger percentage energie omzet in vet.
Om af te vallen werkt maar één methode: meer energie verbruiken dan je opneemt, bij gelijke voedselinname. Dus meer bewegen en wel op zo’n manier dat er inderdaad veel energie wordt verbruikt. Wandelen en fietsen – overigens goed voor de longen – is niet genoeg.
PB, neem je geliefde driemaal per week mee naar een sportschool. Doe geen zware oefeningen – spieren opbouwen is niet het doel – en concentreer op oefeningen die de buikspieren aanpakken. Zorg dat jullie dat blijvend volhouden.
En verbiedt elke vorm van diëten.
Want wat ze ook zeggen, uiterlijk is wel belangrijk.

op 20 08 2010 at 12:29 schreef MNb:

O ja, luister niet naar professionele sporttrainers, vooral niet als ze een dieet voorschrijven.

op 20 08 2010 at 13:12 schreef smeets:

Van een dieet wordt iemand alleen dikker. Het enige wat je hoort te doen is niet snaaien, de tussendoortjes laten en heel heel geleidelijk kleinere porties. Overigens: ik weeg 103 kg en doe als man tussen 25 vrouwen in steppen. Dat heet nu trouwens de “funky fatburner level 3”.

op 20 08 2010 at 13:26 schreef Peter:

Toch maar even reageren, voordat ik straks als de ultieme bad guy in dit verhaal fungeer.

MNb: Ik pieker er niet over Hassnae iets te verbieden. Ik wil leven! Leven!

Hassnae is in de laatste vier jaar inderdaad behoorlijk aangekomen, maar zoals haar broer indertijd al opmerkte: “Dat vind jij volgens mij helemaal niet erg.” Ik heb haar altijd gezegd te kappen met die stomme diëten en gewoon meer te sporten, om gezond te blijven.

Ik bezing dagelijks haar schoonheid, kan niet van haar afblijven maar maak af en toe misbruik van haar obsessie met haar kilo’s door erop te wijzen dat door veel seks de calorieën eraf vliegen, dus ja, Josje, dat terrein heb ik gecoverd. Niet dat ik truuks nodig heb om aan mijn trekken te komen, overigens, want anders gaat dat weer een eigen leven leiden op de islamofoben- en ingebeelde Joden-sites.

Hassnae is trouwens niet dik, ze is voluptueus. Vooral haar borsten en billen laten zich steeds nadrukkelijker gelden, wat me niet onberoerd laat. Het is voor mij onmogelijk van haar af te blijven.

Waarom ze ondanks het feit, dat ik me smoorverliefd en botergeil aan haar voeten werp zodra ik haar ontwaar, nog steeds niet blaakt van onverwoestbaar zelfvertrouwen, daar begrijp ik ook niks van. Soms vraag ik me af of ik wel goed genoeg ben voor haar.

Het is vooral een aantal vrouwen in haar omgeving (ik noem geen namen) die haar aan haar kop zeuren over haar gewicht en rondingen. Aldus is mijn ervaring: het zijn de vrouwen die elkaar dit aandoen. Op een enkeling na valt elke man, die ik ken, eerder op vrouwen als Hassnae dan op de wandelende lijken die de covers van Cosmopolitan en dergelijke sieren.

op 20 08 2010 at 14:55 schreef leo schmit:

Ik veronderstel dat Hassnae een middenweg zoekt tussen voluptueus en graatmager. Dat moet toch mogelijk zijn. Volgens Walt is het dikworden voorbestemd op grond van ofwel de ‘pycnisch’ or de ‘leptosome’ conditie. Dat zoeken we op. Maar Walt heeft al flink wat deterministische opvattingen over Islam op zijn naam, dus voorzichtigheid is hier geboden.

Drinkt Hassnae wel eens een of meer glaasjes wijn? De Fransen zijn gemiddeld niet dik. Terwijl ze wel zeer goed eten en ook weer veel buiten actief zijn. De Noren die nauwelijks een glas wijn kunnen betalen zijn gemiddeld zeer dik. Ze zitten op plastic stoeltjes in shopping centers kilo’s ijs te verorberen. De Noren hebben ook de grootste consumptie per hoofd van pizza’s. De helft van de koelbakken in een Noorse monopolie winkel is gevuld met pizza’s.

Noorwegen is echt verschrikkelijk en verdient geen 4′ de of 5 ‘de plaats in de Newsweek pol, als het gaat om levenskwaliteit.

De Chinezen zijn verhoudingsgewijs het gezondste volk ter wereld met een zeer laag gemiddeld vet gehalte. Dat verklaar ik door de wok- kook cultuur, met minimaal olie en hoge temperaturen, korte kooktijden en vrijwel verse groente.

Snoepen moet je gewoon principieel niet doen, evenmin frisdranken, cola, fanta, bier.

Ik ben straks 60 en weeg met 78 kilo zo’n 5 kilo boven mijn gewicht bij de dienstkeuring in 1968.

Ik heb mijn hele leven lang Aziatisch gegeten, rijst met groenten en een stukje vlees, geen snoep en geen frisdrank. Wel veel wijn. Niet meer dan een keer per jaar naar MacDonald voor de kinderen (die nu groot zijn, ze moeten zelf maar weten hoe vaak ze daar naar toe gaan, maar ik denk niet vaak).

Nu valt het mij wel op dat in Aceh, met name de dames, ook exstreem dik zijn. Ik wijt dit aan verveling. De Achenese keuken is ook niet echt vetvrij, maar dat kan niet de hoofdreden zijn. Het zijn toch vooral de snoeperijen, de drankjes uit blikjes, de vette ge-oliede koekjes.

Nu is het Ramadan hier in Aceh, dus er is hoop voor de Achenese dames en voor mij die nog 5 kilo wil verliezen, maar dat wordt weer moeilijk vanwege gebrek aan beweging en gebrek aan wijn.

Nu zou je denken, die kilo’s verliest hij wel door stress in het hol van de Islamitische leeuw, maar dat gaat niet werken want die Acehers zijn zulke aardige en tolerante mensen. Daarom kom ik hier al voor de vierde keer, en ik hoop er nog terug te mogen komen.

Maar ik dwaal af (vermoedelijk omdat het wel mogelijk was een flesje Absolut wodka te verwerven, shit… een dik-maker)

groet,

leo

op 20 08 2010 at 15:33 schreef hassnae:

Dank jullie wel voor alle tips en advies en lieve woorden, mensen.

Smeets, ik doe ook steps! Twee keer per week. Ik wist niet dat het nu funky fatburner level 3 heet! Haha. Na de ramadan begin ik er weer mee. Is de nieuwe leuk?

Nee, ik drink niet, Leo. Wat geweldig dat jij zo veel reist, zeg.

En Peter is een schatje.

op 20 08 2010 at 16:05 schreef yezkilim:

Tip: 1x per jaar een maandje vasten ;-) !

op 20 08 2010 at 16:13 schreef Peter:

Over dat vasten zullen we meteen even een misverstand uit de weg ruimen: van vasten val je niet af. Je lichaam reageert erop door de verbranding op een laag pitje te zetten. Wat je ’s avonds eet, telt tijdens de Ramadan en lang daarna dus extra zwaar. Daarom worden zoveel mensen na de Ramadan juist zwaarder.

op 20 08 2010 at 16:19 schreef Eric:

een rauw voedsel dieet helpt. Met gekookt voedsel eet je meer. Rauw voedsel vult sneller, kost meer energie om te verteren, je hebt niet zo snel weer een honger gevoel en je eet daardoor automatisch minder zodat je afvalt.

op 20 08 2010 at 16:37 schreef yezkilim:

Peter, Hassnae, ik bedoel ECHT vasten, alleen maar water drinken dus, in plaats van alleen overdag niet eten (dat noem ik geen vasten). Maar, toegegeven, ongeveer een maand is dan wellicht wel wat lang…

Wat overigens ook ECHT helpt (nog net niet ECHT vasten) is eens per jaar een citroensapkuur: ahornsiroop, citroensap en cayennepeper.

op 20 08 2010 at 16:40 schreef Bigpete:

Dik worden is ook vooral genetisch bepaald. Hoe ziet je moeder er uit?

op 20 08 2010 at 17:03 schreef Walt:

op 20 08 2010 at 16:55 schreef Walt:

“dat ik me smoorverliefd en botergeil aan haar voeten werp zodra ik haar ontwaar”

Interessante openbaring Peet, die supergeilheid die je voelt voor Hassnae. Het is me nu helder waar je islampassie vandaan komt: je loopt je lul achterna.

op 20 08 2010 at 17:07 schreef Walt:

Sorry, het was natuurlijk onze webmaster die die zijn ontboezeming deed om 13:26.

op 20 08 2010 at 17:09 schreef Peter:

Dat is echt een heel originele verdachtmaking, Walt, die me nog nooit eerder voor de voeten is gegooid.

op 20 08 2010 at 17:18 schreef Walt:

Laten we het dan maar een toevalige samenloop van omstandigheden noemen, Peter.

op 20 08 2010 at 17:20 schreef Peter:

Laten we het houden op jouw onnozelheid. Hassnae zal erg moeten lachen om jouw kwalificatie ‘islampassie’.

Je weet niet waar je over lult, vriend. Bovendien is het allemaal off-topic. Deze ene keer vergeef ik je. Two strikes you’re out.

op 20 08 2010 at 17:27 schreef Walt:

“Door de hitte zuigen de vetkussentjes van mijn benen zich aan elkaar vast en maken het lopen nagenoeg onmogelijk, maar vooral zeer onaangenaam. De enige oplossing zou zijn dat ik als een peuter die in haar broekje heeft geplast zou gaan lopen. Dat of een legging.”

Dat klinkt best ernstig, Hassnae.
Als het echt zo erg is als je schrijft en inmiddels lijkt te hebben geleid tot een lichamelijke handicap, is misschien liposuctie een oplossing?

op 20 08 2010 at 17:42 schreef Dolf:

Beste Hassnae, laat alle personal coaches en diëten voor wat ze zijn. Iemand zo slim als jij kan dat veel beter zelf. Probeer er achter te komen hoeveel caloriën je nu naar binnen werkt (bijvoorbeeld door een tijdje een eetdagboek bij te houden op valtaf.nl) en hoeveel je er verbrand (door bijvoorbeeld tijdens het sporten/fietsen/wandelen een hartslagmeter te dragen).

Ga met die gegevens aan de slag, totdat je een combinatie van eten en bewegen hebt gevonden die bij jou past. Ik denk dat dat veel meer oplevert dan wat voor coach of dieet dan ook.

Zet ‘m op Hassnae!

op 20 08 2010 at 18:03 schreef diadorim:

“Er is een tijd geweest dat ook ik makkelijk praten had. Ik kon eten wat ik wilde, en bleef slank. En als ik wat zwaarder werd, dan raakte ik die kilo’s zo kwijt, door te sporten of tijdelijk iets te minderen met eten.”

Dat is mijn verhaal per uitstek. Tijdens mijn militaire dienstkeuring woog in 67 kilo (1.90 lang) en was ik zo mager dat ik bijna afgekeurd werd, nu weeg ik 110 kilo. Het enige wat echt helpt is heel zwaar en consequent bodybuiling, ook voor vrouwen (het opbouwen van zichtbare spieren duurt zo’n 2 jaar dus dat kan geen argument zijn)

op 20 08 2010 at 18:08 schreef Josje:

@Peter

Je slaat weer eens de spijker op de kop. Ook ik word wel eens onzeker van vrouwelijke commentatoren op rondingen. En dat terwijl mijn eigen man er net zo gek op is als jij.

@Hassnae

Houd vooral je innerlijk in gedachten. Zo clichématig misschien. Maar zo’n vrouw als jij kun je aan een hand tellen.

op 20 08 2010 at 18:17 schreef Jimmy:

Hassnae,

Ik zou gewoon eens een low-carb dieet proberen. Het boek van Gary Taubes ‘Good calories, bad calories’ onderstreept redelijk goed waarom die methode het beste werkt.

op 20 08 2010 at 20:14 schreef gerard:

tonijn uit blik!? wel verse (en minder bedreigde) vis nemen, bv. de gerookte sprot op de Lindengr. bij Brouwersgracht A’dam op zaterdag. tip 2: mijd zo mogelijk toevoegingen als conserveer-, smaak-,kleur- en geurstoffen.

op 20 08 2010 at 20:38 schreef Marco Knol:

Het tijdstip waarop je eet (’s nachts of overdag) zou ook nog kunnen uitmaken. Nachteters lijken sneller dik te worden. Waarom is niet precies duidelijk, maar de effecten zijn er wel.
Nog een reden dus om die ramadan maar te laten zitten. ;)

En voor diegenen die toch persé willen vasten; het kan ook op z’n katholieks; (na de winter) 40 dagen abspecken door alleen het nodige te eten en diverse voeding en genotmiddelen te laten staan.

op 20 08 2010 at 21:09 schreef Angele Bakker:

Wat een mooi, herkenbaar verhaal.
Diëten werken niet, anders zouden er niet steeds nieuwe diëten op de markt komen. Het gaat echt om het veranderen van gewoontes en patronen, maar ook om positief naar jezelf te kijken.
Treurig hoe veel vrouwen alle hoop weer op een nieuw dieet gooien en alleen maar dikker worden.

op 20 08 2010 at 22:24 schreef M13neke:

Herkenbaar! En ik ben het eens met Angele en een aantal anderen: diëten helpen niet! Je jo-joot er alleen maar meer bij. Been there, done that. En ben nog steeds te zwaar :)
Doe het nu anders: het is nu zo eenmaal zo, ik ben te zwaar. Ik ga mezelf geen verboden meer opleggen, ik probeer zo gezond mogelijk te eten en af en toe iets lekkers te nemen. Heb het sporten weer opgepakt en ik voel me stukken beter al is er ng geen kilo af :)

Ik vind jou en peter een lief setje zo te lezen. En als Peter de Peter is die ik ‘ken’ van een bepaald vrouwenforum dan weet ik zeker dat je een toffe man hebt :)

op 20 08 2010 at 22:47 schreef Daphne:

Hassnae, laat het gaan. Het zwaarder worden heeft misschien iets met je leeftijd te maken. Het aantal kilo’s is geen criterium, wat belangrijk is dat je gezond bent, dat wil zeggen geen geheime interne vijanden hebt zoals hoge bloeddruk en hoge (foute) cholesterol. Of een te langzaam werkende schildklier.
Als dat allemaal okee functioneert, zou ik me nergens druk over maken. En al helemaal niet over een slankheidsideaal dat slechts bestaat omdat de meesten van ons daar niet aan kunnen voldoen. (Als we allemaal broodmager waren, was Dawn French de meest gefotografeerde vrouw ter wereld, samen met Annet Malherbe).
Die plakkende dijen, die ik natuurlijk herken, zijn overigens wel vervelend. Maar dat is dan zo. Daar staat waarschijnlijk tegenover dat sommige kleren heel mooi bij je vallen.
Je moet niets doen wat je niet wilt, want dan helpt het toch niet. Als je echt af en toe even iets wilt ondernemen omdat het de spuigaten uitloopt met het snoepen, volg dan een paar weken South Beach. Dat is tenminste gezond en lekker en niet ingewikkeld. Die paar weken wijziging in je eetpatroon trekken nét die paar kilo eraf.

op 20 08 2010 at 22:55 schreef Walt:

De Telegraaf meldt dat ook Shakira het op haar heupen heeft gekregen. Bij bestudering van recente fopto’s zijn daar striae geconstateerd. Misschien kan dat bericht je ook enige troost bieden.

http://www.youtube.com/watch?v=FLQgjEhH400&feature=search

op 20 08 2010 at 23:42 schreef Daan:

Ik weet niet of het bij chicks anders is maar het enige wat werkt is volgens mij meer calorieen verbranden dan je binnenkrijgt. Wordt je natuurlijk wel fucking moe van en als het gewenste resultaat is bereikt moet je nog steeds alleen de nodige calorieen nemen en niet teveel. Weet DB01 hier niks voor?

op 21 08 2010 at 02:44 schreef Guus B.:

Ik attendeer voor de volledigheid op de mogelijkheid van een traag werkende schildklier, die gewichtstoename tot gevolg heeft.
Controle hierop is eenvoudig, maar wordt bij elke bloedtest vergeten.

op 21 08 2010 at 10:35 schreef Minervaria:

Inderdaad, heb je je schildklierfunctie al eens laten nakijken?

op 21 08 2010 at 11:06 schreef Karin:

De overgang. De fucking overgang.
Ik kon altijd eten wat ik wilde, ik bleef maatje 36, zonder sport.

En nu, de verdomde overgang. Ik ben aangekomen. En hoe.
Maar ik weet het. Men dient de calorieinname in deze fase te beperken.
Doe het maar eens als je altijd kon eten wat je wilde.

op 21 08 2010 at 11:49 schreef hassnae:

Nogmaals dank voor alle tips, mensen!

Low carb werkt inderdaad, Jimmy. Is enige dat wel effect heeft gehad. Maar veel van die diëten zijn low carb: Dukan, South Beach, Atkins, die Dr. Frank. Uiteindelijk komen de meeste op hetzelfde neer.

Elk lichaam is anders en iedereen heeft wat anders nodig.

M13neke, nu ben ik benieuwd of Peter jou ook kent!

op 21 08 2010 at 12:12 schreef Peter:

Niet onder de naam M13neke, in elk geval.

op 21 08 2010 at 12:16 schreef MNb:

PB: ik zei dat je moest ingrijpen, niet dat je iets moet verbieden. Verbieden helpt niet en zeker niet bij diëten. Ingrijpen betekent in dit geval een multisporenbeleid.
1) blijf haar vertellen hoe mooi ze is (OK, doe je al ten overvloede, maar het moet toch vermeld).
2) erken haar verlangen naar een mooi figuur en besef dat zij daar niet precies hetzelfde onder verstaat als jij. Dat wil niet zeggen dat je je eigen smaak moet veranderen of voor je houden. Het wil wel zeggen dat ze niet 100% gelukkig is en dat wil je vast niet op je geweten hebben.
3) probeer haar verlangen om te buigen naar een haalbaar doel (de vrouwen die ik ken hebben daarbij onveranderlijk hulp nodig en Hassnae blijkbaar ook als het om diëten gaat).
4) stimuleer haar dat doel te bereiken door zelf mee te doen.
5) wijs haar er op als ze dingen doet die wegleiden van het vastgestelde haalbare doel (zoals snoepen), zonder het te verbieden. Vriendelijk lachend zeggen: “ha, daar komt weer een pondje aan. Maar je kunt het hebben” werkt veel beter.

De afgelopen 30 jaar heb ik niet al te veel over vrouwen geleerd, maar wel dat ze weinig dingen zo leuk vinden als elkaars zelfvertrouwen ondermijnen. Het onderwerp uiterlijk is daarbij een zeer dankbare. Daar dient een man met alle kracht tegenin te gaan, onophoudelijk.

op 21 08 2010 at 12:29 schreef sigme:

Ten eerste wil ik me aansluiten bij alle commentaar van de strekking: wees blij met je lijf en dat met de strekking niet dieeten.

Maar voor allen die graag veel eten en liever niet meer aankomen of zelfs wat willen afvallen: eet groente! zoveel als je op kan. Bergen! Emmers!
En vermijd suiker. En word geen fundamentalist.

op 21 08 2010 at 13:11 schreef M13neke:

Wel onder Zuss denk ik :)

op 21 08 2010 at 13:12 schreef M13neke:

onder de nick Zuss bedoel dus.

op 21 08 2010 at 13:22 schreef Peter:

O ja! Ik denk nog vaak met weemoed terug aan de relletjes die ik schopte op het Viva-forum.

op 21 08 2010 at 14:15 schreef Krek.:

Eindelijk een keer een onderwerp bij Frontaal Naakt waar ik een beetje verstand van heb.

Lieve Hassnae, geef niet op.

Ik koos voor het ‘Lidl by Lidl’-dieet, waarbij ik de alcohol liet staan en verder alleen salades in van die bakjes van de Lidl at. Plus gerookte zalm, kip en ander mager vlees vlees. Inderdaad geen koolhydraten, al deed ik niet lastig om een boterhammetje of een paar sliertjes spagetti op zijn tijd.

En snacken met cherry tomaatjes of amandelen. Als je met twee salades nog maar 1000 kcal binnen hebt, mag je best een beetje zondigen. Zo lang je in totaal maar onder de 1500 blijft.

Mijn gewicht hield ik bij op een heel suffe maar effectieve site, die ik hierboven aan mijn naam gelinkt heb. Zo’n grafiek waar de pieken uitgehaald worden is veel fijner dan elke dag wegen en steeds juichen of treuren. Het gaat om de trend.

Op dit site lees je trouwens ook dat meer bewegen geen reet helpt. Een uur intensief sporten staat gelijk aan één cheese burger. Je krijgt er honger van, en zin in zoete drankjes.

Niet luisteren naar het coachgezwatel van de orenmaffia. Niks ‘accepteren wie je bent’, zeker niet als je er last van hebt bij het Hassnaezijn.

Gewoon lekker grote borden sla eten en (prik)water drinken. En afvallen. Als ík het al kan, kun jij het ook.

op 21 08 2010 at 14:24 schreef Peter:

Vreemd, ik heb na het sporten juist minder trek dan normaal.

op 21 08 2010 at 15:39 schreef Yvonne van den Hout:

Hallo Hassnae,

Herkenbaar verhaal voor heel veel vrouwen.

Kijk eens op mijn site, misschien spreekt mijn visie op afvallen en gewichtsbehoud je aan. Als je er meer over wilt weten, stuur ik je mijn boek (gratis) toe. Wil je dat, stuur dan je adres even via mijn site of via een DM op twitter: @yvonnevdhout

Lijkt het je niks, even goede vrienden. Ik wens je sowieso succes.

op 21 08 2010 at 17:30 schreef Jimmy:

Hassnae,

Ken je ‘primal blueprint’ van Mark Sisson? Daar kan ik me redelijk goed in vinden: lekker eten en bewegen. Low-carb is gewoon duur en sociaal weinig aanvaard (“wat eet jij nou? waarom eet je dat niet?”). Het is nogal onpraktisch om vol te houden.

op 22 08 2010 at 11:37 schreef hassnae:

Yvonne, dank voor het aanbod. Zal zeker op je site kijken.

Ook Dolf en Krek en alle anderen veel dank voor het meedenken. Ik heb weer genoeg om me in te verdiepen!

Jimmy, Primal Blueprint ken ik niet. Ik heb hem even opgezocht en zal er verder over lezen.

Dacht dat ik de meeste methodes al kende, maar ik weet inmiddels beter met alle reacties hier en sites die geopperd worden.

Ik heb het South Beach boek, de boeken van Dr. Dukan, het boek ‘Appeltje Eitje’ van een Nederlandse, omdat een vrouw in mijn steps les daar ontzettend mee is afgevallen.

En ik heb onlangs de boeken van de Francaise Mireille Guilliano gekocht, ‘French Women don’t get Fat’.

Als je eenmaal begint met die boeken, stop je niet meer.

Maar goed, ik eet nu al twee jaar bewuster en leer mijn lichaam kennen. Het gaat lukken. En zo niet, dan geniet ik gewoon door.

Vind jullie betrokkendheid verrassend en heel bijzonder.

op 23 08 2010 at 12:54 schreef Henk:

Als het over afvallen gaat, dan komen er allerlei mensen aan die een middel hebben. Maar of het werkt? Een dieet waarbij je 1500 cal. mag eten werkt niet, dat is een crashdieet.

Als je werkelijk iets aan je gewicht wil gaan doen, dan moet je naar een diëtist gaan. Iemand die daarvoor een opleiding heeft gedaan. Afvallen is wat meer dan alleen maar op caloriën letten.

Dus op naar de huisarts voor een verwijsbrief. En niet naar councellers die boeken en cursussen willen verkopen.

op 23 08 2010 at 15:50 schreef Walther:

Hoewel ik hier vaak lees maar nooit reageer kon ik na alle bovenstaande “lijnadviezen” niet nalaten mijn praktijkervaring in deze op schrift te stellen, vandaar.

Met het stijgen der jaren neemt veelal de omvang toe. Hoe komt dat?
Na de 25 neemt de spiermassa geleidelijk af. Bij eenzelfde eet- en bewegingspatroon neemt dan het vetpercentage toe. Men wordt dikker.

Bij een (crash)dieet verliest men daadwerkelijk kilo’s, maar naast vet verliest men bij elk dieet ook spierweefsel.
Bij terugkeer tot een normaal voedingspatroon wordt men dan veelal dikker dan voor het dieet, het zogen. jo-jo effect.
Dat komt omdat spierweefsel de enige engergieverbruiker in ons lichaam is. Vet verbruikt geen energie maar is voorraad energie.
Hoe meer spierweefsel men heeft, hoe meer men kan eten of, bij gelijkblijvend eetpatroon, hoe meer vet er wordt verteerd.

Gewicht zegt niets over iemands omvang. Een te hoog vetpercentage maakt iemand dik.
Vergelijk een zwaargewicht bokser van bijv. 100 kg (veel spier, weinig vet) maar eens met iemand die ook 100 kg weegt maar in tegenstelling tot de bokser weinig spiermassa en een hoog vetpercentage heeft. De laatste is uitaard de dikkerd.

Na jaren lijnen en “in the end” toch dikker eindigen is bij mij het “licht” aangegaan en wel na advies van een sporter in mijn omgeving.

Momenteel weeg ik meer dan toen ik 40 jaar was maar is mijn omvang (kledingmaat) gedaald.
Een kilo spierweefsel neemt minder plaats in dan een kilo vet. Daarbij komt dat ik nu meer kan/mag eten dan in mijn “dikke” jaren.

Vergroting van de spiermassa is dus de oplossing van het vetprobleem en wel d.m.v. krachttraining.
Momenteel train ik driemaal per week met gewichten en voor de nodige fitheid loop/fiets/wandel ik elke dag minimaal een half uur.
Een keer per week krachttraining zet geen zoden aan de dijk, twee maal houdt het behaalde resultaat op peil en driemaal brengt verbetering aan. Daarbij komt dat de gebruikte spieren 48 uur rust nodig hebben om te kunnen herstellen.
Je kunt het ook vaker dan 3 maal per week doen maar dan telkens een andere spiergroep zodat de gebruikte spieren toch 48 uur rust krijgen.

Ik ben een vrouw van 60+ en voor die groep is belangrijk de spiermassa op peil te houden en wel ter ondersteuning van de gewrichten en botten. Daarbij komt dat krachttraining de botmassa in stand houdt/vergroot. Erg belangrijk voor vrouwen op leeftijd (osteoporose).

Hassnae mijn advies: “stop met “lijnen” en op de kilo’s letten en ga werken aan vermindering van de omvang. De kilo’s (vet) zullen vanzelf afnemen. Een gezond vetpercentage voor een vrouw ligt tussen de 18 en 25. Zelf heb ik 22 en voel mij daar wel bij (1,75 lang en maat 38/40).
Niet te zwaar trainen want ik neem aan dat je er ook nog graag vrouwelijk blijft uitzien (billen en borsten). Succes!

op 23 08 2010 at 16:25 schreef Peter:

Kijk, Hassnae heeft Volkskrant-columniste Nazmiye Oral geïnspireerd:

http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/6436/Afvallen_doe_je_zo!

op 23 08 2010 at 20:12 schreef Beukman:

Hassnae,

Herkenbaar wat je schrijft. In Nederland tobben nogal wat vrouwen met het probleem dat ze te dik worden, en afvallen maar niet wil lukken.
Ik heb een tijdje in een bedrijf gewerkt met vrijwel uitsluitend vrouwelijke collega’s. Dat was leerzaam.
Er waren er altijd wel een paar bezig te stoppen met roken, of met afvallen. Wie rookte, hoorde zo nu en dan pogingen te doen om te stoppen; wie zichzelf te dik vond, werd geacht om bij tijd en wijlen het een of andere dieet te volgen.
Het maakte uiteraard allemaal niks uit. Rokers gingen weer roken, afslankers werden weer dik.
Wat mij als buitenstaander (nooit rokende slanke man) vooral opviel, was dat de sociale druk binnen de werkkring om weer te gaan roken of te gaan vreten alom tegenwoordig was. Voorzichtige successen werden vaak op slinkse wijze getorpedeerd, waarop stoppers en dieetvolgers weer terugvielen in hun oude patroon. Het is overigens gebruikelijk dat “the scene” zuigt aan afvalligen, of het nou om heroinegebruikers gaat of carnavalsvierders.

In mijn directe omgeving ken ik echter ook een succesverhaal van iemand – ik noem haar A. – die na een paar mislukte afvalpogingen besloot om het nu eens grondig aan te pakken, en met succes.
Hieronder geef ik in het kort weer hoe ze erin geslaagd is om definitief de 10 à 15 kilo kwijt te raken waardoor ze nu het gewicht heeft dat volgens de medische stand ideaal is, en waarbij ze zich lekker voelt. Misschien heb je er iets aan.

1. Ze las eerst het boek “Mindset” van Carol Dweck.
Samenvatting: http://tinyurl.com/2e5jocq
Het boek geeft een aardig inzicht in al die rotsmoesjes die we gebruiken ons gedrag aangaande roken, zuipen, vreemdgaan, lanterfanten etc. goed te praten. We gaan te vaak uit van een vast en onveranderlijk beeld dat we van onzelf te hebben (een “fixed mindset”), en te weinig van ons vermogen om ons te ontwikkelen en aan te passen.
Persoonlijk ben ik wat allergisch voor boekjes naar een succesvol leven, maar ik moest na lezing toegeven dat het allesbehalve zweverig is, confronterend zelfs. En het verschaft de basis om de wilskracht te ontwikkelen die nodig is om jezelf te veranderen, want dat is in essentie de voorwaarde om een serieuze poging om af te vallen te doen slagen.

2. Ze las een paar boeken over vetten. Een van de lulpraatjes van een deel van de dieetindustrie is dat je vet eten moet vermijden.
Dat is echter onzin. Het ene vet is het andere niet. Heel globaal: transvet is gore troep die je uit de weg moet gaan (niet heel makkelijk want de industrie gooit het overal in). Maar een aantal andere vetten heb je gewoon nodig, wat ook blijkt uit het feit dat vetarm eten je lichaam aanspoort om dan maar andere bouwstoffen in vet om te zetten.
Er bestaan meerdere prima boeken over vet. Een goeie is “Feiten over vetten” van Mary Enig. Gewoon een lekker wetenschappelijk werkje met ook nog eens een historisch perspectief over de geschiedenis van vet in ons eten en de ontwikkeling van industriële vetten als vervanging van dierlijke en plantaardige vetten, wat bepaald te denken geeft. Waarschuwing: je wordt er kotsmisselijk van als je leest wat ze allemaal met koekjes doen om ze minder kruimelig te maken, en met margarine om deze smeuïg te krijgen. Link naar bol.com met meer informatie: http://tinyurl.com/2bkhhmd

3. Aldus gewapend met deze theoretische bagage ging A. aan de slag. En eigenlijk was het daarna vrij simpel: goed eten maar niet te veel (helaas gaat met het klimmen der jaren ieder pondje niet meer ook door het kontje), en niet meer vreten en snoepen. Geen koekjes meer, geen taart, geen chips, geen frisdrank. Verder matig zijn met alcohol en zorgen voor genoeg lichaamsbeweging.
Maar ook en vooral geen smoesjes en uitvluchten meer; je doel voor ogen houden en elk begin van zelfmedelijden onmiddellijk de kop indrukken. Het is sowieso helemaal niet zielig om ongezonde spullen te laten staan. Daarbij kwam dat boek van Dweck van pas, want dat legt uit wat er achter dat zelfmedelijden zit.
Diëten volgen? Nergens voor nodig. Van diëten word je alleen maar ongelukkig, omdat ze je lichaam uit balans brengen en uiteindelijk meestal slechts tijdelijk helpen, waarna je lichaam de macht weer overneemt.

4. Tot slot had A. besloten om met niemand te praten over wat ze aan het doen was, nog het minst met andere vrouwen. De reden waarom heb ik hierboven al beschreven. Ook toen na een tijdje de eerste resultaten zichtbaar werden en anderen al dan niet zogenaamd bewonderend vroegen of A. aan de lijn deed, antwoordde ze slechts vaag mompelend iets over “gezond eten”. Op die manier wist ze de ongevraagde bemoeizucht op een veilige afstand te houden, die het alleen maar moeilijker maakt om jezelf te veranderen – wat dat is dus wat je en passant doet.

Kijk maar of je hier iets mee kan.

op 27 08 2010 at 23:45 schreef Bes:

Ik kan erover meepraten. Vroeger kampte ik met hetzelfde probleem. Mijn hele leven niet gesport en te veel gegeten. Met een beetje aanleg weet je lichaam daar de eerste 30 jaar redelijk mee om te gaan. Daarna is het een verloren zaak. Het metabolisme geraakt dan zo van slag dat alleen extreem hongeren en een katabole staat verkrijgen middels veel veel veel lichamelijke beweging nog kans op genezing geeft. Afvallen is niet voor mietjes. Dik worden wel. We moeten inzien dat obesitas een ziekte is waaronder een persoonlijkheidsstoornis ten grondslag ligt die gekenmerkt wordt door luiheid en een onevenredig grote hang naar gemakzucht. Dan kan je zeggen: nee, dat is onzin. Dan zich ik, met de inzichten van nu, inmiddels behandeld door een psychiater; de behandeling van overgewicht behoort thuis binnen de geestelijke gezondheidszorg. Dan zeg jij; dat is niet waar. Dan zeg ik weer; waarom ben je dan nog steeds te dik?

op 01 09 2010 at 21:17 schreef Lianne:

Door de hitte zuigen de vetkussentjes van mijn benen zich aan elkaar vast en maken het lopen nagenoeg onmogelijk, maar vooral zeer onaangenaam.

herkenbaar! en door dat geschuur tussen je benen ontstaan er ook nog eens puisten met grote witte koppen!