Joris en de slimme paraplu
Johan de Vries
In de hal van het huis van Joris stond een paraplubak. En sinds vorig jaar stonden er twee paraplu’s in. Een tien jaar oude, houten paraplu met gebogen handvat zonder verdere poespas. Een probleempje echter, hij was oud en versleten. De bespanning is vaal en de pin die de paraplu automatisch opent werkt niet meer. Op de paraplu dicht te houden, bond Joris daarom een touwtje om de paraplu.
De nieuwe paraplu was een moderne, slimme paraplu met wifi en een batterij die oplaadbaar was via USB. De wifi had een direct lijntje met weerman Gerrit Hiemstra, je weet wel, die snuiter die naar extremistische wetenschappers luistert. Bovendien had de paraplu drie lichtjes; rood, oranje en groen, al naar gelang de kans op regen. En ook een misthoorn, die je, om begrijpelijke redenen kon ‘muten‘. Als klap op de vuurpijl kon de paraplu, mits de batterij voldoende opgeladen was, uit de paraplubak klimmen en zich, indien nodig posteren naast de voordeur.
Weerman Hiemstra
Joris heeft de nieuwe paraplu met al zijn gadgets zegge en schrijve één keer geprobeerd. De lampjes en signaaltjes werden Joris te veel. Bovendien was hij nogal zwaar. Zijn oude paraplu lag lekker licht in de hand, knipperde buiten niet als een bezeten stoplicht en maakte geen herrie om de minste of geringste druppel die eventueel zou kunnen vallen volgens weerman Hiemstra. De nieuwe, slimme paraplu bleef voortaan in de bak.
Want Joris had van de nood een deugd gemaakt. Met de slimme paraplu in de bak was zijn paraplubak nu gepromoveerd tot een slimme paraplubak! De paraplubak knipperde groen, oranje en rood dat het een lieve lust was en het was of weerman Hiemstra zelf in de bak woonde!
Maar de nieuwe slimme paraplu werd het zat. Immers, ondanks als zijn geknipper, getoeter en de waarschuwingen van weerman Hiemstra pakte Joris steeds zijn oude paraplu. En hoewel de slimme paraplu slim was, was hij ook een beetje overgevoelig, jaloers en zelfs een beetje narcistisch. Immers, hij was de nieuwste, de slimste en de beste paraplu. En ondanks al zijn inspanningen werd hij niet gebruikt door zijn baas!
IJdele paraplu
De slimme paraplu besloot daarom ermee te stoppen en hield op met zijn lichtsignalen. Hield op met geluiden maken en weerman Hiemstra liet niks meer van zich horen. De ijdele, slimme paraplu was gekrenkt en had besloten niks meer van zich te laten horen.
Toen Joris merkte dat zijn slimme paraplu hem niet meer waarschuwde controleerde hij of alles in de paraplu nog werkte. Ook de reparateur kon niks vinden. Joris schreef de paraplu af en verhuisde zijn paraplu van de paraplubak naar de afvalbak. De batterij ging natuurlijk in de bak voor de chemokar.
Moraal van het verhaal: De ene bak is de andere niet.
Johan de Vries, beter bekend als De Frysk, pensionado op MAVO-niveau, komt uit Friesland, geboren in Rinsumageest, getogen in Wergea. Was ooit werkzaam in de zuivel en wist van melk yoghurt te maken, pap van gort en kent het recept van watergruwel. Woont nu in Barrie, Canada, waar hij geniet van zijn welverdiende rust.
Johan de Vries, 07.09.2020 @ 08:31
RSS