Joris dealt drugs
Johan de Vries
Scène uit Still the Water (Naomi Kawase, 2014).
Joris stond bij de gereformeerde kerk, na de zondagsdienst, cocaïne te dealen, keurig verpakt in witte plasticfolie voor 25 euro per balletje. Hij was via een louche gereformeerde wethouder in Urk aan een voorraadje gekomen. Joris kon, wat de wethouder betrof, 400 kilo drugs kopen. “Sneeuw zat, van klimaatverandering hebben wij geen last!” lachte de wethouder door de telefoon. Maar voor Joris was dat veel te veel. “Vier ons is zat”, zei Joris, “meer heb ik niet nodig.” Joris kon zijn bestelling de volgende dag halen bij de bloemenzaak in de buurt. Maar hoe kwam Joris er in ’s hemelsnaam bij om drugs bij de gereformeerde kerk te dealen?
A: Joris is katholiek, dus bij de katholieke kerk in dope handelen, daar krijg je alleen maar praatjes van bij je geloofsgenoten. Bij de gereformeerde kerk echter, petje af. Want zo gingen de geloofszaken in zijn dorp nu eenmaal. “Gereformeerd zijn is sowieso dope”, bedacht Joris, en hij maakte een notitie van de grap in zijn geheugen.
B: Joris kreeg een week geleden een rekening in de bus van de alternatieve dokter in de grote stad, je weet wel, de ḱolist. Ondanks zijn likes, tips en positieve commentaren op Facebook kreeg Joris een gepeperde rekening van 350 euro. En als hij niet binnen vier weken betaalde, zou hij als klap op de vuurpijl een incassobureau met een slecht imago op zijn dak krijgen.
Duistere zaakjes
Joris belde daarom met een van de gereformeerde wethouders waarvan hij wist dat die in duistere zaakjes deed, en nee, we noemen geen namen, in Urk. Joris versneed de cocaine met 200 gram gestampte Stevia tabletten (sorry, buurvrouw.) Joris verdiende ruim 500 euro met zijn handeltje en kreeg een eervolle vermelding op het gereformeerde deel van het ‘dark web‘ voor de kwaliteit en de prijs van het product.
Joris betaalde de rekening precies binnen de termen die gesteld waren door de alternatieve arts. Want Joris had een hekel aan rekeningen en een nog grotere hekel aan aan malafide incassobureau’s die hem superhoge incassokosten en een pak slaag zouden kunnen geven wegens betalingsachterstand. Joris verwijderde zijn likes, tips en positieve commentaren over de alternatieve charlatan op Facebook en verving die door een boze reactie en wat voor afzetter de kwakzalver was.
De 150 euro die Joris overhield aan zijn drugshandel gaf hij op aan zijn uitkeringsverstrekker, want Joris wilde niet betrapt worden op fraude. Dat zou ten koste gaan van zijn uitkering en Joris had geen zin weer te gaan dealen om de boete te kunnen betalen die daar weer op stond.
Rozenkransjes doen
De zondag daarop ging Joris biechten bij mijnheer pastoor. Hij biechtte dat hij op Facebook kwaad had gesproken van een alternatieve arts, dat hij drugs had verkocht aan protestantse kerkgangers om een rekening te kunnen betalen, geen Stevia voor buurvrouw had klaargezet en dat hij God’s naam op ijdele, onwaardige en godslasterlijke wijze had gebruikt. Dat laatste was niet waar, maar Joris wilde mijnheer pastoor niet teleurstellen.
Joris kreeg absolutie van mijnheer pastoor, maar pas nadat hij had verteld van wie hij de drugs gekocht had. Men fluistert dat mijnheer pastoor ondanks het biechtgeheim deze buitenkans niet wilde laten lopen en een telefoontje heeft gepleegd met justitie. Maar dat zal wel een roddel zijn. Joris moest drie rozenkransjes doen en een extra Onze Vader als penitentie. Joris is weer zondevrij!
Johan de Vries, beter bekend als De Frysk, pensionado op MAVO-niveau, komt uit Friesland, geboren in Rinsumageest, getogen in Wergea. Was ooit werkzaam in de zuivel en wist van melk yoghurt te maken, pap van gort en kent het recept van watergruwel. Woont nu in Barrie, Canada, waar hij geniet van zijn welverdiende rust.
Johan de Vries, 19.08.2020 @ 09:20
RSS