Jo-hán had al veel eerder geloosd moeten worden
Theo Boon
Illustratie: Seong Ryul.
Het is niet lastig inleefbaar, de teringhekel die mensen hebben aan zogenoemde ‘linkse deugkneuzen’. Ik eet ook nog liever een bord droge, ongekookte havermout dan dat ik me aansluit in de humorloze rij foei-roepers en vingerwijzers die schreeuwden om Derksens vertrek.
Daarentegen mag een persoonlijke afkeur, die hand in hand gaat met deugdelijke en meer dan steekhoudende argumenten, een aftocht van Neerlands grootste ‘criticaster’ nooit in de weg staan. Plaveien dat pad en luidkeels ‘en we zwaaien met zijn allen naar Jo-hán’ inzetten, dat had al veel eerder moeten gebeuren.
Want Jo-hán is veel meer dan de sexistische paardenlul waar vele deugkneuzers hem nu voor houden. Jo-hán is al sinds jaar en dag een niets ontziende, groot geld graaiende, xenofobe en racistische paardenlul.
Karaktermoord
Vraag het anders al die spelers en trainers die voor geen goud aan wilden schuiven bij hem en zijn posse. Of aan neo-profs die, omdat zij beginnersfouten maakten, op verbaal meer dan brute wijze bij de enkels afgezaagd en afgefakkeld werden op nationale tv. ‘Afgezaagd’ dekt de lading maar amper wanneer je als net beginnende voetbalprof te horen krijgt dat je maar beter kunt gaan handballen of sjoelen omdat in een kolkende Arena drie van je tien passes tot balverlies leden. Wat dat aangaat draaide Jo-hàn zijn hand ook niet om voor een karaktermoord meer of minder van eender welke profvoetballer of trainer die niet voldeed aan zijn standaard. Je bent criticaster of je bent het niet, hè.
Silvana kun je het ook vragen. Liefkozend noemde Derksen haar zijn ‘onuitroeibare chocoladeprinsesje’ en ‘een gedresseerd aapje’. Gekkigheid mensen, lachen, gieren, brullen daar aan tafel en bij uw borrelhap. Voor dit en meer van dergelijke smerigheid streek hij volgens zijn laatste contract de lieve som van één miljoen euro per jaar op. Jo-hán kan daar de komende jaren zijn gekrenkte en gecancelde ego mee zalven, dunkt me. Samen met Bennie Jolink kan hij aan de toog van Grollo’s dorpscafé ‘t Hunebed’ naar hartelust mijmeren en oreren over die goede oude tijd toen kaarsen en bougiesleutels nog zonder probleem ingebracht konden worden bij bewusteloze vrouwen. Er zijn er onder u die het voor minder zouden doen, nietwaar.
Onverteerde walnoot
Als er al eens iets of iemand zijn goedkeuring kon wegdragen, dan gebeurde dat meteen ook op de meest wanstaltige, maagomdraaiende en kontkruiperige manier voorstelbaar. Cruijff was er zo eentje. Jo-hán kuste de grond waarop JC liep en scheet die een bord vol, dan at Jo-hán het met smaak op, tot de laatste onverteerde walnoot. Wat zeg ik, scheet JC een zwembad vol dan was Derksen er als de kippen bij om daar baantjes in te trekken: ‘prima substantie, Johan, goed op temperatuur ook.’
Derksen is ook het schoolvoorbeeld van de mens die zegt dat iets niet kan omdat hij het zich niet voor kan stellen. Zwarte mensen en moslims die zich onveilig voelen in Nederland? Onvoorstelbaar voor Jo-hán, dus flauwekul. Wat dat aangaat, doen zijn vaste tafelgasten niets voor hem onder. Het is de roedel wolven op het schoolplein, op zoek naar vers bloed. Het zijn bloedhonden die doorbijten als ze bloed ruiken. Altijd en eeuwig over de rug en ten koste van een ander de lachers op de hand krijgen.
Negatieve beeldvorming
Het helpt Jo-hán niet dat mijn negatieve beeldvorming over de man al stamt van toen hij nog maar een columnistje bij Voetbal International was. Als dat ding door de brievenbus viel, raakte mijn pa al opgefokt. Na het lezen van zijn column op de laatste bladzijde kwam er een toorn in mijn pa omhoog die slechts mijn moeder in haar beste dagen teweeg kon brengen.
Nee, dat Jo-hán de criticaster deze karma-boemerang nu recht in zijn smoel terugkrijgt, dat komt hem toe. Dat komt ervan als je een beetje lacherig gaat zitten doen op nationale tv over sexueel geweld, over verkrachting. Dat krijg je ervan als je vrouwen reduceert tot kandelaar en bovendien bij veel vrouwen reeds gearchiveerd leed weer triggert, Jo-hán.
Lachgas
En er zijn belangrijker zaken, mensen. As we speak is het 63 graden in Noord India, Poetins wens om een land van de kaart te vegen en de nucleaire dreiging daaromtrent is ook geen sinecure, maar een bijzonder prettige bijvangst is dat we het hoofd en de stem van clown Bassie on lachgas, Wierd Duk, niet meer (zo vaak) hoeven te zien en horen.
Hij die de kaars past, brenge hem in.
Theo Boon is liefhebber van films, series, boeken, sport en oprechte, liefdevolle mensen.
Theo Boon, 07.05.2022 @ 06:46
RSS