Jarig!
Anita Brus
Illustratie: Henri Gerbault
Bij mij op school is een trend gaande. Vroeger trakteerde je taart als je jarig was. En als er nog iemand jarig was op dezelfde dag trakteerden wij samen. Maar daarin is sinds kort verandering gekomen.
Wij trakteren nu groepsgewijs. Het begon met hooguit drie mensen. Gezonde ontwikkeling zou je denken, want per slot van rekening is het in het onderwijs geen vetpot en elke dag Limburgse vlaai, soezen of tompoezen is ook niet alles (ook al dachten sommige collega’s daar wat variatie in aan te brengen met af en toe ook eens een kroket of bitterbal ). Dus waarom de krachten niet gebundeld.
Verse vruchten
De trakterende groepen breidden zich daarom uit. Van drie werden het vier, vijf en nog meer personen. Lekker voordelig en goed voor het groepsgevoel, want jolig, zoveel jarigen in een! Klein nadeeltje dat de feliciterende collega’s zich in de toch al korte pauze al zoenend met hun gebakschoteltjes langs talrijke jarigen moeten manouvreren zodat zij aan hun gebak en koffie amper meer toekomen. Maar ach, een kniesoor die zich daaraan stoort.
Afgelopen week was het weer zo ver. De eerste week van juni had maar liefst zeven jarigen in petto die een creatief gebaar maakten door in plaats van de eeuwige Limburgse vlaaien te trakteren op verse vruchten en baklawa. Hè fijn, goed idee voor als ik volgende week ook aan de beurt was en ik deed al een stap in de richting van mijn verjaardagsgenoten om ze een ‘verse vruchtenvoorstel’ te doen.
Sneue tompoes
Maar wat zag ik nu tot mijn grote verbazing? Die verjaardagscollega’s van de tweede helft van juni bleken zich al aangesloten te hebben bij de verjaardagspartij van de eerste juni helft. Dat kon toch niet waar zijn? Was ik, die op 16 juni jarig ben, dan gewoon overgeslagen? En moest ik nu in mijn eentje heel het personeel gaan trakteren?
Ik zei er wat van en was natuurlijk meteen de sneue tompoes. Had ik ook maar even toevallig in de wandelgangen aanwezig moeten zijn toen het zevenkoppig vruchten/baklawa besluit gevallen was. Dat hadden mijn vroegere verjaardagsgebakgenoten immers ook gedaan. En ja, dan viel ik nu natuurlijk mooi buiten de boot. Eigen schuld dikke bult en ik kon niet anders dan teleurgesteld afdruipen.
Allemaal tegelijk
Want teleurgesteld was ik dat mijn collega’s niet even gekeken hadden wie ze misschien nog vergeten waren in het traktatiegeweld. Van je collega’s moet je het maar hebben. Ik doe een voorstel: volgend schooljaar gewoon allemaal tegelijk heel het personeel de eerste schooldag trakteren. Kost een dubbeltje per persoon en dan zijn wij meteen voor de rest van het jaar klaar.
Vandaag ben ik jarig en nu, maar dan ook pas nu, mag iedereen mij feliciteren. Of ik nog ga trakteren? Ach, misschien doet het er gewoon niet toe.
Anita Brus is docent in de Spaanse taal/literatuur/kunst en schrijft over tango in het tijdschrift La Cadena. Zij publiceert ook teksten in het Spaans en in het Nederlands op haar eigen weblog. Lees het verbijsterende relaas over haar domrechtse date. Volg haar op Twitter.
Anita Brus, 16.06.2014 @ 07:15
16 Reacties
op 16 06 2014 at 09:55 schreef wiske:
Oef, ben ik niet de enige die dat soort dingen heeft. https://www.youtube.com/watch?v=xAy1IAiGolw&feature=kp
op 16 06 2014 at 09:56 schreef Thomas E:
Hoe kunnen we pesten en buitensluiten op school tegengaan als de docenten het slechte voorbeeld geven.
Maar afgezien daarvan: waar gáát dit
helemaal over?!
Niettemin, van harte, Ana! (mijn jongste dochter ook vandaag).
op 16 06 2014 at 10:24 schreef Ana:
Gaat over trends en collegialiteit.
op 16 06 2014 at 10:26 schreef Ana:
Dank Wiske
op 16 06 2014 at 11:34 schreef AmiraArmenta:
Trakteren lijkt me een raar gewoonte. Als je jarig bent moet je cadeaux krijgen!!
op 16 06 2014 at 11:55 schreef Ana:
Ach Amira, de gulheid van de Colombianen zullen wij nooit evenaren!
op 16 06 2014 at 12:21 schreef Brenda van der Veer:
Gefeliciteerd Anita.!
op 16 06 2014 at 12:35 schreef JPK:
Van harte gefeliciteerd Anita
op 16 06 2014 at 14:13 schreef qwerty:
Hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag. Ik drink er een borrel op!
op 16 06 2014 at 14:41 schreef robin:
Top stuk, echt zo verschrikkelijk goed!
op 16 06 2014 at 15:23 schreef Ana:
Dank allen en Robin, niet overdrijven! Ik heb wel eens zwaardere stukken geschreven ;)
op 16 06 2014 at 15:25 schreef Rossana:
Mee eens met Amira! En zeker in dit geval zouden je collega’s een gebaar kunnen doen en jou gaan trakteren. Tja… op zijn smalst.
Big hug!
op 16 06 2014 at 17:29 schreef Ana:
Holland op zijn smalst. Dat is precies wat ik heb willen illustreren.
op 16 06 2014 at 17:30 schreef Ana:
… en wat ben ik blij dat ik mij (ook) omringd weet met vrienden uit andere culturen Rossana en Amira!
op 17 06 2014 at 11:20 schreef dewanand:
hahhahaa anita brus,
gistermiddag maakte ik wat mee thuis. Een SAS spin voerde een luchtaanval uit als Waffen SS paratrooper en bestormde mijn bankstel aan een zijden draadje, ik dacht dat dit een robot soldaat was van het nieuwe hypermoderne Duits/arische leger en pakte mijn mobiel om 112 te bellen.
Onvergetelijk was mijn jaardag gisteren, en de sardien met sopropo en rijst was toch nostalgisch (EHBO van hindoestanen en straatarme koelielanders, Morjon sardien uit blik met peper gebakken).
volgens een snelle berekening moesten er gisteren ruim 20 miljoen mensen op aarde jarig zijn (7 miljard/365) dus gisteren was de gezelligste dag van het jaar.
Morgen zijn de SAS spinnen thuis jarig en Wieroe wil een big party vieren met de hollandse muizen in onze flat. Waar moet je een jarige spin nou op trakteren?
dewanand en Wieroe
op 17 06 2014 at 22:49 schreef Ana:
Een lekker harig vliegje? Ik gooide er vandaag wat vruchten met slagroom tegenaan die terstond werden aangezien voor andermans vruchten. Er zit bij ons goed de klad in.
RSS