Japan
Peter Breedveld
Illustratie: Eguchi Hisashi.
Ik was twee weken in Japan, mensen hebben me gemist. Ze mailden en appten, stuurden me direct messages en private messages. Op Twitter en Facebook was er wat verwarring over. Er is niks aan de hand. Ik was gewoon op vakantie en besloot die deze keer niet te laten verstoren door het gedoe in Nederland.
Net aangekomen in Osaka, zag ik dat ik, samen met Piet Lekkerkerk en Sidney Smeets, weer door Harm Beertema werd beschuldigd van iets ergs. Ik had er geen zin in. Dan zit je in een sushibar of in de tuin van een prachtige tempel of naast een waterval te denken aan de fascistische trollen thuis, mis je al dat moois. Lazer op. Ik kwam zondag weer terug en merkte dat de drang om steeds op Twitter te kijken, om te reageren op van alles en nog wat, helemaal was verdwenen.
Dus vandaar. Ik heb zes Japanse steden bezocht: Osaka, Kobe, Nara, Hiroshima, Kyoto en Tokio. In Tokio was ik al vele malen, ik ken de stad als mijn broekzak. Ik zat eens, jaren geleden alweer, naast een echte Tokionees in het vliegtuig over zijn stad te praten en op zeker moment zei hij, een beetje verbluft: “Jij kent Tokio beter dan ik.” En dat is waarschijnlijk waar. Van alle steden die ik regelmatig bezoek, hou ik het meest van Tokio. Ik ken geen betere stad. Alles is er: fijne mensen, heerlijk eten, cultuur, alle mogelijke stadsgezichten, natuur, drukte, stilte, de elegantste vrouwen ter wereld. In Tokio heb je niks te wensen.
Imperialistisch tuig
Maar ik moet minder eenkennig zijn, er is nog veel in Japan te ontdekken. Ik was nog nooit in Osaka geweest en vanuit Osaka waren een paar andere steden, die ik al lang op mijn lijstje had staan, makkelijk te bereiken. Kyoto kende ik ook al, maar het was alweer lang geleden, die stad heb ik om nostalgische reden bezocht. In Nara heb ik me vergaapt aan de prachtige tempels en de indrukwekkende kunst, ik heb er duizend herten gezien. In Kobe liep ik tussen westerse gebouwen uit de negentiende eeuw, van de eerste westerlingen die zich er vestigden, meteen nadat de Amerikanen in 1853 Japan met geweld hadden gedwongen zijn grenzen te openen voor dat imperialistische tuig.
Daarna heb ik gehiked, 20 minuten lopen vanuit het stadscentrum van Kobe bevind je je opeens in een bos op de bergen, met rivieren en watervallen, het geluid van honderd soorten vogels, vanaf een berg keek ik uit op de haven van Kobe. In Japan is dat vrij normaal. Het ene moment zit je in de metro, 20 minuten later loop je in een wild bos met niemand dan dieren om je heen.
In Hiroshima zag ik onder andere de atoombomkoepel en was ik in het atoombommuseum, ik was er zeer van onder de indruk. De verhalen van de ooggetuigen, de foto’s van de afschuwelijk verminkte slachtoffers, een enorme verzameling van spullen die de slachtoffers hebben achtergelaten toen ze hun afschuwelijke dood stierven: horloges, schoeisel, een kimono, een lendendoek, de half gesmolten lunchbox van een schooljongen die de atoombom niet had overleefd. Ik was er met honderden anderen, maar het was er doodstil. Wat een afschuwelijke misdaad tegen de menselijkheid is het bombarderen van Japanse steden geweest.
Selfie-toerisme
In Kyoto zijn er veel teveel toeristen. Allemaal vooral geïnteresseerd in hun selfies. Kyoto is een juweel van een stad, maar al die toeristen verpesten het totaal. Er zou een limiet moeten zijn aan het aantal toeristen dat er mag zijn, zoals ze in Granada in de Alhambra doen.
Osaka is te gek. Ze zijn daar nog geobsedeerder door eten dan in Tokio. De hysterisch versierde gevels van de restaurants zijn pure kunst. Alle toeristen gaan er naar dezelfde plekken, de Dotombori en Shinsekai, met al dat neonlicht, dat u vast weleens in een film hebt gezien. Maar je glipt een klein zijstraatje in en het is stil om je heen. Sta je oog in oog met een stenen god, totaal met mos bedekt, in een kleine tempel. Vanaf het dak kijkt een kat minzaam op je neer. Bekijk mijn foto’s op Instagram.
Seksueel geïntimideerd
In Tokio was ik gewoon weer thuis. Het deed me meer dan ik had verwacht toen ik uit de Shinkansen stapte. Ik heb er door mijn favoriete buurtjes gewandeld, in de rij gestaan voor ramen, sushi en tempura. Babbeltjes gemaakt met de lokale bevolking, in Shimbashi ben ik seksueel geïntimideerd, meerdere keren. De vrouwen in Shimbashi zijn heel apart.
Drie dagen lang was het 25 graden met zon. Ik was geschokt toen ik weer in Nederland aankwam. Eind april en nog steeds zo nat en koud!
Mondkapje
Een paar dingen:
Waarom is melon soda hier geen ding? Melon soda is de lekkerste frisdrank ever. Samen met high ball is het mijn favoriete zomerverfrissing. Waarom is high ball hier geen ding?
De Japanse hamburgerketen Mos Burger moet een vestiging in Amsterdam openen. Teriyaki-burger met Gouda-kaas uit Hokkaido, yummie.
In Japan draagt bijna iedereen een mondkapje. Ik vind dat de Japanners het overdrijven, zelfs in nagenoeg verlaten straten lopen ze met dat ding op, maar ik begrijp echt al die toeristen niet die koppig zonder mondkapje in een drukke metro gaan zitten. Maak je rebelse statement thuis, niet in andermens’ land. Je wéét dat Japan lang heeft geaarzeld om de grenzen weer voor toeristen open te stellen, je wéét dat het een ietwat xenofoob land is dat buitenlanders de schuld van corona geeft. Stel de Japanners gewoon op hun gemak en doe je fucking mondkapje voor. Flapdrol.
Witte mensen
Voor ik naar Japan ging, kreeg ik mails van de vliegmaatschappij over de vaccinatieverklaringen die ik moest uitprinten, anders kwam ik het land niet in. Kostte me nog heel wat moeite, want ik dacht dat mijn corona-app voldoende was. In Osaka werd inderdaad iedereen naar die verklaring gevraagd, behalve mij. Ik vermoed omdat ik als enige een mondkapje droeg.
Japanners geven andere mensen ruimte. Witte westerlingen némen ruimte. Valt me iedere keer weer op. Overal staan ze met dat grote, lange lijf andere mensen weg te drukken, nadrukkelijk aanwezig te zijn, in de weg te staan. “I stumble into town, just like a sacred cow, plans for everyone.” Ik moet altijd aan die tekst denken als ik witte mensen in Azië zie. Pas je gewoon aan.
Is het Vrije Woord u écht lief? Steun me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL24 ASNB 8832 6749 39 (N.P. Breedveld, ASBN Rijswijk), BIC ASNB NL21.
Peter Breedveld, 27.04.2023 @ 09:33
RSS