Istanbul

31 Reacties

op 13 05 2010 at 00:35 schreef M.Nieuweboer:

Een neukend poepgat, hoe gaat dat?

op 13 05 2010 at 01:38 schreef Benech:

Mijn ervaring is dat Turkse taxichauffeurs altijd proberen de boel te flessen. Altijd afdingen dus of gewoon vooraf de prijs afspreken. Dat hij kwaad leek te worden, schijnt bij het ritueel te horen. Ongehoord voor Nederlanders, maar ja cultuur he?

op 13 05 2010 at 03:46 schreef Prof. Drs. G.B.J. VanFrikschoten:

Prachtig verhaal. Het doet me denken aan 10 jaar geleden. In Jakarta had je toen een braakliggend terrein, midden in de stad, waar illegaal restaurants waren gebouwd van hout en golfplaat. Soms twee verdiepingen hoog. Het was zeker 4 voetbalvelden groot. Het stond als een hippie-enclave bekend. Drank, eten en muziek.
Een complete vrijhaven was het en het eten was geweldig. Alle keukens van de wereld.
Maar dan die taxi. Eten doe je niet allen daar dus we waren met 4 man. Eén moest een andere kant uit en was zo vertrokken in een Blue Bird taxi.
Wij hadden minder geluk.
Het eerste wat we vroegen aan de aftandse wagen die volgde in de rij was “Taxi Meter?”. Want dat maakt het onderscheid in die stad. Dit was geen Blue Bird en dan moet je oppassen. Maar eenmaal in de auto gezeten deed die meter het dus niet. “Ja, nee, vast bedrag dan. Hij is net kapot gegaan. Misschien krijg ik ‘m nog aan de praat.” Gelul natuurlijk en we dwongen hem te stoppen.
Inmiddels stond er verderop wel een Blue Bird. Onderweg werden we aangehouden door een motormuis. En da’s geen kattepis. Dat betekent betalen. Altijd. Anders gaat de hele auto uit elkaar voor onderzoek. En hij zag me zitten. Een buleh, een blanke. Dubbel tarief. Ik schudde hem mijn hand met daarin voor 50 gulden aan kromme roepia’s. “Stick it up your ass!”, lachte ik vriendelijk. “‘Makassi!”, lachte hij onnozel terug.

op 13 05 2010 at 04:00 schreef Prof. Drs. G.B.J. VanFrikschoten:

Het was wel een hele knappe motormuis, zo in dat wit lederen pakkie. Die laarzen ook. Normaal geef ik nooit zoveel fooi.

op 13 05 2010 at 08:56 schreef Mas Rob:

Bluebird taxis zijn betrouwbaar. In de taxi hangt de ID en foto van de bestuurder plus een telefoonnummer voor wanneer er klachten zijn. Maar ik heb nooit klachten gehad. Ik heb wel een keer een mobiele telefoon per ongeluk achtergelaten in de taxi. Na een telefoontje werd die gewoon thuis gebracht. Service!

De meter in taxis heet in het Indonesisch een argometer. “Pakai argo” is de uitdrukking om een taxichauffeur te zeggen dat je de meter aan wilt hebben. Er is een minimumbedrag dat altijd betaald moet worden. Het exacte bedrag staat me nu niet bij, maar is dacht ik iets minder dan een euro. Verder is het gebruikelijk dat de inzittenden de chauffeur het kleingeld te geven dat gevraagd wordt bij tolwegen. Biljetten van 1000 en 5000 rupiah zijn daarom handig om in voorraad te hebben.

Taxichauffeurs in Jakarta vinden het niet leuk om kleine ritjes te maken met de meter aan, vooral niet als de wegen zoals zo vaak verstopt zitten (“macet”). Een klein ritje met de meter in het centrum van Jakarta is in de middag zo goed als onmogelijk. Dan moet er maar onderhandeld worden over de prijs.

In Jakarta zijn er ook taxi’s zonder meter en vergunning (“taxi gelap”). Ik zou die taxi’s vermijden, vaak wordt onderweg extra geld gevraag – iets wat kan uitmonden in berovingen. In het verleden kwam het zelfs voor dat toeristen werden beroofd en vermoord door handlangers op vooraf uitgezochte stille plekken.

Een alternatief voor een Jakartaanse taxi is een bajaj (zo’n overdekte driewieler met pruttelende brommermotor oorspronkelijk uit India) of een ojeg (brommer taxi). Het is sneller, maar door de manier waarop bajaj’s en ojegs door het verkeer razen, is het niet aan te raden voor mensen met zwakke zenuwen.

En VanFrikschoten, 50 gulden aan een motoragent(?), had je geld teveel?

op 13 05 2010 at 09:23 schreef vetklep:

Dus de taxis in Amsterdam vallen nog mee?

op 13 05 2010 at 09:29 schreef Michael Minneboo:

Lekker ritje. Nou stap ik voor geen goud in de Amsterdamse taxi’s meer, daar niet van. Zeker die hufters rond het Leidseplein en bij het CS kun je voor geen eurostuiver vertrouwen. Maar dit slaat ook alles.

op 13 05 2010 at 12:16 schreef M.Nieuweboer:

Ik vind je heel dapper, Frik, om “Stick it up your ass!” tegen een buitenlandse autoriteit te zeggen als je weet dat hij je toch niet verstaat. Je bent mijn held van de dag.

op 13 05 2010 at 13:25 schreef jvdheuvel:

Stoere taxi verhalen gaan het helemaal worden in 2010.

op 13 05 2010 at 14:04 schreef Suna:

Eerste dag dat ik Istanbul aankwam, stapte ik op het Taksimplein in een taxi en vroeg of hij me naar de Egyptische markt wilde brengen. Ik wist toen nog niks over de wegen of routes in Istanbul.

“Via welke brug” vroeg de chauffeur. “De eerste of de tweede?”

“Neem de kortste route ajb, ik heb haast”. Wist ik veel welke brug hij moest hij nemen! Maar dat had ik dus niet moeten zeggen. Ik heb 35 lire moeten neerleggen voor een tripje naar de markt.

Die avond vroeg ik aan mijn Nederlandse huisgenoten hoeveel het kostte om met de taxi naar de Egyptische markt te gaan. Negen lire kreeg ik te horen. Toen ik vertelde wat me was overkomen, zei mijn huisgenoot:

“Suna, er is maar 1 brug naar de Egyptische markt.”

op 13 05 2010 at 14:05 schreef Ali Kiris:

Het is altijd een ervaring als je een Taxi neemt. Misschien is dat de reden waarom ik Jim Jarmush’s Night on Earth zo leuk vind. Ik ben blij dat je hem hebt laten weten wat je van hem vond.

Ben je ook naar Kariye museum geweest? Dat was eigenlijk de enige wat bij mij op kwam.

op 13 05 2010 at 14:09 schreef Benech:

Volgens mij is het internationaal dat taxichauffeurs de boel proberen te flessen. Een bekend familieanecdote vertelt van mijn ouders die op huwelijksreis richting Israel gingen en van het vliegveld naar het hotel gebracht wilden worden. Mijn moeder kende de route exact maar toch probeerde meneer de taxichauffeur de route 5km langer te maken door enkele rondjes om een heuvel te maken. Eind van het verhaal is ruwweg dezelfde manier waarop Peter afscheid nam van zijn taxichauffeur.

op 13 05 2010 at 16:06 schreef Jan van Dijk:

Wat weer een generaliserende opmerkingen over taxichauffeurs in het algemeen en Turkse taxichauffeurs in het bijzonder. Omdat er enkele oplichters bijzitten hoeft toch niet de hele groep in de beklaagdenbank gezet te worden. Straks komen er nog politici die tegen immigratie van taxichauffeurs zijn.
Tjerk, waar blijf je?

op 13 05 2010 at 17:00 schreef jvdheuvel:

Nog even los van de vraag wat het feit dat de schrijver van dit stuk niet met taxi chauffeurs kan omgaan te maken heeft met de titel van het stuk. Over generaliserend gesproken.

op 13 05 2010 at 18:16 schreef Peter:

Hé, Ali! Jij ook hier! Ik heb nooit meer wat van je foto’s van Mike Mignola gezien!

Vandaag weer uit mijn dak gegaan vanwege een taxichauffeur. Vertel ik later over. De taxi nemen is hier in Istanbul echt zó a-relaxed. Ik vertrouw niemand meer.

En Heuvel, dat Allah je je alleen nog maar dieven en fraudeurs op je pad brenge, die je het vel helemaal over je oren trekken. Je verdient het.

op 13 05 2010 at 18:24 schreef Prof. Drs. G.B.J. VanFrikschoten:

@Mas Rob
Ik had teveel hormonen die dan ook nog eens de verkeerde kant uitstroomden. Weet jij trouwens nog hoe die enclave heette? Ik ben het vergeten. ’t is al een paar jaar geleden afgebroken.

op 13 05 2010 at 18:33 schreef Prof. Drs. G.B.J. VanFrikschoten:

@M.Nieuweboer
Dank! De medaille, oorkonde en bloemen kunnen naar het welbekende adres.

op 13 05 2010 at 19:26 schreef Mirjam Janssen:

Onze Romeinse taxichauffeur reed 140 km per uur zonder zijn handen aan het stuur te houden. Hij zat de hele tijd te bellen en met zijn TomTom te spelen. Achteraf bleek dat hij voor de rit van het vliegveld naar de stad 20 euro meer had gerekend dan nodig was. Hij gaf ons nog zijn kaartje voor de terugreis, maar we hebben toch maar iemand anders ingeschakeld. En die gedroeg zich prima. Dus het kan wel. Maar als toerist ben je volgens mij snel de klos.

op 13 05 2010 at 21:27 schreef jvdheuvel:

@Peter waarom maak jij dat dan allemaal mee en ik niet, als ik het verdien?

op 13 05 2010 at 22:27 schreef Peter:

O, het aloude ‘ik-heb-het-nooit-meegemaakt-dus-het-is-er-niet’-argument.

Ik denk dat jij blijmoedig die 80 lire betaalt voor twee blokjes om, Heuvel. Als boetedoening voor het feit dat je westerling bent, en dus schuldig aan alles wat er ooit is fout gegaan in de wereld. En omdat je een rotsvast vertrouwen hebt in de edele inborst van elke exoot, onbedorven door de verderfelijke westelijke invloed.

op 13 05 2010 at 22:53 schreef jvdheuvel:

Nee het “jij maakt het mee terwijl ik het zogenaamd volgens jou verdien”-argument.

Die kende je nog niet he :D

op 13 05 2010 at 22:55 schreef jvdheuvel:

Maar even zonder gekheid, ik heb hier op deze site, een paar topics geleden een advies gegeven over Istanbul “Een algemene tip, als je geld je lief is bespreek dan, tot in detail, ieder aspect qua prijs van alles wat je gaat eten en drinken, van tevoren. ”
http://www.frontaalnaakt.nl/archives/bouazzas-culinaire-lijst-2010.html#comments

Ik was er even vergeten bij te zeggen dat het ook voor taxi’s geldt.

op 13 05 2010 at 23:01 schreef Hosseyn:

Peter en Hassnae, zijn jullie in de cisterne geweest? Dat vond ik heel bijzonder, het is in de schaduw van de Hagia Sofia. De mensen in Istanbul zijn zo aardig en gastvrij dat je nooit ergens aan toekomt.

op 13 05 2010 at 23:09 schreef Peter:

De Cisterne hebben we vanmorgen gezien en het is mijn favoriete bezienswaardigheid in Istanbul.

op 13 05 2010 at 23:16 schreef colliding positron:

Op zich goed om als toerist te weigeren absurde ritprijzen te betalen. Zouden er meer moeten doen. Maar de manier waarop je deze chauffeur behandelt gaat wat mij betreft alle perken te buiten.
Ik ben pas terug uit Chili, waar men ook niet schroomt om je het viervoudige van de normale prijs te vragen. Als je uiterste verbazing veinst en een redelijk bedrag aanbiedt begint zo’n chauffeur doorgaans schaapachtig te lachen en accepteert het.
Als je met zo iemand in gesprek raakt, blijkt het vaak een vriendelijk persoon, die lange werkdagen moet maken om z’n gezin en z’n taxi te kunnen onderhouden. Hopelijk wordt er dan niet door een verongelijkte held een deuk in z’n portier getrapt. Vergeet ook niet dat als je via de hotelbalie een taxi bestelt, het hotelpersoneel een flink deel van de winst ‘afroomt’. In Santiago hadden we op den duur onze vaste chauffeur die redelijke prijzen rekende, met de conditie dat hij ons om de hoek naast het hotel ophaalde en afzette.

op 13 05 2010 at 23:23 schreef Peter:

Hou toch op! Alsof ik niet hard moet werken voor mijn geld! Vriendelijk was deze persoon al helemaal niet, want nadat hij zo’n beetje alles en iedereen die op zijn pad kwam, de stuipen op het lijf heeft gejaagd, begon hij ook nog tegen Hassnae te blaffen. Wie geen ruzie met me wil, moet dat gewoon niet zoeken. Wie dat wel doet, heeft altijd prijs.

op 13 05 2010 at 23:24 schreef Max J. Molovich:

Vorig jaar was ik met vier vrienden in Istanbul. Vooral gebruik gemaakt van het OV. Maar de keer dat we een taxi namen was erg de moeite waard. Zelden zo’n lol in een taxi gehad. Behalve dan die keer dat ik, met grotendeels dezelfde vrienden, een taxi in Berlijn had genomen terwijl de morgenstond haar goud over de Spree uitspuugde. Een dollemansrit met als soundtrack Strange Colour Blue van Madrugada. Ja, dat was magisch.

op 13 05 2010 at 23:32 schreef Peter:

Vandaag hebben we ook het OV geprobeerd. De metro was heel oké, maar daarna moesten we overstappen op de bus en dat bleek heel ingewikkeld. Ontmoedigd door de brandende hitte besloten we toch maar weer een taxi te nemen en toen overkwam ons dit.

op 14 05 2010 at 00:08 schreef Max J. Molovich:

Ja, wij waren daar eind november. Dan valt die brandende hitte nog wel mee.

op 16 05 2010 at 04:23 schreef Percy Zuiverloon:

Neem eens een taxi in Paramaribo. Meters hebben ze niet, maar de prijs spreek je van tevoren af en, eerlijk is als de Surinamer is, houdt men zich hieraan.
Het kan zijn dat je achterin een beetje zit te schudden omdat de schokbrekers versleten zijn, maar hier staat tegenover dat als je het treft, je kunt genieten van het commentaar van de chauffeur op het vele vrouwelijke schoon waaraan hij voorbijrijdt.

op 16 05 2010 at 23:18 schreef Hans:

Leuk verhaal. Komt me bekend voor. In New York was daar ook dat bruggenprobleem als van JFK naar Manhattan gaat. In heb het over 1985. $15 was de normale prijs. Ik moest $35 betalen. In Caracas had je vroeger ‘bolitas’, taxi-kaartjes die centraal werden verkocht. Nu wordt je weer opgelicht en eist men gewoon dollars ipv bolivares. In Nederland ben ik altijd keurig behandeld. De prijs van de (werkende) meter. Misschien geluk gehad?