‘Ik dacht altijd: als ik mijn best doe, is het wel genoeg’
Tayfun Balçik
Nadia Bouras (links) en Sylvana Simons. Foto met dank aan de Stichting Argan
Afgelopen vrijdagavond. Mensen druppelen langzaam binnen bij Stichting Argan. Wachtend op niemand minder dan Sylvana Simons. Een cameraploeg staat paraat. Agenten en mensen van de beveiliging lopen heen en weer. Het publiek is gemengd.
Wanneer Sylvana dan eindelijk de zaal betreedt, wordt ze staande gehouden door journalisten. De historicus Nadia Bouras, die de avond modereert, maakt een gebaar, “kom je nog”? Het gesprek kan beginnen.
“Dit is mijn hood”, meldt Sylvana. We krijgen een opsomming van alle plekken waar ze in Amsterdam-West heeft gewoond: de Kinkerbuurt, Jacob van Lennepkade, Ten Cate Markt, Osdorp, Tussenmeer en Jacob Geelstraat. Een echte westerling uit Amsterdam. Na een paar opwarmertjes schakelt Bouras over naar “hardcore politiek”: “Wat vond je van de oproep van Rutte?”
Leider van alle Nederlanders
Sylvana: “Doe normaal of ga weg, dat is toch geen keuze. Rutte had het expliciet over mensen die kritiek hebben op tradities. Nou, ik heb kritiek op tradities. Rutte geeft niet het gevoel leider van alle Nederlanders te willen zijn. We moeten daar iets tegenover zetten.”
Bouras: “Waarom heb je voor de politiek gekozen?”
Sylvana: “Het gaat mij om structurele problemen waar we elke dag tegen aanlopen. De oude politiek veroorzaakt die problemen. Termen als kopvoddentaks of asieltsunami, hier hebben mensen serieus over nagedacht in kamertjes. Ik dacht altijd, als ik maar hard werk en mijn best doe als modelburger, dan is het wel genoeg. Het is niet genoeg.”
Bouras: “Wat merkte je dan?”
Sylvana: “Het is heel moeilijk om jezelf te zijn, bijvoorbeeld als zwarte vrouw. Want het moet wel leuk en gezellig blijven. Een voorbeeld: bij VIVA was een denigrerend stukje over zwarte mannen verschenen. Daar schreef ik een kritisch stukje over en na drie columns was het klaar. ‘Kan je niet schrijven over je vriend?’ werd gezegd, ‘Anders voelt het alsof we je een podium geven.’ Zo ben ik geruisloos afgevoerd.”
Internetsoldaat
Dan de onvermijdelijke vraag over DENK. Bouras en de zaal willen hier het fijne van weten.
Bouras: “Hoe is dat gegaan?”
Sylvana: “Ik was 45 en dacht hoe kan ik in mijn resterende leven nog een verschil maken. Ik werd ook steeds bozer. En dat mag absoluut niet als zwarte vrouw. Ik wou iets doen, in plaats van alleen maar internetsoldaat zijn. En DENK was op dat moment anders dan andere partijen. Ze eisten hun plek in de maatschappij, unapologetically.”
Bouras: “Wanneer kwam het moment dat je je niet meer op je plek voelde bij die mannen van DENK?”
Sylvana: “Er zijn een paar momenten geweest waarbij ik dacht dat dit toch niet mijn club was. En ja, je wilt toch dat het lukt. Net als bij een huwelijk.”
Bouras: “Ben jij veranderd of is DENK veranderd?”
Gebrek aan empathie
Sylvana pauzeert even. Dat gaat ze vaker doen deze avond. Niet alleen omdat de vragen erg direct zijn, of omdat het allemaal nog zo vers is met DENK, maar ook omdat mensen echt willen weten waarom ze op haar zouden moeten stemmen. Je ziet Sylvana zichtbaar worstelen, alsof ze strijdt voor elke stem die er te rapen valt. Ook ik zal haar aan de tand voelen.
Bouras: “Hoe vaak zagen jullie elkaar?”
Sylvana: “Ik was elke dag in de weer voor DENK.”
Bouras: “Je miste steun, heb je gezegd.”
Sylvana: “Ik vind het belangrijk hoe mensen met elkaar omgaan. Er is een algemeen gebrek aan empathie.”
Verwijt over toon
Dan gooit Bouras het over een andere boeg: “Aan de tafels bij Pauw en DWDD, merkte ik ook dat er geen empathie was voor jou van andere gasten.”
Sylvana: “Het is een groepsproces, je hebt moed nodig om mij publiekelijk te steunen. We zijn Artikel 1 nu, op 24 december gestart en we hebben gelijk veel sollicitaties binnengekregen. We hebben de meeste diverse lijst van Nederland.”
Bouras: “Inderdaad, toen je voor je zelf begon, zag ik heel veel mensen jou steunen die dat voorheen niet deden. Kennelijk wilden zij jou niet steunen toen je nog bij DENK zat. Je krijgt vaak het verwijt over je toon. Word je daar niet een beetje moe van?”
Sylvana: “Het gaat om de onuitgesproken regel van je plek kennen. Bij zulke vragen merk ik dat er een grens zit aan mijn Nederlanderschap. Die begint dus als ik kritisch ben. Het gaat nooit over de toon van Wilders. Verschrikkelijk! Dus als mensen beginnen over moeite met de toon, dan gaat het eigenlijk over moeite met de inhoud.”
Bouras: “Het is alsof je vrijer bent nu, na DENK?”
Sylvana: “Het voelt inderdaad als een bevrijding.”
Verraden
En toen ging Bouras eindelijk naar de zaal. Velen popelden om een vraag te stellen. Waaronder ik.
Tayfun: “Dag Sylvana, ik begrijp dat je Denk verlaten hebt, maar veel Turken, Marokkanen en moslims voelen zich toch verraden door jou, wat heb je tegen die mensen te zeggen?”
Sylvana neemt de tijd en zegt: “Ik torn niet aan het bestaansrecht van DENK. Ze doen goede dingen. En mochten we beiden in de Kamer komen, dan zijn er punten waar we elkaar kunnen vinden. Maar er zijn momenten geweest, en ik zal niet in details treden, want ik wil DENK niet schaden, ik kan alleen zeggen dat ik me niet veilig voelde.”
De DENK-vraag komt nog een paar keer terug. Het publiek is kritisch. Maar er zijn ook mensen die vinden dat DENK niet oprecht opkwam voor LHBT- en vrouwenrechten.
Islamofobie en Zwarte Piet
Sylvana beaamt dat. “Het gaat mij om intersectionaliteit. Als ik mijn vinger hier in het water zet, dan zul je aan de andere kant van het water ook rimpels zien. Islamofobie is een groot probleem in Nederland. Zwarte Piet ook. Het zijn niet andere dingen.”
Dan krijgt ze een welverdiend applaus van de hele zaal. Respect voor deze vrouw.
Tayfun Balçik is historicus, gespecialiseerd in de moderne geschiedenis van Turkije en die van Amsterdam-West. Hij heeft een Facebook-pagina.
Tayfun Balçik, 29.01.2017 @ 11:53
7 Reacties
op 29 01 2017 at 13:51 schreef Ana Brus:
Pietluttig misschien, maar ook onze taal doet er toe. Maak van “me vinger” even mijn vinger (of m’n vinger) alsjeblieft. Verder goed verslag.
op 29 01 2017 at 15:25 schreef Blije Blanke Man:
“Maar er zijn momenten geweest, en ik zal niet in details treden, want ik wil DENK niet schaden, ik kan alleen zeggen dat ik me niet veilig voelde”
DENK wordt niet voor niets een erdogan-club genoemd, het gebruik van de taal der democratie en tolerantie, om hier in werkelijkheid tolerantie voor de eigen reactionaire, identitaire, turks-imperialistische ideologie mee te bedoelen. Zoals de partij voor de vrijheid de partij voor de eigen vrijheid is.
op 29 01 2017 at 16:39 schreef Bart Keijzer:
Helemaal in lijn met moderne opvoedingsbeginselen: als je je ergens toe zet dan kun je het. Als je je best doet en het lukt niet dan ligt dat dus aan anderen.
op 30 01 2017 at 00:26 schreef Sasha Berkman:
Wat wil je in godsnaam zeggen, Bart?
op 30 01 2017 at 01:07 schreef ikzelf:
“Als je je best doet en het lukt niet dan ligt dat dus aan anderen.”
En toch, Bart, lees ik dat alleen in jouw woorden. Waar jij dan die lijn ziet, is mij een raadsel.
op 30 01 2017 at 18:35 schreef vander f:
@blije blanke man,
ik zie even niet wat je mening over DENK, als turks-imperialistische Erdogan fanclub, te maken heeft met het niet veilig voelen van Sylvana.
Weten wij veel waar haar gevoel van onveiligheid vandaan kwam.
Sylvana’s opmerking lijkt me meer een aanleiding om DENK eens lekker af te serveren met je bovenstaande creatieve omschrijving van dat ongetwijfeld Turks geïnspireerd politieke vehikel.
op 01 02 2017 at 02:42 schreef dewanand:
N1. miaauw, miaauw, namastiaauw Shri/ Sir Tayfun Balçik,
Nee, ik ben niet overtuigd door sylvana simons, nee, ik zoek toch echt politiek natuurtalent, oude charismatisch leiderschap met passie en hart en strakke politieke lipjes die goed doorgewinterd zijn en uitgewoond door veel mannelijke natuur krachten uit alle windstreken. Nee, sylvana simons, zo kom je nooit ver. Sorry, talent bepaalt succes in een harde prestatiegerichte en vrije, open kapitalistische economie.
N2. Ja, Wieroe, vele oude bomen en de zwanen van kerkpolder gaven mij hogere kennis uit hun eigen Kwamtum technische dimensies en ja hoor, de hele theorie vd MULTIKUKELUKU is nu verder ontwikkeld met deze zuivere kennis van Gaia zelf en nu gaat het erom om dit alles eens in de reele mensapentopen toe te passen. Ja van theorie naar praktijk is een lange weg en je liefdespaal zal dus erg lang moeten zijn om tot de harten door te steken, na het natte voorvingerwerk in de gaatjes (m/v).
RSS