Ik besta niet
The Mad Revisionist
(vertaald en bewerkt door MNb)
Bas Paternotte en Bert Brussen hebben gelijk – anonimici op Internet bestaan eigenlijk niet en zijn daarom de moeite van hun aandacht niet waard. Ze gaan alleen niet ver genoeg. Ze stellen de uiterste vraag niet. Omdat ik de wetenschappelijke methode hoog acht doe ik dat wel. Dus vraag ik me af: besta ik? Dit probleem wens ik grondig te onderzoeken.
1) Ooggetuigen. Op het eerste gezicht lijkt de meest waardevolle getuige om mijn bestaan te bevestigen ikzelf te zijn. Gezien het voor de hand liggende vooroordeel waar deze getuige onder lijdt lijkt verdere bevestiging noodzakelijk. Deze getuige heeft er overduidelijk voordeel van om te beweren dat hij bestaat – anders zou hij bijvoorbeeld geen inkomen hebben.
Een volledig telefonisch onderzoek onder degenen die verondersteld worden met mij contact te hebben gehad legden getuigenissen bloot die tegelijkertijd onvolledig waren en elkaar tegenspraken. Bijvoorbeeld varieerden aangaande mijn lengte de schattingen van 1m 85 tot 2m! Op de vraag naar mijn gewicht waren de verschillen nog groter en sommigen weigerden zelfs pertinent antwoord te geven! Zij claimden het niet te weten.
Hoe ze niet in staat waren een consistent beeld te schetsen, is het duidelijk dat de meeste, zo niet alle getuigen logen dan wel onder dwang van mijn bestaan getuigden.
2) Documenten. Toen ik mijn bureaulade onderzocht kwam ik mijn paspoort tegen. Maar hoe zit dat? Die is uitgegeven naar aanleiding van mijn uittreksel uit het geboorteregister. En dat is een kopie. Het is geen origineel. Het is daarom gerechtvaardigd de authenticiteit van dit document aan te vechten.
Vervolgens heb ik mijn post onderzocht. Overal stond mijn naam op. Maar het bleek dat het overgrote deel van de afzenders mij nooit had ontmoet. Ze hadden in feite niet eens bewijs uit de eerste hand van mijn bestaan. Hoe kunnen ze dan mijn bestaan bewijzen?
3) Fysiek bewijs. Het is een onomstotelijke regel dat bewijs geleverd door ooggetuigen en documenten ondersteuning van doorslaggevend fysiek bewijs nodig heeft, anders zijn ze waardeloos. Precies op dit punt moet de zaak beslist worden. Inderdaad bespeur ik een fysieke entiteit die ik als “mijzelf” kan betitelen. Maar zoals al opgemerkt ben ik nauwelijks onbevooroordeeld. Helaas staat de huidige technologie mij niet toe om mijn lichamelijke aanwezigheid op internet te doen circuleren. Daarom kunnen we dit niet aanvaarden als doorslaggevend fysiek bewijs.
Weliswaar is mijn onderzoek nog niet volledig uitgeput. In het licht van het schokkend gebrek aan betrouwbare ooggetuigen, documenten en fysiek bewijs moet de conclusie echter noodzakelijkerwijs zijn: mijn bestaan is niet bewezen. En wat niet is bewezen bestaat niet.
Dat is niet erg. Waarheid is belangrijker dan bestaan. Als de Politiek Correcte Gedachtenpolitie van de Linkse Kerk enige poging doet om mijn niet-bestaan tegen mij te gebruiken hoef ik alleen maar naar hun hypocrisie te verwijzen betreffende gelijkheid en multikul. Die bewijst hun misselijke vooroordelen jegens en discriminatie van de Ontologisch Gehandicapte.
MNb beweert in Suriname te wonen, maar bestaat dat land eigenlijk wel?
Gastschrijver, 05.04.2011 @ 07:57
10 Reacties
op 05 04 2011 at 08:22 schreef Sandro:
Besta jij – bestaat Suriname?
Het doet me denken aan het Bielefeldcomplot: De Duitse stad Bielefeld bestaat niet, is een verzinsel van inlichtingendiensten.
Misschien toch iets om je serieus zorgen over te maken?
op 05 04 2011 at 09:13 schreef thomas erdtsieck:
Shit! Heb ik altijd goedgelovig zitten kijken naar dat spelletje ‘Wie van de drie’, blijkt nu dat er geen winnaar mogelijk was.
Wil de echte sophist MNb nú opstaaan?
op 05 04 2011 at 11:06 schreef Jabir:
Brussen, Paternotte en natuurlijk ook alle anderen die onder eigen naam de cybercitizen uithangen gebruiken weliswaar hun eigen namen op het internet, maar van enige authenticiteit is geen sprake, ze scheppen een beeld van zichzelf dat onvolledig en onjuist is. Het is een pose. Kan ook niet anders, want ze kunnen het zich niet veroorloven om samen te vallen met hun ‘realtime’ persoon. Zo moet je bij gebruik van je eigen naam rekening houden met potentiële werkgevers, klanten, familie en vrienden, dan spelen er ineens allerlei belangen om in de gaten te houden mee. Heb je met een nom de plume geen last van. Je kunt dus stellen dat mensen die hun eigen naam op de interwebs gebruiken ‘fake’ zijn en mensen die een nick gebruiken juist authentiek.
Het is sowieso wonderlijk inconsequent van Brussen om bezwaar te maken tegen gebruik van een pseudoniem, omdat hij heel koket stelt een aanhanger van Schopenhauer te zijn. Waarschijnlijk las hij een keertje iets over het pessimisme van Schopenhauer in de Reader’s Digest en vond dat bruikbaar om zijn negativiteit een goudrandje mee te geven; want als hij Die Welt als Wille und Vorstellung wat beter had bekeken, was hij erachter gekomen dat die het ‘zelf’ helemaal niet als iets wezenlijks of onderscheidends ziet, het wordt gereduceerd tot een logische imperatief die van persoon tot persoon niet anders is. Gaan zeuren over identiteit impliceert dat er een werkelijk onderscheidend zelf achter die naam zou zitten, wat iemand als Schopenhauer dus als eerste zou ontkennen. Misschien moet Bert zijn ‘pet philosopher’ eens echt gaan lezen, want dan had hij de betrekkelijkheid van dat ‘zelf’ misschien beter begrepen.
Ik denk dat het een denkfout is om namen te relateren aan personen op het internet, terwijl het eerder literaire vehikels zijn. In de structurele literatuuranalyse wordt er een onderscheid gemaakt tussen de auteur, de narrator en je hebt ook nog iets als de geimpliceerde auteur, die evenmin samenvalt met de auteur. Ook die ‘implied author’ is een vorm van fictie, zelfs als de ‘werkelijke’ naam van de schrijver gebruikt wordt.
In deze context kan ik trouwens twee korte en goed leesbare essays van Borges aanraden, ook zijn nonfictie is zeer de moeite waard: “The nothingness of personality” stelt:
“I am not I. There is nothing in ‘me’ that is permanent and unique. Who am I– if I am my visual representation, then darkness would annihilate me. If I am a compilation of all my memories, then the act of forgetting will be tantamount to suicide.”
en “Personality and the Buddha”, waarin Borges schrijft:
Nagarjuna, founder of the school of the Greater Vehicle, formulated arguments that showed the apparant world is emptiness; drunk with reason, he later turned them (he couldn’t avoid turning them) against the Noble Truths, against Nirvana, against the Buddha. To be or not to be, to be and not to be, neither be nor not be (het tetralemma) Nagarjuna refuted the possibility for those alternatives. Denying matter and attributes, he also had to deny extinction; if there is no samsara, then there is no extinction of samsara and it is wrong to say that nirvana is. It is no less erroneous, he observed, to say that is isn’t, because having denied being, not being is also denied, for the latter depends (even verbally) on the former.”
op 05 04 2011 at 11:45 schreef Sandro:
Mijn God……………
op 05 04 2011 at 12:35 schreef Jabir:
@sandro
`Oh dear,’ says God, `I hadn’t thought of that,’ and promptly disappears in a puff of logic.
`Oh, that was easy,’ says Man, and for an encore goes on to prove that black is white and gets himself killed on the next zebra crossing. Most leading theologians claim that this argument is a load of dingo’s kidneys, but that didn’t stop Oolon Colluphid making a small fortune when he used it as the central theme of his best-selling book, “Well, That about Wraps It Up for God.”
op 05 04 2011 at 19:45 schreef vander F:
Het botte feit van de strijd omwille identiteit geeft aan dat er zoiets is als een identiteit.
Anders hadden we, geheel identiteitsloos, deze conversatie niet gehad.
op 05 04 2011 at 19:54 schreef Yvonne:
Hou het maar op de politiek correcte gedachtenpolitie van de rechtse kerk, als je het hebt over gehandicapten, moet je daar wezen met hun misselijke vooroordelen. Dat gezeik over links.
op 05 04 2011 at 20:36 schreef Asmodeus:
Uno, nessuno e centomilla, dit aardige stuk doet me aan deze roman van Pirandello denken…
op 05 04 2011 at 20:39 schreef MNb:
Domrechts staat gelijk aan misselijke vooroordelen. De linkse kerk beweert die niet te hebben, maar heeft ze wel jegens iedereen die hun dogma’s tav gelijkheid en multikul niet accepteren. Dat is juist hun hypocrisie.
Als ik niet besta heb ik geen identiteit. Dan hoeven we er ook geen strijd om te voeren.
op 05 04 2011 at 21:17 schreef Jabir:
@van der F
Je moet het niet met nihilisme verwarren, want ook het niet-zijnde wordt in dat tetralemma ontkend. Ook is er geen sprake van een soort ontkenning van het bestaan van iemand anders met wie je toch echt in gesprek bent. Die wordt gezien als conventioneel bestaand, hoewel er geen kern van iemand gevonden kan worden, als die op analytische wijze gezocht wordt. Niet in een ander en niet in jezelf. Met die kern bedoel ik het Ding an sich van Kant, die dat al evenmin kon vinden. In de Boeddhistische filosofie staat dit bekend als de Twee Waarheden Doctrine, maar het is ook goed in westerse kaders te plaatsen. Dit gaat verder niet over Sai Baba.
De volledige viervoudige negatie komt evengoed in de klassieke griekse logica voor, omdat het de volledigste vorm van ‘in complete denial’ verkeren is. Qua logische notatie:
X (Geen zijnde)
¬X (Geen niet-zijnde)
X∧¬X (Niet beide)
¬(X∨¬X) (Niet geen van beide)
RSS