Iedereen heeft een hekel aan Nederlandse kinderen
Peter Breedveld
Alweer een halfjaar geleden kwam mij dit NRC-artikel onder ogen: ‘De kinderen schrokken de tafel met borrelhapjes leeg’. Gaat over kinderen die zich op feestjes tegoed doen aan de sushi, pittige garnalen, focaccia met tapenade en mediterrane salami’s op het buffet, zonder dat een volwassene zelfs maar de kans krijgt er ook iets van te nemen.
Vorige maand klaagde een vader in NRC over zijn kind: ‘Mijn dochter van vijf weigert groenten en fruit te eten. Als we spaghetti eten, vist ze de paprika, courgette, broccoli en de champignons er gewoon tussen uit, en eet ze alleen de pasta en het gehakt. Fruit wil ze ook niet, met veel pijn en moeite eet ze een paar stukjes appel.’
Kleinburgerlijk fatsoen
Afgelopen weekend: ‘in hoeverre kun je een kind van vier zijn eigen beslissingen laten nemen?’ en gisteren kwam dit bericht langs (via Rob van Kan): ‘Nederlanders willen graag extra betalen voor een vlucht zonder kinderen’.
Anderhalve maand geleden tweette een door mij gewaardeerde columnist, een witte vrouw, zéér geestig, zéér intelligent, over haar kind dat niet mee wilde met een uitje, en in de trein zijn zenuwen kalmeerde door ‘ritmisch tegen haar scheenbeen te schoppen’. Andere passagiers vonden daar wat van, maar die mochten hun mening voor zich houden.
Beatrijs Ritsema, bewaker van het kleinburgerlijk fatsoen, heeft ze ook regelmatig, volwassenen die zich geen raad weten met het gedrag van hun kinderen. Vrienden van Hassnae en mij vertelden eens dat hun zoon de oppas begroette met een ferm ‘Kutwijf’. Op vakantie hoor je de Nederlandse kinderen altijd overal bovenuit, tot diep in de nacht. Het zijn gremlins, die onder het oog van de verbijsterde Franse en Spaanse kinderen ieders plezier bederven. Franse volwassenen klagen altijd over Nederlandse kinderen. In restaurants blijven alle kinderen netjes aan tafel zitten, behalve de Nederlandse. Die gaan door het restaurant rennen als mama of papa ze niet bezighouden. Iedereen heeft last van ze.
Kinderen de baas
Het verschijnsel is niet nieuw, ook. In het boek ‘Losbandige Jeugd‘ van Leendert Groenendijk en Benjamin Roberts las ik dat de hele wereld zich er in de zeventiende eeuw al over verbaasde dat kinderen het voor het zeggen hadden in de Nederlandse huizen. Nederlandse ouders voeden hun kinderen niet op. Dat vinden ze fascistisch. Jan Mulder zag ik op TV ook eens iemand kleineren die hij ervan verdacht zijn kinderen op te voeden. Vond-ie totaal belachelijk.
Nederlandse ouders dwingen hun kinderen nooit ergens toe. Een veelgehoord argument is dat het gedwongene kinderen dan ‘gaat tegenstaan’. “Als je ze verplicht boeken te lezen, gaat het ze tegenstaan”, “als je ze dwingt die groenten te eten, gaat het ze tegenstaan”, “als je ze verplicht naakt te zijn op een naturistencamping, gaat het ze tegenstaan”. Enzovoort. Op naturistencampings zijn Franse, Spaanse, Italiaanse, Duitse en zelfs Britse kinderen altijd onbezorgd naakt zonder gezeik, maar de Nederlandse kinderen hullen zich in enorme badhanddoeken of zelfs in kleding die ik zelfs in de winter te warm zou vinden. Eén keer zag ik de badjuf zelfs een gozer in een wetsuit sommeren uit het bad te komen.
Fascist en psychopaat
Ik heb me daar nooit iets van aangetrokken. Ik heb vier kinderen, die ik altijd van alles gedwongen heb. Groenten eten, fruit eten, stilzitten, met twee woorden spreken, you name it. Moeders van andere kinderen scholden me uit voor fascist en psychopaat.
Ik nam mijn twee oudste jongens, toen ze nog heel klein waren, weleens mee naar een interview, als ik geen oppas had. Ik zag de te interviewen persoon dan zorgelijk kijken. We praatten een uur, de jongens bleven braaf hun boekje lezen of met hun Gameboy spelen. “Wat een nette kinderen heb jij!” hoorde ik vaak na afloop. Iedereen verwacht dat ze de boel gaan afbreken, overal aanzitten, lawaai maken, het gesprek onderbreken. Niet die van mij.
Dat heet opvoeden.
Witte vader
Hun moeder beschreef ook eens met verbazing een man met kinderen die bij haar op gesprek was. Die kinderen gedroegen zich zo keurig, hij hoefde niet één keer zijn stem te verheffen. Ik zei: “Was een Indo, zeker.” – “Hoe weet je dat?” vroeg ze.
Nou, ik weet in elk geval zeker dat het geen witte Nederlandse vader kon zijn, behalve als ik het was, en ik was het niet.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Deze website wordt elke dag bedreigd door de virtuele knokploegen van Domrechts, malafide Nederlandse journalisten en zelfs door de vicepremier. Steun Frontaal Naakt. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke site van Nederland. Stort wat u missen kunt op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan. Nog liever heb ik dat u op Frontaal Naakt adverteert of mij inhuurt. Mail mij. Mij financieel steunen kan nu ook op Patreon.
Peter Breedveld, 30.05.2017 @ 07:26
25 Reacties
op 30 05 2017 at 08:18 schreef Martijn:
Nou is de lol van lezen mij ook wel een beetje ontnomen door de boekenlijst op de HAVO en als kinderloze ben ik altijd wat huiverig om te oordelen over dit soort dingen maar …
Bij mij thuis zeiden ze: “je hoeft het niet te lusten als je het maar eet” en met lange tanden hoefden we ook niet aan te komen. Nu zie ik mensen aparte gerechten koken voor de verschillende kinderen. Volgens mij zou ik als ouder precies als mijn ouders zijn wat dat betreft.
Zelfde met muziek, mensen die op een dieet van K3 leven sinds ze kinderen hebben. Mijn vader draaide muziek, soms mochten wij wel eens mij waar maakten niet de dienst uit.
Zal ook m’n natuur zijn maar ik ben als volwassene geïnteresseerd in nieuwe smaken, nieuwe klanken en dat komt volgens mij ook door die opvoeding (al zit het ook in de familie, mijn oma maakte al nasi goreng in mijn vaders jeugd toen dat nog exotisch was).
Alleen zuurkool, dat heb ik sinds m’n ouders er niks meer over te zeggen hebben nooit meer gegeten. :)
op 30 05 2017 at 09:08 schreef Bertje Knor:
Multatuli heeft het mooi gezegd:
“Kind als ik er op sta dat ik je Vader ben spuw mij dan in het gelaat”
Ik ga zelf hand en hand met mijn kinderen op zoek naar hun grenzen. Wat kunnen ze aan qua verantwoording, wat willen ze en waar ben ik nodig als opvoeder om ze te begeleiden en bij te sturen.
Het kind inschatten op zijn / haar ontwikkelings niveau en dit als uitgangspunt nemen zorgt voor een uitgebalanceerde verstandhouding.
Even een klassiek voorbeeld van hoe het niet moet:
opvoeder: “wat gaan we eten straks”
kind (5 jaar oud): “patat met kip”
opvoeder: “Nee dat niet das niet zo gezond”
kind: ” stomme Pappa……”
En het kind heeft in dit geval helemaal gelijk.
op 30 05 2017 at 09:30 schreef machiel:
Ik ben het verder met je eens, maar dat alleen Nederlandse kinderen zo worden “opgevoed” is simpelweg niet waar, in Spanje zie ik hetzelfde, en vooral dan bij jongens: dat zijn de jonge koninkjes van het huis en hun moeder hun slavin. Schreeuwen, schelden, hun eigen zin doen, idem. Een verschil is wel dat i.h.a. hier de kinderen hier wel alles eten maar eten is hier nou eenmaal heilig.
op 30 05 2017 at 09:43 schreef Rob van Kan:
“Je wilt niet weten hoeveel kinderen in de psychiatrie rondlopen omdat ze zich keurig moesten gedragen v pa/ma,” zegt Frans Smeets https://twitter.com/FranskeSmeets/status/869276080036876288. Dat somt wat mij betreft het probleem aardig op: de bezopen gedachte dat je kinderen niet moet beperken omdat dat trauma’s oplevert.
Dan zou mijn vader gillend gek moeten zijn geweest, en zijn vader (die as kind aan tafel staand moest eten) helemaal. Weinig van gemerkt.
op 30 05 2017 at 10:01 schreef André Richard:
Het heeft ook een keerzijde: ik geloof dat het Samuel Peppys was (17e eeuw) die verbaasd opmerkte dat Nederlandse kinderen op school daadwerkelijk gelukkig leken te zijn.
(ik heb dat niet gechecked, het is me ooit door een Ierse moeder van 4 kinderen verteld in een discussie over de vraag waarom er in Nederland zo weinig abortussen plaatsvinden. Haar antwoord: Nederlandse kinderen worden opgevoed om verantwoordelijk te zijn, niet om regels te volgen. Peppys’ opmerking was de illustratie van haar vermoeden dat dat in NL al heel lang zo was)
Mijn eigen echtgenote (heel buitenlands) heb ik wel eens aan haar moeder horen uitleggen dat kinderen in NL van jongsaf geleerd wordt ‘dankjewel’ te zeggen als ze iets krijgen (het spreekwoordelijke plakje worst bij de slager) en niet pas vanaf een bepaalde leeftijd, en dat ze dat heel goed vond.
Waarmee ik overigens niets wil afdoen aan je observaties aangaande Nederlandse kinderen. Héél herkenbaar!
op 30 05 2017 at 10:07 schreef ikzelf:
Zou het daarom zijn dat kinderen vooral aangemoedigd worden om zich te verbergen achter koud gloeiende schermpjes? Zijn ze tenminste relatief rustig en hoeven de ouders niet hun dag te verpesten door zich met de kinderen bezig te moeten houden. Eenmaal verwekt is er immers toch ook de lol van af?
op 30 05 2017 at 11:57 schreef Chakir:
Haha! Eén keer een uitzending van Pauw gezien van twee mevrouwen, die een compleet boek bij elkaar hadden geblogd over hun ENIGE kind. Alles wat Peter hierboven schrijft over NL kids bevestigden deze dames in de uitzending, t boek zelf heb ik niet gelezen, maar ga ervan uit dat t nog veel erger is dan ik denk. Te gast was ook Fajah Lourens, die de dames wat realiteitszin bijbracht. Mijn vrouw was razend, zoveel stupiditeit geconcentreerd in 10 minuten. https://pauw.vara.nl/media/346715
op 30 05 2017 at 12:22 schreef machiel:
Doet me ook denken aan een aflevering van Modern Family. De pop van een de kinderen is kapot en die moet dus naar de “kinderpoppendokter” (dat bestaat kennelijk echt). Een van de vrouwen in de familie, afkomstig uit een dorp in Colombia, vindt dat belachelijk en merkt schamper op: “in my village, a doll was an apple on a fork”.
op 30 05 2017 at 12:51 schreef Smeets:
Het is duidelijk dat Frontaalnaakt op leeftijd begint te komen.
Mopperen over de jeugd van tegenwoordig.
De meesten mensen doen nog steeds hun uiterste best om hun kinderen naar hun zienswijze goed op te voeden.
En Rob: Er is een verschil tussen regels stellen, ouderlijke dwang, omgangsvormen en je comformeren aan de “keurige” omgeving.
En je moet ook gewoon geluk hebben. Persoonlijk heb ik meer met de lastige stuiterbal dan met de Von Trapps.
op 30 05 2017 at 13:39 schreef Theo:
Effe een korte bocht:
Tis geen hogere wiskunde hoor, dat opvoeden. Te vaak wordt gedacht dat ‘streng’ zijn (ik gebruik zelf liever duidelijk zijn) en warm zijn elkaar bijten. Het tegendeel is waar. Duidelijkheid, grenzen stellen versus warmte en genegenheid voedt elkaar, is dè perfecte combinatie waar het opvoeden aangaat. Daar is in 99 van de 100 gevallen niet eens een stemverheffing voor nodig. Kinderen die opgroeien zonder grenzen en zonder duidelijkheid, gaan het heel zwaar krijgen. De minste of geringste eis die aan hen gesteld wordt, zal weerstand en weerzin op gaan roepen met alle gevolgen van dien. Kinderen die opgroeien zonder liefde, warmte en genegenheid….enfin, dat moge duidelijk zijn. Er is voor kinderen (voor mensen in het algemeen) ook niets heerlijker dan te weten waar ze aan toe zijn, daar schreeuwen kinderen om. Dat geeft rust en schept duidelijkheid. En niets van dat alles hoeft ook maar misschien in de weg te staan van persoonlijke ontwikkeling en geluk. Mensen die dat of erger beweren zijn volkomen van God los.
op 30 05 2017 at 15:27 schreef Luisa:
@Theo: helemaal mee eens! Nederlandse ouders durven hun kinderen niets te ontzeggen, met andere woorden: streng te zijn, omdat ze bang zijn dat de kindertjes dan verdrietig of ongelukkig worden, gaan huilen of een grote mond opzetten, of in de supermarkt krijsend op de vloer gaan liggen. Menig vriendinnetje van mijn dochter heb ik tegen haar horen zeggen: Wat heb jij een strenge moeder! En wat werd ik chagrijnig van die vriendinnetjes. Tegen mijn kind hoefde ik maar 1 keer te zeggen of het ja of nee was. Tegen de speelkameraadjes moest ik blijven herhalen. Ik heb zo’n tien jaar als docent op een middelbare school gewerkt, en de eerste weken van een nieuw schooljaar moest je een zwaar gevecht aan. Soms ook met ouders die vonden dat ik te streng was. Inmiddels is mijn dochter volwassen. En nog niet zo lang geleden zei ze tegen mij dat ze mij helemaal niet streng vond. Haha!
op 30 05 2017 at 21:32 schreef Hugo:
Iedereen heeft een hekel aan Nederlandse kinderen.
Dit in tegenstelling tot Marokkaanse jongeren die wereldwijd zeer geliefd zijn.
Een een lichtend voorbeeld voor de Hollandse jeugd vormen.
op 30 05 2017 at 21:57 schreef Esther:
Same here, tegen mijn zoon hoefde ik maar een wenkbrauw op te trekken. Maar spelende vriendjes reageerden zelfs niet bij het vijfde verzoek om aan tafel te komen eten, zodat ik uiteindelijk de stekker uit de computer moest trekken – om één klein voorbeeld te noemen.
Ik denk niet dat het een kwestie is van streng zijn, maar eerder van niet steeds willen pleasen als ouder en een zekere mate van liefdevolle verwaarlozing. Als mijn zoontje na schooltijd op mijn werk een paar uur moest wachten tot ik klaar was, was ik geconcentreerd bezig terwijl hij zich noodgedwongen maar tevreden vermaakte met tekenen of wat pielen met elastiekjes, houtjes en plakband. Nooit een centje pijn aan gehad.
En net als bij Luisa vindt hij mij niet streng. Zo hoorde ik hem laatst lachend tegen een vriend zeggen: ‘Mijn moeder kan niet kwaad worden.’ Maar in zijn geval is het gewoon nooit nodig.
op 30 05 2017 at 23:06 schreef Knaai:
Wat een eenzijdig verhaal over Nederlandse kinderen en tevens doorspekt met makkelijke aannames! De meest in het oog springend; niemand vindt Nederlandse kinderen leuk. Ik heb ongeveer 15 jaar ervaring met uitwisselingen met Nederlandse en buitenlandse leerlingen waarbij altijd één ding opvalt; de ouders van de buitenlandse leerlingen zijn dol op onze Nederlandse leerlingen. Ze gedragen zich netjes, proberen al het nieuwe voedsel zonder morren en zéér belangrijk, ze zijn onderhoudend naar volwassenen. Kom daar maar eens om in Europa; alleen de Scandinavische kinderen komen in de buurt van de onze. Spaanse, Franse en Duitse kinderen zijn vaak dodelijk saai naar volwassen omdat ze alleen geleerd hebben netjes te praten over algemeenheden of simpelweg niet de moeite nemen met de Nederlandse gastouders te communiceren. Hierboven worden de Fransen in het stuk bejubeld, maar Franse kinderen zullen je nooit enige informatie van waarde over zichzelf vertellen. De Nederlandse kinderen daarintegen vertellen je alles in geuren en kleuren, soms tot in de meest ranzige details, wat ze hebben meegemaakt. Buitenlandse docenten zijn meestal jaloers op het contact dat we hebben met onze kinderen!
op 31 05 2017 at 00:25 schreef Murat:
Weer zo eentje die het niet kan laten de oh zo goddelijke Scandinavische landen op te hemelen. Ik begin daar zo ziek van te worden.
op 31 05 2017 at 05:41 schreef holger:
Nederlandse kinderen zijn vervelend. Franse kinderen zijn netjes. Duitse kinderen zijn beleefd. Neger kinderen zijn dom. Marokkaanse kinderen zijn tuig. Joodse kinderen zijn gierig.
Als iemand wat kan toevoegen aan mijn junior rasstandaard, ik hoor het graag. Niks zo interessant voor een anti-racist als etnische standaarden.
op 31 05 2017 at 09:43 schreef Esther:
Ik doelde trouwens niet op tieners en jongvolwassenen. Daar ben ik wild enthousiast over.
op 31 05 2017 at 13:02 schreef Jonahtan:
En iedereen heeft een hekel aan het soort totale onzin wat jij hierboven uit jouw toetsenbord tovert.
op 31 05 2017 at 13:54 schreef Hans:
He eindelijk iemand die er net zo over denkt als ik .
Nederlandse kinderen zijn inderdaad rotblagen .
Ik woon in Duitsland en hier hebben de kinderen veel meer manieren . Respect en fatsoen is ver te zoeken in Nederland.
op 31 05 2017 at 13:59 schreef Murat:
Jonathan,
Niet echt. De meesten zijn gek op Peters stukken.
op 31 05 2017 at 16:23 schreef sjonnie:
Ik denk dat het veel erger is. Kinderen kunnen hun “energie” bijna nergens meer kwijt.
Ga als kind maar eens met een polstok de weilanden in of “in de bouw kijken”, vissen; verboden.
Op straat spelen, onmogelijk.
Verplicht naar de peuterspeelzaal, piramide project, het leerlingvolgstelsel et cetera.
Je mag in deze bananenrepubliek geen kind meer zijn.
op 31 05 2017 at 17:03 schreef Theo:
Zie hier, een Japans schreeuwkind.
https://m.youtube.com/watch?v=gMDrBKKU1tY&feature=youtu.be
op 31 05 2017 at 21:07 schreef Jeroen S. van den Heuvel:
Ik vind dit wel een taboedoorbrekend stuk eigenlijk. Ik dacht altijd dat ik de enige was die de schurft aan kinderen had.
;-)
op 31 05 2017 at 23:28 schreef Sasha Berkman:
Sjonnie heeft hier ook een punt!
op 02 06 2017 at 15:50 schreef sjonnie:
Heerlijk was dat, in rubberlaarzen hoogzomer door de weilanden banjeren. Onder de drek thuiskomen, in het lavet en dan eten wat de pot schaft. Nog even op straat stoepranden en dan te bedde, doodmoe.
Was een fijne tijd Sasha ;-)
RSS