Hou op elkaar de geldproblemen in te jagen
Peter Breedveld
Ik ging naar de Bijenkorf om een kerstcadeau voor iemand te kopen. Ik had een bepaald bedrag in mijn hoofd waar ik niet boven wilde, een royaal bedrag. Een verkoopster liet me iets zien dat bijna drie keer zo duur was. Ik zei dat ik de prijs te hoog vond en ze vroeg hoeveel ik wilde besteden. Ik zei wat ik in mijn hoofd had en toen schoot ze in de lach.
Ze zei dat ze het dan niet wist en vroeg hulp van haar collega, die vond het ook grappig. Uiteindelijk heb ik een erg mooi cadeau gekocht voor aanzienlijk minder dan ik had bedacht. Ik weet zeker dat de ontvanger er erg blij mee zal zijn.
Maar het zat me dwars, twee verkooopsters van rond de twintig die me uitlachten omdat ik geen klein fortuin wilde besteden aan een kerstcadeau. Twee verkoopsters van de Bijenkorf. Ik bedoel, ik wil niet lullig doen, maar heel Nederland weet hoeveel je verdient, daar was de afgelopen tijd de nodige publiciteit over, en dat is niet genoeg om je het cadeau te kunnen veroorloven dat je mij probeerde aan te smeren.
Nieuwe adel
Ik zag kerstballen van 20, 30 euro, ook in de Bijenkorf. De mensen proppen er hun mandje mee vol. Heel veel kerstspul is al uitverkocht. Het is mijn gewoonte om panettone te eten rond kerst, een Italiaanse traditie die de laatste jaren ook in Nederland heeft postgevat. Een beetje panettone kost nu minstens 20 euro, maar voor 40, 50 euro heb je ze ook. Ik las in de krant dat Nederlanders meer aan Sinterklaas hebben uitgegeven dan ooit, maar dat ze wel op hun stookkosten besparen. Met blauwe vingers van de kou genieten van je panettone van 40 euro. Ik vind het nogal manisch.
Mensen proberen de fictie van een miljonairsleven in stand te houden, zitten elkaar op te fokken, terwijl ze hun energierekening niet eens kunnen betalen. Terwijl steeds meer werkende Nederlanders in armoede leven, geen geld hebben voor de tandarts, hun huis kwijtraken, naar de Voedselbank moeten. En wie zijn de lachende derden? De bedrijven, uiteraard, en de aandeelhouders, die een steeds groter deel van het nationale inkomen opeisen. We werken en kopen ons scheel om een nieuwe adel vet te mesten.
Gila hormat
Ik las ooit over het Javaanse begrip ‘gila hormat‘, ‘respect-gekte’, Javaanse vorsten in de koloniale tijd legden Javaanse boeren belastingen op om de protserigheid te kunnen betalen om respect af te dwingen, terwijl de Javanen ook door de Nederlandse bezetter werd uitgebuit. Gila hormat, dat is wat ik hier nu ook zie. We zijn allemaal zo geïndoctrineerd met het idee dat je respect krijgt als je Louboutins draagt, en een Dior-tasje, dat we onszelf en elkaar uitbuiten om te kunnen pronken. Dat twee snotapen die rond het minimumloon verdienen mij het gevoel proberen te geven dat ik een sloeber ben, omdat er in mij nog iets van verzet zit tegen dat suïcidale consumerisme.
En ik krijg dit soort signalen voortdurend. Iemand vroeg me naar mijn maandsalaris, ik gaf eerlijk antwoord en ze werd er twee seconden stil van. Alsof ze medelijden met me had. Nu sta ik best sterk in mijn schoenen, al zeg ik het zelf, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik mezelf soms een loser voel, omdat ik niet minstens tienduizend netto per maand naarbinnen hark, geen Lexus rijd en niet even mijn dak vol kan leggen met zonnepaneeltjes.
Want het is niet alleen een rechts dingetje, Links doet net zo hard mee. Links zegt dat we moeten consuminderen, maar om te kunnen consuminderen moet je eerst consumeerderen. Als ik energiekosten wil besparen, moet ik investeren in zonnepanelen, isolatie, radiatorventilatoren. “Investeringen die zichzelf terugverdienen”, zegt een GroenLinkser dan. Moet je wel een vette spaarrekening hebben, knurft.
Pleuris-VVD
Ik ben niet tegen luxe, ik vind het niet erg te moeten betalen voor goederen en diensten. Ik ben overtuigd kapitalist. Ik vind het wel een probleem dat steeds meer mensen niet eens hun eerste levensbehoeften kunnen betalen en dat hen dat wordt kwalijk genomen. Niet alleen door Rutte en zijn pleuris-VVD, zelfs door Bijenkorf-verkopers die nota bene zelf worden uitgebuit. Hou daarmee op. Hou op elkaar de geldproblemen in te jagen met deze krankzinnigheid, met het waanidee dat iets alleen de moeite waard is als je er veel poen voor hebt betaald.
Met familie en vrienden aan tafel zitten en eten delen, of het nou een pasta met verse truffel is of een kom linzen met brood, dát is rijkdom. Beetje kitscherig-moralistische kerstboodschap, maar ik meen het echt. Nooit ben ik gelukkiger dan wanneer ik eten deel met mensen waar ik me fijn bij voel.
Wel niet vergeten mij een Tikkie te sturen:
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL24 ASNB 8832 6749 39 (N.P. Breedveld, ASBN Rijswijk), BIC ASNB NL21. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel en sinds kort ook met een Tikkie. Wordt dat symbool van de Hollandse krenterigheid tenminste voor iets nuttigs ingezet. Adverteren? Mail mij.
Peter Breedveld, 09.12.2022 @ 10:07
RSS