Hollands humeur
Yezkilim
Afgelopen zondag deed De Volkskrant Op Zondag in de Rode Hoed een middagje ‘Hollands Humeur’. Sprekers waren Robbert Baruch, oud-wethouder van de Rotterdamse deelgemeente Feijenoord, Ahmed Marcouch, voorzitter van het Amsterdams stadsdeel Slotervaart en hoofdredacteur van De Groene Amsterdammer Xandra Schutte, last–minute vervanger van de wegens ziekte afwezige Paul Schnabel, directeur van het Sociaal Cultureel Planbureau.
De aankondiging luidde: Is het Nederlandse volk chronisch verkouden, kwaadsappig gestemd, hysterisch zelfs? Of komen de ontketende burgers in opstand tegen een falende elite? Maar het panel sprak – misschien kwam het door de afwezigheid van Schnabel – uitsluitend over de toestand in de twee achterstandswijken, niet over het humeur van het Nederlandse volk dus. Een reactie uit de zaal die daar wel over ging, werd afgekapt.
Baruch beschreef kort en bondig een tocht langs gesubsidiëerde Marokkaanse, Turkse en Afrikaanse welzijnsinstellingen. Er bleek geen enkele bereidheid te zijn tot samenwerking met Nederlandse welzijnsinstanties. En op zijn vragen naar wat er de afgelopen jaren met de subsidiegelden gedaan was, werd overal in alle talen gezwegen, met name in het Nederlands. Aan taallessen was in elk geval geen geld verspild.
Marcouch heeft veel woorden nodig om weinig te zeggen. Zijn eerste verhaal kwam er op neer dat ‘zijn’ burgers hem regelmatig persoonlijk benaderen met het verzoek om een huis of een baan voor hen te regelen, maar dat soort dingen doet hij niet. Wat wel voor hen geregeld wordt, en wat hij vaak noemde, is schuldhulpverlening. Een modieus verschijnsel dat bij mensen met een laag inkomen en een twijfelachtig uitgavenpatroon de blaren op de verbrande billen verwijdert, maar geen beloningen uitdeelt aan mensen die ondanks een laag inkomen geen schulden, maar verantwoordelijkheidsgevoel hebben. Goed gedrag wordt ook hier, relatief gezien, afgestraft.
Ook de doorgaans voorspelbare discussie over het gescheiden zwemmen kwam voorbij, maar deze keer met het uitermate curieuze argument van een triomfantelijke Marcouch, dat zwemmen een sport was. En “niemand heeft er toch iets op tegen dat je bij sport aparte mannen- en vrouwenteams hebt?” Ja, en morgen krijgen we gescheiden fietspaden zeker. Naar het zwembad gaan is familievermaak, geen teamsport.
Maar wat mij het meest opviel aan de hele happening, was dat we er blijkbaar een nieuw taboe bij hebben. Naast eufemismen als iemand met een uitdaging en de protesten bij het noemen van religieuze en seksuele zaken, ziektes, het f-woord en beide k-woorden, hebben we nu ook een verboden m-woord gekregen: niemand in het panel durfde het woord moslim te noemen. Het leek wel geen ja, geen nee, want telkens wanneer je, logisch gezien, het woord moslim verwachtte, hoorde je een kleine aarzeling, gevolgd door iets met “etnisch” of “religieus”.
De enige die het woord moslim durfde te gebruiken, was een dame in het publiek, die in het vragenkwartiertje stelde dat het eigenlijke onderwerp van de middag, het huidige Hollandse humeur, volgens recent onderzoek samengevat kan worden met “Wij accepteren de moslims en hun cultuur niet en wij zullen dat ook nooit doen”. De discussieleiding wist niet hoe gauw haar de mond gesnoerd moest worden. Jammer. Met dit onderwerp had het panel nog net op tijd terug kunnen keren naar de les, het Hollandse humeur dus.
Yezkilim is een full-time allround compulsief obsessief probleemoplosser, met als specialiteit radicale onderwijshervormingen. Daarnaast is ze wiskundeleraar.
Yezkilim, 19.12.2009 @ 10:22
6 Reacties
op 19 12 2009 at 11:13 schreef Pieter:
Goed stuk. Ik denk zelf dat het Hollandse humeur ook wordt verpest door vrachtladingen pseudo-wetenschappelijke publicaties over milieu, godsdienst, opwarming, bouwprojecten en integratie die stuk voor stuk fabuleren hoe goed het wel niet gaat. En dat terwijl nu wel duidelijk wordt dat deze overheid geen fatsoenlijk project meer tijdig kan uitvoeren.
op 19 12 2009 at 17:22 schreef Daan:
Waaat? Yezkilim is een vrouw? Dat had ik nooit verwacht!
op 19 12 2009 at 18:16 schreef Yezkilim:
Is dat een compliment???
op 19 12 2009 at 21:50 schreef yezkilim:
Pieter, eerste zin: dankje; tweede en derde zin: eens. Toevoeging: De onfatsoenlijke projecten, zoals het bijna boomvrij maken van de Bijlmer, gaan juist wel erg snel.
op 20 12 2009 at 14:22 schreef Pieter:
Ach, ik dacht dat het stadsdeel vernieuwing combineerde met vergroening; autovrije hofjes vergroend door bewoners en kunstenaars. Althans, ooit een item op AT5. Blijkbaar ook niet uitgevoerd.
op 28 12 2009 at 20:07 schreef Mephisto:
Die kunstenaars zitten allemaal op Tenerife of elders in het buitenland. Nederland is aardig verziekt. Ik zie Nederlanders meer en meer hoog van de toren blazen “hoe LEUQ” ze alles wel niet vinden en de tristesse druipt van hun volkse voortuintjes af.
Gelukkig kunnen ze, wanneer de pleuris uitbreekt, altijd nog een moslimmetje of 2 in hun keurig bijgeharkte voortuintjes begraven. Echt eng, dat volk; ze spreken zelfs met een holle klank in hun stem! En ik zie het meer en meer gebeuren (ik heb ’n toeristische trekpleister in Gent, vlakbij ’n hotel, en zie dus veel blablavolk passeren).
RSS