Hoe Bart Schut zich stukbeet op Thierry Baudet
Jan Tervoort
Illustratie door Bernhard Pangkok uit het Duitse tijdschrift Jugend (1896 – 1940)
Twee weken geleden nam de ‘adjunct-hoofdredacteur’ van het Nieuw Israëlitisch Weekblad, Bart Schut in een column met het gebruikelijke pathos afscheid van Thierry Baudet en zijn Forum voor Democratie. Verwijzend naar een reeks van associaties van de partij met antisemieten, extreemrechtse racisten, Holocaust-ontkenners en incidenten laat Schut weten vanwege de ‘bruine geur van extreemrechts boven het FvD’, niet meer op FvD te zullen stemmen, wat hij bij de Provinciale Statenverkiezingen van 2019 nog had gedaan.
Dat laatste is uiteraard geen verrassing. Bart ‘liever aids dan moslim’ Schut is met zijn moslim-, allochtonen- en linkshaat die hij dagelijks op Twitter spuit en zijn #CancelCulture-gerichte laster, een FvD-stemmer par excellence. Nog belangrijker echter is dat FvD als onvoorwaardelijke ‘vriend van Israël’ met haar groei de laatste jaren een belangrijk onderdeel van de Nederlandse Israël-lobby is geworden. En voor Bart Schut, die als zzp-er wordt ingehuurd door de hoofredacteur van het Nieuw Israëlitisch Weekblad, Israël-lobbyiste Esther Voet, is de houding ten opzichte van Israël net als voor zijn bazin de belangrijkste bepalende factor voor zijn gedrag in de media.
Rijkelijk laat
Het is in deze zin niet verwonderlijk dat Schut als een NSB-er na Dolle Dinsdag in het verzet gaat. Want de ‘bruine geur van extreem rechts’ heeft natuurlijk van het begin af aan boven Baudet en FvD gehangen. In 2014 was Baudet bijvoorbeeld al gastspreker op de extreemrechtse Vlaamse ‘IJzerwake’. Hetzelfde jaar dat Bart Schut, die toen nog niet voor Esther Voet werkte, op Joop.nl schreef dat Voet en de Israël-lobby ‘op moesten flikkeren met hun antisemitisme’, maar dat terzijde. Baudet bleef echter vanaf 2014 wel zijn bruinrechtse stank consequent en structureel verspreiden.
Nu zullen Baudets openlijk geuite wens voor een dominant blank Europa en zijn strijd tegen de ‘homeopathische verdunning van het Nederlandse volk’ voor Schut naar zoete madeliefjes hebben geroken, het is vooral Baudets voortdurende associatie met antisemitisme, waarvan Schut slechts een summiere en rammelende opsomming geeft in zijn column, die Schut er toe gezet hebben – nu FvD electoraal in een neerwaartse spiraal is terechtgekomen en de ene na de andere bekende FvD-er het zinkende schip verlaat – afscheid te nemen van Baudet. Schut is immers de grootste en meest walgelijke antisemitisme-lasteraar in de Nederlandse media. Het werd nu dus echt tijd om afscheid te nemen van Baudet, om de geloofwaardigheid te redden die Schut van zichzelf nog denkt te hebben. Een onmogelijke opdracht die in Schuts gezicht zou ontploffen.
Antisemitisme-laster
De lijst van personen en organisaties, die door Bart Schut op Twitter en in zijn stukken voor NIW onterecht als antisemitisch of ‘Jodenhaters’ zijn belasterd sinds hij voor Esther Voet werkt, is schier oneindig. Theoloog Stefan Paas was het laatste slachtoffer maar ook vrijwel alle Nederlandse media behalve NIW, de Amsterdamse politie, Groenlinks, het ministerie van Buitenlandse Zaken, De PvdA, alle organisaties die opkomen voor Palestijnse rechten, Amnesty International, Human Rights Watch, Black Lives Matter, Bij1, ex-collega Dirk Jan van Baar en nog velen anderen zijn door Schut als antisemitisch bestempeld. Schut richt deze vorm van lasterlijke intimidatie voornamelijk richting personen die kritisch zijn over het beleid van de staat Israël. Daarnaast misbruikt Schut de beschuldiging van antisemitisme voornamelijk als stok om moslims mee te slaan of gewoon uit persoonlijke kinnesinne.
Thierry Baudet, met zijn ‘perfide internationale elites’, omvolkingstheorieën rond George Soros, ‘Cultuurmarxisme’, antisemitische hondenfluitjes, bedoeld voor zijn aantoonbaar deels antisemitische achterban en zijn openlijke bewondering voor allerlei antisemieten, bleef echter al die jaren verschoond van beschuldigingen van antisemitisme door Schut. Sterker nog, Schut, zijn bazin Esther Voet en het NIW hebben de afgelopen jaren een wezenlijke bijdrage geleverd aan het salonfähig maken van Baudet en het FvD. In 2018 stapten Schut en Voet nog aan boord van Baudets ‘Renaissancevloot’ voor een gezellige borrelvaart door Amsterdam. Na de eclatante zege van het FvD in de Provinciale Statenverkiezingen van 2019, waarin Schut dus op FvD stemde, boden Voet en Schut hun ex-collega, vriendin en aanstaande FvD-senator Annabel Nanninga de gelegenheid om op twee volle pagina’s in het NIW haar antisemitische getreiter op Twitter, uit de tijd dat ze nog opiniemaker was, goed te praten.
Hypocrisie
Ondanks de stuitende hypocrisie ervan is de steun van Voet en Schut voor het FvD natuurlijk prima te verklaren. Niet voor niets werd het FvD in 2018 verreweg de grootste partij in de door het CIDI georganiseerde schaduwverkiezingen. De achterban van het FvD zit voor een niet onaanzienlijk deel ook onder de abonnees en het lezerspubliek van het NIW en het extreemrechtse klapvee van Voet en Schut op Twitter. Dát is de reden waarom Bart Schut Baudet in zijn column met fluwelen handschoentjes aanpakt en zijn gebruikelijke compulsieve ‘Jodenhater’-gescheld en smerige frames achterwege laat.
En dat is natuurlijk óók de reden waarom de rechtsextremistische kast-antisemiet Baudet van hoofdredacteur Esther Voet het privilege kreeg om met een gastcolumn in NIW te reageren op de column van Bart Schut. Met de publicatie van de column van Baudet in NIW speelde Voet op Twitter hypocriet en besmuikt ‘de onafhankelijke journalist’ en de ‘hoor en wederhoor’-diva, terwijl algemeen bekend is dat reageren in NIW op de structurele laster en stemmingmakerij voor de gebruikelijk slachtoffers van NIW vrijwel onmogelijk is. Vorig jaar werd NIW hierom nog berispt door de Raad voor Journalistiek, nadat Schut Denk Amsterdam voor ‘jodenhaters’ had uitgemaakt in een lasterlijke column die gericht was tegen de Israël-kritische organisatie The Rights Forum. De RvJ oordeelde dat de reactie en klacht van DENK Amsterdam onzorgvuldig door het NIW was behandeld.
Schut door het rechtse slijk
In feite gooide Esther Voet als hoofdredacteur van het NIW haar afhankelijke hulpje Bart Schut voor het eerst onder de bus, door Thierry Baudet het privilege van een gastcolumn te verlenen. Baudet zette Schut in zijn column terecht met veel dedain weg als ongeïnformeerd, ‘kwaadwillend’, ‘gebruik makend van antisemitische nazipropaganda-tactieken’ en een ‘nuttige idioot’. Het rammelende en hypocriete stukje van Schut was ook uitsluitend gebaseerd op guilt by association, dus het werd Baudet ook wel erg makkelijk gemaakt.
Bart Schut werd in zijn eigen NIW compleet voor lul gezet door Thierry Baudet, die op deze manier nog maar eens eenvoudig de structurele zweem van antisemitisme rond zijn persoon en zijn partij voor de juiste doelgroep weg kon wuiven. En terwijl Esther Voet op Twitter de complimentjes voor haar ‘onafhankelijkheid’ in ontvangst nam, werd haar hulpje en binnenkort onbruikbare idioot Bart Schut ongenadig door het extreemrechtse twitterslijk gehaald. De plek waar Schuts laatste restje geloofwaardigheid de laatste tijd nog wel wat door pruttelde, maar afgelopen weekend terecht zijn Waterloo vond.
Jan Tervoort is een tamelijk bekende stadsgids voor toeristen in Amsterdam, gelauwerd vanwege zijn historische kennis. Hij is ook een zeer actief criticus van het Israëlische Palestijnenbeleid. Eerder dit jaar was hij zelf mikpunt van een mediahetze door de Israëllobby, waarna hij zijn vaste column op de site The Rights Forum kwijtraakte.
Jan Tervoort, 20.07.2020 @ 15:15
3 Reacties
op 20 07 2020 at 16:22 schreef Arnold van der Kluft:
Schut werkte nog bij Joop, waar hij kon schrijven dat je maar moest opflikkeren als je kritiek op Israël gelijkstelde aan antisemitisme, toen hij de site Krapuul op datzelfde Joop voor antisemieten uitmaakte. Een weerwoord bij Joop zat er niet in, ze waren daar veel te blij met deze “linkse jongen” (zo noemde hij zicht toen) die ervaring had met Marokkaanse vrouwen.
Als nou iemand een broodschrijvertje mag heten in Nederland is het toch wel Bart P. Schut.
op 21 07 2020 at 08:50 schreef Daphne Meijer:
Jan schrijft dat zich onder de NIW-abonnees zich FvD-aanhang bevindt.Ik neem het graag op voor de abonnees. Die groep valt uiteen in twee delen: christen-zionisten en Joden. De christen-zionisten zitten bij de sGP, CU en inderdaad FvD. Het merendeel van de Joodse lezers heeft het NIW-abonnement nodig om op de hoogte te zijn en te blijven van wat er voor Joden belangrijk en relevant is.Veel andere media zijn inmiddels wegbezuinigd dus als je iets wilt weten, vind je het in het NIW. Niet iedereen van deze groep stemt rechts. Het profiel is traditioneel paars (VVD D66 PvdA). Maar tegen de huidige koers in opstand komen heeft geen zin. En zonder de christelijke abonnees valt het blad om. Dus… men ondergaat de radicaal-rechtse shit lijdzaam.
op 26 07 2020 at 18:23 schreef Jeroen S. van den Heuvel:
Waarom heeft iemand een blad nodig? Ik heb nog nooit een blad nodig gehad. Ik heb alleen maar afschuwelijke bladen in de lucht gehouden waar ik me nu voor schaam.
RSS