Hipster of Marokkaan
Tayfun Balçik
Eén van de mooiste en interessantste plekken in Amsterdam is de Rozentuin in het Vondelpark. In een oogopslag wordt duidelijk dat er goed is nagedacht over deze binnenplaats. Ze wordt omheind door grote bomen met hier en daar inhammen, waar mensen die toevallig langslopen, een glimp kunnen opvangen van alle pracht en praal. Dat maakt nieuwsgierig en als je daadwerkelijk naar binnen treedt dan is de betovering compleet. Je loopt over symmetrische wandelpaden, door zes- of negenhoekige perkjes, waar al die verschillende rozen – geduid met naambordjes – zijn te bezichtigen. Heerlijk.
Tenminste, dat was mijn ervaring toen ik enkele jaren geleden kennismaakte met dit geheime park. Ik wist gelijk: dit wordt mijn favoriete plek. Niet om te genieten van de Rosa Gallica of Alba. Nee, soms wil ik gewoon weg uit Nieuw-West. Weg van al die flats en weg van al die Marokkanen en Turken. Weg van al die Nieuw-West-ontdekkende-yuppen-en-studenten. En weg van Abdelkader Benali die sinds kort een rondje Sloterplas doet. Weg van mezelf en op zoek naar de ander.
Betasten en kussen
Eerlijk is eerlijk, ik kijk graag naar andere mensen. Ik observeer hun klederdracht en luister naar wat ze te zeggen hebben, kijk naar het eten dat is meegebracht en ook of het rookspul in de hand een joint of een sigaret is. Verder zijn er ook altijd mensen die elkaar in het openbaar betasten en kussen, hetgeen ik altijd vreemd, ongemakkelijk en storend heb gevonden. Het schaamteloze gedrag en de totale schijtheid aan de buitenwereld die meekijkt… Ik weet niet, die pure vrijheidsneming voelt verkeerd.
Niet in de laatste plaats omdat ook de jankies meekijken. Die zijn ook altijd van de partij in de Rozentuin. Dat maakt dit parkje zo fascinerend. Het is de plek waar de winnaars en verliezers van Amsterdam elkaar tegenkomen, in de ogen kijken, maar de afstand bewaren.
Gespierde gasten
De zwervers houden altijd een paar bankjes bezet aan de randen van het park. Daar zitten ze met hun halveliterbierblikjes en wordt er geschreeuwd en gebruld. Soms breken er vechtpartijtjes uit. Maar die zijn niet van lange duur. Hun lichaam is te beroest van alle troep die ze naar binnen heb gewerkt.
Futloos maken ze af en toe opmerkingen naar voorbijgangers. Maar dat soort interacties is uitzonderlijk. Wat de jankie het meest doet is voor zich uit staren. Hij kijkt naar mensen op het grasveld centraal in het park. De koppeltjes en toeristen die het ervan nemen. Picknickgroepjes met zonnebrillen en gespierde gasten die hun body showen. Op het gras, in het zichtveld van de gedrochten, wordt gedanst en gezongen. Op de bankjes, in de schaduw van hangende takken, verbergen de jankies hun verschrompelde gezichten. De rollen zijn nooit omgedraaid. En waarom ook? Wat hebben de jankies anders te laten zien dan hun ellendige toestand?
Soms denk ik, hoe durf je in het bijzijn van zoveel ellende zo te stralen. Heb je geen manieren geleerd? Voor even. En dan sla ik een pagina van mijn Turkse krantje om. Ik zit altijd op twee banken verwijderd van de junks. Nooit bij de gegoede Amsterdammers op het gras.
Gegoede burgerij
Op een dag gebeurde iets ongewoons. Van links naderde een junk, keek me aan en zei zangerig : ‘is het een hipster of een Marokkaan een Marokkaan of een hipster?’ De toeristen op het bankje schuin tegenover me keken me verdwaasd aan. Ik moest onwennig lachen en ging door met lezen.
Tenminste, dat is wat ik wilde doen. Een hipster of een Marokkaan, een Marokkaan of een hipster. Wat had dit te betekenen? Ik ben geen van beide. Voor een hipster is mijn baard te onverzorgd. Ik lijk wel op een Marokkaan. Dat hoor ik wel vaker. Maar het onderscheid is interessant. Een Marokkaan kan blijkbaar geen hipster zijn. En een hipster geen Marokkaan.
Soms word ik ook door de gegoede burgerij aangesproken. “Mag ik naast u komen zitten? Hallo. Dag.” Daar blijft het meestal bij. Maar deze junk, zei in een keer wat velen van die gegoede burgers misschien wel denken als ze mij zien. In vino veritas hè.
Waarheid en fatsoen
Wat heb je liever, de waarheid of politieke correctheid? Ik weet niet, soms de waarheid en soms het fatsoen. Beide moet je verdienen. Beide hangen af van de context. In de Rozentuin is er in ieder geval ruimte voor allebei. Hoe gaar dat soms ook is. Het leven is mooi en het leven is lelijk. Het leven is Nederland en Syrië tegelijk. Dat was zo in 2011, in 2012, in 2013, in 2014 en dat is nu nog steeds zo.
Tayfun Balçik is historicus, gespecialiseerd in de moderne geschiedenis van Turkije en die van Amsterdam-West. Hij heeft een Facebook-pagina.
Tayfun Balçik, 19.05.2015 @ 06:38
8 Reacties
op 19 05 2015 at 08:28 schreef Thomas E:
Wat kan je toch leuk schrijven, Tayfun. Je verdient een column in Het Parool.
op 19 05 2015 at 10:49 schreef Sahand:
Claim je Mipster zijn, Tayfun can. Dan ben je van alle moeilijke vragen verlost.
op 19 05 2015 at 11:22 schreef Bertje:
Wat een heerlijk en mooi stuk.
Zet tot denken aan en is poëtisch tegelijk.
op 19 05 2015 at 14:23 schreef WARZAZAT:
Sorry hoor…maar ik begrijp niet wat zo politiek on/correct is aan iemand voor Marokkaan aanzien/spreken….en trouwens de “Marokkanen” hebben die hipsters hip leren doen.
Toen “de boeren” en “Turken” nog op geitensokken liepen en Zeeman-broeken droegen onder C&A-wollen truien gaven de “Marokkanen” al hun geld uit aan dure Pata’s, gescheurde spijkerbroeken, Versace’s en D&G’s….om maar over die “hippe taliban baarden” te zwijgen….niets om trots op te zijn of stoer over te doen maar het is wel zo.
op 19 05 2015 at 18:45 schreef Thomas E:
Volgens mij is hipster wel wat anders dan jij in je 2e alinea omschrijft, WARZAZAT. Wat ik er altijd van begrepen heb is hipster een soort retro-cultuurtje met soms een houthakkers-look, en soms juist een super-gegroomde uitstraling.
op 19 05 2015 at 19:13 schreef Tayfun Balçik:
Thank you peeps! WARZAZAT included.
op 19 05 2015 at 19:35 schreef Sasha Berkman:
Tayfun, voor mij ben je een van de vele “turkse” intelectuelen die ons land kent.
op 21 05 2015 at 17:43 schreef WARZAZAT:
@ Thomas E:
Hipsters zijn mensen die in een soap denken te leven en ze praten alleen Engrish tegenwoordig…