Het recht om racisten te kwetsen
Peter Breedveld
Scène uit Survive Style 5+
Begin dit jaar werd ik gedagvaard door het Openbaar Ministerie omdat ik een racistische Twitter-troll had beledigd. Deze man bestookte mij en vooral ook mijn geliefde, een Marokkaanse moslima, zeven jaar lang dagelijks met de goorste seksistische en racistische verwensingen. Toen ik één keer hard terugsloeg met een gemeen stukje op mijn website, ging hij aangifte tegen me doen en moest ik langskomen op het politiebureau, waar ik drie uur lang ben verhoord.
Deze hypocriete kleinzerigheid is typisch voor Domrechts. Je ziet het bij Wilders ook vaak: eist het recht op om alles te zeggen over moslims en allochtonen, vergelijkt ze met Nazi’s, hun koran met Mein Kampf, maar dreigt aangifte te doen als je hem met een Nazi vergelijkt.
En pas onlangs nog portretteerde de Volkskrant een groep blonde jonge vrouwen die in korte tijd het gezicht waren geworden van extreemrechtse partijen als die van Thierry Baudet. Het verontwaardigde geloei was niet van de lucht. De Volkskrant zou karaktermoord hebben gepleegd, het artikel zou seksistisch zijn en racistisch. Ik zag een serieuze journalist beweren dat deze vrouwen werden “kaalgeschoren als moffenhoeren” wegens het hebben van een “onorthodoxe mening.”
Dit uit het kamp van de lui die hun hand niet omdraaien voor een karaktermoord of twee, drie, tien, twintig, tienduizend. Eén van de grootste bekken over het Volkskrant-artikel was Wierd Duk, die wekelijks mensen wegzet als terroristen en moslimradicalen, alleen omdat ze tegen Zwarte Piet zijn, of een hoofddoek dragen. Universitair docent Nadia Bouras werd er door hem van beschuldigd “onze instituties” binnen te dringen en ze “over te nemen”, allemaal in dienst van haar “islamitische agenda”.
Antisemitische oprispingen
Maar o wee als je wat kritisch durft te zeggen over deze onheilsprofeten van het Avondland, die preken dat onze beschaving vernietigd wordt door de massa’s vluchtelingen die hier onze roomblanke vrouwen komen verkrachten. Dat staat dan gelijk aan het kaalscheren van moffenhoeren.
Nou lig ik al zowat vijftien jaar in de clinch met dit tuig, dus het is allemaal geen verrassing voor me, die stuitende hypocrisie. Maar dat die hypocrisie inmiddels is geïnstitutionaliseerd, dat ook het Openbaar Ministerie vindt dat we al die racistische, fascistoïde bagger maar hebben te verdragen en niks terug mogen zeggen, dat realiseerde ik me pas toen ik die dagvaarding kreeg. Jaren eerder had een antisemitische roeptoeter ook al eens aangifte tegen me gedaan omdat ik haar zou hebben belasterd, maar die kreeg van het OM te horen dat als je de dingen roept die zij riep, je niet moet janken als dat “antisemitische oprispingen” worden genoemd.
Ik had niks anders verwacht dan een soortgelijke brief van het OM aan die racistische troll, die zich echt helemaal verloor in het meest beschamende gescheld, zeven jaar lang, zelfs een misselijke grap maakte over de dood van de moeder van mijn geliefde, en door mij één keer flink op zijn nummer werd gezet. Maar nee, nu vond het OM dat ik moest worden gestraft.
Ik had die man in een kwaad daglicht willen stellen, zei de officier van justitie tijdens de rechtszaak, nota bene nadat de rechter de seksistische en racistische tweets had geciteerd die hij aan mijn geliefde en mij had gericht. Ik kan nog niet geloven dat die officier dat bleef volhouden, dat ík het was, die hem in een kwaad daglicht stelde, en niet hijzelf.
Beschimpen van de macht
Ik werd vrijgesproken, maar ik ben er nog steeds kwaad over. De officier van Justitie wilde me niet alleen een voorwaardelijke boete opleggen, maar ze wilde ook dat ik stopte met het beledigen van mensen in mijn columns. Ik improviseerde ter plekke een voordracht over de lange Nederlandse traditie, begonnen met Van den Vos Reynaerde en voortgezet door illustere figuren als Multatuli en W.F. Hermans, die het beschimpen van de macht is.
De media bleven, met uitzondering van het NRC Handelsblad, opvallend stil over de kwestie, terwijl dit toch een duidelijk geval van beknotting van de vrije meningsuiting was. Columnist Jan Dijkgraaf vond het zelfs terecht dat ik werd vervolgd, terwijl een veroordeling vrij zeker ook voor hem grote gevolgen zou hebben gehad. Ook Wierd Duk, die dus Jud Süss ging op Nadia Bouras met zijn giftige insinuaties, stelde tevreden vast dat mijn vervolging “karma” was.
Geen journalist die het voor me opnam, terwijl rond dezelfde tijd wel in alle media werd bericht over een tijdelijke Twitterban voor GeenStijl-redacteur Bart Nijman, die een moslima had uitgescholden voor moslimhoer. Het voltallige journaille deed net alsof de Nederlandse Nelson Mandela de mond was gesnoerd.
Koude schouder
Ik kreeg een advocaat toegewezen van de journalistenvakbond NVJ, waar ik lid van ben, maar ik had niet het gevoel dat dit van harte ging. Toen ik één kritische vraag stelde, werd me toegebeten dat ik natuurlijk vrij was om op eigen kosten zelf een advocaat in de arm te nemen.
Ik maak vaak ruzie met de baas van de NVJ, Thomas Bruning, die naar mijn smaak teveel zijn oren laat hangen naar Domrechts. Ook Bruning was verontwaardigd over Bart Nijmans Twitterschorsing, maar over mijn vervolging heeft ie geen woord gezegd. Ik denk dat ik mijn grote mond moet bekopen met een koude schouder van de NVJ. Ik vermoed dat ze me liever kwijt dan rijk zijn.
Daar til ik heel zwaar aan. Ik krijg voortdurend gezeik over mijn toon, die te hard zou zijn en mijn woordkeuze, die te grof zou zijn, maar wie het heeft voorzien op immigranten en moslims, kan niet hard en grof genoeg zijn.
Dat zie ik bevestigd met het rumoer rond het Volkskrant-artikel over die blonde, extreemrechtse vrouwen, dat werkelijk heel bedaard van aard is, waarin hoor en wederhoor wordt gepleegd en één van die vrouwen zelfs onweersproken mag zeggen dat volgens feministen de westerse man dood moet en migranten welkom zijn. Het is niet mis wat die vrouwen zeggen, opruiende taal waardoor bepaalde bevolkingsgroepen daadwerkelijk gevaar lopen. Maar wie dat zelfs maar durft te duiden, krijgt te maken met een storm van blinde woede, niet alleen van anonieme trollen maar ook journalisten van naam en faam, die de schrijvers van dat artikel door het slijk halen.
Beatrijs Ritsema
Dat er echt bijna niemand meer opstaat voor de vrije meningsuiting, dus ook de vrijheid om racisten te kwetsen, dat zou zeker ook de lezers van Propria Cures zorgen moeten baren. Zonder overdrijven: als ik veroordeeld zou zijn geweest, zou dat grote gevolgen hebben gehad voor zowat alle columnisten van Nederland, met uitzondering van misschien Beatrijs Ritsema.
Ik wens u hele fijne feestdagen!
Dit is mijn vrijwillige bijdrage aan het kerstnummer van Propria Cures. Ook u kunt bijdragen aan een stevig tegengeluid tegen de guurrechtse wind die ons land nu al jaren teistert, een tegengeluid dat de media en de autoriteiten keer op keer proberen te smoren door middel van laster, intimidatie en vervolging. Steun Frontaal Naakt met een deel van uw dertiende maand en/of kerstbonus!
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Deze website wordt elke dag bedreigd door de virtuele knokploegen van Domrechts, malafide Nederlandse journalisten en zelfs door de vicepremier. Eerder dit jaar moest ik voor de rechter verschijnen wegens belediging van een racistische troll! Steun Frontaal Naakt. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke site van Nederland. Stort wat u missen kunt op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel. Nog liever heb ik dat u op Frontaal Naakt adverteert of mij inhuurt. Mail mij.
Peter Breedveld, 24.12.2019 @ 10:19
RSS