Het narcistische slachtofferschap van Josse de Voogd
Peter Breedveld
Illustratie: Alissa Levy.
Iemand tweette iets over de Rolling Stones en electoraal geograaf Josse de Voogd reageerde dat hij het “spijtig” vond “te zien dat u een stuk steunt waarin onheuse beschuldigingen worden geuit ten aanzien van ons onderzoek, evenals nare bagatelliserende en daarmee validistische opmerkingen over mijn ernstige ziekte.”
Blijkt hij iedereen, die mijn tweet over mijn kritische stukje over hem heeft geliket, daarop aan te spreken onder totaal ongerelateerde tweets. Nu begrijp ik wel dat De Voogd niet blij is met mijn kritiek, maar zulk jankballerig slachtofferschap heb ik volgens mij nog niet eerder gezien. Een volle week nu al is De Voogd aan het zeiken en zaniken dat hij niet mag worden tegengesproken omdat hij een chronische ziekte heeft, en wel het vermoeidheidssyndroom ME/CVS en dat ik daar validistische opmerkingen over zou maken.
Wat best ironisch is, want De Voogd verzet zich nadrukkelijk tegen “woke”, diversiteitsbeleid en progressieve politiek. Hij weigert het bestaan van wit privilege te erkennen. Zodra hij echter weerwoord krijgt, bedient hij zich van allerlei begrippen uit het intersectionele woke gedachtengoed om zijn critici te diskwalificeren als “validistisch” en hij wentelt zichzelf opzichtig in zijn slachtofferschap. Daarbij trekt hij alles zélf in het grotesk-karikaturale. Toen iemand mij zei dat hij vermoedde dat ik energie krijg van de ruzies die ik maak, vatte De Voogd ook dát op als een validistische sneer over zijn vermoeidheidssyndroom. Dan ben je gewoon een sneue narcist, die alles op zichzelf betrekt en zichzelf constant centraal stelt.
Uitkering aanvragen
En dat is een deel van mijn kritiek op hem. De Voogd neemt zichzelf steeds als uitgangspunt voor zijn stellingen over ziekte en maatschappelijke achterstand. In het interview met de Volkskrant, waarop mijn vorige stuk over hem een reactie is, vertelt hij dat hem een uitkering was geweigerd die hij had aangevraagd vanwege die ziekte, en hij baseert daar een heel verhaal op over de ontoegankelijkheid van “het systeem” voor laagopgeleide kansarmen en de strenge regels en de “terreur” van de controle op elke cent steun die je krijgt. Hij extrapoleert al zijn persoonlijke sores tot maatschappelijke kwesties, om vervolgens tekeer te gaan tegen GroenLinks en “woke”. Ik snap echt niet waarom zoveel mensen, want behalve De Voogd zijn er veel andere verongelijkte types die me “normaal zo scherp” vinden maar menen dat ik nu de plank missla, niet zelf zien hoe absurdistisch onzinnig het is om Links de schuld te geven van de afbraak van onze verzorgingsstaat.
Het is de VVD waar je moet zijn, en de rattenvangers van de PVV, die beweren zich druk te maken om de “afgehaakten” van Josse de Voogd, maar die intussen constant met de VVD meestemmen als het gaat om het beperken van uitkeringen en overheidshulp voor de zwaksten der samenleving. Ook De Voogd heeft de afgelopen jaren, samen met zijn vriend Wierd Duk, extreemrechts een kontje gegeven door de problemen van witte kansarmen te koppelen aan diversiteitsbeleid, dat hij “modieus gedoe” vindt, en af te geven op Gloria Wekker, die in haar werk haarfijn en wetenschappelijk verantwoord aanwijst hoe institutioneel racisme mensen constant op een achterstand zet, zodat je als chronisch zieke witte man toch nog altijd in het voordeel bent ten aanzien van chronisch zieke mensen van kleur. Josse de Voogd kan lopen waar hij wil zonder lastig gevallen te worden door de politie, zijn achternaam levert geen problemen op bij sollicitaties of bij de belastingdienst.
Mensen met een beperking
Waarom moet hij, bij elke gelegenheid die hij krijgt, zo afgeven op mensen die daarop wijzen? Het gaat er niet om een competitie te voeren om wie de zieligste is, maar om een samenleving waarin iedereen gelijkwaardig is, ook een mens van kleur. Daar is diversiteitsbeleid voor en dat is dus geen modieus gedoe maar keiharde noodzaak. Als je witte mannen hun gang laat gaan, blijven ze andere witte mannen bevoordelen en dat zet alle andere groepen op een achterstand.
Als De Voogd zegt dat bij diversiteitsbeleid mensen met een beperking over het hoofd gezien worden en dat dit moet veranderen, daarin heeft hij gelijk, dat zie ik zelf ook constant. Organisaties die de mond vol hebben van diversiteit blijken altijd weer vergeten te zijn websites toegankelijk te maken voor mensen met een gezichtsbeperking of gebouwen rolstoelvriendelijk in te richten. Maar dat doet De Voogd niet, hij combineert altijd die problemen met negatieve opmerkingen over “woke”, progressief beleid en diversiteitsbeleid, zoals elke PVV’er of FvD’er de woningnood en criminaliteit koppelt aan vluchtelingen en allochtonen.
Het valt me op dat mensen, die wél aanslaan op het racisme van de PVV en het FvD, geen kritiek dulden op De Voogd, die hetzelfde doet. Want als je in Nederland over ziekte en aandoeningen begint, gaat het verstand op nul en heb je een vrijbrief om lekker af te geven op etnische en culturele minderheden. Daar mag ik dan niks over zeggen, want dat is een “ad hominem”. Tyf lekker een eind op.
Ingewikkelde kantoorpolitiek
Over dat vermoeidheidssyndroom van De Voogd zal ik het verder niet hebben, wel wil ik kwijt dat iemand ook als hij ziek of zielig is een totale lul kan zijn. Verder viel het me op dat De Voogd zijn eigen zieligheid steeds een beetje aandikt. Zo suggereerde hij gisteren dat hij, behalve dat hij chronisch ziek is, ook nog voor een gehandicapt kind moet zorgen. Ik las het Volkskrant-interview nog eens na en zag dat één van zijn kinderen “een vorm van autisme” heeft. Daar wordt verder niet veel aandacht aan besteed, het is vooral een springplankje voor De Voogd om zijn eigen betreurenswaardige lot van een extra dimensie te voorzien. Hij vermoedt namelijk dat hij zelf ook op het autistische spectrum zit, “aangezien het erfelijk is”. Hij wordt vaak “overvallen door situaties met veel prikkels”, kan er niet goed tegen om in groepen te vergaderen en hij kan ook niet tegen “ingewikkelde kantoorpolitiek”.
Vaak zit ik die zelfdiagnoses van mensen “op het spectrum” te lezen en me af te vragen of ik dan misschien ook autistisch ben, want ik trek ook altijd meteen mijn samoeraizwaard bij ingewikkelde kantoorpolitiek, ik heb mijn prikkels ook graag in beperkte doses. Vergaderen? Fuck me gently with a chainsaw.
Kortom, De Voogd is wat mij betreft iets te wellustig aan het pronken met zijn eigen zieligheid. Moet ie verder zelf weten, maar hij mag die niet gebruiken om critici te diskwalificeren en te proberen ze de mond te snoeren. Dat is intellectueel niet integer en moreel verwerpelijk.
Mensen van kleur
Beslist benoemd moet ook worden dat De Voogd, die een hekel heeft aan “woke” en diversiteitsbeleid, ook nog probeerde mijn kritiek te diskwalificeren vanwege mijn huidskleur. Meerdere keren zei hij dat er onder zijn critici geen mensen van kleur bevonden.
Ten eerste toont hij daarmee nog eens aan wat ik mijn vorige stuk zei, namelijk dat mensen van kleur er simpelweg niet toe doen in zijn universum. Mensen van kleur die kritiek op hem hebben zijn er namelijk wel degelijk, ik zag onder andere Nadia Bouras langskomen, maar De Voogd registreert ze niet. Ze bestáán niet voor hem.
Ten tweede moet mijn huidskleur helemaal geen rol spelen, het gaat om feiten. Feit is dat woke noch GroenLinks schuld dragen aan de problemen van De Voogd, feit is dat De Voogd wit en mannelijk privilege heeft, feit is dat hij nooit, never ever maatschappelijke problemen aankaart zonder in één adem door op diversiteit en wit privilege en dergelijke af te geven. En dat is goor.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel en sinds kort ook met een Tikkie. Wordt dat symbool van de Hollandse krenterigheid tenminste voor iets nuttigs ingezet. Adverteren? Mail mij.
Peter Breedveld, 12.07.2022 @ 11:34
RSS