Het domme gekakel over Theo van Gogh
Peter Breedveld
Scène uit Jigoku (‘De Hel’, Nakagawa Nobuo, 1960)
Afgelopen zaterdag was de vijftiende verjaardag van de moord op Theo van Gogh en het leek wel of de klok vijftien jaar werd teruggedraaid. Hetzelfde gekakel als toen; dat Van Gogh geen held van de vrije meningsuiting was omdat hij mensen kwetste, dat het recht op vrije meningsuiting wordt verward met het recht op belediging (en beledigen is geen vrije meningsuiting), en blah blah.
Iemand stelde dat volgens Van Gogh de vrije meningsuiting onder druk stond. Ik weet niet of Van Gogh dat echt zei en ik heb geen zin om het op te zoeken. Maar volgens deze meneer is dat onzin omdat tegenwoordig alles door iedereen gezegd wordt over moslims.
Dat is een stuitend domme redenatie. Dat tegenwoordig alles gezegd wordt over moslims, betekent niet dat toen de vrije meningsuiting niet onder druk stond. Bovendien: Van Gogh is vermoord vanwege zijn mening. “Nietwaar”, zei de domoor, “Hij is vermoord omdat hij een misleidende film had gemaakt.”
“Vroeger was het in Nederland heel gevaarlijk om protestants te zijn.”
– “Wat een onzin! Overal in Nederland staan protestantse kerken en mensen zijn gewoon openlijk protestants! Je hebt zelfs protestantse scholen!”
“Ja, maar vroeger werden protestanten op de brandstapel gezet.”
– Dat was omdat ze een bijbel in huis hadden!”
Naakte vrouwenlichamen
Anyway, de vrijheid van meningsuiting stond wel degelijk onder druk, vijftien jaar geleden. Van Gogh maakte samen met Ayaan Hirsi Ali een film waarin de misogynie in de koran aan de kaak werd gesteld. In de film waren koranteksten op naakte vrouwenlichamen gekalligrafeerd. Een vorm van godslastering die hem zijn leven heeft gekost.
Bijna iedereen zei: “Die moord op Van Gogh kan natuurlijk niet, maar hij ging ook wel heel erg ver.” Je hoorde en las het constant, overal. Columnisten als Anil Ramdas en Jacques van Doorn schreven dat dit nou eenmaal gebeurt als je moslims kwetst. De minister van Landbouw, Laurens Jan Brinkhorst, vergeleek kritiek op de islam met het aansteken van een sigaret in een munitiedepot. De minister van Justitie, Piet Hein Donner, nam de moord als aanleiding om het wettelijke verbod op smadelijke godslastering in ere te herstellen. D66-leider Lousewies van der Laan wilde dat verbod juist afgeschaft zien. Ze kreeg te horen van haar linkse vrienden in de Kamer dat het daarvoor het verkeerde moment was.
En jij wilt volhouden dat de vrijheid van meningsuiting niet onder druk stond?
Smadelijke godslastering
Dit was het dominerende geluid in Nederland: Van Gogh heeft zijn gruwelijke dood aan zichzelf te danken, want hij had aan smadelijke godslastering gedaan, moslims bespot. We moeten nu ophouden met de mare dat alles maar gezegd moet kunnen worden.
De vrijheid van meningsuiting in Nederland heeft in tijden niet zo onder druk gestaan als toen. De nasleep was ook verschrikkelijk: aan de Universiteit van Utrecht werd een proefschrift gecensureerd omdat de moslims anders boos zouden worden, Salman Rushdies Duivelsverzen mocht niet in de etalage van een boekhandel, schilderijen van naakten werden van de muur gehaald, want de moslims. Een festival schrapte een optreden van Spinvis, omdat hij in een tekst refereerde aan een mes, en dus aan de moord op Van Gogh.
Dit is allemaal uit mijn hoofd, ik heb geen tijd om de bronnen op te zoeken, dat doe ik later wel, maar ik heb er op Frontaal Naakt indertijd steeds over geschreven. Het is de reden dat ik met Frontaal Naakt ben begonnen.
Openlijk bedreigd
Van Gogh klaagde in zijn columns, die hij ook alleen nog maar op zijn eigen website kwijt kon, dat de politieke correctheid rond de multiculturele samenleving een normaal debat over de minder verheffende aspecten ervan onmogelijk maakte. Hij had gelijk. Dat vandaag de dag types als Wierd Duk en Geert Wilders er doorlopend van alles over moslims en allochtonen uitkotsen, en dat steevast afsluiten met de jammerklacht dat je “dat niet mag zeggen want dan ben je meteen een racist”, betekent niet dat dit vijftien jaar geleden al zo was.
Vijftien jaar geleden mocht je niks zeggen over de islam of moslims, want dan werd je bedreigd. Gewoon openlijk, in de krant en op televisie. Een jongen zei in Trouw dat hij Van Gogh intens haatte, ‘er groeit een brandnetel van haat in mij’, zei hij, en dat hij niemand zou tegenhouden die Van Gogh een kopje kleiner zou maken. Dat was kort voor zijn gruwelijke dood. In de reactieruimte op zijn website werd hij openlijk bedreigd door moslims.
Maar dat was begrijpelijk, toch, omdat Van Gogh die mensen tot op het bot kwetste? Vrijheid van meningsuiting moet immers niet worden verward met de vrijheid om te beledigen?
Vrijheid om te beledigen
De erfenis van Van Gogh is een treurige. Elk jaar op 2 november staat hetzelfde troepje haveloze losers zijn dood te herdenken op de plek waar hij werd vermoord. Wierd Duk beschouwt zichzelf, afgaande op zijn uitspraken in Het Parool, als Van Goghs erfgenaam. Alsof de vrijheid van meningsuiting bij hem in goede handen is. Hij belt je werkgever, je dwerggeitenvereniging en je vrienden en familie als je zegt dat-ie een kutjournalist is. “Mensen bedenken zich wel twee keer voordat ze wat zeggen”, aldus Duk. Ja, vanwege jou en je trollenterreur, ongelofelijke lul.
Fatima Elatik, die de toorn van Van Gogh over zich had afgeroepen omdat ze zich aan de kant had geschaard van degenen die een opera wilden verbieden over één van de vrouwen van de profeet Mohammed, is de enige die het goed zegt in Het Parool: ‘Van Gogh was een kunstenaar. Die zijn er om ons wakker te schudden, om te irriteren en om ons anders te laten nadenken over wie we zijn. Wat me stoort zijn politici die er bij elke slechte peiling een scheutje anti-islam en identiteitsdenken overheen gooien. Dan schiet je je doel voorbij. Politici hebben een andere verantwoordelijkheid.’
Ze heeft er nu de woede van Bert Brussen mee gewekt, en dat is altijd goed.
Onsmakelijk sujet
Luister, Duk en Wilders en Brussen en ook Holman: Van Gogh zou jullie hebben uitgelachen, uitgekotst. Hij moest al niks hebben van Mat Herben en de LPF na de dood van Fortuyn. Hij vond Bernadette de Wit bij leven al een onsmakelijk sujet, met haar Gouden Tondeuse. Geen spaan zou hij hebben heel gelaten van een jankerd als Wierd Duk.
Na zijn dood kwam Wilders op, en in een paar jaar tijd was het taboe rond kritiek op de multiculturele samenleving omgeslagen in de plicht om de Hitler in jou de vrije loop te laten. Wie het niet deed, werd ter verantwoording geroepen. Theo Maassen moest zich verantwoorden bij Pauw & Witteman omdat zijn grappen over moslims niet hard genoeg waren. Dezelfde types die vijftien jaar geleden riepen dat je niet maar alles moet mogen zeggen, zijn nu de fanatiekste moslimjagers.
En ik ben in de vroege jaren van Frontaal Naakt één keer een soort van halfslachtig bedreigd door een moslim. Vanaf het moment dat ik mijn pijlen op Wilders begon te richten, ben ik continu belasterd, verketterd, bedreigd en zelfs vervolgd.
Door de erfgenamen van Theo van Gogh.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Deze website wordt elke dag bedreigd door de virtuele knokploegen van Domrechts, malafide Nederlandse journalisten en zelfs door de vicepremier. Eerder dit jaar moest ik voor de rechter verschijnen wegens belediging van een racistische troll! Steun Frontaal Naakt. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke site van Nederland. Stort wat u missen kunt op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel. Nog liever heb ik dat u op Frontaal Naakt adverteert of mij inhuurt. Mail mij.
Peter Breedveld, 04.11.2019 @ 08:28
RSS