Het begon niet met de gaskamers

Dawud Pirzad

Scène uit Bōrei Kaibyō Yashiki (Het Huis van de Spookkat, 1958)

Christenen waren in Rome de eerste jaren na de dood van Jezus een gediscrimineerde minderheid. De Romeinse machthebbers zochten een zondebok om de aandacht van zichzelf af te leiden. En deze christenen, vreemdelingen die pas kort in Rome woonden, waren het perfecte doelwit voor de woede en frustraties van de Romeinen. De machthebbers openden een bloedige klopjacht op deze christelijke vreemdelingen.

Nee, wij zijn niet veel verder dan de Romeinen van destijds.

Makke schapen

De geschiedenis herhaalt zich, totdat we leren van de lessen die we nodig hebben om ons pad te veranderen. Ik denk niet dat wij mensen iets van de geschiedenis van de afgelopen tienduizend jaar hebben geleerd. Wij zijn net zulke makke schapen als onze Romeinse voorouders. Wij beginnen al te vergeten wat de fascisten in de Tweede Wereldoorlog hebben gedaan.

Politieke partijen met een fascistische ideologie verspreiden zich over heel Europa, maar geen haan die er naar kraait…

De gebeurtenissen van 9/11 en daarna de Amerikaanse invasies, eerst in Afghanistan en later in Irak, die de wereldbevolking hebben verdeeld in ‘wij’ en ‘zij’. ‘Wij’, de islamofoben en ‘zij’, de islamieten.

Ja daar is het begonnen. Ons, degenen die de touwtjes in handen hebben, is het gelukt om van de islamofobie een Westerse maatschappelijke waarde te maken, die is overgenomen door andere landen in de wereld. Op een gegeven moment werden de beelden van het martelen van gevangenen door het Amerikaanse leger dagelijkse kost. Ja, zij zijn moslim, die mogen gemarteld worden. De berichten over het doden van onschuldige burgers met NAVO-bommen werden in het Westen gewoon.

Wilde dieren

Ja, wij doen bijna hetzelfde als de Romeinen die toekeken hoe christenen levend verbrand werden, of verslonden door wilde dieren in het Colosseum. Wij bekijken de beelden van de dode moslims op TV, waarbij we voor een groot deel onbewust en vaak ook bewust denken: Ja, zij zijn moslim; zij mogen gedood worden.

Vergeet daarbij niet dat de meeste slachtoffers van terroristische aanslagen onschuldige moslimburgers zijn.

Doelbewust hebben politici in het westen een externe vijand gecreeerd. Die vijand is afwisselend moslim, migrant, vluchteling of ‘van niet-westerse afkomst’. Negativiteit en populisme als opium van het volk. Onze gevestigde media doen daar nog een schepje bovenop. Ze focussen zich voornamelijk op ‘islamterrorisme’, terwijl extreemrechtse terroristen standaard met het label ‘verwarde man’, ‘hooligan’ of ‘vandalistische jeugd’ worden aangeduid.

Bij de aanslagen op twee moskeeën in de Nieuw-Zeelandse stad Christchurch schoot een blanke extremist 49 moslims dood om het Europese ras te redden. Daar zijn tientallen gewonden gevallen. In veel media werd de daders gewoon ‘schutter genoemd. Bij de aanslag van een neo-nazi op een winkelcentrum in El Paso wrongen journalisten zich in allerlei bochten om het predikaat ‘wit terrorisme’ te vermijden.

De mislukte aanval op een moskee in Noorwegen is natuurlijk gewoon door een schutter gepleegd. Het bekende verwarde mannetje Breivik, dat op vrijdag 22 juli 2011 een dubbele aanslag in Noorwegen uitvoerde, waarbij 77 mensen omkwamen, is door de media al lang vergeten.

Vooroordelen bevestigen

Nee, mijn beste makke schapen, het begon niet met gaskamers. Bij de journalisten en politici draait het alleen nog maar om wat niet-moslims van de islam en van moslims vinden. Daarmee is er geen ruimte meer voor alternatieve visies op zaken.

Je krijg het gevoel dat redacties overuren draaien tijdens hun zoektocht naar het bewijs voor mislukte integratie. In praatprogramma’s worden gasten uitgenodigd en worden er dingen gezegd die stereotyperingen en vooroordelen bevestigen. De huidige opzet van programma’s overtuigt de ‘witte’ Nederlanders dat de multiculturele samenleving is mislukt en overtuigt de ‘kleurrijke’ Nederlander van haar tweederangs burgerschap.

Ik denk dat terroristen zich doodlachen. Ze hebben ons precies waar ze ons hebben willen. Een paranoïde bevolking, die moslims collectief straft, verdeel en heers… Goh, waar zouden ze dat van geleerd hebben? Wij weten toch dat collectieve bestraffing tot nog toe aantoonbaar meer schade in Europa heeft geleid dan decennia immigratie van mensen uit andere culturen.

De oproep in Het Algemeen Dagblad om moslimvrouwen tegen de grond te werken en aan de politie over te dragen, werd in extreemrechtse kringen van harte verwelkomd. Weten jullie nog van het plan van Klaas Dijkhoff, dat deels was gemodelleerd naar in de jaren ’30 ingevoerde wetten in Duitsland, waar gettovorming werd ‘bestreden’? Criminaliteit in getto’s moest van Dijkhoff dubbel worden bestraft.

Etnische profilering

Vergeet ook niet Halbe Zijlstra, met zijn verhaal over asielzoekers die zogenaamd asiel aanvroegen voor een gratis borstvergroting.

Politie gaat nog meer etnisch profileren, de belastingdienst doet aan etnische profilering, uitzendbureaus doen aan etnische profilering, makelaars laten zich verleiden tot etnische profilering. Niet je gedrag, maar je afkomst en je religie bepalen of de overheid je lastigvalt. En wij horen en zien dit en genieten hiervan zoals onze voorouders 2000 jaar geleden in het Colosseum. Nee, mijn beste vriend, het begon niet met gaskamers.

De oplossing ligt in de verbinding en de integratie van beide kanten. Niemand spreekt over verbinding als het om moslims en immigranten gaat, in plaats daarvan wordt steeds opnieuw negatief nieuws verspreid. Met twee maten wegen en selectief vingerwijzen moeten eerst ophouden, pas dan kunnen we spreken over verbinding.

Marokkaanse buren

Ja, ja integratie van de beide kanten, jij hebt mij goed gehoord. Als jij een broodje shoarma lekker vindt, dan kun je ook proberen iets te leren over het leven van de eigenaar van de shoarmazaak of van jouw Marokkaanse buren. Je kunt bijvoorbeeld gastvrijheid leren of meer liefde voor je ouders, misschien kun je leren jouw ouders vaker in het bejaardenhuis te bezoeken of misschien zelfs de zorg voor jouw oude ouders op je te nemen.

Integratie is net als ritsen op de snelweg. De nieuwkomers geven gas om in te voegen en de oudkomers geven ruimte. Die vergelijking maakte Job Cohen ooit. Maar nu gaat het om de (klein)kinderen van de mensen die hard moesten rijden om in te voegen. Ze doen hun best om in te voegen op de snelweg van de samenleving, maar oudkomers zeggen “bek houden, wij waren hier eerst”. En veel van de nieuwkomers hebben geen keuze, dan met zijn allen de fiets te pakken, want ze krijgen toch geen ruimte op de snelweg van de samenleving.

Dawud Pirzad (Kabul, 1973) studeerde klassieke Russische literatuur en kwam ruim vijftien jaar geleden als politiek vluchteling naar Nederland.

Tweet

Dawud Pirzad, 24.10.2019 @ 07:17

[Home]