Hanoi
Peter Breedveld
Illustratie: Nguyen Bich Ngoc
‘Nothing can prepare you for the beauty of Halong Bay’, ‘de meest betoverende plek van Vietnam’. Volgens de overlevering is Halong Baai ontstaan nadat draken uit de hemel neerdaalden en smaragden en robijnen in zee uitspuwden. Ik bedoel, blijkbaar kan niemand het over de baai hebben zonder in hyperbolische lyriek te vervallen.
En Halong Baai ís een mooie plek, een labyrinth van met weelderig groen bedekte rotsen, die zich lijken te openen voor de naderende boten, om zo hun innerlijke paradijselijkheid prijs te geven. Bergarenden cirkelen boven je hoofd terwijl een verkoelende bries de verlichting brengt waarnaar je na twee dagen en nachten hebt zitten snakken in de bloedhete sauna die Hanoi is. Zie? Nu doe ik het zelf, lyrisch worden.
Maar je moet voor Halong Baai vanuit Hanoi wel meer dan drie uur in de auto zitten en dat is eigenlijk met alles zo in dit land. Voor die speciale tempel moet je twee uur reizen en daarna anderhalf uur klimmen, voor dat pittoreske dorpje moet je een halve dag reizen overhebben en die schitterende baai vergt ook weer uren reizen door troosteloze landschappen, langs vervallen fabrieken en armoedige gehuchten waar iedereen gehurkt voor een soort garage zit van waaruit levensmiddelen of scooteronderdelen worden verkocht.
Ik moet eerlijk zeggen dat Vietnam me een beetje tegenvalt. We zijn inmiddels in aardig wat Aziatische landen geweest waar adembenemende landschappen, ontzagwekkende tempels en bruisende steden hebben gezien. Afgaande op wat er over Vietnam gezegd en geschreven wordt, verwachtte ik hier een soort apotheose: de ultieme tempels, zinderende sprookjesdecors, de stad der Oriëntaalse steden, maar in plaats daarvan troffen we vooral morsige troosteloosheid.
De pagodes en tempels die door de reisgidsen in hysterische loftuitingen worden aangeprezen, doen in werkelijkheid denken aan de Chinees-Indische restaurants in Nederlandse plattelandsdorpen. De musea zijn Oost-Europees deprimerend en het landschap is voor het meerendeel vlak en saai. In de steden is het een gore bende.
Wie het ultieme Azië wil beleven, de rijstvelden die in terrassen tegen berghellingen zijn aangelegd, de kleurrijke tempels, de pittoreske dorpjes, het weelderige groen, die is op Bali het beste af. Daar liggen alle betoveringen op steenworpafstand van elkaar. Je loopt daar zo vanuit het levendige stadscentrum de jungle in, of de rijstvelden op.
Vietnam is een verbleekte ansichtkaart uit de jaren zeventig. Niet dat we het hier niet ontzettend naar onze zin hebben gehad. Om te beginnen zijn Vietnamezen charmant en geestig. Je kunt echt met ze lachen. En de Vietnamese keuken is spectaculair – wat mij betreft smakelijker dan bijvoorbeeld de Thaise. Vietnamezen weten als geen ander smaken en aroma’s te combineren.
En er is hier altijd iets geks te zien. Tijdens onze reis naar Halong Baai vielen we van de ene verbazing in de andere. Zo lag er midden op de autoweg een koe te slapen, en even later zagen we een vent met een levende koe achterop zijn brommertje. We zagen een eendenhoedster met een enorme kudde eenden – of hoe dat dan ook heet bij eenden, en onder een viaduct zagen we een gezin in een compleet huiskamerinterieur, inclusief televisie, die ook aanstond en gewoon ontvangst had.
Dat zagen we allemaal en nog veel meer. Ondertussen lulde onze gids ons de oren van de kop. Hij had het vooral over zichzelf. Long heette hij en hij praatte in de derde persoon over zichzelf: “Long is blij als de toeristen blij zijn want zo is Longs karakter: altijd is Long dienstbaar en enthousiast en Long weet dat hij geen perfect mens is, want als boeddhist accepteert Long zijn beperkingen, maar Long doet altijd zijn best voor anderen.”
Long grijnsde steeds al zijn tanden bloot, maar zijn gezicht bevroor zodra hij over een bepaald onderwerp was uitgesproken. In een grot, die we in Halong Baai bezochten, wees hij ons steeds op stalactieten en stalagmieten: “Kijk, die lijkt op een babyleeuw, en daar ginds is zijn moeder!” “Die lijkt op een schildpad!” ”Daar is de Godin van de Genade”. Ik werd er een beetje recalcitrant van: “Nou Long, Peter vindt die meer op een fallus lijken.”
Op de boot analyseerde Long onze persoonlijkheden: “Peter kan behoorlijk moeilijk zijn, maar hij laat ook heel erg zijn waardering blijken als hij tevreden is.” Dat vond ik best knap gezien van Long. Toen we bijna terug in Hanoi waren, wilde Long ons, voordat de chauffeur ons zou afzetten bij het hotel, nog even zijn favoriete restaurantjes en bezienswaardigheden laten zien. “Want zo is Long, altijd bereid om wat extra’s te doen voor zijn cliënten.” Dat werd me te gortig. “Het is een lange dag geweest, Long, dus wat dacht je ervan om linea recta naar het hotel te gaan?”
Geen zorgen, we hebben hem een dikke fooi gegeven.
Ik wil nog even vertellen over de spreeuwensalade, die ik gisteren heb gegeten. Het was in Quan An Ngon, een volks en dus ontzettend gezellig restaurant. Ik wilde wat gekke dingen proberen en koos behalve de spreeuwensalade ook noedelsoep met slakken en banaan. De spreeuwen lagen in hun geheel op die salade en daar schrok ik toch wel van. Kleine babyvogeltjes die ik volgens de serveerster in één keer in mijn mond moest stoppen. De botten kraakten krokant tussen mijn kiezen, maar het schedeltje kreeg ik niet doorgebeten, dat heb ik maar weer uit mijn mond gehaald.
Het was niet eens erg lekker. Een beetje bitter, waarschijnlijk vanwege de ingewanden. Weggespoeld met het onvolprezen Bia Hoi Hanoi
Peter Breedveld, Reizen, 18.07.2011 @ 20:19
20 Reacties
op 18 07 2011 at 20:41 schreef Hans Langbroek:
Sjemig de pemig! Die spreeuw op dat bord is in mijn Hollandse kneuterige plattelandsogen bijzonder visueel-culinair-gruwelijk! En die koe achterop die brommer opzienbarend!
De foto’s van die rotspartijen en dat water zijn toch leuk om te zien vind ik, al kan ik de omgeving daarvan natuurlijk niet zien. Die ene rots op foto 5 lijkt op een IRA-strijder met bivakmuts.
op 18 07 2011 at 21:01 schreef Sasha Berkman:
Bah! Spreeuwensalade! Dat heb je echt gegeten? Dapper hoor!
op 18 07 2011 at 21:01 schreef Sasha Berkman:
Hebben ze daar trouwens Heineken?
op 18 07 2011 at 21:10 schreef rena:
Jeetje, lef heb je wel, spreeuwtjes! Ik zie dat vegetarisch worden er nog niet zo snel van komen.
Wel jammer dat het land een beetje tegenvalt. Doet mij denken aan op vakantie gaan in Tjechie, spotgoedkoop, lekker eten en mooie plekjes, maar je moet ze wel weten te vinden. Anders zie je slechts vergane glorie.
op 18 07 2011 at 21:13 schreef Rob:
Dus met een dooie mus kunnen we je ook al niet blij maken…
op 18 07 2011 at 21:24 schreef Sean:
Ik wil dolgraag een keertje naar Vietnam, nog steeds, maar ik vond Nepal ondanks alle armoede toch nog steeds het hoogtepunt van mijn Aziatische reizen. maar op Bali ben ik dan ook nog niet geweest…
op 18 07 2011 at 22:00 schreef Wampie:
Steeds weer een bijzondere sensatie zoals de hoofdredacteur van Frontaal Naakt schrijft: alsof hij speciaal voor mij op reis is.
op 19 07 2011 at 00:05 schreef MNb:
De foto’s van die rotspartijen zijn niet gewoon leuk, ze zijn spectaculair. PB bevestigt ook visueel de loftuitingen over Vietnam.
Ach ja, vogelschedeltjes …. Mijn vriendin – Javaanse en Java ligt zo’n beetje in de buurt van Vietnam als ik voor boereheikneuter wil spelen – en mijn ex-vrouw mogen graag kippe- en vissekoppen uitzuigen. Als ik ze er op wijs dat kannibalen op Papoea – ligt ook ergens die kant op – iets soortgelijks doen lachen ze me alleen maar uit. Gelijk hebben ze. Gisteravond heb ik mijn vriendin nog uitgelegd waaróm Papoeakannibalen zo dol op mensenschedels zijn (kracht en intelligentie overnemen) en dat ze aldus het gevaar liep de intelligentie van een kip te verkrijgen. Dat vond ze helemaal grappig.
Aldus de multicul in Moengo, Suriname. Haar krijg ik aan het griezelen met roggebrood met spek.
op 19 07 2011 at 04:36 schreef Peter:
Ja, ze hebben hier Heineken. Al kan ik niet geloven dat er mensen zijn die die uilezeik prefereren boven Aziatisch bier.
op 19 07 2011 at 06:04 schreef You On A Gin:
Al kan ik niet geloven dat er mensen zijn die die uilezeik prefereren boven Aziatisch bier.
Het enige land waar ik tot nu toe liever Zeikneken heb besteld dan het lokale vocht is Engeland. Want die ale van hun, of ander tap “bier” dan ook, is zo ongeveer alsof je een glas HEINEKEN (*) drie dagen in de regen hebt laten staan.
(*) Hij En Ik Nemen Elke Keer Een Nieuwe
op 19 07 2011 at 10:04 schreef Sasha Berkman:
hehe, het zal niet veel voor elkaar onderdoen denk ik :)
op 19 07 2011 at 10:20 schreef G!:
Hahaha! Fantastosch plaatje, die man met die koe achterop z’n brommertje.
op 19 07 2011 at 10:22 schreef Eva:
“een labyrinth van met weelderig groen bedekte rotsen, die zich lijken te openen voor de naderende boten, om zo hun innerlijke paradijselijkheid prijs te geven.”
Nu heb ik een meisjeserectie, en bedankt.
op 19 07 2011 at 13:45 schreef nazinoobi:
Ik begrijp het nut niet van dit soort artikelen waar men de clue uit weg laat. Hoe zit het met die noedelsoep met slakken en banaan?
op 19 07 2011 at 14:29 schreef Rene:
Geweldige reportages van jullie reis Peter.
Ik zat er al een paar jaar aan te denken om indo-china aan te doen, maar nu denk ik dat ik overtuigd ben.
op 19 07 2011 at 15:38 schreef yurp:
Peter, ik kan je mededelen dat een groep eenden zoals je beschrijft een ’toom’ wordt genoemd. Kunnen ook ganzen of kippen zijn overigens.
op 19 07 2011 at 17:00 schreef anton:
Vergeet niet vanuit Hanoi richting de grens met Laos te gaan, daar zie je verschillende bergvolken die er nog veelal traditioneel bijlopen. Toeristenbestemming heet Sapa (mwah), en dan eigenlijk nog een stukje verder naar Dien Bien Phu. Het beste kun je een oude legerjeep (met chauffeur) huren in Hanoi.
Enjoy de rest van je trip!
op 21 07 2011 at 21:14 schreef You On A Gin:
@ yurp
…vanwaar de uitdrukking “in toom houden”, denk ik.
op 22 07 2011 at 00:36 schreef Sasha Berkman:
http://historiek.net/woii/graf-nazi-kopstuk-rudolf-hess-geruimd-4865 < ondertussen hier in Europa, in het kader van de joods-christelijk-humanistische traditie: http://historiek.net/woii/graf-nazi-kopstuk-rudolf-hess-geruimd-4865
op 22 07 2011 at 17:05 schreef yurp:
@You On A Gin
Ik ga er wel van uit ;)
RSS