Goede Buren
Hassnae Bouazza
Illustratie: Francisco Zúñiga
Vroeger waren de woningen in het dorp van mijn moeder en in de omliggende dorpen in bezit van de gemeente en er waren nooit problemen. Vorig jaar is het beheer van de woningen overgenomen door een woningcorporatie en sindsdien worden de huurders continu lastiggevallen met betuttelende brieven en kleine en grote eisen die ‘het woonplezier’ zouden verhogen.
Zo kreeg voor de zomer iedereen een ‘goede buur-pas’ waar je bij bepaalde winkels tien procent korting kunt krijgen. Een goede buur zorgt netjes voor zijn huis en tuin en balkon, veroorzaakt geen overlast en houdt een oogje in het zeil. Zo maakte de brief duidelijk. Mensen die zich niet als goede buren gedragen, moeten de kaart inleveren. Een straf om van te rillen.
In de praktijk werkt het zo: mijn broer kreeg een brief dat hij zijn voortuin moest bijwerken en zijn achtertuin niet als opslagplaats mocht gebruiken. Om te kunnen zien hoe zijn achtertuin eruit ziet, moet je je eerst toegang verschaffen via een deur. Privacy? – Niet bij deze woningcorporatie. Een boos telefoontje van mijn broer leverde hem excuses op: inderdaad, zijn achtertuin was netjes, het was een standaardbrief en de afzender was vergeten die regel over de achtertuin eruit te halen. En ja, met zijn voortuin was het ook niet zo erg, hij was te voorbarig geweest.
In de flat van mijn moeder hingen om de haverklap briefjes op met allerlei mededelingen. Dit liep zo de spuigaten uit dat er een glazen vitrine kwam waar de post dan opgehangen kon worden. Bijna elke dag is er wel weer iets waar de bewoners rekening mee moeten houden. Allemaal goed en wel, tot er laatst in een brief, vol met allerlei eisen, stond dat de bewoners hun was niet op het balkon mochten hangen. Dat ging me te ver. Met mijn pen schreef ik erbij dat de ziekelijke bemoeizucht was doorgeslagen en dat mensen zelf mogen weten waar ze hun was hangen.
De volgende keer dat ik naar de flat ging, was het papiertje met mijn commentaar weggehaald en opnieuw uitgeprint en veilig achter het glas gehangen. Wel potverdomme! Ik pakte een papier en schreef een brief waarin ik erop wees dat niemands woonplezier wordt aangetast door was op het balkon en dat huurders ook zo hun rechten hebben. De brief plakte ik met plakband op de vitrine.
En zo begon een spel van briefje plakken, weghalen, plakken, weghalen, waarbij de toon steeds scheller en feller werd en de woorden steeds moeilijker: iets met particuliere wensen, de ondergeschiktheid daarvan enzovoort.
Tot ik deze week weer in de flat was en tot mijn genoegen zag dat ditmaal niet alleen mijn brief was weggehaald, maar ook de waslijst met eisen. Het viel me ook op dat de brieven die er hingen allemaal waren uitgeprint op het briefpapier van de woningcorporatie. Ik hoop dat de beheerder van de vitrine (een van de flatbewoners), die naar ik vermoed op eigen initiatief opereerde, flink op zijn flikker heeft gekregen en de sleutel van de vitrinekast heeft moeten inleveren. Dat zal hem leren er misbruik van te maken.
Hassnae Bouazza (حسناء بوعزة) schrijft voor Vrij Nederland, De Volkskrant, NRC Handelsblad, en de Arabische site van de Wereldomroep. Vorig jaar was ze te bewonderen in Vrouw & Paard. Dat ze nog tijd heeft om in het geheim voorbereidingen te treffen voor de vestiging van het kalifaat in Nederland, mag een wonder heten. Volg haar op Twitter.
Hassnae Bouazza, 04.09.2010 @ 17:54
12 Reacties
op 04 09 2010 at 18:45 schreef Rob:
Ah… Nederland. Heerlijk om op terug te kijken.
Ooit zag ik en documentaire over een volkstuinencomplex. Er liepen mannen rond van de Tuincommissie en de Gebouwencommissie op inspectietocht. Om de eigenaren te wijzen op onvolkomendheden in hun beplanting en bebouwing.
Leuke hobby, zo’n tuin. Nederlanders zijn over het algemeen een volk van zichzelf vrijwillig onderschikkende slaafjes wiens enige genoegen is om niet tot volledige slavernij afgezakte medeburgers aan te geven bij welke autoriteit dan ook. Zo komt de Nederlander aan zijn kortstondig gerief. Zo waant hij zich even een sergeant in plaats van een gewone janlul.
op 05 09 2010 at 00:33 schreef vetklep:
Bij veel evenementen lopen van die vrijwilligers de boel te “regelen”. Ze zijn te herkennen aan hun oranje hesje en het overmatig gebruik van hun portofoon. Die vertonen ook vaak zo’n stuitende machtswellust. Hun hele leven zijn ze Jan Doedel en een keer per jaar mogen ze even zwelgen in hun eigen importantie.
Wie er plezier aan beleeft iets over een ander te zeggen te hebben is er ongeschikt voor.
op 05 09 2010 at 00:36 schreef Benech:
Vetklep: ik zal komende maandag eens vragen aan mijn leidinggevende vragen of hij plezier beleeft aan zijn werk? Zo ja, dan is hij volgens jouw beschrijving dus ongeschikt.
op 05 09 2010 at 00:39 schreef Tjerk:
Lees Vetklep eens even niet zo onwelwillend, Benech. Hij beschrijft hier machtsgeilheid, die wordt verbloemd met ‘de beste bedoelingen’.
op 05 09 2010 at 00:44 schreef Benech:
Dat lees jij dan kennelijk ergens tussen de regels door Tjerk. Soms kan zo’n oranje hesjesdrager zaken weten over bijvoorbeeld veiligheid die jij als argeloze evenementenbezoeker niet weet. Hoef je ook niet te weten, maar in het belang van veiligheid hoor ik liever van een ander dat ik een bepaalde actie niet moet doen, wat jij?
op 05 09 2010 at 00:50 schreef vetklep:
ik bedoelde:
Een goede verantwoordelijke geeft aanwijzingen uit noodzaak, of om een resultaat te verbeteren. Niet om zich even belangrijk te kunnen voelen.
En dat proef ik vaak wel bij vrijwillige oranje hesjes en bij de bemoeitoeter uit het verhaal van Hassnae. Plus een persoonlijke hekel aan wasgoed, waarschijnlijk.
op 05 09 2010 at 13:01 schreef Rena:
Het kan ook de vereniging van eigenaren zijn die zulke eisen stelt. Bloempotjes met hangplanten die niet aan het balkonhek mogen hangen. Geen kinderwagen of kinderfietsje beneden in het trappenhuis, onder de trap ivm vluchtroute bij brand???? ( niemand gaat onder de trapzitten terwijl de voordeur in zicht is)
op 05 09 2010 at 13:33 schreef Benech:
Vetklep: bemoeitoeterij kan hinderlijk zijn, interessantdoenerij ook, maar soms kan jij of ik niet de noodzaak van die bemoeiing of pretenties niet overzien. Om dan meteen in de Pavlov te schieten, is ook weer zo nep-incorrect.
op 05 09 2010 at 14:11 schreef vetklep:
Ik wil best toegeven dat ik nogal wat ongeduld heb ontwikkeld met bemoeibetutteling.
Minder snel, dank u wel, Bob, vriendelijke mensen hoe ga je ermee om. Je kent dat postbus 51 geneuzel wel. Je zou bijna dronken en scheldend door een woonwijk gaan racen.
Daarom zou het zo fijn zijn als bemoeienis tot het noodzakelijke beperkt zou kunnen worden, want nu waait een nuttige waarschuwing waarschijnlijk ook langs mijn oren.
op 05 09 2010 at 18:15 schreef yurp:
@vetklep
daar kan ik me inderdaad ook scheel aan ergeren. Die bemoeizuchtige denigrerende postbus 51 zeikerdjes. ‘Ongemerkt worden we steeds asocialer’, pardon? Jullie misschien maar ik weet nergens wat vanaf. De meeste van mijn vrienden en kennissen zijn ook prima mensen. Waar ze het lef vandaan halen om zulke beschuldigende bagger over ons heen storten is mij een raadsel. En dan nu jouw voorbeeld weer: vriendelijke mensen hoe ga je ermee om. Jongens, jongens, waar zijn we mee bezig? Alsof iedereen hier ten lande een stel paranoide angsthazen is. Dat is niet de maatschappij waar ik in leef iig. Cultuurpessimisme vermengt met een portie arrogantie. Het stoort me mateloos.
op 05 09 2010 at 21:07 schreef Huuskesgait:
Dit MOET wel zijn in Bemoeiziekbuurt aan de Amstel. In een normale omgeving was die woningcorporatie allang weggeschopt!
Goodgoan: Huuskesgait
op 07 09 2010 at 23:57 schreef Judith:
Niet helemaal ontopic, maar Hassnae, ken je deze site; http://www.passiveaggressivenotes.com
De brieven van de woningcorporatie passen er zo tussen.
Ontopic kan ik niets anders doen dan mijn hoofd schudden.
RSS