Gina

Marty

Illustratie uit Die Schönheit

Het is zaterdagmiddag drie uur als Gina dromerig in haar kamer achter haar computer zit. De zon schijnt en door het open raam klinken geluiden van kinderen die buiten spelen. Ze is via de Messenger in gesprek met een charmante jonge man die ze de week ervoor tijdens het uitgaan heeft leren kennen…

Ze is met vriendinnen op stap als hij zogenaamd per ongeluk tegen haar aan loopt. Hij kijkt haar zo lief en ondeugend aan, dat ze al haar lef verzamelt om op hem af te stappen. Slechts drie stappen is ze van hem verwijderd, drie passen lijken een eeuwigheid te duren. Daar staat ze dan, nonchalant doch verlegen, voor hem. De dreunende beat van de muziek dringt naar de achtergrond en vervaagt. Ze is in trance door zijn betoverende glimlach.

Ze schrikt als hij zijn hand op haar schouder legt. “Staren is niet beleefd, jongedame. Ik ben Samuel, aangenaam.” Met een ruk keert ze terug naar de realiteit, gesmolten van zijn zwoele stem schuift ze wat met haar voeten heen en weer, kijkt even in zijn ogen en dan zenuwachtig naar de grond als ze verlegen haar naam zegt. Samuel dwingt haar hem aan te kijken, hij trekt haar gezicht omhoog zodat ze niet anders kan dan verdwalen in zijn groene ogen… De rest van de avond trekt in een waas aan haar voorbij. Samuel trakteert haar op een drankje, ze negeert het vreemde smaakje eraan…

De volgende ochtend wordt ze wakker in een vreemd bed, een vreemd huis. De zon prikt in haar ogen wanneer ze om zich heen probeert te kijken. Ze merkt dat ze in een kleine kamer ligt, het is amper groot genoeg om het tweepersoonsbed en een kleine kledingkast te huisvesten. Het behang laat op verschillende plaatsen los en ze heeft het gevoel dat ze in een kraakpand is beland.

Naast het hoofdeinde van het bed staat een piepklein nachtkastje, er staat een glas water en er ligt een briefje. Wanneer ze een poging doet om te gaan zitten wordt ze overvallen door een helse hoofdpijn. Het gelukzalige gevoel van de avond ervoor is compleet verdwenen, evenals ieder besef van tijd. Wat heeft ze toch gedaan?

Als de pijn wat is weggezakt, probeert ze het briefje te pakken. Er staan slechts een paar slordig geschreven woorden op, het lijkt er op dat degene, die het heeft geschreven, enorme haast heeft gehad. Met moeite lukt het haar het briefje te lezen:

‘Goedemorgen schoonheid, ik hoop dat je lekker hebt geslapen. Er staat een glas water op het nachtkastje, blijf maar lekker liggen ik moet even wat doen, ben snel weer terug. Als je honger hebt, staat er een ontbijt voor je op het aanrecht. Ik heb verse jus gemaakt voor je, die staat in de koelkast. Liefs, Samuel. PS. Je was geweldig vannacht.’

Gina kijkt met grote verbazing naar het briefje. Samuel? Wie is Samuel… Ze kijkt naar het glas water, ze vertrouwt het niet. Ze zoekt naar haar telefoon, maar die is in geen velden of wegen te bekennen. De kamer heeft geen enkel stopcontact, dus haar mysterieuze vriend heeft het toestel niet aan de lader gelegd. Zodra ze probeert op te staan, schieten er verse scheuten pijn door haar hoofd en wat ze ook doet, de hoofdpijn blijft aanhouden. Het duurt niet lang eer ze opnieuw in slaap valt.

Het is al laat op de dag wanneer ze wakker schrikt van een deur die met een harde knal in het slot valt. Gespannen kijkt ze om zich heen, ze bevindt zich nog steeds dezelfde kleine, inmiddels benauwde kamer. Een gevoel van hevige angst overvalt haar als ze zware voetstappen hoort op de gang. Ze weet nog steeds niet waar ze is en bij welke geheimzinnige man ze beland is. Wat heeft ze de afgelopen nacht in godsnaam gedaan? Ze bekijkt het briefje opnieuw, maar niets lijkt haar te dagen.

De deur wordt langzaam open gedaan en daar staat hij, Samuel. Met zijn lange, slanke gestalte en licht getinte huid is hij een zeer aangename verschijning. Er verschijnt een prachtige glimlach op zijn gezicht wanneer hij Gina stomverbaasd in bed ziet liggen. “Lekker geslapen schoonheid?” Oh God… die stem! Zo zacht en zwoel, een hele verademing om naar te luisteren.

Hij trekt zijn pak uit en hangt het zorgvuldig op in de kast. Hij heeft enkel zijn boxershort nog aan wanneer hij naast haar in bed gaat liggen, zorgvuldig gade geslagen door Gina. Zijn hand glijdt over haar zachte, naakte huid en Gina voelt de warme adem van Samuel in haar hals. Bij zijn minste aanraking snakt ze naar adem, haar tepels worden hard en wanneer hij haar hals zoent, klemt zij haar nagels in zijn rug. Er bestaat voor Samuel geen duidelijker teken dat ze meer wil dan slechts een zoen. “Wil je het zo spelen, dame?” Fluistert Samuel hitsig in haar oor terwijl hij zijn inmiddels hard geworden lid, gestoken in slechts een witte boxershort tegen haar aan drukt.

Hij staat op, trekt zijn ondergoed uit en gaat weer naast haar liggen. Hij neemt enkele seconden de tijd om haar te bekijken. Haar prachtige blauwe ogen, haar lange blonde haar en haar zachte naakte huid maken hem ontzettend begerig. Hij pakt haar hand en trekt haar over zich heen. Hij duwt ruw zijn tong in haar mond, die hij vervolgens met ferme slagen ronddraait. Wanneer zij haar bovenbenen tegen zijn dijen aanklemt besluit hij dat het tijd is om verder te gaan. Hij pakt haar hard bij de haren en duwt haar omlaag, richting zijn inmiddels hard geworden lid. Ze neemt hem in haar mond en likt eraan, zoals ze likt aan een ijsje.

Wanneer ze voelt dat het voor hem bijna tijd is om te komen, stopt ze. Met een uitdagende blik kijkt ze hem aan. Samuel bedenkt zich geen tweede keer en trekt haar omhoog. “Samuel…” Stamelt ze geschrokken. Ze kijkt hem met grote, angstige ogen aan. Samuel legt zijn wijsvinger op haar mond en maant haar zo tot stilte. Ze voelt zijn harde, kloppende lid tegen haar vulva drukken. “Samuel ik ben nog maagd!” Weet ze met moeite uit te brengen, maar Samuel drukt door.

Waarom doet hij dit? Waar heb ik dit aan verdiend? De gedachten gieren door haar hoofd als ze voelt hoe hij haar leegte volledig opslokt. Hij dringt binnen, ze voelt zich vies en wil dat het ophoudt. Hij heeft haar zo stevig vast dat ze geen kant op kan. “Lieverd, daar heb ik vannacht anders niets van gemerkt!”

Marty omschrijft zichzelf als ‘eigenwijs’ en ‘spontaan’, schrijft korte verhalen en werkt sinds een jaar aan een boek.

Tweet

Gastschrijver, 07.05.2011 @ 14:13

[Home]
 

Δ