Geburtstagskleid
Lydia Vermeer
Zelf ben ik gewend, bij thuiskomst alles uit te trekken. Je zou het een nudistische levensstijl kunnen noemen. Soms vind ik het aardig klinken en wil ik wel zo worden aangeduid, vooral als ik merk dat ik daarmee iemand een plezier bezorg. In mijn hart vind ik mezelf te veel individualist voor een etiketje. Als ik autorijd ben ik op dat moment een automobiliste. Daarom ben ik toch nog geen aanhanger van het automobilisme? Hoogstens hang ik het individualisme aan. Een individualistische nudiste, dat etiket zou kunnen passen bij mijn gewoonten.
Naturisme is een camouflageterm die ook zijn voordelen kan hebben, afhankelijk van de mensen in je omgeving. Maar ik heb geen andere band met de natuur dan mijn tijdgenoten. Niemand kan volhouden een natuurmens te zijn. Zodra je je nagels knipt, vijlt of lakt grijp je al in in de natuur. Indoor-naturisme is een heel vreemd begrip. Wat doet de term er trouwens toe? A rose by any other name would smell as sweet. En ziet er op een bijzondere plaats nog leuker uit.
Ik heb geen last van geremdheid en valse schaamte. Ik ga op mijn gevoel af en hoef geen argumenten te verzinnen waarom het prettig is zo vaak mogelijk naakt te zijn. Er zijn ook gedachten die ik voor me houd. Het lijkt me bijvoorbeeld heel gezond voor het lichaam, als het over de hele oppervlakte van de huid kan ademhalen, maar dat lijkt natuurlijk op een rationalisatie. Wat de geestelijke gezondheid betreft, leve de individuele vrijheid om zelf te kunnen bepalen wat goed voor je is. Voor mij is het vanzelfsprekend dat naaktheid een natuurlijke levensvorm is. Laten de anderen maar uitleggen waarom zij het zo nodig vinden kleren aan te hebben in omstandigheden waarin dat niet hoeft. Aangenomen dat een verjaardag een prettige dag is, omdat je kunt vieren dat je weer een jaar redelijk tot goed bent doorgekomen, zou ik, als ik een Duits meisje was, kunnen zeggen dat ik het liefst iedere dag mijn Geburtstagskleid zou willen dragen.
Een rare tegenstelling, natuur en cultuur. Menselijke emancipatie houdt in dat je een voortdurend toenemende rijkdom aan keuzemogelijkheden hebt. De Belg Amandus Raskin had in zijn tijd niet zo veel te kiezen, behalve een beetje preuts of heel erg preuts. Volgens zijn kleindochter Brigitte beroemde hij zich er op dat hij nooit de borsten van zijn vrouw had gezien. Serieus. Ik vind mijn zogenaamde nudisme een culturele verworvenheid. Langzamerhand begrijp ik steeds beter dat je kunt spreken van een extra mogelijkheid en dus van een verrijking.
Fragment uit Terug naar Ariadne: bespiegelingen van een naaktmodel, uitgeverij Panta Menei, 1998.
Lydia Vermeer, naturisme, 20.07.2010 @ 22:36
28 Reacties
op 21 07 2010 at 01:23 schreef Prof. Drs. G.B.J. VanFrikschoten:
Ieder moet dat maar voor zichzelf uitmaken. Mij lijkt het bijzonder onpraktisch. Thuis komen van de winkel: alle kleren uit. Oh, iets vergeten! Alle kleren weer aan, sokken, onderbroek, t-shirts, schoenen, de hele rattaplan. Weer thuisgekomen: weer alles uit. Je loopt naar de keuken. Rommeltjes op de vloer blijven onder je voetzool plakken. ’s Winters is het koud. ’s Zomers in een lederen bureaustoel met een zwetende naad zonder vochtafvoer. En de gordijnen moeten dicht anders ziet het hele Neerlands volk je lopen. Hoe wil je dan ooit je ramen eens zemen? Ach, even in de tuin zitten. Kleren weer aan want de buren kijken mee of je moet je verschuilen achter hoge coniferen en geen bovenburen hebben. Lekker wokken waarbij gloeiend hete olie spetters op (in mijn geval) mijn klok en hamerspel vallen. Of ze bellen aan. Je krijgt bezoek! Snel eerst de kleren aan. Waar zijn mijn sokken ook alweer? Oh, hier ligt nog een aansteker. Die ga ik straks even in de keuken leggen. Geen broekzak dus de hele tijd maar in je hand houden. Mens, wat een gedoe!
op 21 07 2010 at 02:51 schreef Theezakje:
@VanFrikschoten: Voor veel van die situaties gebruik ik mijn ochtendjas. En de overburen kijken inmiddels nergens meer van op.
op 21 07 2010 at 08:07 schreef matxil:
Of je draagt een klein heuptasje voor je aansteker. En als er plotseling bezoek komt die je intieme delen niet mag zien, draai je het tasje er snel voor, de Papoea-look.
En waarom mag je bezoek je niet zonder sokken zien? Hou ze een uurtje bloot in het zonlicht en ze zien er vast toonbaar uit.
op 21 07 2010 at 09:33 schreef Taino:
Precies zo als in het artikel staat beschreven voel ik en doe ik ook. Over de buren die je eventueel kunnen zien hoef je je geen zorgen te maken. Dit is allemaal geregeld in art. 430avan het BW. Vrij vertaald staat er, dat je niet zichtbaar mag zijn vanaf de openbare weg. En aangezien de bovenslaapkamer van de buren geen openbare weg is, mag je in je eigen tuin in dat geval geheel ontkleed rondlopen.
In Duitsland bijvoorbeeld is geen expliciet verbod op naaktheid in het openbaar. Er zijn in de Harz wandelwegen uitgezet in de bossen, speciaal voor mensen die willen naaktwandelen.
Zelf ben ik vrachtautochauffeur en met extreme temperaturen rijd ik bij transiet door Duitsland lekker naakt achter het stuur. Ik zit hoog, dus niemand die mij ziet. Wel een grote handdoek bij de hand voor als je aangehouden wordt voor controle. Nooit problemen gehad.
Voor wat betreft de deurbel: bij mij ligt een joggingbroek in de buurt van de voordeur. Het genot van het naaktlopen weegt ruimschoots op tegen even snel wat aantrekken als de deurbel gaat.
op 21 07 2010 at 11:52 schreef vetklep:
En wat nou als je opeens onverwacht langs een spiegel loopt?
op 21 07 2010 at 12:09 schreef André Richard:
Dat lijkt me in je eigen huis lastig vrij lastig te organiseren ;-)
op 21 07 2010 at 13:23 schreef G!:
Vetklep,
dan groet je de blote man met die dikke witte buik in de spiegel vriendelijk en dan denk je: hé, hij lijkt wel een beetje op mij. ’t Is vast een aardige gozer. Maar…
het hoeft natuurlijk niet. Immers als het de bedoeling was geweest dat we de hele dag in onze blote kont liepen, dan waren we waarschijnlijk wel met kleren aan geboren.
op 21 07 2010 at 13:36 schreef Josje:
Het stuk heb ik een paar keer moeten lezen. Mijn gevoel en rationaliteit strijden elk om voorrang.
Zelf loop ik liever niet naakt, heb het nooit geprobeerd trouwens, maar ik heb wel altijd mijn dochters gestimuleerd om lekker in hun blootje te lopen, wanneer zij daar zin in hadden. Nu ze echter groter worden en bemerken dat ik het zelf niet doe, willen ze ook niet meer. Dat vind ik heel jammer. De invloed van de rationaliteit is via mij toch ook op hen overgegaan.
Waarom is naakt zo beschamend? Iedereen roept hoe schattig het wel niet is als een kleintje bloot rondloopt. Een naakte volwassene of zelfs een naakte puber wordt meewarig aangekeken en flink bespot.
Ik vind het eigenlijk van mezelf hypocriet als ik merk dat ik de foto’s op Frontaal Naakt van een grote schoonheid vind, maar daarnaast mezelf geen houding weet te geven als ik een nudist in het echt zie. Waar komt die rationele schaamte vandaan?
Nu ik dit opschrijf, besef ik dat ik voor een vrouwelijke naakte mijn ogen niet afwend, en dat ik het mannelijke lid uit het zicht wil hebben. Is dat een algemene tendens?
Dit gaat voor mij een zoektocht worden naar de oorzaken van de rationele (en gevoelsmatige?) schaamte.
op 21 07 2010 at 14:46 schreef Peter:
Je moet gewoon eens naar een naaktstrand gaan, ervaringen opdoen.
op 21 07 2010 at 15:22 schreef Josje:
Dat vind ik makkelijker gezegd dan gedaan. Als je het niet gewend bent, is het moeilijk om over die drempel heen te stappen. Dat is geen onwil, absoluut niet.
Maar ja, ik roep zelf altijd: “Onbekend maakt onbemind…”. Dus wat nou drempel?! :)
op 21 07 2010 at 15:26 schreef Peter:
Het hoeft toch ook niet? Je kunt hartstikke gelukkig zijn zonder nudisme. Maar als je wilt onderzoeken wat het is, lijkt me de beste methode dat je het zelf eens ervaart.
op 21 07 2010 at 15:30 schreef Josje:
Dat ben ik met je eens. Zelf ervaren is altijd het beste, anders kun je nooit jezelf antwoorden geven op je vragen.
Staan de Fransen opener tegenover nudisme? Getuige de campings.
op 21 07 2010 at 15:35 schreef Peter:
Frankrijk is inderdaad hét naturistenland bij uitstek. Verschil met bijvoorbeeld Italië is dat er op de openbare naaktstranden geen alleenstaande mannen in een cirkel om elke vrouw heenliggen (ik chargeer enigszins), aanwijzingen dat naturisme daar verre van geaccepteerd is. Niemand in Frankrijk reageert raar als je zegt dat je op een naturistenterrein zit. In Spanje wisselen mensen dan vluchtige blikken met elkaar uit – al zijn de jongeren er erg vrij.
op 21 07 2010 at 15:43 schreef G!:
Josje,
volgens mij is het juist rationeel om je dochters lekker in hun blootje te laten rondhollen – en is de schaamte di eze daar later over kregen irrationeel. Dat ze er nu niet meer van genieten, daar zou ik me verder niet druk om maken. Laat ze lekker zelf uitzoeken wat ze fijn vinden – en waar ze zich voor willen schamen. Wat jezelf betreft, gewoon uitproberen. Zoals Peter zegt: ’n keertje naar een naaktstrand gaan. Of een sauna. Of zo. Of gewoon niet! ’t Hoeft echt niet hoor. ;-)
op 21 07 2010 at 15:46 schreef Josje:
Naturisme is dus cultuurbepaald. :) Dat is kort door de bocht, maar wel grappig om te lezen dat het in Frankrijk veel breder wordt geaccepteerd. Mooi, hoor!
op 21 07 2010 at 15:51 schreef Peter:
De omgang met lichamelijkheid is cultuur-bepaald. In Frankrijk kent de Rooms-katholieke kerk sinds de Revolutie haar plaats, in Italië en Spanje oefent ze nog haar verstikkende invloed uit. Christenen gaan niet relaxed om met lichamelijkheid.
op 21 07 2010 at 15:52 schreef Josje:
G!,
Dank je wel voor je vriendelijke woorden. Dat doet mij goed. En ik laat mijn dochters zeker lekker doen wat zij willen, hoor.
Het gaat mij meer om de idee waarom nudisme in Nederland zo onbekend is. Waarom wordt er zo schaamtevol en ontactisch over gedaan? Maar ja, je hoeft ook niet overal een reden achter te zoeken, natuurlijk. Gewoon genieten (of niet) is dan het enige. :)
op 21 07 2010 at 15:57 schreef Peter:
In Nederland wordt er vrij ontspannen mee omgegaan, hoor. Er zijn overal naaktstranden. Kleinzielige geesten heb je altijd en overal, maar er wordt altijd wel een compromis gevonden.
op 21 07 2010 at 16:04 schreef yurp:
De bisonbaai bij Nijmegen is een erg gezellig naaktstrandje. Vlak naast de stad dus zo ernaar toe te fietsen. Je loopt tevens de kans dat je plots naast een rund of paard in het water staat want die komen er regelmatig verkoeling zoeken ;)
op 21 07 2010 at 16:19 schreef G!:
Haha! Ook onder naturisten, zelfs in naturistenland nr. 1, heb je kleinzielige geesten! Zo kwam ik als jongetje eens een man tegen aan de rand van een naturistencamping, die mij misprijzend aankeek en in het frans toesprak omdat ik een zwembroek droeg. Die man zelf droeg geen broek, maar verder wel zo ongeveer alles wat je kunt verzinnen. Zonnebril, zonnehoedje, een shirt, kniekousen en stevige wandelschoenen. Zelfs een aangelijnd hondje ontbrak niet. Ik meen me te herinneren dat het een tekkel inclusief dekleedje was, maar daar zou m’n fantasie op geslagen kunnen zijn.
op 21 07 2010 at 16:27 schreef Peter:
Naturisten zijn een soort gereformeerden. Daarom heb ik me bekeerd tot het nudisme. Het hedonistisch nudisme.
op 21 07 2010 at 16:35 schreef Josje:
Zijn dat dan niet dezelfde: naturisme en nudisme?
op 21 07 2010 at 16:39 schreef Peter:
Naturisme is naaktlopen in het kader van de harmonie & respect met/voor de natuur en de medemens (een ‘leer’ en dus een instrument om anderen de maat te nemen), nudisme is onbezorgd en zonder schuldgevoel naaktlopen.
op 21 07 2010 at 22:40 schreef MNb:
De woorden onbezorgd en zonder schuldgevoel – ik zou er gebrek aan schaamte aan willen toevoegen – beschrijven waar het om draait, of je kleren nou uit- of aantrekt.
Ik ben wel eens met een hedonistisch nudist – mijn vader – naar het strand gegaan. Dan gingen we keurig op de grens zitten. Dergelijke zaken moet je altijd eenvoudig zien te houden.
op 22 07 2010 at 09:29 schreef pimmetje:
Schaamte of angst?
Ik schaam mij niet om bloot te zijn, maar ik heb angst om bloot de straat op te gaan. Echter op een naaktstrand of in de sauna voel ik mij voldoende beschermd om bloot te kunnen zijn. Een vergadering in de sauna en het bellenbad, waar je ontspannen de voeten van een aantrekkelijke collega kunt masseren, is heel wat efficienter dan aangekleed om een tafel in een bureau. Zin, wordt spelend met onzin afgewisseld terwijl er toch snel tot steekhoudende beslissingen wordt gekomen. Rond zo’n tafel moeten argumenten worden afgewogen en voelt iedereen zich geroepen om een mening te hebben. In het bellenbad ligt de kern snel bloot en wie niks heeft om bij te dragen ziet ontspannen de besluitvorming toe.
Misschien moesten kabinetsformaties maar in de sauna plaatsvinden.
op 22 07 2010 at 10:56 schreef hj:
Maar wat is nu precies het genot van naakt door het huis paraderen? Ik heb er zelf totaal geen moeite mee – ook buiten niet, maar zoals vanFrikschoten illustreert is het allemaal niet even praktisch en comfortabel. Terwijl het dat toch juist zou moeten zijn, het in je blote piemel lopen lijkt me immers geen doel op zichzelf.
Het strand is een prima plek om naakt te zijn, maar naaktlopen in het bos lijkt me dan weer geen pretje.
op 22 07 2010 at 11:14 schreef Peter:
Zoals het weer gisteren en eergisteren was, zou ik willen dat naaktlopen overal was toegestaan. Ik trek dan met grote tegenzin een T-shirt aan.
Dit stukje van een zekere Laura is aardig: http://tinyurl.com/2bj4xxe
‘Ik gooi het maar meteen de groep in: ik ben een fervent naaktloper. Een naaktloper dus en geen naturist. Alleen al bij het idee dat ik naakt op de fiets naar een campingwinkel fiets word ik – sorry naturisten – onpasselijk. Maar naakt lopen in huis vind ik zalig. Zeker bij temperaturen als deze.
Waarom zou ik in een jurkje op de bank gaan zitten, terwijl het er veel te warm voor is en ik het daarna ook nog eens meteen kan wassen omdat het naar zweet stinkt? Nee hoor, laat me dan maar in mijn string op de bank (met handdoekje tegen het zweet) Nederland-Slowakije kijken. Zalig!’
op 22 07 2010 at 19:16 schreef hj:
Nou, ik draag deze dagen in huis ook vaak genoeg niets meer dan een boxer (zo’n zweterig zak berg ik liever op), maar als ik op de bank ga zitten trek ik toch liever een shirt aan dan dat ik daar vast ga zitten plakken.