Frontaal Naakts Brievenbusje

Illustratie: Maurice Sendak.

Twee reacties op mijn stuk over de februaristaking, vandaag. Een lange intelligente en een korte domme kwaadaardige. Ja, wie volhoudt dat de hele bevolking van Gaza eraan moet om Hamas te verslaan, is simpelweg een slecht mens. Punt.

 

 

Februaristaking

Met een kop die luidt ‘Willem Kraan zou met Scharwachter en Dibi hebben meegeprotesteerd‘ heb je mij binnen, als lezer. Ik denk dat de bewering overigens niet klopt, want het is onmogelijk te zeggen hoe iemand die tachtig jaar geleden leefde, nu zou reageren op gebeurtenissen die hij niet in een context had kunnen beschouwen, omdat hij de enorme naoorlogse dreun van de Shoah in Nederland nooit heeft kunnen meemaken. Maar goed, de Februaristaking dus, en de herdenking in Nieuw-West in Amsterdam, de oproep om de herdenking te verbinden aan protest tegen wat er gebeurt in Gaza en de reacties hierop.

Invuloefening

Voordat ik ga zeggen wat ik zelf vind, even dit: laat gaan wat de vaste oude meuk beweert. Wie kan het ook maar iets schelen hoe Annabel Nanninga erover denkt? Of Ulysse Elllian? Of Esther Voet? Iedereen weet dat lang tevoren al, het is een invuloefening en als zodanig totaal oninteressant. Ik weet dat Frontaal Naakt en ik het hierover niet eens zijn, maar zo zit ik erin. Ik ga me er niet eens druk over maken.

Het argument dat zowel Sabine Scharwachter als Tofik Dibi mensen van kleur zijn, vind ik in dit kader ook niet zo relevant. We zijn allemaal volwassen en we weten hoe deze processen verlopen. Je zegt iets en dan krijg je allerlei JA21-types achter je aan op Twitter, sorry: op X. Ongetwijfeld gaat er binnenkort iemand in de Stadsdeelcommissie in Stadsdeel Nieuw-West, waar Tofik Dibi werkt, roepen dat hij moet worden ontslagen. Waarna het dagelijks bestuur van het stadsdeel zegt dat de spreker een eind moet oprotten, maar dan iets eleganter geformuleerd.

En de eerste roep om het royement van Sabine uit GL/PvdA klinkt ook al, van mensen die erbij zeggen dat ze ‘nu nooit meer GL/PvdA’ zullen stemmen. Alsof ze dat ooit al deden of in de toekomst zouden doen, het PVV-volk. En dat royement komt er ook niet. Zo werkt het namelijk niet bij GroenLinks. En voor het overige: de organisatie GL/PvdA bestaat niet; daar is dus niemand lid van en er kan ook niemand uit geroyeerd worden.

Waarom bemoei ik me hier dan mee? Is dit de zoveelste storm in een glas water, zoals we er honderd per jaar meemaken, weer zo’n moment van morele paniek?

Ja en nee.

Meer balans

Ooit trokken de Israëlische troepen zich terug uit Libanon, in mei 2000. Tientallen Nederlandse journalisten verzamelden zich aan de Israëlische kant van de grens, om ‘Wat gaat er nu door je heen?’-achtige vragen te stellen aan de soldaten en bewoners van de kibboetsen in het grensgebied. Eén Nederlandse journalist deed verslag vanaf de andere kant, uit Libanon. De krantenredacties vonden het Israëlische perspectief interessanter en meenden dat de Nederlanders daar meer op zaten te wachten dan wat die terugtrekking nu betekende voor de – bevrijde – Libanezen.

Dit is helemaal veranderd. De mediabelangstelling is duidelijk minder en als er al over Israël en Palestina wordt bericht, is er veel meer balans tussen de hoeveelheid die de ene kant ontvangt, en de andere.

Onder de oppervlakte zijn de tektonische platen namelijk aan het verschuiven. In de publieke opinie en in de politiek is de steun voor Israël aan het afbrokkelen. En dat gaat razendsnel. Zeker vergeleken met de lange periode van totale stagnatie die de afgelopen jaren kenmerkte.

Allereerst omdat het Palestijnse verhaal na jaren buiten beeld opeens weer terug is op het netvlies van burgers, media en politici. Iedereen maakt zich er weer druk over en vergeleken met vroeger zijn er meer Palestijnen aan het woord dan ooit tevoren. En wanneer er Palestijnen op de televisie zijn en het weer even duidelijk wordt hoe het ook alweer zit met die naqba en die bombardementen, zet het verval voor het ertegenover gestelde zionistische verhaal weer verder in. Waarbij we natuurlijk worden geholpen door de socials, want het is niet langer aan de eindredacteuren wat we met zijn allen wel en niet te zien krijgen.

Blinde steun

Deze ontwikkeling laat zich nog niet vertalen naar de stemverhoudingen in de Tweede Kamer, maar dat moment komt ook steeds dichterbij, dat ook in het Parlement de blinde steun voor de staat Israël een minderheidspositie wordt. Zoals ook met de steun voor het Apartheidsregime in Zuid-Afrika gebeurde.

Maar bij die paradigmatische sprong zijn we nog niet. En dit proces voltrekt zich niet in een rechte, opgaande lijn. De lobby voor het zionisme is nog niet verslagen en zal zich verzetten. Alles zal eerst nog een tijd antisemitisme zijn.

Intussen is die publieke opinie aan het verschuiven, en dat heeft tijd nodig. Tijd ook waarin steeds duidelijker wordt dat de begrippen ‘Joden’ en ‘Israëli’s’ niet hetzelfde zijn als ‘zionisten’, ‘aanhangers van de Israëlische politiek’, ‘voorstanders van deze oorlog’. Steeds meer jonge mensen met een Joodse dan wel Israëlische achtergrond laten van zich horen. Ze willen op een andere manier Jood zijn dan volgens het mal waar ze de afgelopen decennia in moesten passen: propagandist zijn van en liefst ook deelnemer aan een zeldzaam wrede bezetting. Die andere manieren bestaan, alleen in Nederland zijn ze nog onderontwikkeld.

Snater

Het probleem met Sabine Scharwachter en Tofik Dibi is dat zij te ver voor de troepen vooruit lopen en hiermee het proces dat zich nu in de publieke opinie voltrekt, in gevaar brengen. Ik zit in een rare paradox, ik weet het. Dat ik me niet interesseer voor wat Wierd Duk in De Telegraaf schrijft, is ook weer niet helemaal waar. Met elk artikel, hoe fucked-up ook, waarin hij uitingsvormen van Israëlkritiek en pro-Palestijns activisme kan framen als antisemitisme, vertraagt hij het bovengeschetste proces. Dus een welgemeend advies: houd gewoon je snater, geef niemand gelegenheid jou te framen en laat de toekomst zich gewoon ontvouwen.

D.M.

 

 

Hamas

Hallo Peter,

ik denk dat noch jij, noch Sabine Scharwachter enig idee hebben wat er zou gebeuren mocht Hamas niet worden verslagen.

Welke kansen zien dan groeperingen als Islamic Jihad, Hamas en ook Iran om Israel (dat jij, Sabine en ook 1000en andere FreePalestine sympathisanten en Hamas een bezetting noemen) definitief van de kaart te vegen?

Als Israel verliest dan zijn de rapen gaar en kan de volgende Holocaust beginnen.

Daar wil je toch geen deel van zijn?

Mic

 

 

 

Is het Vrije Woord u écht lief? Steun me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL24 ASNB 8832 6749 39 (N.P. Breedveld, ASBN Rijswijk), BIC ASNB NL21.

Tweet

Post, 09.03.2024 @ 15:41

[Home]