Foute vrouw

Thamar

Als ik diep over de foute man ga nadenken en hoeveel ik er op mijn pad heb gehad, moet ik zeggen dat ze er in alle vormen en maten komen. De vreemdganger, de wife beater, de ´ik-geef-je-geen-aandacht-man, de veel-te-lieve-man (ja, die is ook fout), de man met bindingsangst, de leugenaar, het moederskindje, de verslaafde. Laten we zeggen: I’ve seen them all. In ieder geval het overgrote deel ervan. Ik zou er haast een expert van worden. Tegenwoordig ben je toch al met een vingerknip expert, dus ik ben een foute-mannen-expert.

Maar is dat ook echt zo? Zijn foute mannen wel zo fout als ze lijken? Ik ga een man met losse handjes niet proberen goed te praten. Hoewel er een honderdtal onderzoeken geweest zijn naar waarom men vreemdgaat. Of dat dan ook het vreemdgaan gelijk acceptabel maakt? I doubt it.

De veel te lieve man, ik word er naar van. Zo’n man die jou niet aankan omdat je goed je mannetje staat. De ironie. Ik weet niet of dat te maken heeft met evolutie, alleen ik weet wel dat deze verandering mij totaal niet bevalt. Let wel, de veel-te-lieve-man. Zo een die nooit tegen je in gaat. Zo’n man die nog je reet zou afvegen na het poepen. Ik pas. Dat doe ik liever zelf.

De man met bindingsangst, de ‘ik-geef-je-geen-aandacht-man’ en het moederskindje zitten met zijn drietjes toch wel in één hokje. Een man die niet blindelings in een relatie durft te springen en als hij dat al doet, kijkt hij nooit meer naar je om. Hij heeft je inmiddels al veroverd, het jagen is voorbij. De leuke geweldige relatie duurt misschien een half jaar. Maximaal. Daarna vergeet hij dat hij een vrouw thuis heeft zitten die op hem wacht.

En wacht. Het moederskindje, tja. Alsof hij nog vast zit aan de tiet van zijn moeder. Overal moet haar mening voor gevraagd worden. Ik denk dat ik liever op m’n bek word geslagen door een vent dan dat ik ooit nog een dergelijke man tegenkom.

Goed, alle foute mannen daargelaten. Ik houd van relativeren. Tegenover de foute man staat met regelmaat de foute vrouw. De vrouw die de klappen vangt maar die hem wel eerst had geslagen met de eetkamerstoel, de buitenvrouw ofwel minnares, de vrouw die geen aandacht krijgt van haar man en het vervolgens ergens anders gaat zoeken ofwel de vreemdganger, de vrouw die altijd advies nodig heeft van haar vader, de leugenares, de vrouw met bindingsangst. Wat gek, zelfs vrouwen kunnen zo zijn. Verschillen we misschien dan toch niet zoveel?

De kans is groot dat er vrouwen zullen gillen dat dit absoluut niet waar is. Want er is immers niets beter dan de vrouw. Helemaal niets. De vrouw is perfect en de vrouw is het slachtoffer van al deze foute mannen. Sure. Die vrouwen kunnen even boven op de kast gaan zitten, want ik geloof daar niet in. Het mes snijdt aan twee kanten.

En ja, ik heb acht jaar lang in een gewelddadige relatie gezeten. En nee dat praat ik niet goed, absoluut niet, maar om nou te beweren dat ik niets deed? Nee. Ik niet. Ik haalde het bloed onder zijn nagels vandaan om vervolgens zonder enige gêne dingen naar zijn hoofd te gooien. Harde dingen. Die varieerden van een mobiele telefoon tot een vaas tot aan een bord. Ik schreeuwde als een viswijf tegen hem en stampte hem finaal de grond in. Net zo lang tot hij een gehavend kronkelend onzeker mannetje werd. Net zo lang tot er iets knapte in hem.

Aanvaardbaar? Waarschijnlijk niet. Te begrijpen? Voor anderen misschien niet. Ik snap het ergens wel. Ja, weet wat ik nu zeg en ik weet ook dat je nu kan denken dat ik van lotje getikt ben. Bij hem was het een gevalletje van onmacht. Voor hem was ik de foute vrouw en hij voor mij de foute man.

Toch ben ik nog steeds aangetrokken tot een foute man. Een spannende man. Een man met pit en een man met ballen. Een man die weet wat hij wil en dat ook kenbaar kan maken. Iemand die mij m’n kop indrukt, al dan niet letterlijk, als ik weer eens sta te stuiteren om onverklaarbare redenen. De prins op het witte paard, de holbewoner en de stoute jongen in één is de perfecte combinatie die ik verlang.

Alleen, het zit hem in de balans. En die heeft bijna geen enkele man te pakken. En als hij hem wel al te pakken heeft, vind ik hem weer niets. Dat maakt mij een foute vrouw.

Thamar is een vrouw alleen in Rotterdam, ‘die geniet van al het moois wat de straten, terrassen, clubs en cafés te bieden hebben’. Check zeker ook haar blog.

Foute Mannen, Thamar, 14.11.2011 @ 10:02

[Home]

25 Reacties

op 14 11 2011 at 13:06 schreef Thomas E:

knap dat je zo eerlijk kan zijn! Je wil kennelijk flink uitgedaagd worden door iemand voor wie je respect kunt opbrengen. Niks mis mee lijkt me.

op 14 11 2011 at 13:41 schreef Rob:

In de Vroom & Dreesmann in Maastricht liep een oud, krom heertje ooit tegen een jonge vent op. Of andersom, daar wil ik vanaf wezen. De jonge vent, jaar of 35, begon uit te varen tegen de oude: Wat mot je nou? Ouwe lul! Wat mot je nou!
Ik keek naar die gast met zijn totaal overspannen haantjesgedrag. Schuin achter hem stond zijn vrouw, een blonde Maastrichtse, keurig gekleed. Ze keek naar haar man en zweeg, wachtte af, deed niets.
Het mag idioot klinken, maar dat vond ik erger dan die man. Van vrouwen verwacht ik tegen beter weten in toch wat meer beschaving.
Foute mannen en foute vrouwen – ze kunnen niet zonder elkaar.

op 14 11 2011 at 13:51 schreef yurp:

Foute vrouwen heb je idd ook in alle soorten en maten. Zo heb je o.a. de: ‘je zult veranderen’ vrouw, de ‘eeuwige manipulator’ vrouw, de ‘je kunt niks goed doen’ vrouw, de ‘aandachtshoer’, de ‘eeuwig zoekende’ vrouw. De eerste vindt haar vriend/man heel leuk, als hij maar nét iets anders was en niet die vervelende gewoontes of karaktereigenschappen had en ziet het als een persoonlijke missie om dit koste wat ’t kost aan te pakken. De tweede weet precies hoe je in elkaar zit en weet continu haar zin door te drijven op geniepige en slinkse wijze. Huilbuien, ruzies, complimentjes, verdachtmakingen, alles wordt uit de kast gehaald om het verwende prinsesje haar zin te laten krijgen. De derde heeft op werkelijk alles wat je doet kritiek, niets is goed genoeg en uit continue vernedering lijkt ze haar levensgeluk te halen, complete dominantie in de relatie is haar doel. De aandachtshoer is de tegenhanger van de ‘ik-geef-je-geen-aandacht’ man. Ze houdt teveel van de rol van prooi om te settlen met de man die haar veroverd heeft. De eeuwige zoeker is nooit tevreden met degene die ze heeft en daardoor blijft ze eeuwig single en zoekend.

op 14 11 2011 at 16:19 schreef sabaroth:

Ik mis de ziekelijk jaloerse vrouw nog. Geloof me dat is de allergste van het stel.

op 14 11 2011 at 17:55 schreef wandelaar:

Vergeet ook de verslaafde vrouw niet. Ze houdt er tenminste 1 verslaving op na die beslag legt op haar en daardoor op je relatie. Dat kan varieren van alcohol en/of nicotine tot winkelen of overdadig eten.

Vaak gezien in combinatie met andere aandoeningen, waarvan ik het eens ben dat jaloezie wel het ergste is. Zo eentje die ooit bedrogen is en waar je als man alsnog tot aan het einde der voor zult moeten boeten. Laat zich herkennen door een algemeen negatief beeld van mannen en (stiekum) van zichzelf.

op 14 11 2011 at 19:36 schreef Jimmy:

“Ik mis de ziekelijk jaloerse vrouw nog. Geloof me dat is de allergste van het stel.”

Één woord: borderline.

op 14 11 2011 at 20:42 schreef Thomas E:

@sabaroth

Shit ja! Zoeen heb ik ook eens moeten verduren. Dag en nacht controle, continu opletten naar wie je keek of met wie je praatte op feestjes. En toen ik het voor de zoveelste keer eidelijk definitief uitmaakte brak de hel los. Krassen over de hele zijkant van mijn auto. Kopspijkers voor mijn banden gelegd. De godganselijke dag dreigsmssen waar de honden geen brood van lustten. Ze zou me in elkaar laten slaan door haar broers. Ik zou nooit meer over straat kunnen zonder over mijn schouder te kijken. En dat afgewisseld met huilerige smssen dat ik haar leven verwoest had en dat ik de liefde van haar leven was enzovoort enzovoort. Pffff het was slechts 2 onderbroken jaren aan geweest.

op 14 11 2011 at 21:09 schreef Smeets:

Als je een vrouw laat kiezen tussen de degelijke Balkenende en de eeuwige schavuit Berlusconi dan kiezen ze toch allemaal voor de laatste. De passie naar de schoft.

op 14 11 2011 at 21:20 schreef You On A Gin:

In mijn universum ontlopen de twee B’s elkaar helemaal niet zoveel. De Balk deed het simpelweg (noodgedwongen vanwege de NL cultuur) wat meer stiekem. Tekenend is de alliantie tussen Forza Italia en het CDA in het EP. Heb er destijds met een Italiaanse collega nog een mooi space age-meets-bijbelse thematiek scenario van gesmeden, waar we hopelijk nog eens de tijd voor vinden om er iets mee te doen. :)

op 14 11 2011 at 23:15 schreef Sasha Berkman:

Iemand de zwarte vrouw al genoemd?

eigenlijk is dit allemaal bull.

op 14 11 2011 at 23:17 schreef Sasha Berkman:

Iemand de zwarte vrouw al genoemd?

eigenlijk is dit allemaal bull.

http://www.youtube.com/watch?v=cvEnkoSBPmY

op 15 11 2011 at 00:41 schreef MNb:

Helemaal geen stier.

“En ja, ik heb acht jaar lang in een gewelddadige relatie gezeten.”
Mijn ex – niet ik, ik was niet zo verstandig – maakte er een einde aan voor de relatie gewelddadig werd. Ze had wel mijn instemming. Wederzijds treiteren was al erg genoeg.
Niettemin wogen de 8 tot 10 geweldige jaren ervoor er volkomen tegenop. Al was één keer wel genoeg, ik word oud en geef de voorkeur aan emotionele stabiliteit. Dan maar saai.

op 15 11 2011 at 01:36 schreef You On A Gin:

@ Sasha Berkman & MNb

Ik begrijp van jullie beide comments niet wat jullie bedoelen. En dit is echt geen truuk of plagerijtje van mijn kant.
Ik begrijp Sasha niet omdat-‘ie iets roept, ergens over waar ik het verband niet zie.
Ik begrijp MNb niet omdat het te weinig info is.

Ja, dat is het. Te weinig informatie. En ik doe heus wel mijn best om jullie commentaren te begrijpen. Het is geen onwil.
MNb, wat bedoel je met “één keer”?

op 15 11 2011 at 10:01 schreef Turiddu:

Twee woorden: Marieke Stellinga.

op 15 11 2011 at 12:06 schreef MNb:

Eén keer een gepassioneerde liefdesrelatie is wel genoeg.
Verder veronderstel ik dat Sasha met “allemaal” het hele artikel bedoelt; de indeling van foute vrouwen enz.
En ik vind met name Thamar’s beschrijving van haar gewelddadige relatie helemaal geen onzin – bull is afkorting van bullshit. Dat vind ik, omdat ik twee jaar lang op weg was naar zo’n relatie.

op 15 11 2011 at 19:41 schreef Mallerd:

Mooi stuk, goed om eens de andere kant te lezen.

Laatst vertelde een dame me: mannen willen {of of}, vrouwen willen {en en}

op 15 11 2011 at 21:50 schreef Sasha Berkman:

Mijn punt is dat er bijna tot geen verschil is tussen mannen en vrouwen. Mannen hebben in bijna iedere cultuur meer macht. De hardste werkers op deze aarde zijn naar mijn informatie zwarte vrouwen.

op 15 11 2011 at 22:11 schreef Sasha Berkman:

Turiddu: sorry geen zin om te googlen. Kun je het kort uitleggen?

op 16 11 2011 at 00:00 schreef Jimmy:

Sasha,

Ik snapte ook al niets van die opmerking, want Marike Stellinga is nu juist een goed geïnformeerde journaliste, die de hele financiële crisis steeds in hapklare brokken blijft uitleggen voor het grote publiek. Ze zit op het niveau van Economist en FT; ze zit nu bij NRC, meen ik.

Op Turiddu’s blog was-ie boos op haar, omdat ze het ‘met schelle stem’ over ‘rijke bejaarden’ had gehad op de radio wat hem deed denken aan ‘Alessandra Mussolini’ en — hou je vast — de ‘leugens van Mark Rutte verbreid’. In dat geval ben je blijkbaar een slechte vrouw..

op 16 11 2011 at 00:32 schreef Sasha Berkman:

Joh, je denkt toch niet dat dergelijke ego-blogs lees?
bedankt voor de achtegrond informatie overigens: Economist en de FT.

is ze links? :)

op 16 11 2011 at 00:46 schreef MNb:

Ook mijn dank, Jimmy. Ik heb even op Marieke (met e) Stellinga gezocht en kon er ook al geen chocola van maken.

“De hardste werkers op deze aarde zijn naar mijn informatie zwarte vrouwen.”
Zolang jij niet kunt meten wat “hard werken” precies is, niet precies kunt definiëren wat “zwart” is, laat staan er systematisch onderzoek naar hebt gedaan is dit een nogal racistische opmerking.

op 16 11 2011 at 07:40 schreef You On A Gin:

Dank je voor de uitleg, MNb.

op 17 11 2011 at 02:27 schreef Sasha Berkman:

John Lennon on women and niggers:

http://www.youtube.com/watch?v=iYjEz441I4M&feature=related

op 24 11 2011 at 21:41 schreef Mark:

“Thamar is een vrouw alleen in Rotterdam, ‘die geniet van al het moois wat de straten, terrassen, clubs en cafés te bieden hebben’. Check zeker ook haar blog.” … welke vervolgens ook alleen maar over relaties gaat dan vooral wat er allemaal niet allemaal fout kan gaan. Bedankt voor je inkijk in ieder geval, en geniet vooral verder van ‘al dat moois’. Je laat het mooiste liggen.

op 07 06 2014 at 11:15 schreef Victor Verlon:

Je kaart een verband aan tussen de foute vrouw en de foute man. Goed punt! Dit bespreek ik ook op mijn blog die o.a. over de foute vrouw en man gaat.

Een man die maar blijft hangen aan een foute vrouw, maakt zichzelf daarmee ook ‘fout’. En andersom. Het wordt een ongezonde samenwerking die geen van beide levensgeluk brengt. In zekere zin lijken ze op elkaar; twee kanten van dezelfde munt.

Je zei:
“Iemand die mij m’n kop indrukt, al dan niet letterlijk, als ik weer eens sta te stuiteren om onverklaarbare redenen.”

In plaats iemand te zoeken die jou in balans brengt, kun je beter zelf je balans vinden. Daarmee vergroot je je zelfstandigheid, zoals de moderne vrouw vaak ambieert.

Je zei:
“Alleen, het zit hem in de balans. En die heeft bijna geen enkele man te pakken.”

Mannen die (meer) hun balans hebben gevonden, trekken eerder een vrouw aan die ook (meer) haar balans heeft gevonden.

Dus wellicht dat je daarom geen man vindt die meer balans heeft en ook nog spannend is, met pit en ballen.

Zoek de balans niet buiten jezelf…

Niemand is perfect en het levenspad bestaat ook uit hobbels. Mensen zijn lange tijd zoet met het vinden van een balans, met een le

Foute vrouw

LINKS