Feministische sharia

Peter Breedveld

Literatuurwetenschapper en filosoof Stine Jensen kan het niet laten. In haar bespreking van Heleen van Royens nieuwe roman De Mannentester maakt ze er weer een vreselijke knoeiboel van door een theorietje te poneren en vervolgens te proberen de werkelijkheid aan dat theorietje aan te passen.

De Mannentester gaat over een vrouw, Victoria, die overspelige mannen straft door ze te drogeren en ‘Slut 11’ rond hun geslacht te tatoeëren. Ik ga af op Jensens beschrijving van het boek, want ik heb het niet gelezen. Jensen verbaast zich over deze ‘opmerkelijke wending’ in Van Royens carrière omdat de hoofdpersoon uit één van haar eerdere romans er minstens drie minnaars op nahield. Nu heeft ze een personage gecreëerd dat het ‘taboe op overspel propageert’. Inderdaad heel opmerkelijk, dat verschillende personages in verschillende romans van dezelfde schrijver er verschillende opvattingen op na houden.

Maar daar wil ik het nu even niet over hebben. Jensen, die besloten heeft dat ‘female chauvinist pig’ Van Royen een ‘Angry Woman’ is geworden, is gestuit op deze zin in Van Royens roman, uitgesproken door Victoria: ‘Allen op heterdaad betrapt door mij, allen berecht door mij, volgens mijn wetgeving, mijn sharia.’ Sharia?, denkt Jensen en ze verbindt daar de conclusie aan dat ‘de strijdlustige taal geïmporteerd lijkt te worden uit de islamitische cultuur.’

Nu is ‘sharia’ in deze context een nogal magere onderbouwing van de bewering dat Van Royen haar strijdlustige taal importeert uit de islamitische cultuur, ook omdat er in plaats van ‘sharia’ wel ‘halacha’ had kunnen staan, of ‘geboden’ of zoiets. Dat begrijpt Jensen ook, maar ze wil per se dat Van Royen zich door de islam heeft laten inspireren en gaat op zoek naar meer bewijs. Dat vindt ze uiteraard. Victoria wil namelijk haar moeder wreken door de man neer te schieten die het mens bedrogen heeft. ‘Bescherming van de familie-eer’, constateert Jensen. Hoe islamitisch wil je het hebben?

Er is nog een ander boek, Mannen die vrouwen haten van Stieg Larsson (evenmin gelezen) dat óók over een feministische engel der wrake gaat en verdomd, daar ziet Jensen diezelfde islamitische invloed! Ook hier neemt de hoofdpersoon, Lis Salander, wraak op mannen die vrouwen misbruiken, door ‘IK BEN EEN SADISTISCH VARKEN, EEN KLOOTZAK EN EEN VERKRACHTER’ op hun lijf te tatoeëren. ‘Varken’, weet Jensen, ‘is het scheldwoord van moslims voor onreine westerlingen’. En dan tussen haakjes: ‘(Theo van Gogh werd zo genoemd)’. Nog meer bewijs voor de islamitische invloed op Larssons en Van Royens feministische wraakfantasieën ziet Jensen in het feit dat de vrouwen in hun boeken ‘strategieën zoeken om om te gaan met de ‘overspelige natuur’ en de ‘zedeloosheid’ van (in dit geval) westerse mannen.’

‘Overspelige natuur’, ‘zedeloosheid’, inderdaad typisch islamitische thema’s. Lis en Victoria hebben het voorzien op ‘westerse mannen’. Wie hebben het nog meer voorzien op westerse mannen? Juist, moslims! En die schelden die westerse mannen uit voor ‘varken’, net als Lis. En ze laten zich inspireren door de sharia, net als Victoria. Dat geweld iets typisch islamitisch is, dat hoef ik hier natuurlijk niemand uit te leggen.

Jensen neuzelt lustig verder: ‘De mannenhatende vrouwen gebruiken, kortom, stelselmatig een vocabulaire dat een zekere beïnvloeding lijkt te suggereren van wat we zouden omschrijven als ‘het multiculturele drama’. Het is toch nauwelijks te geloven dat dezelfde vrouw, die een maand of zo geleden dat manifest ter verdediging van Tariq Ramadan ondertekende, nu zo grossiert in beledigende vooroordelen over moslims die op de extreemrechtse website Het Vrije Volk niet zouden misstaan? En dan die knullige onderbouwing, van het niveau ‘Obama heeft een mooie vrouw, weet u wie er ook een mooie vrouw had? – Adolf Hitler!’

Deze is ook hilarisch: ‘Enerzijds bevestigt deze taal de twee stereotypen van de ‘vreemde’ of ‘exotische’ cultuur: erotiek en geweld (de drie Arabische woorden die ik als eerste leerde waren: habibi en jihad/sharia).’ Jensen, die altijd haar eigen ervaringen tot universele waarheden extrapoleert, onderbouwt hier dat de islam staat voor ‘erotiek en geweld’ met de mededeling dat de eerste Arabische woorden, die zij leerde, habibi, jihad en sharia zijn. Maar habibi betekent gewoon ‘schat’, of ‘liefje’. Met jihad wordt ‘inspanningen’ bedoeld, geen oorlog en geweld. De sharia behelst heel wat meer dan het afhakken van handen, stokslagen en steniging, straffen die in de meeste islamitische landen niet eens worden uitgevoerd. Als de ‘sharia’ een synomiem is voor geweld, is de Amerikaanse wet dat ook, vanwege de doodstraf.

‘Maar er lijkt vooral sprake van een injectie van het feminisme met een effectief strijdjargon’, aldus Jensen. ‘Die uit het christendom werkt niet meer (‘kruistocht’, ‘eer uw vader en uw moeder’) omdat die termen al lang niet meer dezelfde angst inboezemen.’

Bij mijn weten is er nooit een tijd geweest dat de woorden ‘eert uw vader en uw moeder’ ook maar ergens in het christendom angst inboezemden, maar er zijn in de bijbel heus nog wel teksten te vinden waarmee je mensen de stuipen op het lijf kunt jagen. Je moet het wel een beetje met overtuiging en de juiste dictie brengen, natuurlijk. Als voorbeeld sluit ik daarom af met een kort filmfragment en vertelt u me dan maar eens wie u eerder de controle over uw sluitspieren zou doen verliezen, Samuel Jackson of Abdulwahid van Bommel:

Peter Breedveld komt nog terug op het gelijkhebberige gedram over Robert Vuijsjes ‘Alleen maar Nette Mensen’ in hetzelfde stuk van Jensen.

Tweet

Peter Breedveld, 21.09.2009 @ 07:33

[Home]
 

Δ