Fair

54 Reacties

op 05 11 2012 at 09:39 schreef Ralph van der Geest:

U vindt het wel fair dat de regering uw dochter een hoop kansen ontneemt omdat die ondingen van een JSF’s aangeschaft worden?
Of dat de belastingbetaler op moet draaien voor het casino-kapitalisme van de banken?
Daar hoor ik u namelijk niet over.
Heeft u zich wel eens afgevraagd of de fundamenten van deze maatschappij niet compleet fout zijn en dat die maken dat een hoop mensen wel graag willen maar niet kunnen en steeds meer mensen in een uitzichtloze situatie komen?
Ik vind uw stuk een zeikstuk.

op 05 11 2012 at 10:08 schreef Andre:

Ralph, het stuk is een correcte weergave van de realiteit.
Over vliegtuigen en casino’s mag ook gesproken worden maar doet totaal niet ter zake in dit stuk.

Jij begrijpt er dus geen ene moer van, beste Ralph

op 05 11 2012 at 10:12 schreef wandelaar:

De spijker op zijn kop in dit stuk wat mij betreft, en bewondering en respect voor de geleverde inspanning en ambitie van de auteur. Ik ben zo’n man die al ruim anderhalve decennia een flinke alimentatie betaald aan iemand die nog nooit meer dan 10 uur per week gewerkt heeft en op alle toeslagen en potjes recht denkt te hebben. Wordt overigens door de overheid aangemoedigd. Hun beider mentaliteit houdt elkaar in stand, en acteren dat ze kan!

op 05 11 2012 at 10:23 schreef Marianne:

Inspanning te moeten plegen als ze dat kunnen zegt toch genoeg. En ik als vrouw ben het helemaal eens. Zie ook dat andere vrouwen soms liever bewust financieel afhankelijk blijven van een ex-partner dan de poten uit hun lijf lopen. En dan nog klagen ook.

op 05 11 2012 at 10:32 schreef babs:

Ik vind Ralph een lul.

Makbouli,
Ik vind uw stuk geweldig. Heel goed gedaan!

op 05 11 2012 at 10:41 schreef G!:

Feit is en blijft dat we een economisch systeem gebruiken dat gericht is op concurrentie en overproductie en één van de driect gevolgen daarvan is werkeloosheid.
In mijn ogen zou het juist wel fair zijn om de mensen die zich niet thuis voelen in zo’n systeem, omdat ze bijvoorbeeld te lui zijn om te werken, of omdat ze allerlei ideeën hebben die er dwars op staan, een minumum uitkering te geven. Of eigenlijk, gewoon iedereen zo’n uitkering geven, op die manier is fraude onmogelijk. Wordt alles een stuk simpeler en goedkoper van. Ik weet niet hoe het nu zit, maar vroeger moest je iedere cent die je verdiende van een bijstandsuitkering aftrekken. Op die manier loont werken natuurlijk helemaal niet.
Het tweede voordeel van die aanpak is dat je in één klap de arbeidsmarkt van een hoop rotte appels ontdoet. Mensen die niet willen werken hun zin geven, betekent dat de rest kennelijk wèl wil werken.
Verder snap ik best dat mensen die hard werken met een scheef oog kijken naar mensen die er andere ideeën op na houden. Maar ja, dat zijn natuurlijk wel gewoon ideeën waar mensen zelf voor kiezen. Ook de harde werkers.
Verder; respect voor je wil & doorzettingsvermogen, dat raakt me wel.

op 05 11 2012 at 11:20 schreef Anoniem:

U heeft het gedaan. Iedereen moet dat willen/kunnen. Anders moeten ze armer dan U zijn, en ook hun kinderen (die eigenlijk niet kunnen kiezen wie hun ouders zijn) mogen niet dezelfde kans krijgen als uw dochter.

U bent heel erg braaf…

op 05 11 2012 at 11:46 schreef rena:

Ik had het blog van Makbouli dit weekend al gelezen. En het hield me bezig. Niet alleen dat, ik werd er eigenlijk ook heel boos van.

Na wat heen en weer getwitter, omdat ik dacht dat zij het over bijstandmoeders had, bleek dat Makbouli zich vooral boos maakt over de vrouwen die, sinds een artikel in de Opzij, zo fraai munttheemoeders genoemd worden. Van die moeders die alleen aan zelfontplooiing doen en de hele dagen yoga lessen volgen.
En over vrouwen die menen dat zij recht hebben op parttime werktijden omdat ze voor kinderen moeten/willen zorgen. Dus niet eens over vrouwen die echt door de overheid onderhouden worden.

Dan nog denk ik dat het een te verwaarlozen percentage vrouwen is, ookal beweert Makbouli dat zij er wel veel kent.
Ik zou graag cijfers zien. Een fact check. Hoeveel vrouwen laten zich zo onderhouden?
Hoeveel betalen hardwerkende mensen als Makbouli daar aan mee?
En gaat zij daarnaast ook niet voorbij aan een aantal andere vragen?
Is er wel voor iedereen full time werk te realiseren? Waarom zou iedereen fulltime moeten werken?
Wat kost een werkloze eigenlijk? Het tvprogramma De rekenkamer heeft daar een leuke uitzending over gemaakt.
Of doen we gewoon de zweep

op 05 11 2012 at 11:49 schreef rena:

Of doen we gewoon de zweep erover? Werkverschaffing? Dijken ophogen? Turf steken? Verplichte mantelzorg? Of sociale dienstverlening?
Als een munttheemoeder door haar veelverdiendende man wordt onderhouden wat kan het ons dat dan schelen of ze niet of part time werkt?
Ik zou zeggen wees blij. Anders dingen ze mee naar jouw baan.

En als variatie: Ik vind het al helemaal niet fair als de overheid (lees: koophuisbezitters) mij verplichten een deel van mijn opbrengst te delen met hen die menen zichzelf in te hoge schulden te kunnen steken, maar het hoofd net boven water houden door jarenlange HRA. Niet fair is overigens een understatement. De kans op de koop toe nemend dat ik word uitgemaakt voor socialist, zeg ik: “Ik vind de zgn villatax uitermate oneerlijk.” ;)
We kunnen helaas geen voorkeurslijstjes indienen met daarop je persoonlijke top 3 van dingen waar je wel of niet aan mee wilt betalen. Was het maar waar. Want mijn lijstje *hier wil ik niet aan mee betalen* is behoorlijk lang!

Neem bijvoorbeeld het Vestia schandaal…daar word ik nu kwaad om. Niet 2 miljoentjes, maar 2 miljard hè! Daar betalen we ook allemaal aan mee! ‪Trap liever naar boven dan ‬opzij‪!‬

op 05 11 2012 at 11:54 schreef MNb:

Ongeveer heel werkend Nl vindt unfair wat Makbouli unfair vindt. Wegens werkloosheid heb ik twee keer korte tijd een uitkering gehad en dat was geen vetpot. Hoeft ook niet, hoor je me niet over klagen, maar doe ook niet alsof dat wel zo is.
Het is wel degelijk bijzonder unfair dat half Zuid-Europa heeft te lijden onder de gevolgen van roofkapitalisme, alleen maar omdat verknipte neoliberalen als Babs het een goed idee vinden witte boorden criminelen carte blanche te geven. Die paar miezerige uitkeringsprofiteurs vallen daarbij in het niet.

op 05 11 2012 at 12:04 schreef wandelaar:

@rena

Ik denk dat het percentage mannen dat meent dat zij recht hebben op een part-time functie nog veel kleiner is. Sterker nog, ik heb nog nooit van een enkel geval gehoord! Een man die thuiszit of niet werkt, of slechts part-time werkt omdat hij zorgtaken heeft, denk je daar dan ook van dat ze niet full-time hoeven te werken?

Ik kan je vertellen dat je dat als man niet in dank wordt afgenomen, en de zweep er wat dat betreft al is. Je krijgt bij scheiding geen voogdij, al helemaal geen kinderbijslag, laat staan alimentatie en ook al heb je de kinderen 4 dagen per week bij je dan nog alimentatie betalen wat ieder jaar jaar omhoog gaat en alleen door een rechter (met een peperdure advokaat) gewijzigd kan worden. De dames krijgen gratis rechtshulp en met behulp van de overeid wordt nu 75% van de alimentatie via de LBIO onder dwang geind.

Ik zou wel eens willen weten hoeveel mannen er in NL alimentatie, kinderbijslag, zorgtoeslag, & huursubsidie ontvangen.

” Alimentatiebetaling van de vrouw aan de man komt bij minder dan 1 procent van de echtscheidingen voor.”

http://www.cbs.nl/nl-NL/menu/themas/veiligheid-recht/publicaties/artikelen/archief/2012/2012-3717-wm.htm

op 05 11 2012 at 12:40 schreef rena:

@wandelaar. Bij navraag bleek dat Makbouli dus niet zozeer viel over uitkeringsgerechtigden. Waarbij dan wel of niet de onderhoudsplicht verhaalt wordt op de ex partner.

Ik vind dit echt een verdeel en heers discussie.
Die muntthee moeders zijn in haar voorbeeld inwisselbaar voor andere groepen. Wat als er nu had gestaan: Antillianen die in Rotterdam een uitkering genieten? Dan waren de rapen gaar!
Of, zoals ook vaak voorkomt, hardwerkende alleenstaande zonder kinderwens die er over vallen dat ze meebetalen aan kinderbijslag?
Zoals ik al schreef, er zijn zoveel dingen waar ik niet aan mee wens te betalen. Maar zo werkt het nu eenmaal niet.
Het is dus net zo’n onderbuik discussie als dat gejammer over de inkomensafhankelijke zorgverzekering. Daar zijn precies dezelfde punten ter sprake gekomen. Hardwerkende mensen die niet wensen mee te betalen aan zieke vette luie junkfoodvretende uitkeringstrekkers.

op 05 11 2012 at 12:53 schreef Ralph van der Geest:

op 05 11 2012 at 10:32 schreef babs:

Ik vind Ralph een lul.

Dank u, ik sla u ook niet al te hoog aan.

op 05 11 2012 at 13:07 schreef betwister:

Ik heb respect voor de inspanningen van Makbouli.

Maar ik heb er ook begrip voor dat niet iedereen dezelfde offers brengt.

op 05 11 2012 at 13:11 schreef wandelaar:

@rena TErzijde: Volgens mij was dat nu juist precies de bedoeling van de zorgpremie, want nu gaat het alleen nog maar daarover en niet over het feit dat bedrijven en vermogenden buiten schot blijven en geen centje pijn lijden.

In dit artikel bracht deze alinea (en die erna) mij tot reageren:

“Ik heb wat moeite met, voornamelijk, vrouwen die vinden dat ze niet of part-time moeten werken omdat ze kinderen hebben. Ze eisen dat op als een recht en leunen op de overheid en ex-partner om toch vooral maar niet aan luxe in te boeten.”

Dit heb ik aan den lijve ondervonden. Rondrijden in een grote dure auto, meerdere malen per jaar op vakantie met het vliegtuig, wonen in een huis met een gevulde vent terwijl ik op straat stond en bij een vriend op de bank sliep maar er wel iedere maand een derde van mijn inkomen aan mocht overdragen.

Van kidnapping to zuivere uitkeringsfraude, niets werd er gedaan omdat deze ‘mooie dame’ met alles wegkwam door te acteren (liegen, zielig doen, verontwaardigd zijn) en door alle instanties het hoofd boven water werd gehouden.

Het ergste is nog de mentaliteit waarvan je bang bent hoe het je kinderen beinvloedt. Liever een meer ambitieus rolmodel in dat geva

op 05 11 2012 at 13:31 schreef dieanderepeter:

Ja, u hebt gelijk. Het geeft een naar gevoel als je leeft met het idee de kost te (moeten)verdienen voor handophouders.

U licht daar met name de moeders uit die het niet lukt de keuze te zien of de kansen te grijpen die ze hebben om op eigen kracht hun onafhankelijkheid te waarborgen. Zoals u dat zelf doet. Waarvoor respect.
U neemt het deze vrouwen kwalijk en ik proef rancune. Dat vind ik jammer. Ik zie en hoor in de media dat er meerdere groepen op die manier onder vuur liggen. Het ongenoegen over de “potverteerders” in de maatschappij groeit en er wordt her en der ongenuanceerd hen neergekeken. Ik zou het mooi vinden als er zich schakeringen gaan aftekenen en dat er objectief gekeken wordt naar wie wat écht nodig heeft omdat het even niet anders is

Beschaving heeft voor mij een direct verband met de manier waarop wij bereid zijn voor elkaar zorgen, elkaar op te vangen. Offers brengen voor een groter geheel vind ik nobel en het is een win/win als daar de veiligheid in besloten ligt dat je zelf ook niet in de kou komt te staan. Als iedereen deelt heeft niemand een gebrek.
Dit idealistisch beeld ten aanzien van deze vorm van beschaving heeft me de berusting gegeven jarenlang
zonder al te veel morren veel en vette premies en belastingen af te dragen. Het ging me voor de wind en ik heb een solidair hart.

Een realitycheck van de ontwikkeling de afgelopen drie decennia werpt een ander licht op mijn ideaal. Ik heb het sociale vangnet in de jaren ’80- en ’90 zien verworden tot een sociaal leefnet. Alles wat ik afdroeg is op, uitgegeven o.a. ten behoeve van ondertussen meerdere opeenvolgende generaties uitkeringsgerechtigden.
Wrang is het dan ook nog dat, mocht ik zelf ooit in nood komen en overheidssteun nodig hebben, die er eigenlijk niet echt is. Als zelfstandige mag je, als je ziek wordt of als het minder gaat eerst failliet gaan, alles kwijtraken, de schande dragen om vervolgens onder voorwaarden in de laagste van de laagste regionen van bijstand terecht te komen.

Gelukkig heb ik, ondanks dat het de laatste paar jaar minder gaat, mijn eigen broek nog altijd kunnen ophouden. Maar mocht dat nou veranderen…..
Dan ben ik van het ene op het andere moment ook zo’n sloeber. Iemand die er openlijk en vernederend door een politica op aangekeken wordt een frietje te eten, een biertje te drinken en te roken. Want een vet hart krijgen op andermans kosten is niet fair.

Ik vind dat er gekeken mag worden naar de persoon en naar (maatschappelijke) verrichtingen.
Om me heen zie ik leeftijdgenoten (ik ben van 1961) zonder werk komen, meestal na tientalllen jaren braaf arbeidend burgerschap. Het moment van werkloos worden is het ijkpunt aan het worden waarna deze mensen worden weggezet als handophouders en wat al niet meer, Nogal een dankjewel voor jarenlange inzet deze maatschappij overeind te houden.

op 05 11 2012 at 14:20 schreef wandelaar:

Ik kan wel sympatie opbrengen voor @dieanderepeter maar wil wel dit opmerken:

“de moeders uit die het niet lukt de keuze te zien of de kansen te grijpen die ze hebben om op eigen kracht hun onafhankelijkheid te waarborgen”

Dan lijkt het net of ze zielig zijn als je het zo zegt. Maar ik denk dat ze die gegeven kansen juist wel grijpen, het werd in haar eigen kringen zelfs als een verdienste gezien als je dat bij de overheid voor elkaar kon krijgen. Van alle kanten kwam de (financieel) hulp voor haar uit de lucht vallen. Vooral uit mijn portemonnee.

Helmaal niets zieligs aan dus en gewoon in staat om te werken maar blijkbaar hebben ze bij alle instanties ook klanten nodig om het bestaan van de eigen baan te rechtvaardigen.

Mevrouw zet een zielig verhaaltje op en de beambte in kwestie voelt zich plots geroepen om te hulp te schieten als een barmhartige samaritaan, als een heel slecht soort theaterspel. Slangen zijn het.

Soort ‘Pluk-Ze’ wetgeving, maar dan tussen de sexen, gefaciliteerd door de wet.

100% eens over het kijken naar maatschappelijke verrichtingen.

op 05 11 2012 at 14:31 schreef babs:

MNb,
Wat is een neoliberaal? Is dat net zoiets als een cultureel Marxist?

Het gaat Makbouli volgens mij niet om een tijdelijke WW uitkering. Iedereen kan zijn baan verliezen en prima dat je daarvoor een inkomensverzekering kan afsluiten (jammer alleen dat dat verplicht is, maar dat terzijde). Het gaat om al die mensen die wel kunnen, maar niet willen en die daarin nog steeds gesteund worden door de overheid. Al is dat wel minder geworden.

Ook in mijn (voormalige) omgeving waren het vooral vrouwen. Nog specifieker: het waren de populaire meisjes die goed waren op school en die (kennelijk) verwachtten dat het hele verdere leven hen toe zou lachen. Met name in die groep zie (zag) je er veel die een tandarts trouwden ofwel zich arbeidsongeschikt lieten verklaren.

Wat luie mannen doen: een luizig overheidsbureaubaantje nemen voor de vrije dagen en de veiligheid.

Waarom je dat niet aan de kaak mag stellen zonder de JSF, honger in de wereld en de banken te noemen is me echt een raadsel.

op 05 11 2012 at 14:52 schreef Sasha Berkman:

Ik vind het niet fair dat de overheid zoveel geld uitgeeft aan de angst-industrie. De mensen werkzaam in die industrie zijn de ergste parasieten en ze zijn zeer schadelijk voor onze samenleving. Waarom zwijgen de mensen die bij de politie werken over het oorlogsmisdadige karakter van Balkenende, de AIVD en alle anderen die ons de oorlog in hebben gelogen? Mensen werkzaam in die industrie hebben voor wat mij betreft geen recht van spreken over wat voor onderwerp dan ook. Ze zouden eerst kritisch naar zichzelf moeten kijken en niet zeuren over uitkeringsgerechtigden.

op 05 11 2012 at 15:36 schreef zonder opleiding.:

Helemaal geen politie meer Sasha Berkman?

Overigens geen stukje voor frontaal naakt maar voor de ingezonden brieven van de spits of de metro. Frontaal naakt opent ogen en laat rook gordijnen verdwijnen, klagen doe je in genoemde kranten. ( ik zou willen dat je 50% van je inkomen aan zorg moest afdragen, en dat ik dan 1 miljoen moest betalen)

op 05 11 2012 at 15:54 schreef wandelaar:

Ja nu gaan we zogenaamd in 2014 weg uit afghanistan:

http://pics.lockerz.com/s/6288744

Volgens mij is de angstindustrie zo groot omdat gebleken is dat mensen vanwege angst hun gedrag aanpassen.

Van Dale zegt hierover:

“gevoel van beklemming, vrees, onveiligheid of onzekerheid”

Werken of je staat op straat. Een oorlogsmissie of ze staan straks hier voor de deur kijk eens hoeveel er al zijn, zo gaat het wel.

Van roken ga je dood, staat er op het pakje, maar wel ondertussen 100,000 verschillende verkoopplekken ‘gedogen’. Als we de banken failliet laten gaan zoals in ijsland dan.. Ja wat dan eigenlijk?

Treed niet buiten de lijnen. Zeg geen domme dingen. Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg. Maak het niet te bont. Wees voorzichtig. Pas op. Kijk om je heen. Vertrouw geen vreemden. Neem er geen genoegen mee. Laat je niet kisten. Ga niet bij de pakken neerzitten. Stel je niet aan. Wees niet bang.

Nieterland.

http://www.youtube.com/watch?v=Nzbtn5f81Lo

op 05 11 2012 at 16:32 schreef Makbouli:

Beste mensen, opvallend dat slechts enkele zien dat ik het helemaal niet heb over specifiek uitkeringsgerechtigden. Ik ben heel blij dat we een sociaal vangnet hebben in Nederland en ik draag daar graag aan bij, ook naar vermogen.

Waar ik moeite mee heb, is dat mensen niet nadenken over de toekomst en wat ze daar in willen bereiken. En ja, dat gaat vooral om vrouwen.

Door te blijven hangen in traditionele patronen binnnen samenlevingsverbanden zoals het huwelijk, word je dus nooit zelfstandig en onafhankelijk. Als dan jouw ‘vangnet'(het huwelijk) ineens niet voor eeuwig blijkt te zijn, is het niet vanzelfsprekend dat je maar in je parttime baantje kan blijven hangen en verder aanspraak kan maken op het vermogen van je ex en/of het vermogen van de samenleving. Althans, de samenleving mag daar best wel een inspanning tegenover verwachten.

Ik erger me mateloos aan de vanzelfsprekendheid, van voornamelijk vrouwen dus, waarmee zij denken aanspraak te kunnen maken op die voorzieningen. Sterker nog, ik wens daar niet aan bij te dragen, maar goed, ik kan natuurlijk geen lijstje maken van voorzieningen waar ik wel aan bij wil dragen.

Vrouwen —>> emancipeer nou eens echt!

op 05 11 2012 at 16:53 schreef Sasha Berkman:

Ja wandelaar, en ondertussen maar dreigen met het gevaar van “moslimterreur” terwijl die dreiging heel eenvoudig weg te nemen is: arresteer de verantwoordelijke landveraderlijke leugenaars die ons de oorlog in Irak hebben ingelogen en veroordeel ze, stop de onvoorwaardelijke steun aan de zionistische schurkenstaat etc. Weg (begrijpelijke) haat tegen het westen. Bij komend voordeel is dat wij ons Nederland weer terug krijgen en dat de opbouw van de big-brother staat nergens voor nodig is.

op 05 11 2012 at 17:19 schreef rakker:

Makbouli verdient respect in plaats van afgezeken te worden.

op 05 11 2012 at 17:45 schreef wandelaar:

Het word er zeker ook wel ingeprent door de omgeving denk ik Makbouli. De vrouw staat sociaal gezien vaak boven de man. Krijgt sympathie. Wat heeft een man mij te bieden? Wat voegt hij toe aan mijn leven? Als een koningin behandeld willen worden en in een zelf bedachte droomwereld vol leugens leven. Neerbuigende kijk op de mensen en de wereld om je been hebben. Rupsjes nooitgenoeg voor aandacht. Ik en mijn wereld. Gebrek aan emphatie, warmte en zelfreflectie misschien?

k kan er niet over oordelen Sacha misschien spelen er wel andere zaken waar wij geen weet van hebben. Misschien heeft onze regering nooit anders gekund, dat gaat over oorlog, ook al noemt men het anders. Lijkt mij dat ook op dat niveau angst een grote rol speelt.

op 05 11 2012 at 21:36 schreef Hans Berenstein:

Moeilijk om te bepalen waar de grens ligt van moeite doen. Maar in de kern heeft Makbouli gelijk. Als er offers gebracht moeten worden omdat we collectief een probleem hebben, wil je dat iedereen bijdraagt in geld en inspanning. En niet dat er groepen de kans krijgen om te gaan hangen in een passieve rol die anderen extra geld en moeite kost.
Ik heb geen oplossingen maar vind dat er beter stil moet worden gestaan bij wat eerlijk delen is. Je komt daar nooit uit en het wordt kiezen, maar laat die keuzes helder en onderbouwd zijn. Dat is nu niet het geval. Het kabinet is nu nog bij het niveau achterkant van de sigarendoos.

op 05 11 2012 at 21:38 schreef Gin:

Je toelichting, Makbouli, geeft de nodige verheldering die ik graag in je blog had gezien. Aan de ene kant ben ik het met je eens. “Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid”, inderdaad. In mijn omgeving zie ik een tegenovergestelde trend: mannen die steeds vaker parttime of niet werken, huisvader zijn en de moeders die werken. Ik ken maar één vrouw die niet werkt. De andere vrouwen in mijn eigen omgeving werken inderdaad bijna allemaal parttime. Meestal 28 tot 32 uur. En daarnaast de zorgtaken voor het gezin. Tenzij ze kostwinner zijn, dan werken ze fulltime. De parttime werkende vrouwen zijn niemand tot last. Ook hun partners niet. Die vinden dat prima zo, dan hoeven zij geen zorgtaken op zich te nemen.

Dan blijven de huismoeders over, waarvan ik dacht dat het een uitstervend ras was, maar wat ik blijkbaar verkeerd heb ingeschat. Die huismoeders kiezen er niet in hun eentje voor om huismoeder te zijn. De partner is daar zelf bij. En als de partner het daar niet mee eens is, dan komt het vast niet tot zo’n stadium dat er alimentatie aan te pas moet komen. Eerlijk is eerlijk, huismoeders creëren een hiaat in het CV en komen daarna gewoon moeilijker aan het werk. Als de partner van zo’n huismoeder een ex-partner wordt, is het vreemd als die niet voor de consequenties op wil draaien. Waarom wij daar als samenleving voor op moeten draaien, dat lijkt me ter bescherming van de werkende ex-partner en niet ter bescherming van de vrouw die jaren niet gewerkt heeft. Samen kozen ze ervoor dat zij een onmogelijke positie kreeg op de arbeidsmarkt. Zij lijdt daaronder. Als hij dan alles moet betalen, kan hij geen tweede leven meer opbouwen.

Er zijn instroom, zijstroom, toestroom (weet ik veel wat voor stroom) programma’s om vrouwen weer toe te laten treden tot de arbeidsmarkt? Als ze de kluit kunnen bedonderen door instanties voor te liegen, dan lijkt het me redelijker de klacht aan hen te adresseren. Er zijn maar heel weinig eerlijke mensen op deze aarde.

op 05 11 2012 at 23:00 schreef Sasha Berkman:

Onze collectieve problemen liggen niet bij niet werkende moeders.

Dat is eigenlijk het laatste wat ik er over zeggen wil.

op 06 11 2012 at 08:08 schreef Marcel:

Beste wandelaar,

Als je al meer dan 15 jaar alimentatie betaalt voor je ex, ben je een sukkel. De wet begrenst die namelijk op maximaal 12 jaar, als je kort getrouwd bent gewees is het beperkt tot dezelfde duur als het huwelijk.
Is het misschien kinderalimentatie? In dat geval maakt het geen reet uit wat je ex verdient. De wet stelt namelijk dat je bijdraagt aan de opvoeding van je kinderen naar draagkracht. En dat je dat geld aan je ex betaalt is vast omdat de kinderen bij haar wonen.

Los van feitelijke onjuistheden over wat voor alimentatie je betaalt kan ik me je frustratie wel indenken, maar bedenk ook eens hoe moeilijk het voor een ambtenaar bij een sociale dienst is de juiste diagnose te stellen. Hij is geen arts en ziet de klant altijd in een tijdsbestek waarin het prima vol te houden is te doen alsof. Een gesprek duurt zelden langer dan een uur.
En als je een klantenbestand van 250 mensen hebt mag je al lang blij zijn als je een enigszins goed beeld van je klanten hebt.

op 06 11 2012 at 09:31 schreef Hans Berenstein:

@Sasha
Heel kort: daar sluit ik me bij aan!

op 06 11 2012 at 10:08 schreef wandelaar:

Beiden Marcel. Niet dat het wat uitmaakt. En wordt door de overheid afgedwongen. Ruim meer dan een ton euros en je doet er niets tegen. Alle overheden spelen het spelletje lekker mee. Wat mij betrert zijn het criminele afpersers, en let wel 75% van alle alimentarie wordt onder dwang geind. Daar komen dan nog kinderbijslag, zorgtoeslag, kinderopvangtoeslag etc etc nog bij wat ze krijgen en lekker thuis op de bank zitten. Totaal van de pot gerukt.

op 06 11 2012 at 11:07 schreef Pyt van der Galiën:

Wat zit je nou te zaniken, wandelaar? Vind je dat je niet bij hoeft te dragen aan de opvoeding van je kinderen?

Ook lekker, die opmerkingen over je ex om 17.45 (die je dan ook nog maar even van toepassing verklaard op alle vrouwen). Ik word helemaal niet goed van mensen die er na een scheiding plotseling achterkomen hoe een godsgruwelijk monster hun ex eigenlijk wel niet is. En dat was je tijdens je huwelijk nooit opgevallen? Wat voor oordeel geef je daarmee over jezelf?

op 06 11 2012 at 11:51 schreef wandelaar:

Nou Piet ik spreek uit eigen ervaring en dat gaat dus over 1 geval en niet over alle vrouwen. Day ten eerste.

Ten tweeds haal je een argument van stal waar ik pas echt goed pissig over kan worden namelijk het zuigende: “vind jij soms dat je niet hoeft bij te dragen aan de opvoeding van je kinderen”

Nee natuurlijk niet. Sterler nog Ik heb mijn kinderen grotendeels opgevoed en veel meer dan alimentatie aan gun opvoeding bijgedragen. Maar vind jij het etisch dat je financieel voordeel van je kinderen bedingt en ze als excuus gebruikt om niet te hoeven werken?

Altijd weer dezelfde geijkte vooroordelen over zogenaamd stupide vaders. Ik durf best te stellen dat ik ze meer heb opgevoed dan hun murder, maar dat mag je dus niet hardop zeggen en je mag er nog voor betalen ook.

op 06 11 2012 at 12:15 schreef wandelaar:

Sorry voor de spellingsfouten in mijneerdere reactie.

Nog even dit Piet:

“die er na een scheiding plotseling achterkomen hoe een godsgruwelijk monster hun ex eigenlijk wel niet is. En dat was je tijdens je huwelijk nooit opgevallen?”

Nou nee daar kom je dus tijdens je huwelijk achter anders ga je niet scheiden. Dat je vrouw er een ander vriendje op nahoudt, en daarna haar hand mag ophouden. Heeft alles met bedrog te maken, en het is gewoon ziek tegen hoeveel rechtsongelijkheid je dan aanloopt.

op 06 11 2012 at 15:05 schreef rena:

@sasha ook niet bij de niet werkende moeders

op 06 11 2012 at 16:27 schreef wandelaar:

“Onze collectieve problemen liggen niet bij niet werkende moeders”

De problemen liggen echter wel in de totaal doorgeschoten regelgeving die kunstmatig prijzen opdrijft. Kijk maar naar de prijs voor koophuizen, de prijzen van huurhuizen, de zorg, de kinderopvang, alcohol, tabak, benzine. Hiermee de vrije markt verstorend.

Daarbij wordt er ook nog eens en web van potjes gemaakt van waaruit de overheid selectief bepaalt waar ze allemaal ons geld aan uitgeeft onder de noemer van ‘mensen moeten geholpen worden’ maar daarmee wel extra overhead en banen naar zichzelf toetrekt.

Bovendien houdt de regelgeving de ongelijkheid tussen man en vrouw in stand. Dat vertaald zich oa. in lagere salarissen voor vrouwen op de werkvloer, ook niet eerlijk.

Of denken julie soms dat 75% van de mannen echt geen greintje gevoel in hun donder hebben en exen en kinderen op straat zouden laten staan door niet financieel bij te willen dragen? Het beleid houdt gewoon de ongelijkheid in stand, en het houdt zichzelf daarmee aan het werk. Niet meer van deze tijd als je het mij vraagt.

op 06 11 2012 at 16:54 schreef Sasha Berkman:

rena: dat zeg ik. Overigens is kinderen grootbrengen ook werk.

op 06 11 2012 at 17:49 schreef Yildirim:

Maak je maar geen zorgen Makbouli. Jouw stuk is zo in lijn met de huidige tijdgeest dat je het niet eens had hoeven schrijven. We zijn de afgelopen halve eeuw de sociale staat aan het afbreken. We emanciperen iedereen met de ene bezuiniging na de andere. En als het even niet meezit kun je altijd nog contact opnemen met Makbouli, voor advies. Want als zij het kan dan moet verdomme heel Nederland het kunnen.

op 06 11 2012 at 19:26 schreef wandelaar:

Kinderen opvoeden is geen werk. Gezinsleven is geen baan en kost geld waar je normaal gesproken voor moet werken. Als je zorgtaken en huishouden doet verwacht je toch niet betaald te worden? De wet zegt dat de kinderen en ex er na een scheiding niet op achteruit mogen gaan, en dat is prima. Maar in de praktijk kan een vrouw er met meerdere kinderen er na een scheiding flink op vooruit gaan en terwijl je als man er per definitie op inlevert en altijd aan het kortste eind trekt, zelfs als je kinderen de meeste tijd bij jou verblijven. Feit.

op 06 11 2012 at 21:48 schreef Sasha Berkman:

Kinderen opvoeden is geen werk?
Nou ik zou de economische waarde van kondren opvoeden wel eens in cijfers willen zien. Werk is voor jouw dus pas werk als het betaald wordt?

op 07 11 2012 at 00:40 schreef rena:

@sasha gelijk heb je. Als thuisblijfmoeder met een hobbyblog was ik even door boosheid verblind.
Bovendien, was de 2e feministische golf er niet voor de vrije keuze? Neen, allemaal moeten we aan de buitenkeuken en het 2e huis werken of anders wel aan een of ander overgewaardeerd nogte verbouwen in VT wonenstijl jaren ’30 huis om te huren van de bank, terwijl je kinderen opgevangen kunnen worden door laaggeschoold en onderbetaald personeel, veelal ook moeders die vervolgens hun eigen kind ook in de naschoolse opvang moeten onderbrengen.

op 07 11 2012 at 02:28 schreef wandelaar:

Niet alle inspanning is als werk te kwantificeren Sacha. Sporten is ook geen werk. Je kiest er immers zelf voor en als het goed is doe je het uit liefde. Daarom vind ik het compleet gestoord dat je een economische waarde aan het opvoeden wil toekennen. Je klinkt voor mij als een medewerker van de thuiszorg die 7 minuten de tijd krijgt om een bed te verschonen. Ben je zelf ook een beetje produktief in het huishouden? Wat mag ik van mijn ex vangen als ik ze voorlees, eten maak, ze naar school breng, de was doe etc? En dan nog beweren dat dat het in het belang van het kind zelf is? Dat werkt bij mij niet zo. In cijfers heb ik ruim een ton ervoor moeten betalen, terwijl ik het meeste alsnog zelf gedaan heb. Mag ik even vamgen dan?

op 07 11 2012 at 09:36 schreef You On A Gin:

“Werk is voor jouw [sic] dus pas werk als het betaald wordt?

Iemand die dat zou vinden hanteert inderdaad een bekrompen definitie.
http://nl.thefreedictionary.com/werken

op 07 11 2012 at 11:18 schreef wandelaar:

Ik zeg niet dat werk alleen werk is als het betaald is. Ik zeg dat opvoeden van je eigen kinderen en het runnen van je eigen huishouden niet als werk beschouwd zou moeten worden, en al helemaal niet ‘economisch geindexeerd’. Strikt genomen zou je natuurlijk alles waar je moeite voor moet doen als werk kunnen classificeren, maar dan is masturberen ook werk volgens dezelfde definitie en klagen over hoe druk men het heeft vind ik gezeik. Mensen die opvoeden van eigen kind en huishouden als werk beschouwen zijn wat mij betreft gewoon lui en te beroerd om een betaalde Baan te zoeken. Ben het dus met Makbouli eens. Moet je als man eens proberen thuis te zitten en zeggen dat je werkt, en kijk zelf hoe men daarop reageert. Worst niet geaccepteerd maar als een vrouw het doet moet je daar ineens respect voor hebben. Ouderwetse gedachtengang, niet van deze tijd.

op 07 11 2012 at 11:59 schreef Sasha Berkman:

wandelaar: sporten is geen werk inderdaad. Kinderen grootbrengen daarin tegen wel degelijk. Veel mannen zouden geen cariere kunnen maken als “moeder de vrouw” niet voor de kinderen en het huishouden zouden zorgen.
anyway, ik heb niet de indruk dat we het eens gaan worden.

op 07 11 2012 at 14:10 schreef wandelaar:

“Veel mannen zouden geen cariere kunnen maken als “moeder de vrouw” niet voor de kinderen en het huishouden zouden zorgen.”

Misschien moeten die mannen dan wat vaker thuis zijn en zich niet achter hun werk verschuilen en thuis op hun luie krent blijven zitten en alles aan hun vrouw overlaten.

Wij werken thuis allebei EN we voeden samen de kinderen op. We verdelen de taken. We hoeven het niet eens te worden, ik constateer alleen maar uit eigen ervaring dat er rechtsongelijkheid tussen man en vrouw bestaat EN in deze een zeer ouderwetse opvatting van de rol van de vrouw. Dit wordt bovendien door de overheid in de uitvoering van de wet aangemoedigd.

Zoveel werk hoeft het huishouden niet te zijn (uurtje per dag), en als je als man geen tijd voor je kinderen maakt ben je sowieso verkeerd bezig volgens mij.

Het punt wat Makbouli maakt is dat er vrouwen zijn die vanuit de gedachte die jij aanhaalt het recht denken te hebben niet te hoeven werken, terwijl dat recht voor de man niet bestaat. Dat is ongelijkheid. Dat de alimentatiewetgeving ongelijkheid bevorderd en zeer negatief voor een man kan uitpakken, en de vrouw per definitie hulpbehoevend wordt neergezet.

op 07 11 2012 at 15:50 schreef Sasha Berkman:

wandelaar: “Misschien moeten die mannen dan wat vaker thuis zijn en zich niet achter hun werk verschuilen” zeg dat maar tegen zo ongeveer alle mannen. MAW, mannen zijn net zo goed een onderdeel van dit “probleem”.

op 07 11 2012 at 16:22 schreef Sasha Berkman:

goed leesvoer, oa over de wisselende verwachtingen die de maatschappij van vrouwen heeft:

http://www.ginnymooy.nl/1601/over-pesten-en-leedvermaak-het-survival-of-the-fittest-klimaat/

op 07 11 2012 at 19:00 schreef rena:

hear hear Ginny! Nu lees ik nog meer argumenten mbt tot bovenstaand blog. Je noemt precies een aantal punten waar ik mij in kan vinden. En zo kalm als jij blijft zo boos was ik.

op 07 11 2012 at 19:30 schreef wandelaar:

Dat mannen onderdeel zijn van het probleem zijn, daar ben ik het hartgrondig mee eens. Maar dan moet die discussie wel gevoerd worden en niet, zoals het nu gaat, verschuilen achter achterhaalde rolmodellen. Dat geldt voor zowel mannen als vrouwen natuurlijk. Zo zou je ook kunnen stellen dat een glazen plafond breekbaar is.

op 07 11 2012 at 21:08 schreef Sasha Berkman:

wandelaaar: dat stuk van ginnymooi zegt het perfect voor wat mij betreft.

op 08 11 2012 at 21:38 schreef wandelaar:

Mooi artikel, je hebt gelijk. Bedankt voor het delen.

op 09 11 2012 at 15:07 schreef André Richard:

Indrukwekkend, ik heb er geen ander woord voor, om je leven zo snoeihard in eigen hand te nemen. Daar wordt een mens blij van, zelfs al leest hij er alleen maar over.
Toen ik las over de piketdienst bij de mobiele eenheid moest ik aan een Oud Hollandsch spreekwoord denken: ‘Zonder geluk vaart niemand wel.’
Wat had je gedaan als ze je precies op het moment dat je geen oppas had, tóch hadden opgeroepen? Je kinderen alleen gelaten? Dienst geweigerd? Dat zijn geen leuke keuzes om te maken.
En zelfs zonder die keuzes breekt zo’n situatie sommige mensen al op. Er zijn er die in zo’n situatie niet slapen. Je hebt maar drie slapeloze nachten nodig om te veranderen in een volstrekt ontoerekeningsvatbare zombie. De meeste mensen -althans: de toerekeningsvatbare- komen al eerder tot de slotsom dat die opleiding niet te doen is.
Waarom je er uiteindelijk in geslaagd bent? Natuurlijk vanwege je inspanningen. Zonder je eigen stinkende best was het nooit wat geworden. En daarnaast heb je gewoon heel veel geluk gehad. Dubbele mazzel zelfs: dat je nooit op het verkeerde moment iets moest doen wat niet kon en dat je het lijf had dat die stress lang genoeg aankon.

op 15 11 2012 at 13:14 schreef Rena:

Op elke vacature nu 5 werklozen…maar als je echt wilt.
http://nos.nl/artikel/440899-voor-elke-vacature-vijf-werklozen.html