Er moet goede regelgeving voor hondenbezitters komen
Liesbeth Zonjee
Onlangs kwam er een verhaal voorbij over een vastgebonden hond die een kind had toegetakeld. Onmiddellijk barst de discussie los, en wil uiteraard geen hondenbezitter toegeven dat de hond hier schuld aan zou hebben.
Behalve ik.
Twee jaar terug nam ik na heel lang overwegen een hond. Ik had nog nooit serieus een hond gehad, maar zocht een excuus om meer te bewegen. Uiteraard nam ik er eentje uit een asiel, en uiteraard na zorgvuldig te hebben gecheckt of het dier met andere honden, katten en kinderen zou kunnen opschieten. Het werd een vage bordercollie-achtige, een hond van veel actie. Vrij jong nog, een maand of zeven, en met vier maanden al naar het asiel gebracht.
Op dit moment staan er ruim drieduizend advertenties voor niet-rashonden op Marktplaats. Daar vallen ook hele nesten onder, dus meer dan zesduizend honden haal je makkelijk. Voor de aanschaf van honden of andere dieren is nauwelijks enige regelgeving, een willekeurige Mastino schaf je er zo aan. Mensen die op die manier honden aanschaffen, zijn zelden mensen die zin hebben er moeite voor te doen, en zich te verdiepen in wat een hond nou werkelijk is: wat de verwachting is, of de hond in geval van geweld wel zal doen wat jij wil.
Ze hebben een hond zoals ze autorijden: zij zijn de baas, altijd en overal, en bedenken nooit dat ze een moordwapen aan het hanteren zijn.
Dreigende buurman
Mijn hond deed het een tijdlang geweldig. Blafte nauwelijks, bleef altijd in mijn buurt, dus ze kon gewoon los, werd dikke vriendinnen met de hond van de buurvrouw, en leek vrolijk en onbevangen.
Na een week of wat veranderde dat. Ze begon steeds meer te blaffen, te waken, en opgefokt gedrag te vertonen. En op een dag, ik zag het niet aankomen, beet ze iemand. Voor mijn gevoel uit het niets: ineens, hap. Gelukkig was het “maar” een broek, en een vergevingsgezinde man, maar het werd wel een probleem. Ze reageerde heftiger op mensen, en een dreigende buurman aan de deur, die om andere redenen lawaai stond te maken, werd bijna aangevlogen toen we hem later op straat tegenkwamen. Bij een hondenschool kreeg ze een trap toen ze dreigde.
Natuurlijk durfde ik haar niet meer los te laten. Moet ze dan een muilkorf? Een “gentle leader“? Weg? Dood?
Terechte woede
Dit is het punt waarop de adviezen je om de oren vliegen, en de meer dan terechte woede van veel mensen over je heen gestort wordt. Toevallig kende ik ook iemand die niet africht, maar die probeert het natuurlijk gedrag te volgen en de juiste stimulans te geven. Het is een methode die gebaseerd is op hoe honden onderling met elkaar omgaan. Zoals veel dieren zijn honden in wezen ook conflictvermijders: vechtpartijen zijn niet opportuun als je zowel prooi- als roofdier bent.
Met een paar eenvoudige tips kwam ik een heel eind. Haar gedrag is een heel eind normaler geworden, en ik kan haar weer vertrouwen (Calming signs, een methode van Turid Rugaas).
Opgefokte hond
Want wat ik ook zie, vaak zelfs, zijn bange joggers en wielrenners. Je zal maar achterna gezeten worden door een opgefokte hond. En dan de bazen die nijdig worden en de persoon in kwestie de schuld geven. En dan niet kunnen bedenken dat een jogger vanuit het perspectief van de hond ineens uit het niets opdoemt, waardoor de hond zich kapotschrikt, en vanuit die angst reageert. En zo’n achterlijke baas bevestigt hem dan in in die angst/aggressie, dus de volgende keer gebeurt het weer, en erger.
Maar iedere idioot kan dus om het even welke hond ergens vandaan halen. Marktplaats heeft dat heel makkelijk gemaakt. En iedere idioot wil ook een hond. Vanwege weer eens een mode, een hype of om stoer te doen: kijk eens, ik heb mijn pitbull onder controle. En altijd zijn het de liefste honden, en nooit zullen ze iets doen, als ze niet geprovoceerd worden, zegt baasje of bazin. Terwijl men niet eens weet wanneer een hond zich geprovoceerd voelt. Dat een hond liever met een boog om iemand heenloopt, maar de baas dat als lafheid ervaart, dus de hond met mensen confronteert, en dan niet snapt dat die hond van angst gaat happen.
Dan hebben ze van de zoveelste foute hondenschool geleerd dat je je hond “onder appèl” moet hebben, zonder dat ze bedenken wat dat nou werkelijk is, laat staan of dat überhaupt werkt.
Stom kind
Zoals met zo ongeveer alles, ligt het altijd aan Die Ander. Die stomme jogger, die domme wielrenner, dat stomme kind dat van die hond moet afblijven. En dan van die bazinnen die zeggen dat hun hond hun “kindje” is. Hoe gestoord ben je dan? Een echt kind zou waarschijnlijk minder mogen dan die hond.
Ik pleit niet voor een houdverbod, noch voor een hondenverbod. Maar het zou wel eens tijd worden voor een aantal verplichtingen en regulatie. En een totaalverbod op de verkoop van om het even welk dier via sites als Marktplaats.
Liesbeth Zonjee was lerares Nederlands aan anderstaligen en zet zich nu vrijwillig in voor asieldieren.
Liesbeth Zonjee, 13.07.2019 @ 14:07
RSS