Er is niks mis met de cartoon van Jos Collignon
Peter Breedveld
Scène uit A Page of Madness (Teinosuke Kinugasa, 1926)
Er is nogal veel antisemitisch, vandaag de dag. Israël een Apartheidsstaat noemen, het uitroeien van de Gazanen genocide noemen, “Free Palestina” zeggen, “From the River to the Sea“, wijzen op wat er aan 7 oktober voorafging. Vorige week werd een Palestijnse UvA-student onterecht beschuldigd van antisemitisme, zijn naam gaat rond in Israëlische media en zijn familie moet nu vrezen voor haar veiligheid.
Dit alles om elke kritiek op Israël te verstommen. Wie het waagt tegen de oorlog tegen Gaza te protesteren, wordt geheid weggegezet als antisemiet en Hamas-vriendje. Gegarandeerd. Door wat je best de lange arm van Israël zou mogen noemen, waarom niet? De lange arm van Ankara mag, de lange arm van Teheran en van Rabat, de lange arm vasn Beijing. Maar als de oorlogsmisdaden van Israël worden verdedigd en gebagatelliseerd en vergoelijkt, er een boel lawaai gemaakt wordt over “From the River to the Sea”, terwijl duizenden Palestijnse kinderen aan stukken worden gereten door Israëlische bommen, dan zou je niet mogen zeggen dat dat de lange arm van Israël is?
Dat is wat Jos Collignon doet in de cartoon waarover heel Nederland al een week van de leg is. Hij ontkent niet dat er een stijging is van het antisemitisme, hij bagatelliseert antisemitisme niet, hij wijst erop dat Israël en de Vrienden van Israël dat antisemitisme instrumentaliseren om de aandacht af te leiden van de verschrikkingen in Gaza.
Grens bereikt
Daarmee is volgens Lodewijk Asscher een grens bereikt. Dat is dezelfde Lodewijk Asscher die 80 procent van de Nederlands-Turkse jongeren ervan beschuldigde ISIS te steunen en als minister een soort wedloop met Wilders hield in het stigmatiseren van moslims en niet-westerse allochtonen.
Kitty Herweijer scheldt Collignon uit voor “stuk stront“. Natascha van Weezel framet Collignon door eerst de tekst in zijn cartoon te verdraaien tot “zogenaamd antisemitisme” en vervolgens te speculeren dat Collignon haar wel een “typische jank-jood” zal noemen.
Ik vind dat een nogal misselijke vorm van intimidatie. Collignon staat nu te boek als antisemiet vanwege dingen die hij nooit heeft gezegd of geschreven en kan zich niet verdedigen, want alles wat hij zegt wordt als antisemitisme en seksisme en wat niet al gelabeld. De media richten zich thans op de hoofdredacteur van de Volkskrant, die de cartoon heeft goedgekeurd.
Je suis Jos Collignon
De dagen van “Je Suis Charlie” zijn voorbij, zoveel is duidelijk. Cartoons mogen niet meer schuren en kwetsen, mensen hoeven geen eelt meer te kweken, zolang ze geen moslim zijn.
Wat Natascha van Weezel en andere Nederlandse Joden voor hun kiezen krijgen, is ongetwijfeld verschrikkelijk. Robert Vuijsje schrijft in NRC dat de Joden alleen staan en dat vind ik vreselijk. Wat mij betreft is dat absoluut niet zo. Ik wil graag meestrijden tegen antisemitisme. Ik schreef al eerder: antisemitisme is een kanker en de overheid doet er niet genoeg tegen, behalve antisemitisme als een stok gebruiken om moslims mee te slaan. Het antisemitisme van GeenStijl, Bart Nijman en Annabel Nanninga is namelijk wel oké en grappig en satire.
Kleis Moslimjager
Maar antisemitisme, als het van moslims komt, wordt tenminste nog krachtig tegengesproken. Racisme en islamofobie tieren ook welig in deze tijd, en daar wordt helemaal niks tegen gedaan. Ik zie Wierd Duk en Kleis Jager als doorgesnoven Stürmers, als beesten tekeergaan tegen Emine Uğur over wat mensen “uit naam van haar geloof” aanmgedaan wordt, en dat is wèl geaccepteerd. Frans Timmermans zet de islam gewoon even weg als “cultuur van de dood” tegenover de westerse cultuur als cultuur van het licht en dat 19e-eeuwse oriëntalistische racisme is doodnormaal voor een politicus die zichzelf profileert als progressief.
Tweede Nakba
Alsof dit soort gif niet al tientallen miljoenen Arabieren het leven heeft gekost door westerse kogels, bajonetten en bommen. Terwijl het door Amerika en Nederland meebetaalde bommen regent op Gaza, Israëlische bobo’s openlijk een tweede Nakba propageren en Piers Morgan alvast speculeert wie straks wel en wie niet de heerschappij krijgt over het ontvolkte Gaza – alsof het weer 1948 is! – feliciteren dikke oude mannen zichzelf hier als “Kinderen van het Licht”.
Dat is zieke shizzle, luitjes. Afgelopen weekend werden de Nazi’s door Domrechts en door Israëlische media gerehabiliteerd, vandaag betoogt Theodor Holman dat hij toch wel blij is met de bom op Nagasaki.
Kinderen van het Licht.
Is het Vrije Woord u écht lief? Steun me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL24 ASNB 8832 6749 39 (N.P. Breedveld, ASBN Rijswijk), BIC ASNB NL21.
Peter Breedveld, 13.11.2023 @ 09:02
RSS