Ephimenco’s
Hassnae Bouazza
Bron: Showzama
We moeten het er maar eens over hebben. Mannen die het vrouwelijk lichaam niet zo goed begrijpen. Natuurlijk, de verhalen over mannen die veel te snel hun hoogtepunt bereiken, kennen we. De echte horror blijft, zoals zo vaak, verborgen.
Een vriendin werd eens oraal behandeld door een fanatiek type dat met zijn tong haar hele schaamstreek aflebberde, alsof hij een stukje muur aan het witten was met een verfrol, en het desondanks toch nog klaarspeelde haar genotsknopje volledig onaangeraakt te laten.
En maar van boven naar beneden met die leren lap, terwijl zijn gezicht af en toe tussen haar benen omhoog piepte, om te zien of het gewenste resultaat zich al aandiende. Maar dat ging niet gebeuren, niet zolang hij met die tong zo ijverig bleef lebberen, alsof haar vagina een smeltend ijsje op een hete zomerdag was, waar hij niks van wilde missen.
Vagina kwasten
Aan de andere kant van het cunnilingus-spectrum heb je de mannen van wie je alleen maar vermoedt dat ze daar beneden iets liggen te doen met hun tong, maar zeker weten doe je het niet, zo subtiel en voorzichtig is het allemaal. “Hallo? Meneer daar beneden? U kunt wel ophouden hoor. Dankuwel en een prettige dag nog verder! Nee, ik bel ù wel. Ooit.”
Een collega van me had eens trouwplannen met een rouwdouwer die elke keer dezelfde routineuze handelingen verrichtte. Eerst ‘kwastte’ hij haar vagina altijd, om de boel goed nat te krijgen. Daarbij bewoog hij zijn penis dus als een kwast over haar vagina heen en weer. Heel elegant. Als hij de boel zo toegankelijk had gemaakt, propte hij ‘m er even snel in om zijn kwakje te lozen. U begrijpt waarom het van trouwen nooit is gekomen.
Voorspel is aan dit type man niet besteed. Een beetje rommelen met je tepel alsof hij naar de Luuvve Station zoekt op zo’n ouderwetse radio met van die draaiknoppen. GGk! GGGRRGK! En hé, voel je daar een snelle kus in je nek of achter je oor? (Had-ie in de Cosmo gelezen, dat vrouwen daarvan houden) en enteren maar.
Ook supergeil maar niet heus: kwasten met je handen. Drukken met die klauw tegen je vagina, draaien met die vinger, tot het ‘Sesam open U’ zich aandient.
Eindeloos pompen
Voordeel van dergelijke heerschappen is dat het tenminste in een paar minuten gebeurd is.
Het kan nóg veel erger: van die noeste arbeiders die eindeloos pompen om te laten zien dat ze het lekker lang kunnen volhouden, tot je huid er schraal van wordt. Doe dan maar zo’n sprinter. Dan blijft het leed zeer beperkt.
Over leed gesproken: types die denken dat de vagina van rubber is en eraan sjorren en erin porren alsof hun leven ervan afhangt. In dezelfde categorie: kerels die vreselijk ingenomen zijn met hun afzichtelijk grote penis die meer wegheeft van E.T. dan een genotsstaaf. ‘Ja, maar die past er niet in, hoor!’
Kunstje uitproberen
Dan hebben we de mannen die zichzelf zien als Gods Geschenk aan De Vrouw. Zij kijken de uitverkoren vrouw aan met een ingehouden glimlach die zoveel betekent als ‘ja schatje, jij gaat wat beleven.’
En inderdaad, wat volgt is een potje moeilijkdoenerij: je wordt gekneed en verlegd alsof je een lappen pop bent en de ene positie is nog niet uitgeprobeerd of hij is al weer zijn volgende kunstje aan het uitproberen. Dood- en doodvermoeiend en de enige die er kennelijk lol aan beleeft, is hijzelf. De beste manier om hier een eind aan te maken is met je hand op de vlakke hand op de matras te slaan en je gewonnen te geven, zoals ze dat op de judomat ook doen.
Iets dergelijks zag ik een Italiaanse vrouw doen op een filmpje op de website YouPorn – vroeger een platform voor fascinerende amateurseksfilmpjes, tegenwoordig helemaal verpest door de commercie – Ze werd genomen door een man die dacht dat hij in een pornofilm zat: hij bereed zijn vriendin van achteren, sloeg haar met de vlakke hand hard op de billen alsof ze een paard was en hij een echte rodeocowboy. Hij ging echter zo wild en ruw te werk dat zijn vriendin meermaals en steeds bozer ‘piano¸ piano!’ riep (‘rustig, rustig’). Hij dacht zeker dat het een solo-optreden was.
Snikkel naar je mond
De ergste soort zijn mannen die ongevraagd en uit het niks hun snikkel naar je mond brengen alsof ze je een niet te versmaden toast met exquise foie gras met witte truffel voorhouden. Ik moet hierbij meteen denken aan Joe Pesci die in Casino iedere keer als hij Sharon Stone zag haar hoofd naar beneden drukte om gepijpt te worden. Het personage van Joe Pesci was fictief, erger was een -naar ik kon oordelen- ongewassen jongeman die in een debatprogramma op televisie (het zal Rondom Tien zijn geweest) beweerde dat als hij uitging vrouwen zich zomaar op hem stortten en hem wilden pijpen, daar hoefde hij niks voor te doen, hooguit een colaatje betalen. Alsof zijn piemeltje van chocola gemaakt was. Je vraagt je af wie zo’n type uit zijn droom haalt.
Jaren geleden las ik een erg goed verhaal van de Egyptische schrijfster Alifa Rifaat over een zo’n lompe man, die altijd alleen aan zijn eigen gerief denkt. Zijn vrouw is wanhopig van verlangen en ontdekt hoe ze, als ze ietsje anders gaat liggen, tot extatische hoogten kan komen. Op het moment dat haar man dat merkt, verandert hij zodanig van positie dat ook aan dat genot een einde komt. Meer nog dan een verhaal over onvervuld en heimelijk verlangen legde dit verhaal de scheve man-vrouw-verhouding bloot en de mysoginie van mannen die de vrouw gebruiken voor hun plezier en hun plezier alleen. Het tekent het minderwaardigheidscomplex van de man die de vrouw als een neuk- en kookpop beschouwt. Als je je partner niet hoeft te bevredigen, kun je daar dus ook niet in falen, en hoef je je niet te verdiepen in haar lichaam.
Van een heel andere categorie dan deze dappere strijders zijn de hakkelaars; mannen die eigenlijk niet echt raad met je weten en een beetje verlegen aan je friemelen, daarna in het wilde weg bewegen als een zeeleeuw die uit zee waggelt (met een beetje geluk ejaculeert hij op het moment dat hij naar binnengaat en ben je ervan af) en daarna vragen of jij het ook fijn vond. ‘Ik kan me nauwelijks voorstellen dat íemand hier plezier aan beleeft, schatje.’ Onzekere minnaars hebben die neiging: bij elke handeling vragen ze of die goed is en of je het lekker vindt. Alsof ze een tentamen aan het afleggen zijn en jij de examinator bent.
Met mes en vork neuken
Saaie minnaars. Een vriendin van me vertelde me eens in geuren en kleuren over haar saaie geliefde. Terwijl hij op haar lag te pompen als een autistische lethargicus, concludeerde zij verveeld dat ze eigenlijk liever de krant had willen lezen. Au. Ze is zo hard. Over een man die me een poosje het hof probeerde te maken zei ze droog: ‘ik heb bij hem het gevoel dat hij met mes en vork neukt’. Een virtuele castratie. Ik verloor meteen al mijn interesse.
Het zal maar over je gezegd worden. Dat je van die klinisch goedgekeurde Hollywoodneukpartijen verzorgt: alles tot in de puntjes uitgedacht, geen ruimte voor uitspattingen of in de war zittend haar en na afloop op de rug naast elkaar liggen in bed, terwijl het laken tot boven de borsten komt bij de vrouw en bij de man tot aan zijn middel.
Sáái. Dat is geen seks, dat is postmodern Noh-theater.
Toen ik vroeg wat ze precies met die vork-en-mes-opmerking bedoelde, legde mijn vriendin uit dat mijn aspirant-minnaar overkwam als humor- en passieloos, en dus twee essentiële onderdelen voor wat levensgeluk ontbeerde. Ik ben het met haar eens dat een humorloos karakter een saaie minnaar maakt, en wetenschappelijk onderbouwen kan ik het niet, maar ik heb er wel wat empirisch bewijs voor verzameld.
Een andere vriendin vertelde me dat subtiele knuffelseks niks voor haar is: ze wil voelen dat ze aangepakt wordt. ‘Ik wil geen kwast’, zei ze, ik wil een beitel’, om maar bij het klussersjargon te blijven.
Beter neuken
Tut, tut, hoor ik u al brommen, ‘en wie denk ik wel dat ik ben?’ Schrijver Chris Jones van de Amerikaanse Esquire was het gezeur van vrouwen op de bedprestaties van mannen zat en schreef in 2012 een stuk waarin hij de vrouwen voorhield dat ze heus niet zo goed zijn als ze denken en dat ze bij slechte seks minstens medeverantwoordelijk zijn. Dat was voer voor kritische vrouwelijke lezers en leverde vermakelijke online discussies op waarin hij ervan langs kreeg (‘Chris vraagt zijn vrouw om hem beter te neuken’), maar hij had wel degelijk een punt:
Het probleem is dat de meeste vrouwen doen alsof ze seksuele Olympiërs zijn, alsof ze de mannen in hun leven een enorm plezier doen door zichzelf als een hert op de motorkap aan te bieden. Sommigen van jullie houden jezelf voor de gek. Seks is geen pizza.
Een van de klachten van Jones (en veel andere mannen) is dat nogal wat vrouwen als een plank gaan liggen en de man al het werk laten doen en daarna gaan ze bij hun vriendinnen klagen als het niks was. Als vrouwen plezier in bed willen, moeten ze er niet als een lijk bij liggen, zeker. Mannen zouden minder met zichzelf bezig kunnen zijn en zich niet allerlei fabeltjes en onzekerheden laten aanpraten in de voetbalkleedkamer of door de Cosmo. Het gaat er niet om of je goed bent of slecht, klein of groot, dat je er negen op een rijtje aankan of wat dan ook: het gaat erom dat je aandacht hebt voor haar. Verder moet je seks een beetje zien als dansen. Sommigen houden van dubstep, anderen van bossa nova, weer anderen van geile R&B of harde rock. Vind elkaars ritme. Anna Blaman zag het juist:
Ik omvat met bei mijn armen de tere ronding
van haar schouders en hals, en zijzelve
doet mij haar zachtglooiende dansende benen omhelzen
zo schrijden wij tezamen in rhythmische wiegeling
Ik zie omhooggeheven haar lief gezicht
en dit hevig bijeenzijn drijft mij dicht
en dichter tot haar – en wij dansen mond aan mond
en hart aan hart en zacht gezicht aan zacht gezicht.
Eerder gepubliceerd in Men’s Health en op Aicha Qandisha. Hassnae Bouazza is schrijver en journalist, was eindredacteur van en regisseerde Femke Halsema’s serie Seks en de Zonde, schreef een boek over Arabieren, Arabieren Kijken. En ze heeft haar eigen hedonistische site, Aicha Qandisha.
Hassnae Bouazza, 10.03.2019 @ 19:33
RSS