Enquête
Thomas Colignatus
Na de val van het kabinet Balkenende IV staat Nederland verkiezingen te wachten in een periode van economische en sociale crisis die na de Tweede Wereldoorlog nog nooit is vertoond. Het draagvlak van de middenpartijen is weg. Ten aanzien van de kwestie Uruzgan lijkt de internationale positie van Nederland en de relatie met de NAVO geschaad.
Dat zijn de geringste problemen. Het echte en grote probleem is anders. Leidende politici Wouter Bos en Maxime Verhagen worden woordbreuk en onwaarheden ten aanzien van de NAVO-brief verweten (zie de bijlagen hieronder). Beide politici zouden minister-president kunnen worden en een kabinet kunnen leiden. Waar deze politici gedurende een lange periode het politieke klimaat meebepalen en bindende factoren zouden moeten zijn, vormen de verwijten nu een splijtzwam voor de Nederlandse samenleving.
Waar het maatschappelijk klimaat na de moorden op Pim Fortuyn en Theo van Gogh al op scherp staat, gaat Nederland op deze manier zware jaren tegemoet. De geloofwaardigheid van politiek en bestuur en de vorming van stabiele regeringen en de kwaliteit van de Nederlandse samenleving staan op het spel.
De officiële reden voor de val van het kabinet betreft de eenheid van kabinetsbeleid. Dat het vertrouwen binnen het kabinet Balkenende IV weg is, hoeft niet onderzocht te worden. Partijen mogen van alles over elkaar zeggen, daarvoor leven we in een democratie. Wel is het nodig dat in ieder geval de feiten boven water komen. Voor de kwaliteit van onze democratie is het erg belangrijk dat er duidelijkheid komt over gebeurtenissen die nog erg schimmig zijn.
In de komende verkiezingsmaanden moeten gewone burgers zich een mening gaan vormen of zij de uitleg van oud-vice-premier Wouter Bos geloven of de uitleg oud-minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen. Dit is een taak die niet aan burgers gevraagd kan worden wanneer hen inzicht in de elementaire feiten wordt onthouden. Zonder informatie krijgen roddel en achterklap vrij spel en worden er andere zaken in meegesleurd en komen partijen scherp tegenover elkaar te staan, zodat van goed bestuur in goed overleg met maatschappelijk draagvlak geen sprake kan zijn. Slechts waarheidsvinding door een betrouwbare bron kan het maatschappelijk klimaat en de democratie van deze giftige twistappel verlossen.
De Tweede Kamer heeft in het debat van donderdag 18 februari getoond amper in staat te zijn om de juiste vragen te stellen. Partijen verbonden hun eigen waarnemingen aan onmiddellijke politieke conclusies. Waarheid en transparantie waren het slachtoffer. Onduidelijkheid over de NAVO-brief bleef bestaan en ook de minister-president hoefde niet uit te leggen wat hij had gedaan om die onduidelijkheid weg te nemen.
De Eerste Kamer is bevoegd een enquête te houden en daarbij getuigen onder ede te verhoren. De Eerste Kamer is prudent met het gebruik van dat recht, te meer daar senatoren maar in deeltijd functioneren. De enquête, waar ik de Eerste Kamer om verzoek, is daarom beperkt van omvang maar blijft cruciaal.
Heeft Rasmussen zelf besloten om Nederland voor het ‘fait accompli’ van het ‘request’ te stellen of heeft hij dit gezien als een verzoek van de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken ?
Heeft minister Verhagen in zijn contact met NAVO secretaris-generaal Rasmussen al dan niet bewust ertoe bijgedragen of erop aangestuurd dat er een ‘fait accompli’ tot stand kwam waarbij de NAVO een direct verzoek aan Nederland richtte ?
Of heeft minister Bos gelijk dat hij en zijn smaldeel van niets wisten, zodanig dat Verhagen hier buiten zijn bevoegdheid trad ?
Wat hebben minister Verhagen en minister Koenders van Ontwikkelingssamenwerking besproken? Wanneer het PvdA-smaldeel aangaf dat er geen commitment was waarom meende Verhagen dan dat de mogelijkheid van een veto van tafel was ? Zag Verhagen een beleidswijziging van de PvdA ? Of was e.e.a. niet zo belangrijk dat het niet nodig was om dit bij minister Bos te verifiëren ?
Wat heeft premier Balkenende zelf aan waarheidsvinding gedaan om de onduidelijkheden over het ontstaan van de brief op te lossen ? Heeft hij contact gehad met Rasmussen om de gang van zaken na te gaan ?
Voor het begrip en de beoordeling van de situatie zijn de antwoorden op deze vragen van cruciale betekenis. Deze zaken overstijgen het partijpolitieke belang. Hoe men ook denkt over politieke voorkeur, richting van het beleid of politiek-filosofische inspiratie, van belang zijn hier de vakmatige bekwaamheid en de waarachtigheid en transparantie in het optreden voor ‘s lands belang.
Waarheidsvinding brengt duidelijkheid. Wanneer het zo zou zijn dat Bos en Verhagen elk gelijk blijken te hebben in hun vooralsnog tamelijk tegenstrijdige getuigenissen, dan zou sprake zijn van een bijzonder noodlot maar blijft Nederland een heilloze splijtzwam bespaard. Wanneer het zo zou zijn dat één van beiden zich heeft laten meeslepen, dan kunnen burgers zich daarover beraden. Wanneer het zo zou zijn dat beiden steken hebben laten vallen, dan zou het een opluchting zijn om ook dat te weten. Het zou een opluchting zijn wanneer niemand verplicht is tot blinde loyaliteit en wanneer de ene burger tegen de andere burger kan zeggen: “Ik heb me in hem vergist.”
Welke instantie in Nederland kan zorgen voor zo’n waarheidsvinding, op zo’n korte termijn, zodanig dat belangrijke gezagsdragers verplicht zijn te komen en onder ede gehoord kunnen worden ? Op welke wijze kan secretaris-generaal Rasmussen zelf een getuigenis geven zodanig dat diens lezing van de zaak boven twijfel verheven kan zijn ?
De onafhankelijke pers kan de ontwikkelingen reconstrueren maar kan ook weer bron zijn van maatschappelijke discussie. Een parlementaire enquête door de Tweede Kamer bergt risico’s in zich in een periode waarin juist verkiezingen voor die Tweede Kamer worden gehouden.
De Eerste Kamer is bij uitstek geschikt om hier boven het dagelijks gewoel der partijen te staan en bij te dragen tot zuiverheid in het democratisch proces.
Bijlage A
De kern van de kwestie richt zich op de brief van Rasmussen. Er is een verschil tussen (a) De verkenningsfase waarin een inventarisatie plaatsvindt die een palet van mogelijkheden beschrijft van wat voor de NAVO acceptabel is, en (b) De afronding van het besluit met een brief van de NAVO die heel specifiek een gericht verzoek doet. Dus een brief van de NAVO die (a) geeft is anders dan een brief van de NAVO die (b) doet.
Verhagen zegt om en nabij (mijn weergave) dit:
“Voorzitter. Zoals de viceministerpresident heeft verklaard, is op basis van de besprekingen tussen de ministerpresident, de viceministerpresident, de ministers van Defensie, Ontwikkelingssamenwerking en Buitenlandse Zaken contact onderhouden met de NAVO, teneinde een beeld te krijgen van de prioriteiten en de posterioriteiten van ISAF, en van de mate waarin eventueel door Nederland te stellen voorwaarden voor bepaalde opties zouden kunnen worden vervuld. Wat ik heb gemeld aan de secretaris-generaal van de NAVO, heb ik gemeld op basis van goed overleg met de betrokken bewindslieden.” (Mijn weergave.)
Er is goed overleg geweest. Dat was een basis. Wat daarna gebeurde was de vrije keuze van Verhagen.
“In dat overleg werd onder andere gesteld dat een van de voorwaarden voor verdere discussie over de opties was dat er een expliciet verzoek van de NAVO moest komen.” (Mijn weergave”)
Het is een logische conditie. Ergens moeten knopen worden doorgehakt. Je moet weten wat de opties voor de NAVO zijn voordat je kunt kiezen. Ook als je de missie eventueel niet wilt voortzetten maar bezig bent om op open wijze de opties te verkennen dan is het zinvol om te weten wat de mogelijke opties voor de NAVO zijn. Wanneer dat allemaal achter de rug is en je wilt iets met de NAVO dan is een expliciet verzoek van de NAVO nodig.
“Dat heb ik aan de secretaris-generaal van de NAVO laten weten. Er was een expliciet verzoek nodig om de discussie te kunnen voortzetten.” (Mijn weergave.)
Dit lijkt een oordeel van Verhagen zelf waarin hij het brede deel van de trechter vervangt door de pijp van de trechter met voorbijgaan van de mogelijke schuif daartussen. Zie wat er aan zijn melding aan de NAVO verandert: wat een inventarisatie (a) had moeten zijn werd plotseling een expliciet verzoek (b). Weliswaar is het logisch dat er ooit zo’n expliciet verzoek moet komen maar het is niet perse logisch om te denken dat de besluitvorming al in dat stadium zou zijn.
“Dat er een expliciet verzoek van de secretaris-generaal van de NAVO zou komen, was derhalve geen verrassing.” (Mijn weergave.)
Althans, geen verrassing voor Verhagen. Kortom, het lijkt erop dat Verhagen zijn discretionaire positie al dan niet bewust heeft gebruikt om een sterkere brief van de NAVO te krijgen dan waar het PvdA-smaldeel aan toe was. Dit is een hypothese en nader onderzoek verdient de voorkeur.
Bijlage B
Terwijl het bovenstaande een inhoudelijke beschrijving geeft, staat hier mijn politieke visie.
Thomas Colignatus is secretaris van het Samuel van Houten Genootschap, het wetenschappelijk bureau van het Sociaal Liberaal Forum.
Thomas Cool/Colignatus, 22.02.2010 @ 10:32
20 Reacties
op 22 02 2010 at 11:38 schreef Demater:
Lang verhaal kort: Verhagen is de verantwoordelijke minister. Die verantwoordelijkheid heeft hij niet genomen door zelf af te treden.
Verder ben ik benieuwd hoe het zit zit het met de voorbereiding van de overdracht. Werd de overdracht voorbereid of niet? En zo niet, waarom dan niet als er een afspraak ligt voor de aflossing..? Middelkoop moet als verantwoordelijke daarvoor dat antwoord kunnen geven.
op 22 02 2010 at 13:32 schreef Tjerk:
De Eerste Kamer der Staten-Generaal gaat natuurlijk geen parlementaire enquête houden omdat Thomas Cool dat zo graag wil.
Wat zou het staatsrechtelijk belang zijn?
Stel, we komen er achter dat Bos eigenlijk wel bevroedde dat er een formeel verzoek van de NAVO zou komen; of stel, we komen erachter dat Verhagen de ruimte van zijn mandaat vanuit het kabinet zo heeft opgerekt, dat hij bij Rasmussen de indruk heeft gewekt dat het wel goed zou komen met een omwerking van de missie in Uruzgan –
wat kan men formeel vastleggen dat dit niet nogmaals gebeurt; dat men nu ook al niet kan vastleggen? Dat er ook bij overleg tussen betrokken ministers even een kort verslag naar de spilpersonen in het kabinet gaat, die er op dat moment niet bij zijn? (Dit is er in het Torentje besproken en dit en dat zijn de afspraken)
Leuk, maar daar heb je geen parlementaire enquête voor nodig.
op 22 02 2010 at 14:02 schreef colliding positron:
.. economische en sociale crisis die na de Tweede Wereldoorlog nog nooit is vertoond.
.. vormen de verwijten nu een splijtzwam voor de Nederlandse samenleving.
De geloofwaardigheid van politiek en bestuur en de vorming van stabiele regeringen en de kwaliteit van de Nederlandse samenleving staan op het spel.
Slechts waarheidsvinding door een betrouwbare bron kan het maatschappelijk klimaat en de democratie van deze giftige twistappel verlossen.
‘T is allemaal wel weer zwaar aangezet. Fortuyn is er destijds in geslaagd een permanente sfeer van rampspoed op te roepen die totaal niet door de feiten gesteund wordt. De economische crisis is reeel, maar om nou de groeistuipjes van een zich ontwikkelende allochtone elite tot ‘sociale crisis’ te bestempelen gaat wat ver. Ook de minder fraaie politieke machinaties rond zo’n kabinetscrisis zijn niet meer dan dat. Zo’n enquete zou alleen maar bijdragen aan het opgewonden sfeertje.
Nog iets anders trouwens:
Leidende politici …. worden woordbreuk … verweten moet zijn ‘wordt woordbreuk .. verweten’ (‘er’ is het verzwegen onderwerp; ‘leidende politici’ is meewerkend voorwerp)
op 22 02 2010 at 15:46 schreef John:
Verhagen heeft inderdaad gepoogd gebruik te maken van een beruchte Israelische taktiek, de voorstelling van zaken als voldongen feiten. Gelukkig trappen we er deze keer niet in.
Helaas trappen we er veel te vaak wel in…
Zionistenvriendje Verhagen dient nooit meer terug te komen in wat voor politieke functie dan ook.
op 22 02 2010 at 15:51 schreef Benech:
Daar is niets Israelisch aan John, snap ook niet wat dat met elkaar te maken heeft. Is gewoon een doorgeslagen vorm van Realpolitik.
op 22 02 2010 at 16:23 schreef Thomas Colignatus:
@Tjerk: De enquete is gericht op waarheidsvinding. Informatie voor de burger. Eventueel kan er wetgeving uit voortvloeien maar daar kun je pas goed over denken wanneer de feiten helder zijn. Verstandig is personen onder ede te horen. Dan kom je bij een parlementaire enquete uit. Natuurlijk maakt de Eerste Kamer zijn eigen afwegingen.
@Colliding Positron: Ja, het klinkt zwaar. En Fortuyn had maar 17% van de stemmen (na de moord). De verwijten over en weer zijn nog zwak. Dus je zou er luchtiger over kunnen oordelen; wat de Eerste Kamer kan doen, en dan de enquete achterwege laten. Mijn verwachting is echter dat het erg zal gaan zieken en dat de situatie die zware woorden rechtvaardigt. We verschillen van inzicht en de tijd zal het leren.
op 22 02 2010 at 18:26 schreef Tjerk:
John: “Verhagen heeft inderdaad gepoogd gebruik te maken van een beruchte Israelische taktiek, de voorstelling van zaken als voldongen feiten.”
O, dus dáár ging dat gesprek met Avigdor Lieberman over!
MV: “Zeg, Avigdor, jij hebt als minister van buitenlandse zaken verstand van controversiële militaire missies er doorheen duwen enzo… heb jij nog tips hoe je je politieke tegenstanders voor het blok kan zetten?”
AL: “Ik dreig altijd ze de woestijn in te drijven. Maakt de lappenkoppen panisch, en het voelt reuze machtig. En de vrouwtjes worden reuze hitsig van een Bad Boy.”
MV: “Ik denk meer aan iets dat ze na de komende verkiezingen vier jaar de oppositiebankjes in zal drijven. Iets dat Wouter Bos de geschiedenis in zal doen gaan zal de grootste draaikont na Jennifer Lopez.”
AL: “Die zou ik ook nog wel eens willen zien in een camouflagepak met een uzi tussen d’r benen. Denk je dat ze te porren zou zijn voor een sioer?”
MV: “Kunnen we even bij het onderwerp blijven, Avi?”
AL: “Wat? O, ja, natuurlijk: luister, hier is wat wij altijd doen: we plempen gewoon een zooitje nederzettingen neer in de Westbank, bevolken dat met onze mensen, slingeren er een paar snelwegen (‘slegs vir Jode’) omheen, en rekken de onderhandelingen ondertussen net zolang totdat het een voldongen feit is, en daarmee een politiek feit. Werkte in 1948 ook perfect. Toen de VN met dat verdelingsplan kwam, zijn we er meteen opgesprongen. Over méér onderhandelen kan altijd nog.”
MV: “Hmmm, dat brengt me op een idee… Ja hahaha, briljant! Een regelrechte Jodenstreek!”
AV: “Zeg, let je een beetje op wat je allemaal uit die Jezuïetenkop van je laat rollen?”
Wat denk je, John? Zou het ongeveer zo gegaan zijn?
Waar komen al die monomane zionistenvreters trouwens vandaan gekropen? En wat vinden mensen eigenlijk zo bijzonder aan de columns van Luuk Koelman?
op 22 02 2010 at 19:12 schreef Benech:
Ach, Luuk heeft soms gevoel voor humor, en is m.i. de beste columnist van de Metro. Maar ja, in het land der blinden…
op 22 02 2010 at 21:56 schreef MNb:
De eerste zin is al fout. De economische crisis van 1977 tot 1987 was veel en veel erger dan de huidige. Vergelijk het werkloosheidscijfer en het BNP per hoofd van de bevolking toen en nu maar eens.
Om de waarheid te vinden zal Rasmussen onder ede moeten getuigen. Dat zal wel eens gebeuren als Pasen en Pinksteren op één dag vallen.
op 22 02 2010 at 23:18 schreef Tjerk:
@Thomas Collignatus. Een parlementaire enquête is het zwaarste middel dat de kamer heeft om de onderste steen boven te krijgen. Het wordt dan ook slechts ingezet voor halszaken.
De Eerste Kamer heeft sinds 1887 het recht op een Enquête. Vertel me eens, hoevaak heeft het in die 120 jaar van dat recht gebruik gemaakt?
Denk je dan werkelijk dat ze het voor deze partijpolitieke kwestie zullen inzetten? (Sowieso natuurlijk al niet omdat noch de PvdA, noch het CDA daar iets bij te winnen hebben).
Bovendien ben ik het niet met je eens dat het altijd noodzakelijk is te weten wat er exact heeft plaatsgevonden om er lessen uit te trekken.
Je kunt ook werken met redelijke aannames, en lering trekken uit de verschillende scenario’s.
op 23 02 2010 at 05:19 schreef leo schmit:
Waar komen al die monomane zionistenvreters trouwens vandaan gekropen?
Waar zionisme welig tiert, zijn zionistenvreters niet weg te denken.
Variant op ‘ada gula ada semut’
op 23 02 2010 at 15:38 schreef vander F:
‘Rouvoet geeft aan dat minister Koenders op dinsdag 2 februari zelf verzocht heeft om een brief van de NAVO. ‘
http://www.nu.nl/algemeen/2190834/uruzgan-was-bespreekbaar-pvda.html
Het blijft spannend,
tot nu toe gaat wat mij betreft de leugen-bokaal naar de PvdA.
op 23 02 2010 at 16:16 schreef Tjerk:
@Van der F; het door jou gelinkte interview met Rouvoet maakt wel veel duidelijk, ja.
De PvdA-ministers hebben dus al die tijd de opties onderzocht, en ook om in Uruzgan de verantwoordelijkheid over te dragen aan de Afghanen; Koenders heeft op z’n minst ingestemd met de vraag aan de NAVO om een en ander in een verzoek uit te werken; maar toen de PvdA-fractie de dag daarop liet weten er geen beslist trek in te hebben; hebben ze alsnog de deur dichtgeslagen.
Maar toen was de machinerie al aan het rollen gebracht; 4 februari ratelde het NAVO-verzoek door de fax. Bos en Koenders willen vervolgens niet in de Kamer erkennen hoe het gelopen is (want dan zouden ze voor schut gaan), wat een hoop mist optrekt.
op 23 02 2010 at 17:12 schreef vander F:
@Tjerk,
hieruit kunnen we dus mogelijk concluderen dat de PvdA fractie de stekker uit het kabinet heeft getrokken,
en niet zozeer de bewindslieden.
Al krijgen die in de pers de volle lading over zich heen.
En was het niet oud-links, met name Pronk en van Dam,
die onlangs meenden dat de partij uit dit kabinet moest stappen?
De linkervleugel van de PvdA is flink bezig,
ik vond de opstelling van Hamer in het Davids debat ook al zo eigenaardig, het was toen duidelijk dat Bos van het hele gekrakeel baalde.
op 23 02 2010 at 17:37 schreef Benech:
Tjerk: maar toen de PvdA-fractie de dag daarop liet weten er geen beslist trek in te hebben
Inderdaad trekt het wel wat mist weg. Aan de andere kant: is dit niet de gewenste dualisme waarover men een paar jaar geleden zo steggelde?
op 23 02 2010 at 17:48 schreef Tjerk:
@Benech; het zou dualisme zijn als de PvdA-ministers met het kabinet mee zouden gaan; en de PvdA-fractie tegen het voorstel zou stemmen.
Nu zijn de PvdA-ministers gewoon een verlengstuk van de PvdA-fractie, en dat is geen dualisme.
op 23 02 2010 at 17:52 schreef Benech:
Nou ja, niet helemaal Tjerk, allereerst gingen bepaalde minister wel degelijk mee met het kabinet. Althans, het leek zo. Daarnaast floot de kamer olv Hamer Koenders en Bos terug want eerst leken ze wel met het kabinetsstandpunt mee te gaan door alle opties (inclusief een vrlengde Uruzganmissie) af te willen wegen.
op 23 02 2010 at 18:05 schreef Tjerk:
Tja, maar dat systeem van beleid-via-ruggespraak is dus niet wezenlijk anders dan hoe het al die tijd al gegaan is.
Alleen laat de PvdA-fractie nu op het laatste moment weten haar poot stijf te houden, en struikelt het kabinet daarover. Niet openlijk in de kamer, maar in het torentje; wat het beeld oplevert van een warrige janboel, waarin ministers elkaar via listige spelletjes beentje trachten te lichten.
Femke Halsema merkt correct op: de politiek leider hoort in de Tweede Kamer aan het hoofd van de fractie te staan, zoals Bolkestein destijds.
Zou vicepremier Bos zijn eigen plan hebben getrokken, dan zou dat veel meer ruimte hebben geschapen om met de CU en CDA-kabinetsleden een oplossing te vinden. Nu vertegenwoordigt hij ‘de’ PvdA, en wil hij als minister duidelijkheid genereren over een partijpolitiek standpunt.
Dat is geen dualisme, dat is de lange arm van de fractie in het kabinet.
op 23 02 2010 at 21:01 schreef Thomas Colignatus:
@Tjerk: Ik weet dat de Eerste Kamer sinds 1887 geen gebruik van dat recht heeft gemaakt. Ik zou het enqueterecht niet het “zwaarste middel” noemen, het is een verwaarloosd middel dat juist nu nuttig is.
@MNb: Deze crisis is wel degelijk groter. De huidige cijfers voor de werkloosheid zijn vertekend, de relatieve armoede lijkt me groter, inflatie is vertekend, en volgens mij is er grote kans op een “double dip”. Je hebt gelijk dat het fijn zou zijn om voor dit alles een indicator te hebben. Maar ik heb het al zo druk, en wanneer je het nu al niet ziet is het de vraag of zo’n indicator ook kan helpen …
@Rouvoet & Tjerk: Het is inderdaad een denkbaar scenario, dat Bos en Koenders terugkrabbelden onder druk van de PvdA-fractie. Maar dat weet je niet, we leven in een zee van onzekerheid, en de Eerste Kamer kan duidelijkheid geven. Er zijn vele nuances. Stel dat je buurman een witgeverfd huis heeft, en aanbelt met het verzoek dat jij jouw bakstenen huis ook wit verft, zodat het geheel er aantrekkelijker uit komt te zien en de huizen meer waard. Je ziet er niets in maar je vindt het niet gepast om dat direct te zeggen omdat dat bot kan overkomen, en je accepteert dat erover gesproken kan worden in de hoop dat buurman na een tijdje wel begrijpt dat je er weinig in ziet. Buurman blijft aandringen en komt zelfs met een brief voor een aannemer … Vertaal dit nu naar het niveau van het bestuur van het land. Wat is er gebeurd, wie is betrouwbaar ? Als Rouvoet zegt: “Er is op geen enkel moment in dat interne overleg aangegeven dat een langer verblijf daar onbespreekbaar was. Er was een opening voor een serieus verkennen van opties in Uruzgan” dan zit er ruimte tussen de eerste zin en de tweede zin, want wat is nu precies “bespreekbaar” ? In hoeverre is Rouvoet meegesleept door de portefeuille van Van Middelkoop, dat hij niet meer hoorde wat de PvdA zei ? Maar goed, het kan ook dat Bos echt op de wip zat en alleen door de PvdA fractie is teruggefloten. Gaarne duidelijkheid.
op 24 02 2010 at 00:05 schreef Benech:
Gezien de effectiviteit in het verleden van parlementaire onderzoeken, betwijfel ik of je met een draconisch middel als deze de onderste steen boven krijgt. Bovendien: wat is de noodzaak daartoe? Het kabinet is nu eenmaal gevallen, er zijn nieuwe verkiezingen uitgeschreven en hups nu hopelijk snel verder regeren.
Kortom, wat is de toegevoegde waarde van zo’n onderzoekje? Kost alleen maar geld, tijd en aangezien de bewindslieden er geen enkel belang bij hebben, vind ik het totaal een zinloze excercitie.
RSS