Een weekendje Hardenberg
Ginger Lemon
Het duurde anderhalve maand voordat hij er achter kwam dat hij het kwijt was. En blijkbaar wist hij nu waar hij het kon vinden.
“Ik wil mijn weekend terug.”
Ik keek hem met een half toegeknepen oog vragend aan.
“Ja, de weekenden zijn echt geweldig hoor, maar als ik maandag naar mijn werk rijd, realiseer ik me dat ik helemaal geen tijd voor mezelf heb gehad.”
Ik zuchtte en keek naar mijn knieën die ik voor me had gevouwen, om als schild te dienen voor deze moeilijkdoenerij.
“Wat je wilt”, zei ik schouderophalend, “als jij niets zegt, slok ik je hele weekend op.”
“En hoe?” Hij pakte met zijn vinger een haarlok en trok er zachtjes aan. “Het is echt heerlijk met je, maar ik moet wat tijd voor mezelf hebben.”
Groot fuck-fest
Wel drie hele dagen later leek de corpsbal zijn missie, om het weekend te heroveren, alweer te zijn vergeten en smste hij me met de vraag of ik zin had om het komende weekend met hem in een hotel te zitten, daarbij gebruikmakend van het van Center Parcs gejatte argument “Ik moet even helemaal weg zijn.”
Ik voelde mijn meisjeshart en clitoris ongecontroleerd in me kloppen, want een weekend met hem in een hotel betekende een groot fuck-fest. Mijn vingers jeukten dan ook om gretig ‘ja !’ te antwoorden. Maar terugdenkend aan zijn queeste om het weekend terug te krijgen, reageerde ik rationeel en bedeesd. Ik wees hem er als een strenge juf op dat dit niet strookte met zijn weekendwens en hij kon me daarin geen ongelijk geven, maar dit was nu eenmaal wat hij nu wilde.
Glanzend spek
En zo geschiedde het dat we op zaterdag in zijn BMW richting Hardenberg reden. Speciaal voor de gelegenheid had ik stay-ups, jarretels en kanten ondergoed aangetrokken en tijdens de rit naar het gehucht schoof ik steeds met opzet mijn jurkje een beetje omhoog zodat hij kon zien wat hem te wachten stond. We arriveerden vroeg in de avond bij de Bed & Breakfast die zich direct naast een enorme varkensstal bevond. Terwijl de eigenaar van de B&B, boer Bas, ons de ins and outs vertelde over het boerenbedrijf kon ik alleen maar aan de ins and outs denken die binnen enkele minuten in de slaapkamer zouden plaatsvinden. Niet alleen de berg bleek hard te zijn in dit dorp.
‘s Avonds wilde hij me mee uit eten nemen. Nou ja, uit eten is een eufemisme aangezien we in de lokale pizzeria belandden, die ook als meeting-point voor de Hardenbergse kroegtijgers gold. Ze vulden de ruimte met hun lachsalvo’s, die nog het meest deden denken aan de kreten van de beesten die voor het brood op hun planken zorgden. Maar wij waren tevreden. Er lag glanzend spek op mijn pizza en tussen mijn benen glom het bewijs van zijn recente aanwezigheid. Het leven was goed tussen de benen en boeren.
Snelweg naar de hel
Na het eten hoorden we op straat een vlaag van feestgedruis uit een nabijgelegen etablissement komen. De corpsbal keek me met zijn grote blauwe kijkers avontuurlijk aan: “Laten we dansen!” En hij trok me mee naar de ingang, waar een breedgeschouderde deurknecht ons zonder op of om te kijken twee kaartjes verkocht. Wist deze multi-taskende uitsmijter dan niet dat wij he-le-maal uit het Amsterdamse kwamen om dit boerenfeestje bij te wonen? Wijzelf vonden het in ieder geval tamelijk bijzonder en vol trots toogden we naar binnen met een bloedrood bandje om onze polsen.
Eenmaal binnen zette een coverband net Highway to Hell van AC/DC in, wat in de Hardenbergse volksmond zoiets als Ieziediezie werd. Tot mijn grote verbazing gooide de corspbal alle remmen los en stond hij binnen enkele seconden met een luchtgitaar in zijn knuisten. Terwijl ik mijn best deed om mijn kritische kijk op zijn dansmoves wat te vertroebelen met behulp van wat alcohol, kon ik deze ongeremdheid op de snelweg naar de hel wel waarderen.
Heerlijke pijpbeurt
Vlak voor ons vertrek de volgende dag besloten we, heel burgerlijk, nog even uit te waaien in het bos, wat voor mij synoniem was voor een vluggertje tegen de stam van de grootste boom. Het was hondenweer, maar vreemd genoeg kwamen we nauwelijks mensen met honden tegen en dat sterkte me des te meer in mijn voornemen hem van het bospad af te trekken voor een heerlijke pijpbeurt.
Toen het zachtjes begon te regenen vond ik een afgelegen pad dat we een eindje volgden. Op de helft van het pad versperde een omgevallen boom ons de weg en het leek me de ideale plek om ons buiten de gebaande paden te begeven. Ik fluisterde in zijn oor wat ik van plan was en zijn heen en weer schuddende hoofd interpreteerde ik eerder als ongeloof dan als een afwijzing. Ik zakte door mijn knieën, rukte zijn riem los, stroopte zijn broek naar beneden en bekeek hem. Zijn pik strekte zich uit alsof hij probeerde te wedijveren met de hoogste bomen in het bos en ik beschermde zijn eikel met mijn hele mond tegen de vallende regen. Ik keek door mijn wimpers naar boven en zag hoe hij zijn hoofd in zijn nek legde en genoot van de regen en mijn tong op zijn kop.
Kale man
In een flits was het voorbij. Hij trok zijn broek op en zette het op een lopen. Terwijl ik nog op mijn knieën zat, zag ik hem op zijn gladde brogues wegstuiven en struikelen over boomstronken. Ik volgde hem schaapachtig en we renden alsof we op de hielen werden gezeten door een roede Poolse wolven. Eenmaal uitgerend, leunend tegen een boom wist hij uit te brengen dat hij recht in de ogen keek van een kale man die op drie meter afstand naar onze activiteiten stond te kijken. Even later zagen we de man en zijn vrouw Nordic walkend over het bospad komen. Nordic walkers waren wat mij betreft de veiligste voyeurs die je kon hebben.
Eenmaal thuis herbeleefden we via de sms de rest van de week onze avonturen en ik verheugde me al op het volgende weekend, waarin ik hem eindelijk weer zou zien en dan zouden we onze boswandeling nog eens dunnetjes overdoen, misschien wel in het Vondelpark.
Op donderdagavond kreeg ik de langverwachte uitnodiging binnen via een sms die ik gretig opende: “Ik denk dat het beter is als we elkaar dit weekend niet zien.”
Ginger Lemon is een vat vol tegenstrijdigheden en gewoon niet zo geschikt voor een burgerlijk bestaan.
Ginger Lemon, 04.11.2013 @ 08:00
5 Reacties
op 04 11 2013 at 10:01 schreef Maarten:
Er is niks beters dan buiten sex. En nordic walkers zijn tegenwoordig niet zo oud meer ;-)
op 04 11 2013 at 10:33 schreef Rob:
Aangezien nordicwalkende mannen allemaal met deze verschrikkelijke, zinloze je-loopt-voor-lulrage mee moeten doen van hun vrouwen, zou het no-dick walking moeten heten. Logisch dat die man stond te kijken hoe dat ook alweer was, die tijd dat hij er nog en had en zij er nog zin in had.
op 04 11 2013 at 10:34 schreef Thomas E:
En wanneer likt hij jou eens tegen een dikke boom? Met zijn brogues in de modder. (Ik geniet van je grappige avonturen, maak er een feuilleton van!)
op 04 11 2013 at 16:53 schreef dewanand:
namaste Ginger Lemon,
Proficiat zeg, Wieroe kreeg spontaan een erectie toen hij dit XXXX verhaaltje van jou las en met heimwee dacht hij terug aan zijn eerste en laatste neuk avontuurtje met LULU zijn Afghaanse slettekatje uit her verre verleden in ons etnisch apen ghetto flatje.
Ook ik had er nostalgische gevoelens bij, die pijp passage in het bos, deed mij denken aan 1997 toen ik met een homoman rondliep in de ardennen.
Schrijf aub meer van zulke professionele feminieme erotische stories, en mix er wat lekkere negers, koelie aapjes, turken, maroc bij, of test ze eens uit en publiceer je surrealistisch seks verslag op Fnaakt. Laat je eens pakken door een heel zoeloe dorp en ga het daarna opschrijven wat je superieure blanke clitje voelde meid. Dat clitje is het slimste deel van een meid en daar zit haar hele denkcentrum in. Meisjes zijn denkende clitjes en kutjes toch? En een man is een slap en stijf denkend pikkie uiteraard.
dewanand en Wieroe
op 04 11 2013 at 19:15 schreef Rob Z:
Ha, welkom in Hardenberg. Ik versta mijn stadsgenoten ook niet en een bed & breakfast laat ik ook graag aan me voorbij gaan – u doet hier in een weekend wat wij het hele jaar doen.
Tip: zodra u in het bos meer dan 100 meter van uw auto bent verwijderd bent u alleen. Je kunt hier uren in je blote kont rondlopen, zonder iemand tegen te komen. Die kale man is onze parkeerwachter, vandaar.
Maar u mag terugkomen! Mijdt ons nachtleven (…) en de 38 gereformeerde campings. Het bos is er om gebruikt te worden, zondags gegarandeerd rustig. De natuur kan daar rustig zijn beloop hebben, maar dat beschreef u al.
RSS