Een liefdesbrief in stripvorm

Hassnae Bouazza

Het terras van het Parijse schrijverscafé Les Editeurs is zonovergoten. Binnenin wacht Aurélia Aurita, auteur van de succesvolle strip Fraise et Chocolat die door Uitgeverij Xtra is uitgebracht onder de titel Aardbei & Chocola. De ontmoeting was bijna niet doorgegaan, want Aurita en Elle hebben een verleden. Na het grote succes van haar debuut Fraise & Chocolat werd Aurita geïnterviewd door een Franse journaliste van Elle die het niet nodig vond haar boek te lezen. Het zat toch vol seks? Meer hoefde ze niet te weten. Een journaliste van de Italiaanse Elle legde haar eigen privéleven op tafel, maar zij had in ieder geval het boek gelezen. “Het grappige aan die journaliste is dat ik ook wat intiems over haar te weten kwam en dat maakte de verhouding een stuk gelijker”, vertelt Aurita. Aan Nederland dus de taak de eer van Elle te redden.

Aurélia Aurita (echte naam Chenda Khun: “we hebben niet vaak de kans onze eigen naam te kiezen en Aurélia Aurita, de Latijnse benaming voor de maankwal, klonk leuk allitererend en vrouwelijk”) is een Francaise van Cambodiaanse komaf die zich na haar studie medicijnen toelegde op haar grote liefde de strip. Haar debuut was meteen een groot succes en nu is het vier jaar na dato uitgebracht in Nederland.

Het verhaal van Aardbei & Chocola: de jonge Chenda bezoekt haar oudere geliefde in Japan en wat volgt is de ene vrijpartij na de andere. Chenda is een en al passie en lust. Ze is ietwat verlegen, soms onzeker en weifelend, maar mateloos in de liefde. Ze kan zich niet beheersen als ze met Frédéric is en je weet dat ze na een kort gesprek weer helemaal los zal gaan. Zelfs in de trein is ze met seks bezig: ze staart net zo lang naar zijn kruis in de hoop dat hij een erectie krijgt. “Ik heb Aardbei & Chocola geschreven voor Frédéric en mijzelf. Aanvankelijk schreef ik het boek alleen voor ons tweeën, als een liefdesbrief in stripvorm. Eenmaal terug in Frankrijk, na mijn eerste bezoek aan Frédéric in Japan, miste ik hem en wilde ik mijn liefde voor hem uiten. Ik heb toen het eerste hoofdstuk geschreven en aan Frédéric laten lezen. Hij was meteen enthousiast en ik ging van daaruit verder.”

Frédéric is al net zo mateloos als Chenda, maar een stuk aardser, botter ook. Hij is soms onattent en zelfs arrogant. Aurita reageert wat verbaasd op deze constatering. “Vind je dat echt? Hij is soms een beetje streng, maar rechtvaardig juist. En bovendien wordt het anders wel heel erg saai in een relatie”, lacht ze. Als hij erachter komt dat ze haar menstruatie zo heeft gepland dat die weer begint als ze naar Frankrijk terug vliegt, lacht hij haar uit. Chenda schaamt zich, maar ze wrijft hem wel in dat ze het voor hem had gedaan.

Hoewel Chenda met vragen worstelt (wie is Frédéric nu echt? en zal hun liefde blijven als de passie voorbij is?), geeft ze ongeremd toe aan haar lust. Als ze na vijftien dagen non-stop seks even minder zin heeft, maakt ze zich meteen zorgen en probeert ze als een bezetene Frédéric te bevredigen.

De expliciete seks (anale seks, beffen tijdens de menstruatie, spelletjes met een buttplug) is zeer gewaagd, helemaal als je je realiseert dat het allemaal autobiografisch is. Zoveel openhartigheid is opmerkelijk, vooral als je Aurita in het echt ontmoet. Een heel vrolijke, maar verlegen en mediaschuwe jongedame die gepokt en gemazeld is door de arrogantie van de grote media (sommige journalisten beweerden het boek gelezen te hebben om vervolgens in één adem door te vragen waar ‘Aardbei en Chocola’ voor staat).

“Journalisten verwachten Chenda, het personage uit het boek. In mijn boek geef ik de indruk dat ik vrij over mezelf praat, alsof ik het tegen vrienden of naasten heb, maar dat is natuurlijk anders als je tegenover een journalist zit. Hetzelfde geldt voor mijn lezers die naar signeersessies komen. Zij weten heel veel intieme dingen over mij en dat is soms best vreemd, maar over het algemeen hadden de lezers veel respect voor mijn privéleven.” Aurita is ook wars van elke pretentie. Zo gaf ze tijdens een persconferentie eens toe dat ze van de Smurfenstrips hield. Ze kreeg hierop meteen op haar kop van Frédéric, omdat ze zichzelf tekort deed, zo beschrijft ze in haar boek Buzz-Moi.

Frédéric is haar partner Fréderic Boilet, een grootheid in de Franse en Japanse stripwereld met enorme verkoopsuccessen. Na haar debuutsucces kwamen de onvermijdelijke kritische geluiden op: dat Aurita meelifte op het succes van haar partner en dat seks nu eenmaal verkoopt. “Er was inderdaad wat gemor. Tot voor kort waren er niet zoveel vrouwelijke striptekenaars. Dus toen ik debuteerde, was dat een schok voor mensen, maar ik heb het niet gedaan voor de schok. Ik heb het gedaan voor Frédéric en mij. We beseften dat het mensen wel eens zou kunnen raken en dat ze zich erin zouden herkennen. En dat gebeurde ook. Mijn publiek was heel gemêleerd: oud, jong, stripliefhebber en juist niet. Ik heb een nieuw publiek aangeboord. Naast de kritiek waren er vooral veel lovende recencies en reacties van mensen die precies begrepen waar mijn verhaal voor stond.” De Franse krant Le Monde schreef bijvoorbeeld enthousiast over dit ‘nieuwe fenomeen’ dat puur autobiografisch en zonder gêne over haar seksuele genot schreef en ‘de schaamte voorbij’ was.

Frédéric Boilet staat in Frankrijk bekend om zijn liefde voor vrouwen. Veel vrouwen. Hij is daarover altijd zeer openhartig geweest in zijn werk en de onzekerheid die dat voor Chenda meebrengt, lezen we terug in Aardbei & Chocola en in de vervolgstrips Fraise et Chocolat 2 en Buzz-Moi. “Frédéric heeft me altijd geholpen en gesteund. Mensen vragen vaak wat hij ervan vond dat ik onze intimiteiten zo deelde, maar hij vond het juist geweldig. Alles wat ik schrijf, leest hij als eerste.” Naast de relatie van het dolverliefde stel staat ook de vervreemding in een land als Japan centraal. Deze vervreemding komt uitgebreid aan bod in haar strip Je ne verrais pas Okinawa waarin ze haar ondervraging beschrijft door de Japanse douane die het maar verdacht vindt dat de jongedame zoveel bezoekjes brengt aan Japan.

In Buzz-Moi beschrijft Aurita de mediahype die er was over Aardbei & Chocola en de vele signeersessies en interviews die ze gaf. “Veel vrouwen kwamen naar mijn signeersessies en vooral veel stelletjes.” De stripwereld is doorgaans een heel masculiene, waarin de vrouw op een stereotiepe manier wordt uitgebeeld: grote borsten, stilettohakken. In Aurita’s werk hebben de vrouwen natuurlijke rondingen. “Ik houd niet van die dunne mannequins die de modebladen domineren. Ik houd van rondingen. Ik heb een vrouwelijke kijk op de vrouw. Dat verklaart wellicht mijn vele vrouwelijke lezers. Als ik afga op de signeersessies, denk ik dat mijn publiek voor vijftig procent uit vrouwen bestaat.”

De tekenstijl van Aurita is speels en vrolijk en verandert soms mee met Chenda’s gemoedstoestand. “Veel mensen vertelden me dat het boek hen inspireerde en hun seksleven had opgepept.” Niet zo vreemd als je ziet hoe ongegeneerd het boek is en vooral hoezeer het gespeend is van de moeilijkdoenerij waar sommige vrouwen nogal aan ten prooi vallen: het type vrouw dat het vrouwelijk orgasme tot een bijna onhaalbaar ideaal verheft en de clitoris tot een welhaast onvindbare schat. “De clitoris is zeker een schat, maar ik zie niet hoe die verborgen zou moeten zijn. De één moet hem willen vinden en de ander moet hem willen geven. Zo eenvoudig is het.”

Verder bevat Aardbei & Chocola veel momenten van huiselijk geluk en een hoofdpersoon die als een net geboren vogeltje de liefde en de wereld tegemoet treedt met haar grote ogen en zachte rondingen, die haar onschuld en onbevangenheid accentueren. “Er zit inderdaad veel naiviteit in. Ik heb mijn personage Chenda expres zo klein en rond getekend met van die grote ogen.” Is Aurita zelf ook zo onschuldig? “Nou, ik ben niet naïef. De wereld is behoorlijk cynisch en hypocriet, maar ik ben liever onschuldig en te goed van vertrouwen dan cynisch. En ja, er zit veel humor in mijn werk. Ik ben er dol op. Je kunt met humor dingen minder dramatisch maken, vooral als het over jezelf gaat, zodat het niet zwaar op de maag wordt.”

Het plezier spat er dan ook van af. Zelden werd het genot van seks op zo’n heerlijk ontwapenende en vermakelijke wijze verbeeld. Desalniettemin waren er ook geschokte reacties, wat op zijn minst vreemd te noemen is voor een land als Frankrijk waar in elke film (net als Nederland) een verplicht nummertje bloot en seks zit verwerkt. Aurita denkt dat dit deels komt doordat de stripwereld een heel mannelijke is. “En niet alleen de stripwereld, je ziet het ook in de debatten in de media. Het gaat altijd óver vrouwen, óver armen, óver migranten en het zijn altijd blanke mannen van een bepaalde leeftijd en status die daar dan over praten. In Aardbei & Chocola is het woord aan de vrouw. Voor films geldt hetzelfde, de seks is er meestal vanuit mannelijk oogpunt en is vaak ook heel plat of banaal. Consumentenseks noem ik dat. Seks zonder gevoel of liefde en die liefde is juist zo ondenkbaar in Aardbei & Chocola.”

Eerder gepubliceerd in Elle. Hassnae Bouazza (حسناء بوعزة) schrijft voor Vrij Nederland, De Volkskrant, NRC Handelsblad, Elle en de Arabische site van de Wereldomroep. Vorig jaar was ze te bewonderen in Vrouw & Paard, tegenwoordig is ze regelmatig te horen in Vrijdagmiddag Live. Dat ze nog tijd heeft om in het geheim voorbereidingen te treffen voor de vestiging van het kalifaat in Nederland, mag een wonder heten. Volg haar op Twitter.

Tweet

Hassnae Bouazza, 16.12.2010 @ 15:20

[Home]
 

Δ