Economische gebedsgenezers
Thomas Colignatus
Illustratie: Norman Lindsay
2013-07-22
Adriaan Groen (1948) ging als arts naar Tanzania en zag dat de traditionele medicijnmannen de kunst van de westerse geneeskunde afkeken en ook de injectienaald waren gaan gebruiken, maar dan wel met hun eigen brouwsels. Ook in Europa is het magisch denken nog lang niet verdwenen.
Sylvia Millecam (1956-2001) was een Nederlands comédienne, actrice, zangeres en presentatrice. Twee keer werd ze gekozen tot populairste televisiepersoonlijkheid. In 1999/2000 werd een (vermoeden van) kanker vastgesteld maar Millecam wees reguliere behandeling af. Ze geloofde dat er alleen maar sprake was van een bacteriële infectie en zocht haar heil in alternatieve geneeswijzen, onder andere bij Jomanda. In augustus 2001 overleed ze. Volgens de inspectie hebben de drie “alternatieve artsen” Millecam misleid. De vereniging tegen kwakzalverij wordt door de nabestaanden van Sylvia Millecam verweten een strijd te voeren tegen de alternatieve geneeswijzen ten koste van de nagedachtenis aan Sylvia Millecam. (Teksten overgenomen van wikipedia.)
Kind blootstellen aan mazelen
Mensen die in magie geloven, zijn niet tegen te houden, blijkt steeds maar weer. We leven in een vrij land en wanneer iemand voor “alternatieve genezers” (mooie term) kiest dan moet men dat zelf weten. Wanneer de overheid gaat voorschrijven wat je moet doen, is dit het einde van de vrijheid. Sylvia Millecam had dus het gelijk van de wereld dat zij zelf haar eigen keuzes mocht maken, ook al bleek ze niet het gelijk te hebben waardoor ze langer had kunnen leven.
De situatie ligt iets anders bij ouders die hun kind blootstellen aan mazelen. Misschien moet je ouders die verantwoordelijkheid laten maar wel de kinderbijslag terugvragen. Je kunt inderdaad ook “genezers” vervolgen die misleidende teksten geven.
Het ligt weer anders bij een overheid die het land blootstelt aan de toverspreuken van een geloof in schuld en boete. In Den Haag zijn regering en parlement bevangen door de “alternatieve genezers” van neoliberale economen die eerst de kredietcrisis veroorzaakten en die nu hun machtsposities handhaven door schuld en boete te prediken.
economische gebedsgenezers
Het huidige economisch beleid heeft met wetenschap weinig te maken. De euro is erdoor gejast met politieke manipulatie. De vormgeving als een gouden standaard druist in tegen de leerboeken. Zie bijvoorbeeld Bernard Connolly, The rotten heart of Europe,1996, of het boekje De prijs van de euro uit 1998. Dat die crisis in Europa zo groot is, weerlegt de neoliberale prietpraat en bewijst reeds dat wetenschappelijk advies al jaren wordt verwaarloosd. Maar de politiek is verslaafd aan zijn economische gebedsgenezers, en de journalistiek is geen haar beter, want wil vooral kranten en zendtijd verkopen.
Helaas kent de economische wetenschap geen tuchtcollege en helaas besteedt de televisie liever drie volle weken aan het fietsen in Frankrijk dan het nauwgezet uiteenzetten van economische analyses. Ik heb al gewaarschuwd dat dit een gigantische crisis kan worden (zie hier). Nu gebruik ik de analogie van Sylvia Millicam om te aan te geven waartoe waandenkbeelden kunnen leiden, niet alleen voor een persoon maar ook voor een land en zelfs voor een continent.
Paal van de drieprocentsnorm
De regering houdt vast aan de drieprocentsnorm omdat dit in Europa is afgesproken. Nederland en ook de PvdA van destijds – financieel woordvoerder Ronald Plasterk – drongen erop aan dat Zuid-Europa zich aan die norm zou houden. Nederland en de norm zouden iedere geloofwaardigheid verliezen wanneer Nederland zich niet aan die norm zou houden.
Bovendien is Nederland een van de grote schuldigen in het Europees drama, want met onze lage lonen concurreren Duitsland en Nederland Zuid Europa de tent uit. Waar Spanje en Griekenland een werkloosheid boven de vijfentwintig procent hebben, moet Nederland niet panisch doen over acht procent of wanneer het over twee jaar hoger dan tien procent staat (CBS-cijfers, altijd hoger dan CPB-cijfers, nog zonder ZZP-ers). In Zuid-Europa zou het bloed gaan koken wanneer Nederland pas gaat nadenken nu het eigen land wordt getroffen. Rutte en Samsom maar ook de oppositiepartijen van het Lenteakkoord hebben zich derhalve aan de paal van de drieprocentsnorm vastgeklonken.
Bezuinigingsbeleid verlaten
Ik verbaas me daarom over de uitspraken van Bas Jacobs zowel in het blad Maarten! als bij Knevel & Van den Brink (uitzending 19 juli) dat de drieprocentsnorm en het bezuinigingsbeleid verlaten moeten worden. Terwijl hij weet dat Sylvia Millicam niet luistert, spreekt hij haar toe vanuit zijn ivoren toren. Jacobs is geen volle neoliberaal en geen totale studeerkamergeleerde, maar klaarblijkelijk nog voldoende wereldvreemd. Het pijnlijke punt is dat hij klaarblijkelijk nog onvoldoende thuis is in de economische wetenschap van de staathuishoudkunde waarin al duurzaam is vastgesteld dat ons model van democratie niet werkt en dat het geen zin heeft tegen dovemansoren te praten.
Veel beter was de vraag van Jort Kelder in diezelfde uitzending wat er ten behoeve van de marktsector kon worden gedaan. Eigenlijk hadden Jacobs en Kelder elkaar hier kunnen vinden, maar nu was het Jacobs die niet luisterde. Want Jacobs pleitte juist voor sanering van de balansen in de marktsector en dat past precies bij de vraag van Kelder. Hier lag de bal voor open doel en had Jacobs sierlijk kunnen intikken. Misschien is het een gebrek aan mediatraining.
Geld bijdrukken
Mijn eigen bescheiden maar wetenschappelijk onderbouwde advies is om voorlopig dan vast te houden aan die drieprocentsnorm maar daarvan investeringen af te zonderen. Dit is geen geweldige oplossing, omdat politici plotseling allerlei projecten als “investering” kunnen opvoeren. Bijvoorbeeld zou Griekenland dagelijkse feestpartijen kunnen opvoeren als investeringen in het nationale imago als vakantieland. Om dit misbruik te voorkomen, is mijn voorstel derhalve om dit vooral te doen in de vorm van nationale investeringsbanken (zie de aangehaalde column).
Voor het saneren van de balansen in de marktsector alsmede landen met een staatsschuld van meer dan honderd procent adviseer ik bovendien het monetaire instrument, zie het Engelstalige artikel Money as gold versus money as water, RWER juli 2013. Bas Jacobs is vooralsnog mordicus tegen het gebruik van de geldpers maar die aanpak is wel op zijn plaats juist omdat het om balansen gaat. Hier is Jacobs nog steeds gevoelig voor de toverspreuken van schuld & boete, in zijn wonderlijke cocktail van radicale en neo-conservatieve analyses.
Onvoldoende denkkracht in het kabinet
Sinds de uitbraak van de crisis in augustus 2007 bij Bear Stearns in Amerika, hebben we zo een festival van geloofsfanaten en dovemansoren, met nauwelijks aandacht voor serieuze wetenschap. Bas Jacobs foetert: “Er zit gewoon onvoldoende denkkracht in het kabinet en de Tweede Kamer. Heel weinig Nederlandse politici hebben economie gestudeerd – dat geldt trouwens ook voor journalisten.” (Maarten! p74).
Logisch klopt dit niet, want wanneer je het parlement vult met economen, gaan ze zich als politici gedragen. En hoe zit het met de denkkracht in de andere landen of andere tijden, met de Grote Depressie in de jaren ’30 van de vorige eeuw? Over tijd en ruimte gaat het fout, en het kernprobleem is de structuur van onze democratie, het model van de Trias Politica, waardoor democratieën zich steeds maar weer als Sylvia Millecam kunnen gedragen. Het enige goede advies is hier een parlementaire enquête zodat de Tweede Kamer kan vaststellen dat een Economisch Hof nodig is, ter veiligstelling van de rol van de economische wetenschap voor het overheidsbeleid.
Toverspreuken ontgroeid
Wanneer Nederland ooit eindelijk zijn Economisch Hof heeft dan mag het beeld van Sylvia Millecam misschien van Boxmeer naar de hoofdingang van het Hof worden verplaatst, ten teken dat het economisch beleid zijn toverspreuken is ontgroeid en als waarschuwing daar niet toe terug te vallen.
Thomas Colignatus is econometrist en leraar wiskunde te Scheveningen, en verbaast zich over de wereld en Nederland in het bijzonder.
Thomas Cool/Colignatus, 01.08.2013 @ 09:05
16 Reacties
op 01 08 2013 at 10:35 schreef Maarten:
Ik vind het een onsamenhangend verhaal. Misschien in je eigen hoofd, maar het komt niet aan bij mij.
Je komt ook ineens met een investeringsbank op de proppen, wat volgens mij niet kan omdat je dan oneerlijke concurrentie krijgt met de andere banken. En dat mag niet van Europa. Of het moet een Europese bank zijn. Onwenselijk, te veel macht en dus corruptie.
op 01 08 2013 at 11:17 schreef MNb:
“Mensen die in magie geloven, zijn niet tegen te houden”
Jawel hoor. Ik heb me er ook wel een paar keer schuldig aan gemaakt: uittreding, homeopathie.
“De vormgeving als een gouden standaard druist in tegen de leerboeken.”
Fouten maken is één ding. Fouten herhalen is iets anders. Sinds de jaren 30 weten we wat de gevolgen zijn van een gouden standaard.
“schuld en boete te prediken”
Tja, de Abrahamistische moraal zit diep geworteld in het westerse denken.
“een Economisch Hof nodig is”
Dankjewel. Zolang economen het onderling niet eens kunnen worden, omdat ze wegens hun politieke overtuigingen nauwelijks feit en waarde uit elkaar kunnen houden, wordt dat helemaal niks. Zodra ze het wel eens zijn is dat hof niet meer nodig.
op 01 08 2013 at 12:50 schreef Thomas E:
Zet 10 economen in een forum en ze hebben alle 10 een ander idee over hoe je de crisis zou moeten aanpakken. Economie is in feite veredeld boekhouden met een gewichtig sausje van sociologie en vrij simpele wiskunde. Nou, probeer daar maar eens een serieuze wetenschap van te brouwen. Het zijn m.i. doorgaans de wetmatigheden van aktie/reaktie of de onvoorziene rampen/oorlogen/mislukte oogsten, die een kentering in crises teweeg brengen.
op 01 08 2013 at 14:37 schreef Thomas Cool / Thomas Colignatus:
@Maarten & Thomas E: Wellicht hebben jullie dan iets aan deze “cursus economie”, samengesteld uit eerdere stukken op Frontaal Naakt: http://thomascool.eu/Papers/Drgtpe/Crisis-2007plus/2013-07-24-CursusEconomie.html
Merk het subtiele punt op: Bas Jacobs en ik zijn het vooralsnog oneens, maar, wanneer hij mijn werk gaat lezen, dan kan blijken dat we het wel eens worden. Er is verschil tussen “gebrek aan kennis” en “oneens zijn”. En ja, wellicht heeft Bas een argument waardoor ik anders over zaken ga denken.
op 01 08 2013 at 15:05 schreef Sasha Berkman:
het probleem is ook dat veel politici gewoon keihard liegen.
http://www.rtlnieuws.nl/nieuws/binnenland/marijnissen-verwijt-rutte-liegen-en-vuil-spel
op 01 08 2013 at 21:53 schreef MNb:
“wellicht heeft Bas een argument”
Dat is niet zozeer het probleem. Voor iemand die ook maar vaag bekend is met concurrerende natuurwetenschappelijke theorieën is het probleem in de economische wetenschap zonneklaar. Economen moeten netjes toetsbare hypothesen formuleren. Daarna moeten ze op zoek gaan naar empirische data om die voorspellingen te weerleggen. Op zijn minst kan dan de geldigheid van die hypothesen begrensd worden. Met een beetje geluk komen er nieuwere, betere hypothesen uit voort – zoals dat idee van TC laatst om banken solider te maken middels virtueel geld.
Westerse landen (en daarbuiten nog wel een paar meer) hebben bijna 70 jaar lang economische gegevens vastgelegd. We weten daardoor inderdaad vrij aardig wat niet werkt: noch a la dol geld bijdrukken noch rücksichtlos bezuinigen.
Geen econoom die het eerste nog voorstaat. Waarom sommigen het tweede nog wel adviseren is mij vanuit wetenschappelijk oogpunt volstrekt duister; vanuit politiek oogpunt niet. Het werkte in de jaren 30 niet en in de jaren 80 niet. Waarom zou het nou wel werken en dan nog op Europese schaal ook?
Tenzij je overdracht van welvaart van arm naar rijk voorstaat, natuurlijk.
op 02 08 2013 at 00:38 schreef MNb:
Kijk eens aan, een bevestiging van mijn bewerinkjes:
http://www.nrc.nl/joris/2013/08/01/joris-luyendijk/
op 02 08 2013 at 09:37 schreef Thomas E:
En ook van de mijne (voor wat het waard is):
‘Een econoom is iemand die het oneens is met een andere econoom.’ Zie link MNb. Dus, Thomas Colignatus, zo’n Economisch Hof heeft geen enkele zin omdat het nooit tot een eenduidige uitspraak zal kunnen komen. Millecam was daar in jouw metafoor echt niet beter van geworden.
op 02 08 2013 at 09:53 schreef Thomas Cool / Thomas Colignatus:
@MNb & Thomas E: Onderkoelde grappen over economen, aardig. Van mij mag het hele humoristisch spectrum wel gebruikt worden.
Maar mag ik jullie verzoeken rekening te houden met de logica. Ik presenteer een synthese voor de economische theorie. Dus economen zouden het daarover eens kunnen worden, wanneer ze maar gaan lezen. Wanneer vervolgens economen in grote getale dat advies tot een Economisch Hof gaan onderschrijven: hoe reageert de samenleving dan ? Vervolgens, Thomas E: ook CPB, DNB, IMF en Amerikaanse FED moeten tot een “eenduidige uitspraak” komen. Zij doen dat gewoon. Jij stelt dat het onmogelijk is. Maar de praktijk is duidelijk anders. Je moet onderscheid maken tussen de institutionele rol van het Hof versus de academicus met de rol om kritiek te geven.
op 02 08 2013 at 11:02 schreef MNb:
“wanneer ze maar gaan lezen”
Nee. Wanneer ze economische data gaan gebruiken om hypothesen te toetsen. Wetenschap is meer dan alleen maar argumenteren.
op 02 08 2013 at 11:03 schreef Thomas E:
Point taken, but not convinced. Waar de visies van de divesre inspraak-instanties verdeeld zijn, zal het afgekondigde beleid ook een slap compromis (of getelde knopen uitspraak) worden. Zéker in Europa. Een soort PvdA-VVD ‘oplossing’ dus.
op 02 08 2013 at 11:53 schreef Thomas Cool / Thomas Colignatus:
@MNb: Natuurlijk, data zijn cruciaal. Maar laten de collegae mijn boek DRGTPE lezen hoe ik omga met de data voor de ondersteuning van dat voortel tot een synthese.
@allen: Zie ook de term “voodoo economics”. Hier is een artikel uit 2004 dat dit uitlegt: http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/270292.stm De schrijver in 2004 gelooft nog dat de economische problemen uit de lucht zijn, en houdt geen rekening met de economische crisis sinds 2007. Het artikel suggereert dat Ronald Reagan geen voodoo economie deed, terwijl het dat wel degelijk was. De deregulering door Reagan legde juist de basis voor de crisis in 2007+. Zoals Rutte en Asscher nu ook voodoo plegen en het land er braaf achteraan loopt.
op 02 08 2013 at 20:04 schreef Sasha Berkman:
Voodoo economics! Mooie beschrijving was dat inderdaad. Het probleem ligt niet in de analytische sfeer, het is allemaal politiek. “read my lips, no more taxes” was gewoon vieze leugenachtige demagogie zoals dat binnen rechtse politicie gangbaar is.
op 03 08 2013 at 15:33 schreef MNb:
“read my lips, no more taxes”
was beslist geen vieze leugenachtige demagogie, want dat was precies wat Reagan deed. Het is zelfs een essentieel onderdeel van voodoo economics.
De leugen bestond er in dat Reagan ook beloofde het begrotingstekort en de overheidsschuld terug te dringen. Niet dus, oa wegens het Star Wars programma.
op 03 08 2013 at 20:32 schreef Sasha Berkman:
Nee MNb, alleen de rijken hebben minder belasting hoeven te betalen sindsdien.
“No More Taxes” was geen leugen als je het over de rijken hebt. Dan alleen.
op 03 08 2013 at 20:40 schreef Sasha Berkman:
Al met al is er een directe link tussen “1000 euro erbij” van Mark Rutte, “no more taxes” van Bush 1, “Geen verhoging van de AOW” van Wilders, stuk voor stuk zijn het leugens. Als het over een sociaal-economische agenda gaat zijn het uitspraken van mensen uit het centrum van de macht. Econoompjes worden gewogen en …