Duizend anderen
Suna Floret
Illustratie: Henry Scott Tuke
Ruim veertig procent van de Rotterdammers is alleenstaand. Waarschijnlijk zal het niet zo zijn dat al deze Rotterdammers ook vrijgezel zijn, maar er zullen er vast een hoop tussen zitten. Veertig procent is veel! En de komende twintig jaar neemt het aantal alleen nog maar toe in onze spannende stad. De stijging van het aantal alleenstaanden met een niet-westerse afkomstzal twee keer zo groot zijn als het aantal autochtone alleenstaanden.
Wat is er toch aan de hand? Als ik mijn vrijgezelle vriendinnen spreek, dan hebben ze het allemaal over hun zoektocht naar de ideale man. Ik kreeg van een Marokkaanse vriendin te horen dat er in Rotterdam zelfs, speciaal voor niet-westerse vrijgezellen, feesten worden georganiseerd en dat ze daar elke maand naartoe gaat. Tot nu toe nog zonder succes. Maar ze grapt dat de Marokkaanse mannen daar in ieder geval wel naar binnen mogen van de portier.
Waarom zijn er zoveel vrijgezellen op zoek naar een relatie terwijl iedereen om me heen ook uit elkaar gaat? Ook de ouders zien dat het tegenwoordig niet meer makkelijk is, vooral niet in een grote stad als Rotterdam. Ik dacht dat alleen de Turkse en Marokkaanse ouders druk zetten, maar ook de Nederlandse ouders kunnen er wat van. Een van de moeders wilde mijn vriendin op gaan geven voor een tv-programma ‘Wie trouwt mijn zoon?’ “Omdat ze nu toch echt moet opschieten”.
De problemen lijken dan ook groter en moderner te zijn. Hij wil zijn vrijheid behouden, of hij zit nog met zijn ex, of er zijn te grote cultuurverschillen. Of de man van je dromen zegt dat hij van jou houdt en dat hij jou niet opgeeft, terwijl hij een kind bij een vrouw heeft die hem nog niet wil loslaten.
Dit soort problemen bestond vroeger niet, of in ieder geval in mindere mate. Toen mijn ouders in Rotterdam kwamen wonen, ging het om financiën, het hoofd boven water houden. Maar je bleef als gezin altijd volhouden. Zo hoorde dat. Tegenwoordig moet je als vrouw nóg sterker in je schoenen staan, om de moderne problemen aan te kunnen.
Volhouden? “Waarom volhouden?”, denken we tegenwoordig. “Voor jou duizend anderen! Er zwemmen genoeg vissen in de zee!” Ik erger me dood aan deze stadse mentaliteit. Misschien komt het omdat ik gelukkige, sterke ouders als voorbeeld heb, maar ik geloof nog steeds in het ‘volhouden’. De oude stempel in een stad met een moderne skyline.
Journalist Suna Floret (28) heeft een wekelijkse column in Algemeen Dagblad. Haar weblog is meer dan de moeite waard. Volg haar ook op Twitter.
Suna Floret, 07.07.2011 @ 14:01
24 Reacties
op 07 07 2011 at 15:32 schreef Chantal:
Het woord volhouden klinkt nou ook niet bepaald hoopgevend. Vroeger was scheiden not done en hielden hele volksstammen vol. De kinderen hadden dan ook een geweldige jeugd. Ik gruw van die dorpse mentaliteit.
op 07 07 2011 at 16:07 schreef Jeroen Mirck:
We leven in een tijd van hedonisme, waarin het leven een Idols-verkiezing is geworden. Snel tevreden zijn we niet. Maak voor de grap eens een account aan op Relatieplanet (heb ik ooit gedaan en snel weer verwijderd, wat een bizarre wereld) en je struikelt over mensen met ellenlange wensenlijstjes waar hun ideale partner aan moet voldoen. Natuurlijk is het goed dat men selectief is, maar het slaat soms door. Om me heen zie ik ook volop getrouwde stellen met jonge kinderen uit elkaar gaan. Te impulsief getrouwd? Verleid door de drang naar Het Nieuwe? Maar ondertussen zijn er dus steeds meer alleenstaanden. Misschien is dat trouwens ook deels een statistisch gevolg van het feit dat we langer wachten met ons te binden. Want soms is de werkelijkheid prozaïscher dan we denken (of willen).
op 07 07 2011 at 17:05 schreef MNb:
Mensen hebben nogal eens te hoge verwachtingen: van zichzelf, van de ander, van hun kind(eren), van hun werk, van hun leven. Dat is een recept voor teleurstelling. Druk van buitenaf helpt niet daarbij. Waarom zou een mens niet gelukkig kunnen zijn met imperfectie?
Wijze les uit Suriname: liefde houdt in dat je van zijn/haar slechte eigenschappen houdt.
op 07 07 2011 at 17:33 schreef Jan L.:
Er zijn teveel mooie vrouwen in Nederland .ze kunnen krijgen wie ze willen dus doen niet(meer) aan binding.
lelijke vrouwen wel maar daar zitten mannen weer niet op te wachten.
op 07 07 2011 at 18:15 schreef Hans Langbroek:
Er zijn zat mensen die alleenstaand zijn die helemaal niet op zoek zijn naar een partner. Niet iedereen vindt samenleven of -wonen persé de ideale situatie, of wil persé een relatie. Er zijn genoeg mensen die er voor een zekere tijd gewoon genoeg van hebben, en dan hoeft het even niet meer.
Volgens mij zijn dat meer mensen dan dat veel denken.
op 07 07 2011 at 19:07 schreef J.J. van der Gulik:
Ik beetje leedvermaak heb ik wel over het liefdesgetob van de Nederlandse vrouwen. Regelmatig zie ik ze aan de arm van een relatie of man die ze in een eerder stadium geen blik waardig gunden, maar na het naar beneden bijstellen van de eisen toch alsnog maar de echtelijke of een andere sponde invoerden.
Nederlandse vrouwen zijn daarnaast toch vooral uit op de gelden van man of partnerlief en willen die zo gek krijgen om gestresd maar wel met een redelijk inkomen langdurig voor zich te laten werken. En als ie dan uitgeblust raakt, kan hij moven.
Niet-Nederlandse vrouwen geven vaak toch wat meer het gevoel met een echte vrouw te maken te hebben qua geuren, uitstraling, blikken en bewegingen en niet met een mooie koelkast, die wat kraait om zo de buit binnen te halen, waarna het kraaien tot eventueel de kraaienmars voor de ongelukkige partner/man achterwege blijft.
op 07 07 2011 at 19:34 schreef Peter:
Ben je ook zo gek op Joodse vrouwen, Gulik?
op 07 07 2011 at 20:06 schreef Chantal:
@Jan Lul
“Er zijn teveel mooie vrouwen in Nederland .ze kunnen krijgen wie ze willen dus doen niet(meer) aan binding.
lelijke vrouwen wel maar daar zitten mannen weer niet op te wachten”.
Je doet je naam eer aan, Jan Lul. Als je het zo bekijkt heeft niemand meer een relatie. Lelijk is een relatief begrip, zegt karakter jou ook nog wat of is je achternaam het belangrijkste?
op 07 07 2011 at 23:38 schreef Sasha Berkman:
Aan de andre kant: Ik persoonlijk heb meer met relaties dan met 1 night stands.
op 08 07 2011 at 00:29 schreef J.J. van der Gulik:
re Peter
Ik sta kritisch tegenover de islam waar het gaat om de verhouding met de westerse wereld, overigens ben ik dat ook ten aanzien van het westen met betrekking tot de islamitische wereld. Maar op de een of andere manier heeft dat niet echt veel invloed op hoe ik moslima’s ervaar. Bij kritiek op de islam ben ik veel eerder geneigd dat aan de mannen te verbinden. Ik sta daar verder niet bij stil of dat eigenlijk wel terecht is. In zijn algemeenheid liggen mijn tolerantiegrenzen bij vrouwen nu eenmaal duidelijk hoger dan bij mannen. Daar horen ook de joodse vrouwen bij.
op 08 07 2011 at 09:32 schreef irrie:
Waarom willen steeds minder mensen geschiedenis maken met elkaar. Dat vind ik mooi aan een langdurige relatie.
op 08 07 2011 at 11:09 schreef Chantal:
@v.d. Gulik
Misschien kan je een wat genuanceerder beeld geven van vrouwen. Wat voor de Nederlandse vrouw geldt, kan ook voor de niet- Nederlandse vrouw gelden en andersom.
op 08 07 2011 at 12:22 schreef K. van den Broeck:
Hoe ziet J.J. van der Gulik zijn eigen vrouw of vriendin? Of durft hij daar niet over te schrijven, bang dat zijn vrouw of vriendin dit leest?
op 08 07 2011 at 17:04 schreef Jimmie:
Gulik heeft in zekere zin wel een punt, hoor. Het selectiegedrag van vrouwen is vaak voor een aanzienlijk deel gebaseerd op het verlangen naar aardse zaken (geld, macht, status). Het uiterlijk van de mating partner doet er niet zoveel toe. Daarom neuken mannen als Berlusconi of die pad van een prins van Monaco zich suf op de heerlijkste vrouwen.
Bij mannen is het doorgaans juist andersom. Het uiterlijk is alles. Geld, macht en status doen er niet bijzonder veel toe. Er zijn bijvoorbeeld maar weinig mannen die op Angela Merkel zouden klimmen.
Wat mij interesseert is de vraag wie er met betrekking tot het selectiegedrag nou triester is: de man of de vrouw. Eigenlijk zijn beide seksen maar slaaf van hun platte, onderhuidse driften.
op 08 07 2011 at 18:25 schreef MNb:
Ik zou inderdaad niet op Angela Merkel klimmen. Maar als zij op mij wil klimmen zou ik daar veel minder bezwaar tegen hebben.
op 08 07 2011 at 18:34 schreef Peter:
Het wordt vaak gezegd – dat vrouwen hun mannen kiezen op basis van de financiële zekerheid, die hij kan bieden maar voor veel vrouwen in mijn omgeving geldt dat in elk geval al niet.
Om te beginnen zouden de vrouwen, die mij hebben gekozen vanwege het financiële plaatje, niet goed bij hun hoofd zijn. Ik heb een zekere ontwapenende charme en ik ben een fantastische minnaar, dat is waar, maar bakken met geld heb ik nooit verdiend en ik moet een boel alimentatie betalen, plus cadeautjes en uitjes en allerlei verwennerijen voor mijn kinderen.
Suna – ik ken haar persoonlijk – kiest blijkbaar ook al niet voor aardse zaken. Ze gaat voor de Liefde met een grote L en is bereid daar erg ver voor te gaan.
Het zijn de mannen die altijd alleen maar over geld lullen en dure auto’s en beleggingen. Ik durf te stellen dat vrouwen vooral zoeken naar een man om van te houden en daarbij doet uiterlijk er niet zo heel veel toe.
op 09 07 2011 at 00:18 schreef gert:
tot de dood ons scheidt. belachelijk.
op 09 07 2011 at 10:19 schreef Jimmie:
Vrouwen kiezen denk ik niet uitsluitend op grond van financiële zekerheid, maar het is een component waaraan toch een zeker gewicht hangt – meer dan bij mannen. Dat je geen geld hebt maakt je dan ook niet per sé onaantrekkelijk voor een vrouw.
Suna ken ik niet; het kan best dat zij voor de liefde gaat. Waar die liefde dan weer op gestoeld is, is een andere vraag. Overigens zijn er ook best vrouwen die weinig gewicht hechten aan geld, status, macht en andere aardse zaken bij het kiezen. Ik zeg alleen dat dit veel minder voorkomt dan bij mannen (die overwegend voor uiterlijk gaan).
Verder grappig inderdaad, je vaststelling dat mannen altijd maar over auto’s en geld lullen. Zo heb ik een collega die graag praat over zijn Rolex ‘klokken’ (ja, echt, zo noemt ie horloges). Mannen die zo over hun bezit van aardse zaken opscheppen zijn eigenlijk platte primaten die op een wel heel doorzichtige manier duidelijk willen maken aan mogelijke mating partners dat zij een good catch zijn. Een beetje intelligente vrouw kijkt daar recht door heen.
op 09 07 2011 at 19:06 schreef Chantal:
Afgezien dat ik denk dat juist het merendeel van de vrouwen voor de liefde gaat en niet voor het geld en de status, denk ik dat deze complexe maatschappij ook niet erg bevorderlijk is om een relatie langdurig goed te houden. Er wordt veel verwacht van vrouwen. Zij moeten werken, het huishouden doen,kinderen krijgen, kinderen opvoeden, studeren etc. en daarbij er nog redelijk toonbaar uitzien. Ook heb je elke maand feest. Is dat over dan zit je weer in de overgang. Wat dat betreft hebben de heren niets te klagen. Behalve de midlifecrisis, komen zij er goed vanaf.
op 09 07 2011 at 22:06 schreef MNb:
Eens kijken, ik ben een jaar of tien alleenstaand vader geweest. Ik moest werken, het huishouden doen, mijn zoon opvoeden. Vroeger heb ik gestudeerd en voor mijn werk – leraar – moet ik er ook nog redelijk toonbaar uitzien. Daarnaast moet ik me elke dag en soms twee keer per dag scheren, een stomvervelend werkje, en dat mijn leven lang. Een midlifecrisis heb daarentegen nooit gehad.
Alleen klaag ik niet. Dat laat ik aan Chantal over.
op 10 07 2011 at 09:56 schreef Hans Langbroek:
Idem MNb, maar dan met dochters en zonder dat verplichte dagelijkse scheren. Twee ker per week is dik genoeg.
Het is zwaar door de rouwverwerking, hoeveelheid werk en tijdtekorten die je in die leefsituatie dan hebt, maar klagen is niet nodig. Gewoon doen wat gedaan moet worden, en soms gewoon niet.
Met je eens.
op 10 07 2011 at 11:32 schreef Elkerlyc:
Mensen verwachten te veel tegenwoordig en willen daar te weinig voor doen.
Vergelijk een relatie met een houtvuur. Je zal het wel regelmatig van nieuwe brandstof moeten voorzien. En daar zit hem het probleem want tussen het kinderen opvoeden, carrière maken, sociale verplichtingen en de algehele waan van de dag blijft er vaak bitter weinig tijd over voor elkaar.
En dan gaat het vroeg of laat mis.
op 10 07 2011 at 11:53 schreef Saira:
Iedere tijd heeft zo zijn uitdagingen. En je hoeft niet overal aan mee te doen. Ik ben de huishoudmanager thuis, en ik ben vooral heel goed in delegeren. Mijn vriend heeft het er maar druk mee.
Mijn overgrootmoeder was een groot deel van haar leven rijstboerin en weduwe met kinderen.
Haar eerste man was niet zo leuk, die heeft ze dus verlaten. Daarna 2x getrouwd geweest met goede mannen die helaas niet oud geworden zijn.
Petje af voor alleenstaande ouders.
Bij ons is het vrij vanzelfsprekend dat man en vrouw bijdragen aan het gezinsinkomen, en zo ben ik door mijn ouders ook opgevoed.
Ik zeg niet dat geld niet belangrijk is, want dat is het tot een bepaalde hoogte wel. Dat ik nog steeds geen miljonair geworden ben, is mijn eigen schuld.
Toen ik in mijn jonge jaren kon trouwen met een man uit een rijke familie, heb ik onvriendelijk bedankt. Hij dacht serieus dat ik te koop was.
Maar goed, mijn eerste selectie maak(te) ik vooral onbewust met als criteria dierlijke aantrekkingskracht, liefde op het eerste gezicht, lust, factor X enz.
op 10 07 2011 at 21:57 schreef Chantal:
@MNb
@Hans Langbroek
Ik klaag niet, ik stelde alleen maar een paar feiten vast. En, jeetje, men moet zich scheren, poehoe, wat een drama, is dat nou alles, tjonge jonge.