Donor

20 Reacties

op 27 10 2012 at 09:57 schreef Rob:

Ik kan me toch lastig voorstellen dat mensen echt geloven in een god die je in het hiernamaals straft omdat je na je eigen dood andere mensen hebt geholpen.

op 27 10 2012 at 10:02 schreef Peter:

Nou ja, we hebben het wel over God, Rob. De lul die Mozes de toegang tot het Beloofde Land ontzegde als dank voor veertig jaar bewezen diensten.

op 27 10 2012 at 10:29 schreef Aaron:

Eigenlijk zou je als donor een optie moeten hebben om geen organen te willen doneren aan niet-donors. Simpeler kun je het niet maken… Niks barmhartigheid maar gewoon een soort reciprociteitsbeginsel. Eens kijken hoeveel mensen dan ineens plots genezen zijn van hun culturele moeilijkheidjes.

op 27 10 2012 at 10:32 schreef Jaap Kramer:

Waarom zou je het niet alvast doen, en als je het zeker weet dat je het niet wilt, dan weer intrekken. Het is in 5 minuten gebeurd, en geloof mij – het geeft een goed gevoel.

op 27 10 2012 at 10:49 schreef maxim:

Ik wil gaarne doneren, echter ik zit met het dilemma dat ik niet mijn organen aan moslims mag geven , aangezien het in onze religie geopenbaard is dat moslims onrein zijn en andersgelovigen allemaal dood willen hebben. De overheid geeft je niet de keuze om moslims uit te sluiten, want dat is dan weer discriminatie.

op 27 10 2012 at 10:49 schreef Isho:

In de huidige tijden van ultra-kapitalisme in de zorg, vertrouw ik dit medemenslijkheid en bijna religieuze barmhartigheid niet….voor hoeveel wordt zo een verplichte en gratis afgestanne lever/hart doorverkocht ????!!!!

Ik denk dat er een lijkenmarkt bestaat waar we nergens over weten…zou me verbazen als dat niet zo is.

op 27 10 2012 at 11:35 schreef marcodB:

Je gaat uiteindelijk wel helemaal dood hoor. Ook als je doneert. Alleen niet in een keer.

op 27 10 2012 at 12:33 schreef Sasha Berkman:

Ook ik worstel met de vercomercialisering van de gezondheidszorg in deze.

op 27 10 2012 at 13:24 schreef sigme:

Voor iedereen die wel wil doneren maat niet aan niet-donateurs, of niet aan moslims, of niet pas als je dood bent:
Je kan bij leven een nier afstaan. En je mag zelfs een ontvanger kiezen.

De doorlevende donateur kan prima leven met 1 nier. En met een geweldig goed gevoel natuurlijk.

PS: Voor vrouwelijke donateurs hiervan geldt dat men dit pas wil doen als je een compleet gezin hebt of boven de 40 bent.
Bij zwangerschap kan het namelijk wel eens handig zijn toch 2 nieren te hebben.

op 27 10 2012 at 14:09 schreef Jaco:

Ik heb ooit gekscherend PvdA- en CDA-stemmers uitgesloten van mijn organen omdat deze partijen tegen het Ja-tenzij-stelsel stemden. Gekscherend, want uiteraard en een beetje helaas mag je niemand uitsluiten van je organen. Sommige mensen met een nee-codicil zijn risicogroepen en/of hebben ziektes en mógen dus geen organen doneren.
Wel zag ik in de papierbak van mijn studentenhuis in 1995 talloze ongeopende codicil-stembiljetten. Naast de groepen die principieel tegen of voor zijn (ik kan voor beiden begrip opbrengen, maar voor de tweede meer), is er dus een nog veel grotere groep die het geen fuck kan schelen als hun potentieel-levensreddende organen straks onder de grond liggen weg te rotten. Om hen moet er dus gewoon een ja-tenzij-systeem worden ingelast

op 27 10 2012 at 16:15 schreef Mark:

Ik geloof dat Aaron een goed punt heeft.

Reciprociteit is een principe dat zeer vaak kan worden gehanteerd, want menselijk, in de zin dat mensen meestal in hun omgang met anderen zich laten bepalen door de verwachting, hoe de anderen met hen zullen omgaan, als de rollen zijn omgedraaid.

op 27 10 2012 at 22:22 schreef MNb:

Met mij is het pas echt erg gesteld – ik ben er te lui, te bescheten en te beroerd voor. Volledig sterven interesseert me niet; ik ben al lang mijn amandelen en een heel stel kiezen kwijt.
Kortom, ik ben het wandelende bewijs waarom “Ja, tenzij” moet worden ingevoerd.

op 28 10 2012 at 11:27 schreef Berry:

Sasha Berkman, kan ik het boek “ausgeschlachtet” aanraden. Hier staat exact beschreven wie, en hoeveel, er aan orgaandonatie verdient. De organen zijn geeneens zo gevraagd, vooral de schoonheidsindustrie heeft belang bij het weefsel.

Vreemd genoeg horen we daar nooit iets over. In de reclame gaat het altijd over “het arme kind”, dat geen orgaan krijgt. Maar lees het boek, als het je echt interesseert.

http://www.amazon.de/Ausgeschlachtet-Die-menschliche-Leiche-Rohstoff/dp/3430200407

op 28 10 2012 at 11:37 schreef Berry:

in Nederland is heel weinig informatie te krijgen over het donorschap. Ik heb de reactie van P&W vorig jaar al gevraagd de andere kant ook te belichten. Dit gebeurde ook vorige week niet. Het lijkt wel, alsof ze sterke belang erbij hebben, niet te informeren.

De Stichting Bezinning Orgaandonatie in Nederland schrijft het volgende: “… heeft ernstige kritiek op de voorlichting van overheid en belangengroeperingen. Die voorlichting is via allerlei campagnes slechts gericht op het verkrijgen van meer orgaandonoren en houdt informatie achter die niet welgevallig is voor dit doel. Fundamentele informatie over de stervende donor wordt weggelaten waardoor de mensen misleid worden.”

http://www.orgaandonatie.biz/

op 28 10 2012 at 20:33 schreef Fleur:

Ik vind dat iedereen die te lui is zich dood moet schamen.talloze (jonge) mensen sterven alleen omdat ze geen nieuwe longen oid krijgen.je merkt er niks van, donor zijn . En als jouw naasten iets zou overkomen zou je het ook fijn vinden als ze geholpen zouden kunnen worden.
Voor iedereen die tegen is is, gelovig of niet, vind ik inderdaad dat ze ook zelf niet geholpen mogen worden met nieuwe organen. Waar is naastenliefde trouwens gebleven als je iets weigert dat niet eens in je heilige boek genoemd staat.
Voor iedereen die donor worden vaag vindt hier even een waargebeurd verhaal van iemand wiens leven gered werd door haar donor
http://www.airmagazine.nl/air/featured/ultieme-paastip-word-donor/

op 29 10 2012 at 00:03 schreef Wilma:

Mijn man heeft bijna 5 jaar geleden een levertransplantatie gehad. Zijn lichaam zag zijn eigen lever als lichaamsvreemd en verwoestte deze tot hij eigenlijk nauwelijks nog iets kon. Toen hij bovenaan de wachtlijst stond werd iedere traumaheli die overvloog een bizar moment. Voor hij geopereerd kon worden zou er eerst iemand op een nare manier sterven. De nacht van de operatie was heel dubbel voor mij, wetende dat wij ineens heel sterk verweven raakten met een andere familie die ook in het ziekenhuis had gezeten. De weken na de, zeer succesvolle, operatie was ik emotioneel zo in de war. We waren er per ongeluk achter gekomen wie de donor was. Een jonge jongen, nog niet volwassen. Zijn ouders hebben moeten beslissen. Ik wist me helemaal geen raad met mijn gevoelens van dankbaarheid voor mijn man en verdriet voor de ouders van zijn donor. Via een brief hebben we ze laten weten hoe het ging en hoe dankbaar we zijn voor hun moeilijke keuze. Ik hoop dat meer mensen donor zullen worden, maar ik wil ook benadrukken dat het voor de nabestaanden een zwaar proces is dat hopelijk uiteindelijk ook een positief gevoel met zich mee zal brengen.

op 29 10 2012 at 14:13 schreef sabaroth:

Zijn zware rokers en drinkers ook welkom als donor?

op 29 10 2012 at 16:43 schreef sabaroth:

Dat was trouwens serieus bedoeld he? Ik zou mijn organen best willen afstaan, heb ik geen enkel probleem mee, maar vraag me af of iemand echt blij is met een zwartgerookte long of een naar alcohol stinkende lever.

op 29 10 2012 at 16:43 schreef Sandro:

Ik heb al vanaf mijn 25ste een donorcodicil en sta er helemaal achter.
sabaroth: ik ben een redelijk zware roker, is geen probleem enne….. vanaf het moment dat ik mijn organen ter beschikking heb gesteld, heb ik mij ook voorgenomen om deze dan ook maar zo steriel mogelijk aan te leveren………. ;-

op 30 10 2012 at 09:41 schreef sabaroth:

Dat is heel nobel van je Sandro.