Donder op met je lerarenrisicolijst en voed je kinderen op

Theo Boon

Een bloggende ‘juf die geen juf is’ werd overmand door medelijden met een kind op haar school dat alsmaar de klas uitgezet werd en bedacht ter plekke, zo uit haar losse pofmouwtje, een methode met alleen maar winnaars. Samen met het kind stelde ze een ‘lerarenrisicolijst’ op van leraren bij wie het vaak niet goed gaat. Zowel het kind als de zogenaamde ‘rodestiftleerkrachten’ bedanken haar op hun blote knieën voor zoveel vernuft en voor zo’n prachtig omdenk-resultaat.

Echt alle allergieknoppen gaan dan aan bij mij, nekhaar recht overeind. En hoewel het me eigenlijk niet zou moeten verbazen in een wereld waar de leugen regeert als nooit tevoren en waar dit soort sentiment als zoete koek wordt geslikt, sta ik toch nog versteld van de reacties op dit stuk. Zelfs Walt Disney zou afstand nemen van deze feel-good story omdat het bullshit-gehalte ervan niet te harden is. Afgaande op de voltallige pauwentooi die ‘de juf die geen juf is’ in haar reet gestoken krijgt in de comments, neem ik aan dat zittend werk voor haar voorlopig geen optie is. Zo goed als niemand die een kritische vraag stelt, laat staan dat iemand zich afvraagt of de duim van deze mevrouw niet een ietwat te groot is.

Warmte en duidelijkheid

Weet je wie de beste bullshit-antennes hebben van ons allemaal? Juist ja, kinderen. Die prikken zo door al het fake en zoetsappige heen en gaan vervolgens berekenend aan de slag (egocentrisme is geen enkel mens vreemd, ook onze kinderen niet) waar voor hen de winst te behalen is.

Weet je waar mensen in het algemeen en kinderen in het bijzonder behoefte aan hebben? Juist ja, aan veiligheid. Veiligheid die geboren wordt vanuit warmte en duidelijkheid. Warmte die nooit maar dan ook nooit los kan staan van die duidelijkheid (begrenzing, voorspelbaarheid, consequent handelen). Warmte die soms zelfs even aan de kant geschoven moet worden omdat de situatie daarom vraagt.

Warmte en duidelijkheid dus, hand in hand gaan die twee en voeden elkaar als een malle. Heb compassie maar geen medelijden, heb lief, wees warm maar verlies nooit je duidelijkheid. Dus flikker een eind op met je rode stift en steek die maar daar waar de zon niet schijnt. En stop met dat eeuwige gebezem waarbij het kind zo’n beetje heilig wordt verklaard, worden behandeld alsof ze van suiker zijn, en waarbij alle stront van het kind het straatje van de leerkracht wordt ingeveegd.

Gecamoufleerde veroordelingen

Die stront wordt dan met een mierzoet sausje overgoten opdat de leerkracht het kan vreten, want stront, dat zal ie vreten. Alles wat kindlief uitvreet wordt door die gekmakende roze regenboogbril bekeken, waarbij stierlijk vervelend gedrag van de prins of prinses als bij toverslag ineens de verantwoordelijkheid is van die leerkracht die weigerde weg te kijken en in plaats daarvan zei waar het op stond toen ‘Henkie’ hem voor de zoveelste keer een ‘kankerlul’ noemde en waarbij ‘Henkie’ zijn woorden kracht bijzette en een kruk naar zijn hoofd smeet.

Oostindisch blinde en dove ouders kom je meer tegen. Blind en doof voor het pusbultengedrag van de kleine keizer of keizerin. Ouders die zichzelf liever laten onderkakken dan dat ze gedragscorrecties toepassen, want het arme kind zou maar eens beschadigd kunnen worden. Neem maar van mij aan dat ‘if it’s shit that came out than I suppose that it’s shit went in’ en neem verantwoordelijkheid voor het wangedrag van je spruit. Hou op met dat eeuwige verstoppen achter diagnoses en de eventuele rugzak die het kind al op vroege leeftijd met zich mee moet torsen. Hou op met vingerwijzen naar derden wanneer het overduidelijk je kind is dat zich (structureel) misdraagt. Denk mee, maar kap eens met handvatten en tips geven die eigenlijk gecamoufleerde veroordelingen zijn aan het adres van leerkrachten of andere begeleiders.

Soesjes eten

De mevrouw die dit blog schreef, de ‘juf die geen juf is’, deze ‘omdenker’ is onderwijsadviseur en noemt zichzelf ondernemer. Ondernemer in het onderwijs, naarstig haar steentje bijdragend en deelnemend aan het onzalige ‘marktdenken’ dat de afgelopen decennia haar neoliberale intrede deed in zorg en onderwijs. De nagel aan de onderwijsdoodskist, dit soort lui en me dunkt dat er reden genoeg is om deze mevrouw te wantrouwen, reden genoeg om deze ‘entrepeneur’ met markeerstift en al alle scholen uit te trappen waar ze haar advies komt droppen. Gaan wij een feestje vieren, gaan wij soesjes eten.

En voor alle duidelijkheid: mochten er al leerkrachten zijn die gedrag vertonen zoals door de juf die geen juf is wordt beschreven, dan dienen die met een blijvende aantekening in het dossier oneervol de laan uitgestuurd te worden. Maar geloof me, dergelijke leerkrachten zijn er niet of nauwelijks. Doen alsof dergelijke leerkrachten in groten getale de scholen bevolken en daar vervolgens het wangedrag van een leerling aan op te hangen is niets minder dan een gotspe, een grote schande.

Ter afsluiting en illustratie waar een al te zoetsappige weekdierbenadering toe kan leiden, dit fragment:

 

Of er aangifte is gedaan tegen de scholier die een doorgeladen wapen bij zich had? Schoolbestuurder @MariettevL spreekt van een duivels dilemma bij #Jinek. pic.twitter.com/BiwjQemQz2

— Jinek (@Jinek_RTL) February 21, 2020

 

Jongere richt een doorgeladen Glock op een leerkracht omdat die hem vroeg of ze zijn kluisje en andere spullen mochten doorzoeken. Er bestond een sterk vermoeden dat hij drugs dealde op school. Het schoolbestuur voor een duivels dilemma, want aangifte doen zou betekenen dat de toekomst van zo’n kind dan aan gruzelementen ligt.

Nadat ik mijn iPad opvrat en met mijn hoofd een keer of tien tegen de salontafel aan gebeukt had, drong de realiteit en betekenis van deze woorden pas goed tot me door: we are doomed!

En dat dit niet alleen voorkomen kan worden door een wat doortastender aanpak van wangedrag bij kinderen op jonge leeftijd, dat begrijp ik ook wel. Je zult godverdomme maar kind zijn in deze steeds complexer wordende wereld, ik geef het je te doen. Maar het zou alvast helpen, en meer dan een druppel op de gloeiende plaat, wanneer hier structureel verandering in komt.

Theo Boon is werkzaam als leerkracht in het speciaal onderwijs, liefhebber van films, series, boeken, sport en oprechte, liefdevolle mensen.

Tweet

Theo Boon, 03.03.2020 @ 08:22

[Home]