‘Diversiteit in de zorg is door Wilders een non-issue geworden’
Peter Breedveld
Voormalig Tweede Kamerlid Naïma Azough heeft samen met filmmaakster Ange Wieberdink een documentaire gemaakt over Marokkaanse gezinnen met een gehandicapt kind, ‘Ik neem je mee‘, zaterdag 8 juni te zien bij de NTR. In Marokko zijn de ouders veel beter georganiseerd dan in Nederland, ontdekte ze.
“Ange Wieberdink heeft eerder een documentaire gemaakt over Turkse jongeren met een handicap. Twee jaar geleden had ik net een serie gemaakt over eerste generatie Marokkaanse vrouwen in Nederland, en Ange vroeg me of ik mee wilde doen aan een docu over Marokkaanse gehandicapte kinderen. Maar ik vond het niet meteen een onderwerp voor mij.”
Te confronterend
“Op een bijeenkomst van allochtone moeders van gehandicapte kinderen van zorginstelling Cordaan zag ik echter die kinderen en dat was voor mij de trigger om toch mee te doen. Als GroenLinks-politicus heb ik me wel beziggehouden met gehandicapten, rechten en voorzieningen en mobiliteit en zo, maar dat was altijd op een theoretisch niveau. Op deze bijeenkomst zag ik dat die kinderen en hun moeders niet vanzelfsprekend toegang hadden tot allerlei voorzieningen. Voor die moeders was het ook heel moeilijk om goede informatie te krijgen, bijvoorbeeld omdat die in voor hen veel te ingewikkeld Nederlands was.”
“Wat toch wel een schok voor mij was, is dat het zo moeilijk voor ons bleek om mensen voor de camera te krijgen. Afgezien van de gewone cameraschuwheid, waarbij ik me alles kan voorstellen, gezien de manier waarop Marokkanen de afgelopen tien jaar in de media zijn neergezet, was het voor de meeste families te confronterend om met hun gehandicapte kind in de openbaarheid te komen.”
Gezinnen schamen zich voor gehandicapt kind
“We hadden een paar gezinnen die wel wilden meedoen, bijvoorbeeld een gezin in Bos en Lommer dat ik nooit zal vergeten. De vader was net arbeidsongeschikt verklaard, de moeder woonde sinds een jaar of tien in Nederland. Een heel leuk, open gezin met drie kinderen waarvan de middelste zwaar gehandicapt was. Die moeder had dus de zorg voor haar man én die drie kinderen, moest elke dag haar kind trappen op en aftillen, die had het ontzettend zwaar. Maar ze wilde graag meedoen omdat ze bij andere gezinnen zag hoe gehandicapte kinderen in de vakantie zes weken lang bij een instelling werden ondergebracht, terwijl de rest van het gezin naar Marokko ging. Omdat zo’n gezin zich voor dat kind schaamde, of het gewoon teveel moeite vond.”
“Maar dit gezin deed juist veel moeite om zijn gehandicapte kind hetzelfde leven te geven als de andere kinderen, ondanks het feit dat ze niks te besteden hadden, een schraal leven leidden. Echt zo’n gezin dat je graag zou laten zien aan het Nederlandse publiek. Een gezin dat z’n best doet, maar dat het zó moeilijk heeft omdat het gewoon de weg niet kent naar de instellingen die zorgen voor woningaanpassingen, een traplift en dergelijke. Niet handig als je twee hoog in een flat woont.”
Niemand die hulp biedt
“Dan heb je dus een gezin dat zó positief is ingesteld, maar dat toch niet in staat is om de voorzieningen te krijgen waar het recht op heeft. En dat er dan ook niemand is die hulp biedt, niet vanuit de medische stand of de zorginstellingen.”
“Maar ook dit gezin zei op het laatste moment af, omdat de vader die week voor de tweede keer was flauwgevallen en zijn vrouw zei: ‘Sorry, we trekken het niet’. En dat begrijp ik wel. Het is enorm belastend om een tijd een cameraploeg over de vloer te hebben, de regie over een deel van je leven uit handen te geven, en ook de tijd die het je kost.”
Niet met een man voor de camera
“Ik heb inmiddels wel ervaring met Marokkaanse vrouwen die niet voor de camera willen, om allerlei belachelijke redenen. Omdat er bijvoorbeeld net een man langsloopt op straat, en daar mag je niet mee op film. Dat soort dingen, waar we echt een keer vanaf moeten. Dat het dus lastig zou zijn de medewerking van die gezinnen te krijgen, dat wist ik wel. Maar dat het zó lastig zou zijn, had ik echt niet verwacht.”
“Op een gegeven moment zaten we echt bij de pakken neer totdat we, via een vriendin van mij, toch een hartstikke leuk gezin in Amersfoort vonden dat fantastisch heeft meegewerkt, heel dapper was, ook. De andere gezinnen, die je in de documentaire ziet, wonen in Marokko, en dat is het grappige, want terwijl we in Nederland bijna twee jaar zonder resultaat naar gezinnen hebben gezocht die wilden meedoen, was het in Marokko in een mum van tijd voor elkaar.”
Autistisch kind is eigen schuld
“We ontdekten dat er in Marokko een enorm sterke beweging is van ouders van gehandicapte kinderen. Die zijn heel open, weten heel goed wat ze willen, schamen zich niet en gaan actief op zoek naar hulp en voorzieningen. Daar zijn ze veel mondiger en energieker in dan de Marokkaanse ouders in Nederland. Ouders die tegen de klippen op zijn gaan vechten voor acceptatie van hun gehandicapte kind. Die kregen gewoon van dokters te horen dat hun kind autistisch was omdat ze het niet genoeg liefde gaven. Als je zo ambitieus bent als jullie, wordt je kind autistisch. Dat werd er letterlijk gezegd! Die mensen gingen zelf op zoek naar informatie op het Internet, dat een heel belangrijke rol voor ze heeft gespeeld. Toen zei een psycholoog: ‘Mevrouw, u moet niet zoveel lezen. We houden niet van ouders die veel lezen’.”
“In Marokko hebben ouders van gehandicapte kinderen zich verenigd in nationale organisaties, met afdelingen in het hele land, die andere ouders helpen en van informatie voorzien. Dat is allemaal op vrijwillige basis. Deze mensen doen dat naast hun banen, op eigen kosten. Zo geven ze hun eigen en andermans kinderen allerlei mogelijkheden, zonder hulp van de overheid of van de medische stand. Zij trainen juist artsen. Als dit mensen waren geweest in de Midwest in de VS, was er allang een Hollywoodfilm over gemaakt.”
Zorgorganisaties doen bitter weinig
Wij hebben deze mensen naar Nederland gehaald, tickets en visa voor ze geregeld, om ze in contact te brengen met patiëntenverenigingen en dergelijke organisaties hier. Maar daar was bij die organisaties geen enkele belangstelling voor. Dus als ik nu de bekende klacht hoor, van vertegenwoordigers van zorginstellingen, dat Marokkaanse en Turkse mensen niet naar ze toe komen, dan denk ik: zelf doen jullie ook bitter weinig om die mensen te bereiken.”
“Diversiteit in de zorg is in Nederland blijkbaar een non-issue. Waarschijnlijk heeft het nooit hoog op de prioriteitenlijst gestaan, maar de afgelopen jaren is het, door Wilders, helemaal tot een nulpunt gedaald. En wie zijn daar vooral de dupe van? Die gehandicapte kinderen, en ook hun broertjes en zusjes.”
Sociaal isolement
“Als je alleen maar naar de Marokkaans-Nederlandse gemeenschap kijkt, dat zijn vierhonderdduizend inwoners, en tien procent daarvan heeft een lichte of zwaardere handicap, die groep wordt door de gebrekkige informatievoorziening alleen maar verder geïsoleerd van de samenleving. Er zijn bijvoorbeeld vakanties mogelijk voor deze gezinnen, waarbij de zorg voor hun gehandicapte kind helemaal uit handen wordt genomen. Dat hoogopgeleide gezin in de documentaire wist niet dat dit bestond. Kun je nagaan hoe het is voor ouders die moeite hebben met de Nederlandse taal, zoals dat gezin in Bos en Lommer.”
De documentaire is hier terug te zien. Vrijdagmiddag wordt ze nog eens herhaald op Ned 2.
Peter Breedveld, 07.06.2013 @ 11:32
22 Reacties
op 07 06 2013 at 12:09 schreef Olav:
Die Hollywoodfilm moet er natuurlijk komen.
op 07 06 2013 at 13:02 schreef antonius:
Ik heb in bovenstaand verhaal niet de vermeende kwalijke rol van Wilders in kunnen ontdekken .
Volgens mij heeft Wilders n.l. nog nooit iets met gezondheidszorg te maken gehad .
op 07 06 2013 at 13:47 schreef Peter:
Volgens mij heeft Wilders n.l. nog nooit iets met gezondheidszorg te maken gehad
Maar wel met diversiteit, domoor.
op 07 06 2013 at 13:53 schreef sjaak:
Zou het misschien ook een beetje schaamte zijn omdat er nog steeds veel moslims denken dat gehandicapt zijn een straf van allah is? Dan wil je liever niet op tv. Dat dokters niet houden van zelf onderzoek op internet is me de laatste 3 jaar gebleken dat geld dus ook voor mij en ik ben blank. Ik wist overigens niet dat 1 op de 10 marokkaanse Nederlanders een handicap heeft, is dat wel erg veel of niet?
op 07 06 2013 at 14:07 schreef Esther:
“Een gezin dat z’n best doet, maar dat het zó moeilijk heeft omdat het gewoon de weg niet kent naar de instellingen die zorgen voor woningaanpassingen, een traplift en dergelijke. Niet handig als je twee hoog in een flat woont.”
‘In Nederland is alles voor iedereen bereikbaar, als je maar wil’.
Dus niet.
op 07 06 2013 at 14:11 schreef Gerry:
Uitstekend artikel, maar waarom die laatste sneer weer naar de Nederlandse instellingen? Maar waarom moeten de organisaties moeite doen om de Marokkaanse ouders te bereiken? Kom op zeg, in Marokko laten de mensen zien dat ze uitstekend voor hun belangen op kunnen komen. Die mensen zijn wèl mondig. Lezen wèl op internet, zetten dus net zoals hier gebeurd is verenigingen op of sluiten zich erbij aan. Dat kunnen Marokkanen die hier wonen ook. En nee, de taal slecht spreken is geen excuus. De taal leren spreken hoort erbij als je emigreert.
op 07 06 2013 at 14:50 schreef Naima:
@Gerry Marokkaans-Nederlandse gezinnen kunnen zeker inspiratie halen uit de Marokkaanse ouders in Marokko. In de film wordt ook duidelijk gesteld dat ouders in Nederland mondiger en assertiever moeten zijn. Maar dat neemt niet weg dat zorginstellingen en artsen ook de plicht hebben goede zorg te leveren. En voor goede zorg moet je maatwerk leveren. Diversiteit hoort daarbij.
Naima Azough
op 07 06 2013 at 15:06 schreef cRR Kampen:
Mondigheid in eigen land, taal en cultuur is wel ietsje ‘gemakkelijker’ dan in Nederland. Overigens valt het ook de autochtone Nederlander bepaald niet mee om een beetje assertief te zijn mbt zorg.
Verder maak je een dubieuze suggestie met “En nee, de taal slecht spreken is geen excuus. De taal leren spreken hoort erbij als je emigreert.” – Eerst taaltoets, dan zorg en crepren als je zakt?
op 07 06 2013 at 16:43 schreef antonius:
Peter jij grote slimmerik , ook Wilders heeft niets met “diversiteit” te maken gehad . De gezondheidszorg is steeds in handen geweest van VVD, PvdA of CDA en zelfs Wilders kon daar niets aan afdoen of toevoegen . Ondanks jouw intelligentie sla je hier dus de plank mis .
op 07 06 2013 at 17:12 schreef Kees:
Ik vind de link met Wilders ook niet duidelijk. De communicatie in de zorg is algemeen van bedroevend niveau.
op 07 06 2013 at 17:19 schreef Gerry:
@cRR Taaltoets is onzin. Maar Nederlands leren spreken in Nederland is ieders verantwoordelijkheid, als iemand dat niet kan, is de samenleving daar niet verantwoordelijk voor.
@Naima Nee, dat vind ik dus echt niet. Als de handicap zit in cultuur of taal, dan is dat echt aan de mensen zelf om dat op te lossen. Als de handicap zit in stompzinnige bureaucratie, dan zit het probleem bij de instellingen.
op 07 06 2013 at 17:33 schreef Aaron:
Mensen willen steeds meer verantwoordelijkheden op de zorginstellingen afschuiven terwijl de kosten nu al de pan uitrijzen.
Mensen zullen altijd voor een groot deel verantwoordelijk blijven voor het geluk van hun eigen kinderen. Er is niks met tijdelijk doelgroepenbeleid, maar ‘diversiteit’ zou niet mogen betekenen dat de tekortkomingen van een bepaalde groep permanent opgevangen moet worden door zorginstellingen.
op 07 06 2013 at 18:31 schreef Leo Schmit:
Aangezien ik ook nog wel eens over de grenzen kom kan ik bevestigen dat de bereidheid om te organiseren in landen als Marokko, of in mijn geval Indonesie, Afghanistan en Pakistan een factor groter is dan in Nederland.
Nou is de vraag of de taalvaardigheid van onze immigranten families de reden voor belemmering voor zelf-organisatie en behandeling in NL is.
Je zou ook kunnen zeggen dat de autochtone nederlanders te lam zijn om zich te organiseren in dit soort kwesties en hoe kun je dan verwachten dat onze immigranten families dat even aanpakken voor zichzelf. Dit soort mobilisatie zou sowieso niet afhankelijk moeten zijn van een ethnische categorisering.
op 07 06 2013 at 20:01 schreef dewanand:
namaste Peter en Fnaakters,
het lijkt erop dat nederland nu een samenleving is geworden met als nationale slogan:
“je zoekt het maar lekker uit, als hollandse of buitenlandse straathond’.
Het volk is gewoon een overbodige straathond geworden die muffe oude kattenbrokjes moet eten, anders zoeken ze het maar uit. Ondertussen graaien de witte wolven aan top nog dieper in hun nationale grabbelton en rennen ze hard weg met de bloedende warme buit. Het vlees van het klootjesvolk was toch altijd al lekker vers en goedkoop dus de Hollandse goden vonden het altijd prima zo.
Wie maakt zich nog druk om iets in Nederland? Het schip is al lek dus spring maar eruit he regelrecht je kist in, en drijf weg op de golven en kijk maar waar je belandt, de haaien ruimen je lijk wel op, dus een zorg minder voor Nederland, opgeruimd staat netjes, trek je nummer voor je beurt en wacht lekker op je SM zorgkracht van de gemeente.
Men is je liever kwijt nu dan dat men iets voor je zal doen, en je tranen moet je zelf drogen.
Wilders heeft al zijn schaapjes van zeven cijfers op het droge tot zijn graf, dus hij is de laatste die nog iets zal doen voor het arme, uitgeteerde Nederlandse volk.
dewanand
op 07 06 2013 at 20:09 schreef Sasha Berkman:
Al die zorggebruikers zijn allemaal zakkevullers, net zoals die luie werkelozen en die parasieterende ouderen van dagen.
Sollidariteit dient te verdwijnen en iedereen moet iedere seconde van zijn of haar leven worden afgerekend op economisch rendement, anders gaat de jeugd van tegenwoordig blehren. Zo diep zijn we al gezonken hier in onze “superieure” westerse cultuur.
Soilent Green is wat me moeten willen toch?
op 07 06 2013 at 21:28 schreef MNb:
Nou, ik ben heus wel trots op wat ik met mijn leven gedaan heb, maar het is niets, nul komma niets, vergeleken met wat ik hier lees. Figuren als Naima waren de reden dat ik op GL stemde.
op 07 06 2013 at 22:34 schreef Merel:
“Als dit mensen waren geweest in de Midwest in de VS, was er allang een Hollywoodfilm over gemaakt”
Uhm… geen idee of mevrouw ooit in amerika geweest is; maar wat je ook van amerikanen kunt zeggen, de ‘civil society’ is er een stuk sterker dan in, pak m beet Nederland.
Mensen die de schizofrene gek uit hun locale gemeenschap in huis nemen? Dat soort dingen gebeurt echt in sommige plaatsen in de wereld. En dan heb ik het niet over mensen met peniskokers, maar (in a way) ‘ons soort mensen’, in de zin dat ze een ipad en een internet verbinding hebben enzo. Echt waar. Ook voor mij als cynische seculiere nederlander was dat verbijsterend om van dichtbij te zien.
Nogal een politiek naïve gedachtte dat Hollywood daar zijn vingers aan zou willen branden. Geen director reactionair genoeg om dat in een positief daglicht te stellen; zeker niet waar het ‘mensen met een ipad’ betreft. Voor dat je het weet wordt je ervan beschuldigd het beeld te scheppen dat de amerikaanse federale overheid zich wellicht niet overal mee hoeft te bemoeien, wat impliceert dat je sympathiseert met de confederatie, en dus tegen de afschaffing van de slavernij bent. Beter van niet.
op 07 06 2013 at 22:56 schreef Benedictus:
En dan te bedenken dat door de 10-urengrens voor de meeste autisten -zelfs klassiek autisten- alle PGB wordt stopgezet per 2014. Met dank aan de PvdA, waarvan de lijsttrekker nog een reclamefilmpje had gemaakt met zijn eigen gehandicapte dochter voor de laatste verkiezingen. Behalve dat de PvdA voor de verkiezingen tegen de invoering van de 10-urengrens was, gaf ook dit filmpje hoop voor al die 42 duizend gezinnen die hierdoor in de problemen komen te zitten. Maandag 10 juni a.s. vergadert de Tweede Kamer hier weer over, maar Van Rijn PvdA adviseert namens het kabinet om akkoord te gaan met de 10-urengrens. Aangezien de gemeente al die gevallen niet kan helpen -onvoldoende geld en geen specifiek personeel voor autisten- komen veel kinderen zonder hulp te zitten. Zeker alleenstaande moeders met een autistisch kind – daar zijn er veel van omdat de gedragsstoornis van het kind niet meewerkt om een huwelijk goed te houden- zullen hun eventuele baan moeten opzeggen. Werken en het kind alleen zonder hulp opvoeden is onmogelijk. Tenzij de moeder een dijk van een salaris heeft en die speciale hulp zelf kan betalen, maar dat zijn grote uitzonderingen.
op 08 06 2013 at 00:01 schreef marten:
“Die kregen gewoon van dokters te horen dat hun kind autistisch was omdat ze het niet genoeg liefde gaven. Als je zo ambitieus bent als jullie, wordt je kind autistisch.”
Dit komt direct voort uit Freud’s theorieën over autisme. Homoseksualiteit zou komen door te veel liefde van de moeder en een te strenge vader. In de huidige psychiatrie wordt dit gezien als pseudowetenschap, dus jongere artsen zullen dit(hopelijk)niet meer zeggen.
op 08 06 2013 at 21:36 schreef Benedictus:
Het was een indrukwekkende uitzending!
op 10 06 2013 at 10:21 schreef Aldert Hazenberg:
De NTR zendt de nieuwste productie van ZieZo ‘Ik neem je mee’ weer uit op 14 juni op Nederland 2 om 16.10.
op 30 09 2013 at 13:11 schreef Zie Zo » Blog Archive » Ik neem je mee: pers & reacties:
[…] Artikel op de site frontaalnaakt met een interview met Naima Azough: klik hier […]
RSS