De vrede van Ronny Naftaniel
Peter Breedveld
Illustratie: Maurice Sendak.
Er is een leger van monomane witte mannen die bij elke aanklacht tegen de Israëlische bloeddorst, elk bericht over protestdemonstraties tegen Israël, elk pleidooi voor een staakt-het-vuren, elk verslag van een bijeenkomst over Gaza drammen dat Hamas begon, waar het protest tegen Hamas blijft, of Hamas ook wordt veroordeeld. Want 7 oktober, 7 oktober, 7 oktober.
7 oktober weten we nou wel, kapotte grammofoonplaat. Waar blijft de veroordeling van 14 mei 2018, toen de Israëliers 60 Gazanen doodschoten omdat ze protesteerden bij de grens tussen Gaza en Israël? Welke Vriend van Israël veroordeelt de duizelingwekkende aantallen van 223 dode en 13000 gewonde Gazanen tijdens de vreedzame protesten in 2018 en 2019 in het kader van de Grote Mars van de Terugkeer?
Biddende moslims
Waar is de veroordeling van de aanval op de Al Aqsa-moskee in april 2023, toen de Israëlische politie 50 Palestijnen verwondde en er 400 arresteerden tijdens de Ramadan? Waar was het protest tegen de aanval op de Al Aqsa-moskee van 17 september 2023? Waar is het protest tegen het constante getreiter door Israëlische militairen die zelfs ambulances tegenhouden, waardoor Palestijnen sterven? Die Palestijnen doodschieten alsof het straathonden zijn, mannen, vrouwen, kinderen, het maakt ze niet uit.
Is 3 november 1956 veroordeeld? Khan Yunis, 275 doden. 12 november 1956, Rafah, 111 doden. 25 februari 1994, Hebron, weer een aanval op biddende moslims in een moskee. 30 doden, waaronder kinderen. 16-18 September 1982, Sabra en Shatila, 3500 doden.
Nee tegen vrede
En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Op 9 juli 2014 vermoordde Israël negen kinderen die het WK voetbal aan het kijken waren op televisie. Op 16 juli vermoordde Israël vier voetballende kinderen op het strand. Esther Voet, toen nog directeur van het CIDI, reageerde als volgt: “Dit is wel oorlog, hè?”
Ik moest daaraan denken toen ik net een NRC-interview met Zionist des Vaderlands Ronny Naftaniel las. Over de inmiddels meer dan 30.000 Gazaanse doden, waaronder veel kinderen, veel journalisten, veel reddingswerkers, zegt hij dat die een “consequentie zijn van de oorlog”. Hij zegt ook dat “de Palestijnen, met Hamas voorop, hebben al die jaren geen kans gemist om nee tegen vrede te zeggen.”
Je gaat je afvragen wat Naftaniels definitie van “vrede” is. Kinderen en zwangere vrouwen doodschieten, biddende gelovigen terroriseren in hun gebedshuizen, dat constante getreiter door die klootzakken van Israëlische militairen, om de zoveel tijd een slachting aanrichten, is dat vrede? Krijgt Naftaniel daar een vredig gevoel van? Op vreedzame demonstranten schieten, is dat vrede? Palestijnen terroriseren op de Westelijke Jordaanoever, is dat vrede? Is Apartheid vrede? Is racisme vrede?
Collectieve zelfmoord
Worden Palestijnen echt geacht om zich zonder mokken te laten afslachten? Mogen alleen Israëliërs zich verdedigen? Hebben Palestijnen dat recht niet? Witte plofkoppen op Twitter drammen dat de Gazanen zelf voor Hamas gekozen hebben. Wat hadden ze dan moeten doen? Kiezen voor hun slagers? Had het de zaken makkelijker gemaakt als ze collectieve zelfmoord hadden gepleegd uit liefde voor Israël? Want je wilt toch de nazaten van Holocaustoverlevenden hun veilige plekje op aarde niet ontzeggen.
Hoe delirisch moet je zijn om te blijven doen alsof alles met 7 oktober begon? Heb je ooit gehoord van Irgun? Irgun was een zionistische terreurorganisatie die tussen 1931 en 1948, het jaar van de stichting van Israël, dood en verderf zaaide in Palestina. Ze vermoordden honderden Arabieren, ook kinderen, en ook Britse gezagshebbers die werden beschouwd als, en nu komt het, “illegale bezetters.” Volgens Albert Einstein waren Irgun en de daaruit voortgekomen Herut-partij, voorloper van Netanyahu’s Likud, verwant met de Nazi’s en andere fascistische partijen.
Beesten die je mag verdelgen
Terrorisme en massaslachtingen vormen de fundamenten van Israël. 7 oktober is klein bier vergeleken met wat Israël heeft aangericht onder de Palestijnen. Dáár is Hamas uit voortgekomen. Hamas bestaat omdat Israëliërs Arabieren zien als beesten die je mag verdelgen.
Nee, ik verheerlijk Hamas niet, ik verafschuw alles waar Hamas voor staat. Ik heb de beelden van 7 oktober, waar Wierd Duk geen genoeg van kan krijgen, vermeden omdat ik in het begin één filmpje zag, van een doodsbange Israëlische vrouw die in een busje wordt geduwd, dat me tot op de dag van vandaag blijft achtervolgen en waar ik in oktober wekenlang slecht door geslapen heb.
Maar wat Israël nu aan het doen is, zal geen einde maken aan Hamas. Integendeel, het zal een terreurorganisatie voortbrengen waarbij Hamas verbleekt. En die niet zal vergeten wat de opstelling was van de VS en Europa terwijl Israël als een beest tekeerging in Gaza.
Ik verlang niet naar terreuraanslagen in onze steden, dat zijn Arthur van Amerongen en Annabel Nanninga, die dat doen. Ik ben er wel heel erg bang voor.
Volgende keer een gedachte-experiment dat u niet zal bevallen.
Is het Vrije Woord u écht lief? Steun me dan met een financiële bijdrage. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke (maar echt) site van Nederland. Rekeningnummer NL24 ASNB 8832 6749 39 (N.P. Breedveld, ASBN Rijswijk), BIC ASNB NL21.
Peter Breedveld, 16.03.2024 @ 14:27
RSS