De vlammende hakken van Ebissé Rouw
Peter Breedveld
Scène uit Sex and Fury (Suzuki Norifumi, 1973)
Afgelopen weekend vond in Den Haag de 25e editie van het jaarlijkse Winternachten plaats, een zeer inclusief literair festival met schrijvers van over de hele wereld. Het thema was dit keer de dekolonisatie van de geest en ik was er donderdagavond bij toen de Oxam Novib PEN Award, een prijs voor schrijvers die uitzonderlijke moed aan de dag leggen door zich uit te spreken, werd uitgereikt aan de Oegandese dichter Stella Nyanzi, die in de gevangenis zit wegens haar ongezouten kritiek op de Oegandese regering. Asha Karami droeg een gedicht voor, de Syrische schrijver Samar Yazbek klaagde in een bewogen speech de internationale gemeenschap aan en Hassnae Bouazza interviewde Yazbek en de Palestijnse dichter Asmaa Azaizeh. En nog veel meer.
Er liep een vrouw voor me langs die een ietwat vreemde blik op me wierp en die, toen ik het navroeg aan Hassnae, Ebissé Rouw bleek te zijn, één van de woke copypaste-antiracisten die op Twitter (onder de Twitter-naam @Disruptia) 24/7 in een gek mengelmoesje van Nederlands en Amerikaans Engels iedereen verketteren en verrot schelden die zich niet gehoorzaam aan de taboes en dogma’s van de woke intersectionele kerk houdt. De haatzaaiende psycho Arzu Aslan is waarschijnlijk de beruchtste van die groep. Rouw zit ook bij de Dipsaus-podcast van onder andere Anousha Nzume, die vindt dat witte mensen niet naar Beyoncé mogen luisteren.
Misbaar en kabaal
Rouw zit in de redactie van Winternachten, helpt dus mee het programma samen te stellen, maar was er blijkbaar niet in geslaagd een optreden van de Zuid-Afrikaanse maar witte dichter Antjie Krog tegen te houden. Of ze heeft tijdens de vergaderingen braaf haar mond gehouden en besloten pas tijdens het optreden van Krog haar ongenoegen kenbaar te maken door met veel misbaar en kabaal uit de zaal weg te lopen, naar eigen zeggen met ‘heels clicking on the floor like fire’. Daarna is ze op haar hotelkamer, witte wijn ‘sippend’, een reality-show gaan kijken.
Ze vindt zichzelf een hele stoere, mevrouw Rouw. Antjie Krog, die van jongs af aan openlijk het Apartheidsregime in haar land heeft bekritiseerd en nog steeds zeer uitgesproken en radicaal is over de ongelijkheid in Zuid-Afrika en de omringende landen (ik heb haar een paar jaar geleden geïnterviewd) is volgens Rouw ‘hella problematic’ omdat haar poëzie een slecht vermomde jammerklacht zou zijn over zwarten die niet naar haar luisteren en die andere zwarten ‘shamen‘ als ze witte vrienden hebben (Rouw schrijft letterlijk iets anders, namelijk dat Krogs poëzie is vermomd als jammerklacht, of ‘gezeur’, maar ze is nou eenmaal niet een heel begenadigde schrijver en ik weet bijna zeker dat ze het andersom bedoelt, want anders zou het nergens op slaan).
Het is een nogal oneerlijke typering van Krogs werk, om niet te zeggen ‘karaktermoord’, want daar specialiseren Rouw en haar vriendjes zich in. Mensen moeten kapot omdat ze hen niet gehoorzamen, zelfs als ze wat vraagtekens of nuances hebben bij alles wat die woke Dipsaus-kliek eruit gooit, moeten ze kapot.
Programma saboteren
Daarbij is het extreem onbeschoft en oncollegiaal om te pissen op het werk van je mede-redactieleden, zoals Rouw doet en een gast, die mede namens jou is uitgenodigd, zo te behandelen en te schofferen. Winternachten organiseert een bijeenkomst van witte en zwarte dichters in het kader van de dekolonisatie van de geest, en dan trekt één van de medewerkers op deze manier alle negatieve aandacht naar zich toe? Matennaaien, noemen ze dat bij ons thuis. En een gebrek aan fatsoen, aan manieren. Rouw is dan ook weer niet zo flink om ontslag te nemen, liever verbetert ze de wereld door, met behoud van salaris, het werk van haar collega’s te saboteren. Ze is er heel trots op, gezien haar triomfantelijke tweets over het door haar opgevoerde spektakel.
Ik zag haar die avond in de lobby van het hotel zitten, waar de gasten en medewerkers van Winternachten verbleven. Samen met haar Dipsaus-vrienden, afgescheiden van de rest. Ik was er zaterdagavond ook, en ook toen zonderde Rouw zich af van de rest. Rouw is te goed voor de mensen en heeft helemaal niets met inclusiviteit. Voor zover ik kan zien besteedt ze al haar tijd en energie juist aan het uitsluiten van anderen.
Op Twitter is haar kritiek op het festival niet van de lucht. De PEN Award, bijvoorbeeld, kon natuurlijk niet in ontvangst genomen worden door Stella Nyanzi zelf. Dat werd dus gedaan door iemand namens haar, een witte of wittige man, die een nogal schokkende brief van haar voorlas die uit de gevangenis was gesmokkeld. Mocht natuurlijk ook weer niet van Rouw. Toen daarna weer een man, maar nu een zwarte Oegandees, een gedicht van Nyanzi voorlas, was dat kennelijk geen bezwaar, want daarover tweette Rouw niet.
Instant paniekaanval
Zondagmorgen was ik er persoonlijk getuige van toen de hakken van Rouw weer vlam vatten. Ik stond met Hassnae voor de lift op de zevende verdieping van het hotel te wachten, toen de deuren opengingen en, tadááá, Rouw naar buiten stapte en een instant paniekaanval kreeg. Het was ook wel lachen, al die tijd vermijd je een confrontatie met de man die je op Twitter wel voor rotte vis uit durft te maken, en daar sta je dan toch opeens recht tegenover hem. Dat moest haar weer overkomen.
Kennelijk had ze zich vergist, want, zei ze, “Ik moet naar beneden.” Dat trof, want wij moesten ook naar beneden, maar Rouw dorst niet met ons terug die lift in te stappen. Dat zouden twee of drie ondraaglijke minuten zijn geweest! In plaats daarvan rende ze, druk in zichzelf pratend als een verwarde vrouw, vanuit de lifthal de gang in waar wij uitgekomen waren. Misschien hoopte ze in de hotelkamer van iemand anders nog een aflevering van The Circle mee te kunnen pikken, al dan niet restjes wijn sippend, ik weet het niet. Gelachen heb ik wel.
Is het Vrije Woord u écht lief? Help me dan met een financiële bijdrage. Deze website wordt elke dag bedreigd door de virtuele knokploegen van Domrechts, malafide Nederlandse journalisten en zelfs door de vicepremier. Vorig jaar werd ik door het Openbaar Ministerie vervolgd wegens belediging van een racistische troll! Steun Frontaal Naakt. Doneer aan de enige dwarsdenkende, onafhankelijke site van Nederland. Stort wat u missen kunt op rekeningnummer NL59 RABO 0393 4449 61 (N.P. Breedveld, Rabobank Rijswijk), SWIFT BIC RABONL2U o.v.v. ‘Frontaal Naakt’. Lees hier waarom dat niet met PayPal kan, maar steunen via Patreon kan weer wel. Nog liever heb ik dat u op Frontaal Naakt adverteert of mij inhuurt. Mail mij.
Peter Breedveld, 20.01.2020 @ 08:23
RSS