De Turkenhaat van De Groene Amsterdammer

Tayfun Balçik

Ik heb met betrekking tot Turkse (mis)representatie in de media weer een turfkunstje uitgehaald. Maar nu uitgevoerd bij De Groene Amsterdammer. Daar is in essentie hetzelfde resultaat als bij de Volkskrant uitgekomen.

Tussen 11 mei en 8 juli 2016 verschenen er in De Groene 19 berichten over Turkije of Turken. Daarin spande Erdogan als boeman de kroon (zes berichten). Vervolgens ging het vooral om Denk als ‘disloyale onrustzaaiers’ (drie), de vluchtelingendeal (drie) en het bloedige Turkse verleden (3). Over de aanslagen in Istanbul begin en eind juni zijn er slechts drie indirecte meldingen. Ik zeg ‘slechts’, omdat Orlando zes berichten kreeg, Jo Cox vier en Charlie Hebdo één. Maar later meer over het verschil tussen een Istanbul-melding en een Orlando-treurzang. O ja, er was nog een bericht over Turkije. Die ging over de onderdrukte Gay-parade in Istanbul.

Ons-soort-Turken

Bij de productie van dit nieuws is er maar één Turk betrokken geweest, Tan Tunali. Raad maar welk stuk hij heeft geschreven. Inderdaad, de Gay-parade in Istanbul. Tunali is een goede en genuanceerde journalist. Ik wens hem nog vele opdrachten. Maar dit punt moet ik helaas maken. Het is namelijk geen toeval dat bepaalde Turken in combinatie met bepaalde onderwerpen de mainstream-journalistiek halen.

Het zijn de ‘ons-soort-Turken’, de zogenaamd seculiere, progressieve, linksige, liberale ‘ex-moslims’ die vrije toegang krijgen tot het Hollandse medialandschap. Dan kun je denken aan types als Ebru Umar, Ismail Selvi, Zihni Özdil of Erdal Balci. Het maakt hierbij niet uit of je ‘fuck you, Nederturken’ roept, de turkificatie-politiek van Atatürk prijst (ongeacht de consequenties daarvan voor Armeniërs en Koerden of sektarisch journalisme bedrijft. Zolang je bereid bent Erdogan of AKP-Turken een rotschop uit te delen, is je broddelwerk geen probleem voor mainstream Holland.

Lekkere dochter

Maar goed, terug naar De Groene Amsterdammer. Check wat voor bekrompen Turk het is die Mounir Samuel in ‘Alles voor God, gemeenschap en gemoedsrust’ zonder weerwoord laat leeglopen:

“Aysel heeft een mastergraad, kreeg een succesvolle carriere en besloot uiteindelijk niet te trouwen en op zichzelf te wonen. Het kostte haar de relatie met haar ouders en zussen, haar jeugdvrienden en de Turks-Haagse gemeenschap. ‘Ooit dronken ze bier en waren het vrije seculiere Turken. Nu is iedereen gehoofddoekt.’ Haar jongere zusjes voorop, haar moeder volgde pas later. ‘Ze zijn blinde volgers van Erdogan.’ Ze heeft haar zelfstandigheid gevonden, maar betaalt dagelijks de prijs.”

Lekkere dochter ben je, denk ik dan. Om je eigen familie – zonder een millimeter wil om ze te begrijpen – publiekelijk af te schieten. En lekkere journalistiek van Samuel om klakkeloos een valse tegenstelling als ‘vrije bierdrinkers’ en ‘onvrije hoofddoekdragers’ over te nemen. En faka die veralgemenisering van ‘de Turks-Haagse gemeenschap’ als conservatief monolytisch geheel? Maar goed, om een ‘zelfstandig’ anti-Erdoganistisch verhaal op te hangen zijn feiten niet echt bruikbaar.

Besmeurde Turkse vlag

Let’s move on. ‘Breken met Erdogan’ heet het stuk van Rutger van der Hoeven waarmee De Groene opent in de editie van 26 mei. De met bloed besmeurde Turkse vlag zet de toon. Typische overdrijvingen domineren het betoog:

1) ‘De politieke oppositie is illegaal verklaard.’ Hoewel er onmiskenbaar sprake is van regressie en Erdogan dictatoriale wegen inslaat, bestaat de seculiere CHP, de nationalistische MHP en de Koerdische HDP nog steeds. Er worden in het Turkije van Erdogan nog steeds dingen gezegd die in de jaren negentig ondenkbaar waren.

2) Van der Hoeven heeft het over een ‘oorlog met Koerdische bewegingen’. De PKK die aanslagen pleegt op Turkse doelen, daar hoor je hem niet over. Dat Koerden niet alleen slachtoffer zijn (onmiskenbaar de grootste slachtoffers), maar ook slachtoffers maken en hun eigen nationalistische agenda hebben, die dynamiek bestaat niet bij Van der Hoeven. Terwijl het wel van wezenlijk belang is om de Turkse haat en vernietiging te begrijpen.

3) Van der Hoeven lijkt zich ten slotte niet te realiseren dat een breuk met Turkije een breuk met het eigen vluchtelingenbeleid betekent. Breken met Erdogan is breken met hypocriet Europa.

Anti-islamitische reflex

Ook deze nuanceringen zijn niet te verwachten van mensen die lijden aan een anti-Turkse en anti-islamitische reflex. Wel krijgen we van Cyrille Offermans in haar boekbespreking ‘Raqqa, een eeuw geleden‘, over de Armeense genocide, het volgende mee:

Een mega-simplificatie: ‘Vosganian concentreert zich begrijpelijkerwijs op de volkerenmoord die in 1895 is begonnen en in verschillende vormen tot in 1922 is doorgegaan.’ Dat is 27 jaar lang genocide!

Een wereldvreemde aanname: ‘Die volkerenmoord is omstreden, althans van Turkse zijde. En hoewel ze een sterke verwantschap vertoont met de moord op de joden speelt ze in het bewustzijn van de niet-Armeense volkeren nauwelijks een rol.’

Moeder opeten

Dit zegt Offermans terwijl door een steeds groter wordende groep Turken en Koerden de genocide juist wordt erkend. Bovendien, in Westerse volkeren is het bewustzijn over de Armeense genocide juist heel sterk geworden. Zo sterk, dat het ongezonde en vijandige vormen begint aan te nemen, wat het terecht verdacht maakt onder Turken. (zie mijn stuk: De Armeense genocide (5))

En ten slotte een demonisering van Erdogan-aanhangers: ‘”Precies honderd jaar na de geboorte van een van zijn protagonisten zou in een Turks gezin een jongen het daglicht zien die, opgegroeid in naam van de haat en nog een puber, op 19 januari 2007 de Armeense journalist Hrant Dink zou vermoorden.” Een zin die in de buurt van Erdogans welwillenden nog altijd niet hardop kan worden uitgesproken.’ Ja, ja, want Erdogan-aanhangers zijn allemaal barbaarse Turken die je moeder opeten als je het niet met hun eens bent.

Witte bokser

Zo zit De Groene vol verwijzingen en stukken die Turken er steeds aan herinneren dat ze anders, gevaarlijk of minderwaardig zijn. En dat krijgen ze bijna allemaal te horen van witte Nederlanders. Heel subtiel, impliciet, maar soms gewoon ook gewoon fokking bot.

Witte journalisten die schrijven over DENK, hebben bijvoorbeeld een vast nummer gemaakt van de gelijkstelling van de PVV en DENK. Aukje van Roessel: ‘Door de manier waarop DENK tot nu toe opereert, draagt ze vooralsnog zelf ook bij aan verdere polarisatie tussen wij en zij, alleen zijn de wij bij hen vooral nieuwe Nederlanders en Nederlanders met een donkere huidskleur en zij blanke Nederlanders. Waarmee DENK als het ware de tegenpool van Wilders en zijn PVV is.’

Dus als ik het goed begrijp heb je aan de ene kant een partij die sinds 2004 de meest racistische taal uitslaat tegen moslims, Marokkanen en hun geloof, artikel 1 van de grondwet wil afschaffen, ‘Nederland wil teruggeven aan de Nederlanders’ en ondanks dit allemaal toch een kabinet heeft gedoogd. En aan de andere kant heb je een partij, opgericht door leden van minderheden die dagelijks worden beschimpt, nooit een religie hebben beledigd of de intentie geuit om een bevolkingsgroep te deporteren. Precies hetzelfde als de PVV volgens Aukje. Klopt. En Muhammed Ali was een witte bokser die vocht tegen de zwarte meesters van Amerika.

Blinde vlekken

Dit is dus waarom mainstream media diverser moeten worden. Dit is waarom zij een afspiegeling moeten zijn van niet alleen de maatschappij, maar ook de onderwerpen die ze dag in dag uit bespreken. Ons. De islam. Migratie. Witte redacties hebben blinde vlekken, waardoor ze de veelzijdigheid, die ze pretenderen te waarborgen, niet kunnen waarmaken. En wij, de geletterde Turk, Marokkaan, Surinamer, Koerd, aleviet, soenniet zien dat in een split-second. Wij zien het wanneer er na Orlando verfijnde columns worden gewijd aan witte slachtoffers, maar dat verdriet uitblijft bij plichtmatige stukjes/meldingen van het aantal moslimslachtoffers.

Witte Nederlanders, mijn slotwoord is expliciet. Jullie mogen best dag in dag uit schrijven over de angst, die we bij jullie veroorzaken. Over wat we hebben gedaan. Maar als je het vanwege een wit referentiekader niet in je hebt om ook dagelijks te schrijven over wat ons overkomt, geef die werkplek dan ook aan ons. Dan pas heb je een echt en gelijkwaardig debat tussen autochtoon en allochtoon Nederland. Waar ben je bang voor?

Tayfun Balçik is historicus, gespecialiseerd in de moderne geschiedenis van Turkije en die van Amsterdam-West. Hij heeft een Facebook-pagina.

Tweet

Tayfun Balçik, 13.07.2016 @ 06:55

[Home]
 

Δ