De tirannie van de minderheid
Jasper Mekkes
Scène uit Milocrorze: A Love Story (Ishibashi Yoshimasa, 2011).
Terwijl Jesse Klaver zich nog afvraagt hoe je de democratie beschermt tegen iemand die haar wil afschaffen en Bas Heijne na het lezen van Menno ter Braak denkt dat democratie altijd leidt tot rancune, is onze democratie al in de jaren negentig in verval geraakt. In die jaren negentig leverde Wim Kok Nederland uit aan de willekeur van de vrije markt, met de beroemde Derde Weg van de PvdA.
In 2007 werd de democratie officieel afgeschaft, met het verdrag van Lissabon. Belangrijkste doel van deze coup was de liberalisering van Europese economieën, zodat een liberale minderheid tegen zo laag mogelijke lonen zoveel mogelijk en zo goedkoop mogelijk kon produceren voor de wereldmarkt.
In de media gebeurde iets vergelijkbaars. Inmiddels zijn alle grote Nederlandse kranten in handen van één Belgische miljardair en bepalen mediatycoons als John de Mol het nihilistische niveau van de cultuur.
Sterk tegen de zwakken
Het is dan ook meer dan begrijpelijk dat de onvrede onder gewone Nederlanders breder is dan het coronabeleid. Die gewone Nederlander ziet ook wel dat The Voice van John de Mol invloed heeft op het niveau van de cultuur – en dus op de mogelijkheden voor verbetering van zijn leven.
Want er is geen reden om naïef te zijn. De liberale oligarchie heeft een visie – en haar geld stelt haar in staat die visie te realiseren. Het is een visie die zich kenmerkt door liberalisme, mondialisme en transhumanisme, kortom: door een politiek van sterk tegen de zwakken en zwak tegen de sterken.
Tocqueville zag het dan ook fout toen hij in zijn boek Over de democratie in Amerika schreef dat het gevaar van democratie de dictatuur van de meerderheid is. Het gevaar van de liberale democratie waarin we leven is de tirannie van de minderheid.
Het gevaar van de dictatuur van de meerderheid omschreef Tocqueville in Over de democratie in Amerika als volgt:
‘De overheid zal de samenleving in een net spannen van ingewikkelde, gedetailleerde en eenvormige verordeningen waardoor zelfs de meest originele en wilskrachtige geesten zullen worden gelijkgeschakeld. Men zal mensen tot niets dwingen, maar men zal zoveel belemmeringen aan de persoonlijke activiteiten opleggen, dat uiteindelijk elk initiatief uitdooft. Zonder op enigerlei wijze tiranniek te moeten optreden, worden mensen monddood en willoos gemaakt. De natie zal een kudde angstige en vlijtige schapen worden, met de overheid als zorgzame herder. Deze vorm van gereglementeerde en gemoedelijke slavernij komt tot stand in de schaduw van de volkssoevereiniteit.’
De ironie wil dat hij daarmee juist de dictatuur van de liberale minderheid beschrijft waarin we leven.
Liberale oligarchie
Politici als Rutte doen er begrijpelijkerwijs alles aan om de burger steeds minder invloed te geven op wie die burger politiek mogen vertegenwoordigen. Hij staat hiermee in een lange politieke traditie van afbraak van de democratie ten gunste van de liberale oligarchie. Een traditie die werd omarmd door links met de Derde Weg van Wim Kok.
De liberale ‘democratie’ van Wim Kok, Jesse Klaver en Bas Heijne, een democratie waarin niet de meerderheid maar minderheden van partij-elites bepalen wie ons regeren, zorgt voor een absoluut en despotisch regime; van liberale politici die nauw samenwerken met liberale media, de liberale oligarchie en zich links noemende liberale politici en huisfilosofen van de macht om het land, de burger en zijn cultuur kapot te maken.
Maar juist van zich links noemende politici en filosofen mag je verwachten dat ze het alternatief schetsen; niet dat ze iemand ter rechterzijde van het politieke spectrum het woord proberen te ontnemen of dat ze niet verder komen dan aan de hand van een Freudiaanse rancuneleer te suggereren dat er geen alternatieven zouden zijn voor een liberale democratie.
Jasper Mekkes is ingenieur en vooruitgangsfilosoof en heeft net een boek gepubliceerd: Wil tot Waarheid; een materialistische ontologie van de mens en zijn natuur.
Jasper Mekkes, 27.01.2022 @ 12:02
RSS