De terreur van GamerGate
Sander Philipse
Je hoort dat een journalist het bed in is gedoken met een ontwikkelaar in de industrie waarover de journalist schrijft. Wat doe je?
- Kijken of de journalist iets heeft geschreven waarbij hij beïnvloed zou kunnen zijn door deze relatie.
- Doorgaan met je leven.
- Niets factchecken en de ontwikkelaar overweldigen met doodsbedreigingen onder het mom van een roep om ethische journalistiek.
Vul je C) in, dan mag je je per direct aansluiten bij de hate mob die GamerGate heet, vrouwen uit hun huizen verdrijvend sedert augustus 2014.
Seksisme in videospelletjes
Om deze groep te begrijpen moeten we terug gaan naar mei 2012. Anita Sarkeesian, een toen onbekende feministische pop culture critic, waagde het om een crowdfunding campagne te beginnen, met als doel om videos over seksisme in videospelletjes te produceren. Waar men het in de filmindustrie al decennialang over seksistische elementen heeft, was dit binnen games zelden onderwerp van gesprek. Het resultaat: een haatcampagne die haar de mond probeerde te snoeren. Een kritische blik werpen op een medium was voor sommige gamers verboten.
Om te bewijzen dat er helemaal geen sprake was van seksisme in games produceerde deze haatcampagne zodanig veel seksistische bedreigingen en beledigingen, dat het een mini-hype werd – met als voorspelbaar gevolg dat Sarkeesian in plaats van de gevraagde 6000 dollar, bijna 160.000 dollar aan donaties wist te verzamelen, en meteen één van de bekendste cultuurcritici in de gameswereld werd. Ondertussen zijn er massa’s aan reacties op haar videos geproduceerd – als je fan bent van stropopredeneringen, halve waarheden, karaktermoord en uit hun verband gerukte citaten raad ik ze ten zeerste aan. Hoe dat precies haar argumenten onderuithaalt weet ik nog steeds niet, maar ik heb wel geleerd hoe ik uren en uren aan verrassend populaire videos kan produceren, bestaande uit alleen maar irrelevante persoonlijke aanvallen en bizarre complottheorieën.
Bron van corruptie
Terug naar de hypothetische vraag aan het begin van dit stuk. De persoon die hét voorbeeld van corruptie in de gamesindustrie werd, is Zoë Quinn, een onafhankelijke ontwikkelaar die kleine, artistieke games maakt. De journalist is Nathan Grayson, iemand die nooit ook maar één van haar games heeft gerecenseerd. De game waar iedereen over verontwaardigd was: Depression Quest, een klein spel over depressie dat volledig gratis te spelen is.
In een miljardenindustrie waar mensen ontslagen worden omdat ze negatieve recensies van grote spellen publiceren werd een kleine indieontwikkelaar met een gratis te verkrijgen spel opeens gezien als de belangrijkste bron van corruptie. Klein detail: de journalist in kwestie bleef grotendeels buiten schot.
Oproep tot censuur
Zo begon GamerGate. Het feit dat hun voorbeeld van corruptie volledig verzonnen was hield helemaal niemand tegen, want eigenlijk ging deze beweging nooit over ‘ethische’ journalistiek. GamerGate neemt mensen die het graag over seksisme, racisme en andere sociaal-culturele aspecten van games hebben op de korrel. GamerGaters zien die problemen niet, dus waarom zien anderen ze dan wel? Zij willen gewoon spelletjes spelen zonder lastig gevallen te worden met vragen over het lage percentage vrouwelijke karakters, de passieve rollen die deze karakters krijgen, en de geseksualiseerde en stereotype manier waarop ze worden afgebeeld.
Het feit dat zij ervoor kunnen kiezen deze kritieken niet te lezen is blijkbaar niet in ze opgekomen, want zij lijken iedere vorm van sociale kritiek als een aanval op hun eigen karakter op te vatten. Sommigen zien die kritiek zelfs als een oproep tot censuur – omdat ze denken dat een kritische blik gelijk staat aan het bepleiten van een wettelijk verbod, of omdat ze bang zijn dat ontwikkelaars gaan luisteren naar kritiek en aanpassingen maken.
Zwarte Piet
De grootste angst van deze kritiekallergische gamers lijkt te zijn dat de gamesindustrie zich ook op andere consumenten zal richten. Quinns spellen zijn geen voorbeeld van corruptie, maar wel een voorbeeld van het soort games dat niet voor de traditionele markt bedoeld is. Daarom zijn deze kinderen tot op de dag vandaag boos over een artikel van Leigh Alexander waarin zij gamesproducenten opriep om zich ook eens op andere marktsegmenten te richten.
Deze logica doet verdacht veel denken aan een conservatieve moral panic. Als we homo’s laten trouwen, dan brokkelt het gezin af. Als we abortus toestaan, gaan we straks allemaal aan de kindermoord. Als we Zwarte Piet een ander kleurtje geven, verliezen we de gehele Nederlandse identiteit. En als we toestaan dat mensen wat meer diverse games maken, is de hele gamesindustrie gecorrumpeerd.
Onderdrukte klasse
Het is dan ook geen verrassing dat de belangrijkste personen binnen de nu zes maanden durende GamerGate beweging aartsconservatief zijn. De naam zelf is verzonnen door acteur en Tea Party-aficionado Adam Baldwin. De enige publicatie die GamerGate serieus neemt is Breitbart, een website die zo rechts is dat het Jalta op Pravda doet lijken. Ze hebben een huisfeministe in Christina Hoff Sommers, die voor het conservatieve American Enterprise Institute werkt en wier feminisme vooral bestaat uit heel hard roepen dat mannen de echt onderdrukte klasse zijn.
En ondertussen heeft de beweging ook de ergste vormen van extreemrechts op het internet weten aan te trekken, zoals verkrachtingsfan en men’s rights activist Roosh V, een white supremacist met een bizarre voorkeur voor nepschedels die inmiddels 10.000 dollar per maand krijgt om een ‘documentaire’ over Sarkeesian te maken en, jawel, Stormfront. GamerGate is voor hen de nieuwste veldslag in een lange oorlog tegen feministen, social justice warriors en ‘cultuurmarxisten.’
Stormvloed aan bedreigingen
Als het bij wat geschreeuw in hun eigen conservatieve bubbel bleef had niemand zich over GamerGate druk gemaakt. Helaas zijn de gevolgen van deze campagne voor een aantal mensen (voornamelijk vrouwen) een stuk serieuzer. Quinn heeft door een ware stormvloed aan bedreigingen haar huis al zes maanden lang niet betreden. Sarkeesian heeft sinds de start van GamerGate een nog grotere hoeveelheid bedreigingen en verschrikkelijke berichten over zich heen gekregen, waaronder bommeldingen en een massamoorddreiging. Brianna Wu, een andere vrouwelijke ontwikkelaar, heeft ook haar huis moeten verlaten na bedreigingen.
Vele andere mensen die zich tegen GamerGate uitspreken zijn gedoxxed (persoonlijke details online geplaatst), met als gevolg dat zij, hun vrienden, en familie worden overweldigd door telefoontjes, pakketjes en doodsbedreigingen. Sommigen kregen een bezoek van een SWAT team, uigelokt door anonieme telefoontjes naar de politie, iets dat in de schietgrage Verenigde Staten dodelijk kan zijn.
Gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel
Omdat GamerGate een decentrale beweging is die zich nergens officieel organiseert, kunnen individuele leden zichzelf ervan overtuigen dat al die vreselijke zaken niets met hen te maken hebben. Het feit dat iedereen die zich kritisch uitlaat over GamerGate bedreigd wordt is blijkbaar puur toeval, ook al kunnen we aantonen dat veel van de bedreigingen van GamerGaters af komen. Dit structurele gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel speelt de bedreigers alleen maar in de hand. Gelukkig marginaliseert deze door complottheorieën gedreven beweging zich mede hierdoor steeds meer, en is het nu slechts een kleine beweging binnen games.
Ik zou nog pagina’s door kunnen gaan met het beschrijven van de onzin die GamerGate heeft weten te produceren, maar dat zou niet heel productief zijn. Voor de mensen die nog steeds doelwit zijn van deze hate mob is het verre van voorbij, maar de groep die de haat in stand houdt wordt wel steeds kleiner. In recente weken zien we ook positieve ontwikkelingen, zoals beloftes van Twitter om harassment tegen te gaan, en een door Quinn opgerichte beweging om slachtoffers van online haatbewegingen te helpen. Als we over een paar jaar op deze reactionaire onzin terugkijken blijven hopelijk dat soort gevolgen staan, en zien we doodsbedreigingen als een jammerlijk relikwie. Want dit soort terreurbewegingen zijn momenteel veel te destructief.
Sander Philipse heeft geschiedenis gestudeerd en zijn leven lang games gespeeld. Hij schrijft over American Football op de site Bucs Nation en u kunt hem volgen op Twitter.
Games, Gastschrijver, 05.03.2015 @ 07:46
20 Reacties
op 05 03 2015 at 10:53 schreef Bertje:
Dank voor dit stuk.
Had ik nog nooit van gehoord.
Zelf speel ik niet graag games waarin dikke tieten / nigger / en fuck u bitch me om de oren vliegen dus ik blijf ver weg van gta e.d.
op 05 03 2015 at 12:43 schreef Ruud van Gerrevink:
Dat er vanuit de tegenbeweging tegen de censuur op games idiote en onacceptabele dingen gebeuren, staat buiten kijf. Helaas blijft daarom de inhoudelijke kritiek die je op Anita Sarkeesian cs kunt hebben vaak onderbelicht. Maar zoals terecht gezegd, een beetje googelen en je kunt je wekenlang vermaken met uitingen van beide kanten.
Het idee dat gewelddadige games tot geweld (school shootings) en seksistische games tot verkrachtingen leiden en dat er daarom censuur zou moeten worden gepleegd, kennen we van de roep om censuur op rock lyrics die tot zelfmoord zouden leiden. En dit is wel degelijk een idee dat moet worden bestreden omdat het de poort open zet tot door fatsoen geïnspireerde censuur.
op 05 03 2015 at 14:05 schreef Sander Philipse:
Een valide argument, ware het niet dat er niet tot censuur opgeroepen wordt. Sarkeesian en anderen beweren niet dat games tot verkrachting leiden en er daarom censuur nodig is. Zij beweren dat de manier waarop games vrouwen afbeelden vaak seksistisch is, en dat dat onderdeel is van de bredere seksistische cultuur. Waar zij toe oproepen is een kritische blik op games, vanuit de consument, de criticus en de producent.
Zij ageren niet voor een verbod, wettelijk of anders, noch voor censuur. De vergelijking met de mensen die games of muziek of films willen censureren vanwege gewelddadige inhoud slaat dus nergens op.
op 05 03 2015 at 17:12 schreef mim heijn:
Fascinerend hoe, zonder feitelijk bewijs, nog steeds gamergate supporters worden beschuldigd van het sturen van dreigementen.
Als gamergate werkelijk een bolwerk trolls zou zijn, waarom dan meer dan $100.000 aan charity doneren voor onder andere hongersnood en om meer vrouwen in de game industrie te krijgen?
Boeiend ook dat gamergate supporters voor conservatief wordt uitgemaakt, wanneer ieder zichtbaar onderzoek tot nu toe uitwijst dat het voornamelijk “left libertian” met een kleine 5% “right libertian” is.
Gamers zijn niet bang voor kritiek, dit is juist iets goeds. Zo maken we dingen beter. Kritiek op kritiek is ook goed, maar dit wordt door game journalists gecensureerd.
Voor mensen die een gebalenceerdere blik willen op dit complexe fenomeen:
http://wiki.gamergate.me/index.php?title=Timeline
op 05 03 2015 at 17:56 schreef Sander Philipse:
Dat de reacties mijn punt bewijzen is natuurlijk helemaal briljant. Zie daar de persoon die zichzelf ervan heeft overtuigd dat dit alles niets met GamerGate te maken heeft doordat de beweging decentraal is. Verantwoordelijksgevoel, wat is dat?
Als je op de links in het artikel klikt zul je heel erg veel feitelijk bewijs vinden voor het feit dat GamerGaters bedreigingen hebben verstuurd. Veel plezier.
op 05 03 2015 at 18:41 schreef Generaal:
Ik werd weer eens hiernaartoe gestuurd… och heden, wat leuk, een hit piece… hm… lekker biased weer, geen feiten nagekeken, geen wederspraak opgezocht, geen niks. Stelletje stomme sufferds.
En het leuke hiervan is? GamerGate is een groep die ervoor opkomt dat Game Journalisten niet hun vriendjes moeten helpen, financieël en via goede reviews, maar eerlijk moeten zijn. Dit stuk laat weer eens zien hoeveel ethische journalistiek er eigenlijk bestaat, namelijk nul.
Ik laat even het topje van de ijsberg zien van wat jullie zijn vergeten te vermelden of met jullie retarde hoofden zijn vergeten. Sorry, maar mijn respect voor “journalisten” is na meer dan 6 maanden compleet op, zeker nadat de Raad voor de Journalistiek bang weg ging rennen toen er bij hen klachten binnenkwamen van journalisten die hit pieces schreven.
Anita Sarkeesian:
Hier geeft ze toe geen gamer te zijn.
https://vimeo.com/13216819
Hier steelt ze content van andere YouTube gebruikers:
http://victorsopinion.blogspot.be/2013/07/anitas-sources.html
Iemands art gebruiken zonder permissie:
http://cowkitty.net/post/78808973663/you-stole-my-artwork-an-open-letter-to-anita
Zoe Quinn:
Brianna Wu:
op 05 03 2015 at 19:40 schreef Pyt van der Galiën:
Goed stuk, Sander! Ik hoop je hier vaker aan te treffen.
Voor zover mij bekend is er nooit opgeroepen tot censuur, althans niet door Sarkeesian en haar medestanders. Er is gevraagd eens kritisch te kijken naar de sexistische stereotypen binnen games. De bagger die Sarkeesian vervolgens over zich heen kreeg, is met geen pen te beschrijven, de PVV-haatclub op Twitter is er niks bij.
Overigens zijn racisme en homofobie al evenzeer een probleem, met name binnen de MMO-community. Het strekt Blizzard overigens tot eer dat ze dat verschijnsel binnen World of Warcraft serieus opvatte en consequent bestreed. Racisme (inclusief islamofobie!) en homofobie behoren tot de zwaarste categorie overtredingen en kunnen makkelijk leiden tot een levenslange ban.
op 05 03 2015 at 19:49 schreef Peter:
Sorry, Generaal! Huisregels maken het mij onmogelijk meer dan één reactie per reageerder tegelijk toe te staan. Pas weer reageren nadat iemand anders heeft gereageerd.
op 05 03 2015 at 20:41 schreef Generaal:
Oke Peter, dan doen we het zo.
http://i.imgur.com/MZGKt7r.png
Hier is een compilatie.
op 05 03 2015 at 23:26 schreef Sander Philipse:
Bedankt Pyt! Je hebt helemaal gelijk dat abuse gericht op gemarginaliseerde groepen in t algemeen een problem is binnen gaming. Het ironische van GamerGate is natuurlijk dat mede door hun acties, deze onderwerpen veel prominenter zijn geworden en nu wel geadresseerd worden. Het is allemaal vreselijk wat er is gebeurd, maar de industrie gaat als geheel wel langzaam vooruit.
Wel amusant dat de bizarre persoonlijke aanvallen van Generaal opnieuw mijn punt bevestigen.
op 05 03 2015 at 23:40 schreef Eddy:
Er is vanaf het begin veel inhoudelijke kritiek geweest. Sarkeesian heeft zich tijdens haar crowdfunding-campagne niet van haar beste kant laten zien door te doen alsof de weerstand alleen maar bestond uit hatelijke en seksistische reacties. Sterke inhoudelijke kritiek heeft ze volledig genegeerd en de boze reacties heeft ze volledig uitgebuit in haar campagne. Mevrouw heeft meer dan een ton binnen weten te slepen voor een paar filmpjes en frauduleuze stukken. Commercieel inzicht heeft ze wel.
op 06 03 2015 at 00:25 schreef @xyliusschaaij:
Ik heb nog niet het fenomeen: ‘hoor en wederhoor’ mogen ervaren, alleen beschuldigingen dat gamers verschrikkelijke vrouwen hatende pestkoppen zijn.
En dat is het dan, geen antwoord daarop mogelijk, accepteer het of sterf, zo blijkt het.
Precies hoe dit verhaal in elkaar steekt.
op 06 03 2015 at 07:39 schreef Peter:
De reacties van de pro-GamerGaters komen me, als iemand die voortdurend wordt bedreigd en besmeurd vanwege zijn mening, akelig bekend voor.
Mij lijkt het voor de hand liggen dat, als je zo ernstig wordt bedreigd dat je al een halfjaar niet naar huis durft, je het inderdaad dáár over hebt en niet over de inhoudelijke kritiek die mensen óók heus hebben.
Het lijkt mij de taak van de mensen met de legitieme, inhoudelijke kritiek om schoon schip te maken binnen de eigen gelederen, een ondubbelzinnig statement te maken: ‘deze bedreigingen gaan te ver, wie aan Sarkeesian, of Quinn, of wie dan ook komt, komt aan ons.’
Maar dat blijkt toch altijd teveel gevraagd voor de goegemeente, die liever naar redenen zoekt om een slachtoffer van geweld tot dader te kunnen maken.
“Ze heeft het er zelf naar gemaakt.” Dat krijgen Hassnae en ik ook voortdurend te horen. Meer nog dan de mensen die ons belasteren en bedreigen, haat ik de mensen die dat zeggen. Hartgrondig, uit het diepst van mijn hart.
op 06 03 2015 at 13:35 schreef Maarten:
Ja Peter daar zat ik ook al aan te denken. Zoals Eddy hier. Toch een beschuldigend vingertje, tja ging niet in op inhoudelijke kritiek. En vervolgens een paar jaloerse zinnen erachteraan.
Ik wil je niet verheffen tot Jesus, maar je ziet dat het een bekend proces is dat al door de eeuwen heen zo gaat.
op 06 03 2015 at 13:48 schreef Ruud van Gerrevink:
@Sander, dat ik schreef dat Sarkeesian oproept tot censuur is wellicht projectie van mijn kant (of teveel naar Thunderfoot gekeken). Zij probeert het seksisme in games d.m.v. – naast het aankaarten negatieve voorbeelden – vooral op een positieve manier te bestrijden door, zeg maar, het goede voorbeeld te geven. En dus niet middels het concreet oproepen tot censuur. Maar dat de Feminist Frequency beweging de door hen als seksistisch beoordeelde games het liefst ziet verdwijnen, lijkt me geen onrealistische uitspraak.
Jack Thompson is de activist die met name het ‘games leiden tot geweld’ argument voert en die wel degelijk – ook juridische – acties heeft gevoerd om verkoop / publicatie te verbieden. Dus daar is het censuur gevaar wel degelijk concreet.
Wat vinden wij: over smaak, liefde en vermaak valt niet te twisten, of gaan we werkelijk serieus proberen miljoenen geile kereltjes alleen maar fatsoenlijke spelletjes te laten spelen …. ? En om zelf niet seksistisch te zijn: er zijn zat dames die zich met GTA prima weten te vermaken.
op 06 03 2015 at 15:26 schreef Sander Philipse:
In iedere video zegt Sarkeesian dat het erkennen van problematische aspecten in media niet betekent dat je er niet van kan genieten. En in iedere video zegt zij ook dat het niet de bedoeling is om de aspecten die zij benadrukt nooit meer terug te zien, maar dat die aspecten momenteel veel te veel voorkomen, waardoor je heel weinig alternatieven ziet. Het gaat niet om verboden of absolute beperkingen, maar om de relatieve dominantie van bepaalde rollen.
Het idee dat zij censuur of beperking wil strookt simpelweg niet met wat er echt gezegd wordt. En dat geldt ook voor de beweging als geheel.
Als je naar Thunderf00t kijkt zal je nooit doorhebben wat zij echt zegt, want hij is een perfect voorbeeld van het soort persoon dat alleen maar stropopredeneringen, persoonlijke aanvallen en uit de context gerukte citaten gebruikt. En YouTube staat vol met dat soort onzin — in deze thread is Generaal daar een goed voorbeeld van. Er wordt niet serieus gereageerd op wat zij echt zegt, er wordt alleen maar gereageerd op een karikatuur omdat men blijkbaar niet om kan gaan met de daadwerkelijke inhoud.
op 06 03 2015 at 17:54 schreef Eddy:
@Maarten en Peter
Ik neem altijd ondubbelzinnig afstand van bedreigingen, maar dat zou los moeten staan van het debat. Of gaan we ook zo om met Wilders en de PVV?
op 06 03 2015 at 18:25 schreef Peter:
Probleem is dat de bedreigingen dus níet losstaan van het debat.
En ja, van Wilders zou ik ook graag zien dat-ie afstand neemt van het tuig dat al Hitlergroetend en nazivlaggen zwaaiend moslims en andersdenkenden bedreigt, inderdaad. Maar goed, hij doet er zelf aan mee.
op 06 03 2015 at 18:46 schreef Eddy:
@Peter
Waarom staan de bedreigingen niet los van het debat? Zelfs als sommigen de bedreigingen minimaliseren zie ik nog geen reden om haar analyse dan maar als integer of gerechtvaardigd te zien, zeker nu ze vaak in de media als een soort autoriteit op dit gebied wordt beschouwd. Ik vind bedreigingen geen graadmeter voor iemands gelijk. Daarnaast is een groot deel van de weerstand onterecht geparkeerd onder ‘misogyne of bedreigende’ reacties.
Laat ik afsluiten met een video waarin iemand kritiek levert zoals het in mijn ogen zou moeten:
http://youtu.be/OPJeqRHVShg .
op 06 03 2015 at 18:54 schreef Peter:
Ik ga niet al die filmpjes kijken. Ik woon niet bij mijn ouders op zolder, hoor, met niks beters te doen dan de hele tijd filmpjes kijken van lullende mensen.
Ik vind het surrealistisch dat iemand moet onderduiken wegens haar mening en dat jij me dan vraagt: ‘Waarom staan die bedreigingen niet los van het debat?’
RSS