De schuld van het zaad
Ginger Lemon
Het is onze eerste date. We fietsen lachend en kletsend over de Overtoom en ik drijf de spot met al zijn elitaire hobby’s. Hockey, roeien, zeilen – hij heeft het allemaal gedaan. Maar als klap op de vuurpijl voegt hij daar ook nog ballroomdancing aan toe. Ik ben even stil. Stel hem me voor in een apenpakkie, stijfjes dansend op de Waltz of Flowers, en barst in lachen uit.
Hoopvol vraagt hij of ik ook kan dansen. Ja natuurlijk kan ik dansen, maar niet het soort dat hij doet. Hiphop is mijn specialiteit. We komen bij café Ter Brugge en hij brengt prompt zijn fiets tot stilstand en stapt af. ‘Kom ik zal het je leren,’ zegt hij waarbij hij zijn hand, à la Leonardo DiCaprio in Titanic, naar me uitsteekt.
Jonge honden
Aarzelend kijk ik om me heen. Het is drie uur ‘s nachts op een donderdagavond en deze corpsbal wil mij, vloekende arbeidersdochter, de wals leren. Ik stap af en loop met een spottende glimlach om mijn lippen naar hem toe. Ik neem zijn hand en hij plaatst de mijne waar hij hem hebben wil en dan begint hij mijn lijf in de juiste richting te duwen. Het voelt onnatuurlijk en ik merk dat ik tegendruk geef. Uit wanhoop kijk ik schuin omhoog naar zijn lippen en pak zijn onderlip met mijn tanden beet. Ik fluister:‘ kunnen we niet iets doen waar ik beter in ben.’ En hij omsluit mijn mond met zijn lippen en onze tongen spelen met elkaar als jonge honden in het water.
Niemand zal echt heel vrolijk worden van dit aangezicht waarbij onze kinnen glimmen van het speeksel. Een groepje dronken studenten fietst langs en moedigt ons aan: “Heeeuuu lekkur zoenûh!” en maakt er slurpgeluiden bij. We lachen onze tanden tegen elkaar aan en we pakken elkaar nog steviger vast. Mijn handen omvatten zijn billen. Ze zijn perfect voor een blanke, blonde corpsbal.
Geile mond
De eerste date is inmiddels ruim een maand geleden en voor mij is het tijd om de balans op te maken. Daarbij is het noodzakelijk een analyse te maken van een aantal situaties en de WhatsApp-berichtjes semantisch te ontleden.
Een hoogtepunt van ons samenzijn was een nachtelijk zwemavontuur bij Bloemendaal aan Zee, waarna ik hem in de auto pijpte terwijl we door Amsterdam reden (de blik van een Arabier in de auto op het Mercatorplein was onbetaalbaar toen ik even met mijn hoofd omhoog kwam). Een ander hoogtepunt was het motorritje door het Amsterdamse bos, waarbij ik me stevig aan hem kon vasthouden terwijl ik het racebeest onder me voelde accelereren.
En dan dat weekend waarin we vijf keer achter elkaar neukten en enkel pauze namen om te ontbijten terwijl hij De Avond van Boudewijn de Groot opzette en me diep verliefd met een grote grijns om zijn geile mond bleef aanstaren terwijl Boudewijn “Ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in jou en mij” zong. Ons samenzijn was als een romantische film die gemaakt was om door de recensenten genadeloos neergesabeld te worden.
Slappe lul
Ik ben mijn eigen recensent, altijd bereid om over mijn eigen leven heen te zeiken. En zo kwam er afgelopen woensdag abrupt een einde aan de perfecte film. Tussen neus en lippen door vertelde hij me, nadat hij in me was klaargekomen, dat hij per januari in Dublin gaat werken.
Ik voelde direct alle genegenheid uit me vloeien. Mijn grijze massa begon aan een, naar mijn idee, zeer rationele analyse van deze informatie. Terwijl ik hoorde hoe zijn ademhaling zich vertraagde voor de slaap, lag ik met open ogen en een diepe frons op mijn voorhoofd te bedenken dat wat we ook met elkaar hadden, geen kans van slagen zou hebben. Alhoewel het drie uur ‘s nachts was, maakte ik hem wakker en ik confronteerde hem met mijn overpeinzingen. Natuurlijk had hij de situatie helemaal nog niet zo bekeken. “We genieten toch gewoon nu van ons samenzijn ? Ik denk er echt niet over na wat er over drie maanden gaat gebeuren. Alles kan veranderen. Ik leef gewoon met de dag.”
En dat is het probleem met de dertiger die dus graag met de dag leeft en direct een slappe lul krijgt wanneer het woord toekomst ter sprake komt. Om niet al te lullig over te komen wordt de nare boodschap met een soort van hippieflierefluitersstrik ombonden. “We hebben het nú toch leuk samen? Er is geen haast, we denken niet aan morgen.” Waar hij wel aan denkt, zijn verre reizen (gaap!), promoties en snelle auto’s. Serieus zijn, doen we wel als we slapen.
Een heel leven vruchtbaar
Ik geef het zaad de schuld. Het zaad van een man blijft zijn hele leven vruchtbaar. Goed, de kwaliteit neemt wat af na het vijfenveertigste levensjaar, maar de vrouw, daarentegen, is op haar vijfendertigste al een stuk minder vruchtbaar. Daarom kan ik het me niet veroorloven om bij elke man, die ik ontmoet, het nú samen leuk te hebben. Een man van dertig heeft dus pak ‘m beet nog vijftien jaar om ‘nú te genieten’ een vrouw van dertig heeft vijf jaar.
Toegegeven, ik weet na een maand ook niet precies wat ik wil en ik weet überhaupt niet of ik kinderen wil, maar ik heb geen zin om mijn kostbare tijd te verkwanselen aan iemand die prachtige bosjes bloemen van de dagen maakt als ik uiteindelijk een boom wil planten.
Ginger Lemon is een vat vol tegenstrijdigheden en gewoon niet zo geschikt voor een burgerlijk bestaan.
Ginger Lemon, 22.10.2013 @ 06:42
11 Reacties
op 22 10 2013 at 07:54 schreef P.S.:
Schitterend verhaal, óók voor een man uit die leeftijdscategorie herkenbaar. Hulde.
op 22 10 2013 at 07:58 schreef irrie:
supergoed geschreven!
op 22 10 2013 at 08:09 schreef Thomas E:
Je hebt wel vette pech, Ginger. Eerst gaat er een naar Amerika, nu weer naar Ierland. Neem er eens eentje met moederbinding, dan blijft ie wel in de buurt. Wél weer een heel smakelijk verhaal moet ik zeggen.
op 22 10 2013 at 09:12 schreef Anoniem:
Perfecte billen, geile mond in blonde kop, misschien niet de meest interessante selectiecriteria als het gaat om iemand met wie je een boom wilt planten.
op 22 10 2013 at 10:46 schreef Smeets:
Ik ken een hoop 30+ mannen die nog bij hun ouders wonen, een goede baan hebben en nooit reizen. Daar valt geen vrouw op.
op 22 10 2013 at 10:49 schreef Olav:
Blijf ver weg van alle corpsballen. Hierop bestaan géén uitzonderingen.
op 22 10 2013 at 12:57 schreef Anoniem:
De vruchtbaarheid neemt helaas al veel eerder af: http://www.rba-online.com/uploads/human_chart.gif
op 22 10 2013 at 18:44 schreef Krautsurfer:
Dan ga je toch lekker mee naar Dublin?
op 22 10 2013 at 19:43 schreef Walter:
“Klote man. Voor de zoveelste keer gedumpt omdat haar eierstokken begonnen te rammelen.”
op 22 10 2013 at 23:43 schreef Chinello:
Mooi geschreven. Je punt is gemaakt. Maar vergis je niet, samen een boom planten is ook niet het J van het.
op 24 10 2013 at 07:06 schreef Hannes Minkema:
O, de relatie heeft alleen ‘kans van slagen’ als hij voortaan bij je blijft, begrijp ik.
O, je wilt geen bosjes bloemen van de dagen maken, maar je wilt een boom planten, begrijp ik.
Maar nee, echt, heus, zeker weten, jij bent ‘niet zo geschikt voor een burgerlijk bestaan’??
Wie denk je voor de gek te houden?
RSS